Ο ίδιος κατήγγειλε σε σύντομη ομιλία του τις συνθήκες ζωής και εργασίας των μεταναστών από την Ινδία και το Πακιστάν, τα χαμηλά μεροκάματα, την ακρίβεια, τις άθλιες συνθήκες στέγασής τους, την ανθυγιεινή και ανασφάλιστη δουλειά στα θερμοκήπια, στην εκδήλωση που οργάνωσε η ΤΟ Μεσογείων - Λαυρεωτικής του ΚΚΕ, το απόγευμα του Σαββάτου, στο Δημοτικό Σχολείο Κάτω Σουλίου Μαραθώνα.

«Ελληνες και μετανάστες εργαζόμενοι. Ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την καπιταλιστική εκμετάλλευση. Με το ΚΚΕ δυναμώνουμε τον κοινό αγώνα και την αλληλεγγύη των λαών», ήταν ο τίτλος της εκδήλωσης, στην οποία πήγαν πολλοί εργάτες γης του Μαραθώνα. Στην εκδήλωση παραβρέθηκε η Αλέκα Παπαρήγα, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, κεντρικός ομιλητής ήταν ο Βάλσαμος Συρίγος, μέλος της ΚΕ, και στη συνέχεια ακολούθησε μουσικό πρόγραμμα.

«Το ΚΚΕ βρίσκεται συνεχώς στο πλάι σας και παλεύει για τα δίκαια αιτήματά σας. Για εσάς και για όλους τους πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Παλεύουμε μαζί Ελληνες και μετανάστες μέσα από τα σωματεία για να γίνει η ζωή όλων μας καλύτερη», τόνισε στην ομιλία του ο Β. Συρίγος.

Πρόσθεσε ότι «σε όλα αυτά τα δίκαια αιτήματα που έχετε και παλεύουμε, υπάρχουν πολλά εμπόδια, που μας βάζουν αυτοί που μας εκμεταλλεύονται, οι εργοδότες και οι κυβερνήσεις τους» και ότι «αυτήν την κατάσταση έχουμε ευθύνη όλοι μαζί να την αλλάξουμε. Για να αλλάξει χρειάζεται να γίνουμε μια γροθιά. Η οργάνωση και η συμμετοχή στο σωματείο είναι μια δύναμη σημαντική».

Αναφερόμενος στη μετανάστευση σημείωσε ότι την προκαλούν «οι πόλεμοι, η φτώχεια, η ανεργία. Γιατί συμβαίνουν όλα αυτά; Γιατί ζούμε σε έναν κόσμο όπου κυριαρχεί ένα σύστημα που λέγεται καπιταλισμός, στο οποίο τα εργοστάσια, τα χωράφια, τα πλοία, τα τρένα ανήκουν σε ιδιώτες οι οποίοι παράγουν με αυτά προϊόντα με βάση το κέρδος και όχι με βάση τις ανάγκες του λαού».

Υπογράμμισε ότι «το ΚΚΕ αγωνίζεται για την ανατροπή αυτής της βαρβαρότητας, αυτού του σάπιου και ξεπερασμένου συστήματος, για να γίνει αυτό που είναι κοινωνικά αναγκαίο σήμερα και δεν μπορεί να γίνει γιατί υπάρχει η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, γιατί οι λίγοι καθορίζουν τα πάντα με βάση τα κέρδη τους και όχι τις ανάγκες της κοινωνίας. Για παράδειγμα, τι είναι σήμερα κοινωνικά αναγκαίο; Π.χ. στην Ενέργεια, υπάρχουν όλες οι τεχνολογικές δυνατότητες να έχουμε φθηνό ρεύμα για όλο τον λαό. Γιατί δεν έχουμε; Γιατί τα μέσα που παράγουν το ρεύμα τα έχουν καπιταλιστές, όπως και το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο. Αυτά όλα αν γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία θα μπορούν να παράγουν με βάση τις ανάγκες και όχι τα κέρδη. Η κυβέρνηση στην Ελλάδα χρηματοδοτεί την κερδοφορία των εταιρειών με χρήματα που μας παίρνει από τη φορολογία και το ρεύμα έχει γίνει πανάκριβο».

Οπως τόνισε, «η πάλη για να φτιάξουμε έναν κόσμο δίκαιο, με βάση τις δικές μας ανάγκες, δεν είναι κάτι που θα συμβεί στο μέλλον σε 5, 10 ή 20 χρόνια. Η πάλη αυτή είναι καθημερινή, από τα πιο μικρά ως τα πιο μεγάλα προβλήματα, στην πάλη για το μεροκάματο, στην πάλη να υπογράψουμε Σύμβαση, στην πάλη για να μένουμε σε κανονικά σπίτια, να έχουμε νόμιμα έγγραφα, να μπορούμε να μετακινούμαστε ελεύθερα, να έχουμε μαζί τις οικογένειές μας».

Κάλεσε Ελληνες και μετανάστες εργάτες «να δυναμώσουμε τον αγώνα για να ζήσουμε καλύτερα, ακόμα και μέσα σε αυτό το σύστημα μπορούμε να κάνουμε κάποια βήματα στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής μας, αλλά και να ανοίγουμε τον δρόμο για την ανατροπή της βαρβαρότητας που λέγεται καπιταλισμός».

Ο Λαχμαδάν είναι από την Ινδία και βρίσκεται στην Ελλάδα 32 χρόνια, είναι 55 χρόνων. Θέλει να πολιτογραφηθεί αλλά, όπως λέει, τα παράβολα είναι πολλά και οι εξετάσεις δύσκολες. Η οικογένειά του είναι στο Πεντζάμπ. Εργάζεται σε θερμοκήπια στο Κάτω Σούλι. Μένει με άλλους τρεις ομοεθνείς του σε ένα παλιό σπίτι. Πολλοί μετανάστες ζουν σε παλιά σπίτια που είναι σαν μαντριά. Πληρώνουν 200 ευρώ νοίκι και τους άλλους λογαριασμούς του σπιτιού. Αναρωτιέται πώς θα πληρώσουν τον λογαριασμό του ηλεκτρικού ρεύματος που έχει αυξηθεί πολύ. «Το μεροκάματο δεν φτάνει», αναφέρει. «Πάει ανάλογα με το αφεντικό. Αλλοι δίνουν 20, 22, άλλοι 24, 25 ευρώ. Σε αυτά είναι και το εργόσημο. Εγώ δουλεύω οκτώ ώρες. Αλλοι 9 ή 10. Η δουλειά στο θερμοκήπιο είναι κακή για την υγεία και δύσκολη. Ερχομαι στην εκδήλωση του ΚΚΕ γιατί το ΚΚΕ είναι καλό κόμμα. Το ξέρω εδώ και 12 χρόνια, από τότε που έμενα στο Κορωπί. Είναι πάντα κοντά στα προβλήματά μας. Κι εμείς πάντα πηγαίνουμε στο σωματείο μας, στο Συνδικάτο τροφίμων, να ψηφίσουμε γιατί αγωνιζόμαστε μέσα από αυτό». Πάνω από 500 μετανάστες εργάτες γης από Κάτω Σούλι και Μαραθώνα είχαν ψηφίσει στις εκλογές του Συνδικάτου.

Ο Αμίν είναι στη χώρα μας από τα 22 του χρόνια. Τώρα εργάζεται σε οικοδομή με 35 ευρώ χωρίς ένσημα, ανασφάλιστος. Συμμετέχει στο Σωματείο των οικοδόμων. Μένει με άλλα 7 άτομα σε ένα παλιό σπίτι για το οποίο πληρώνουν 300 ευρώ τον μήνα. Οπως λέει, δίνουν «μαύρα» και το σπίτι είναι για τις ...κότες. Το ρεύμα του σπιτιού που πληρώνουν, προέρχεται από το μοτέρ του πηγαδιού από όπου ποτίζεται το περιβόλι. Οσον αφορά τη θέρμανση για τον χειμώνα αυτή είναι «μαύρα χάλια. Τα χρόνια που είμαι εδώ μόνο το ΚΚΕ βρέθηκε κοντά μας. Τα αφεντικά δεν μας δίνουν εξοπλισμό για τη δουλειά, μάσκα, μπότες κ.ά. Τώρα με την ακρίβεια δυσκολεύουν κι άλλο τα πράγματα. Πολλοί φεύγουν σε Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία. Στην Ιταλία μάς δίνουν διπλό μεροκάματο και δυο χρόνια παραμονή».

Ο Αρμπάν θέτει το ζήτημα των εγγράφων παραμονής. Αν πιαστούν χωρίς αυτά, οι αρχές «μας κρατούν μέσα για 8 μήνες ή περισσότερο. Εγκληματίες είμαστε; Δίνουν χαρτί για να φύγεις σε έναν μήνα και όταν σε πιάνουν για δεύτερη φορά δεν σε αφήνουν εύκολα. Σε κρατούν όσο θέλουν. Δεν ξέρουμε ποτέ για πόσο». Ο Αντνάν είναι πιο τυχερός. Είναι 52 χρόνων, «μετρώντας» 25 χρόνια στο Κάτω Σούλι. Το μεροκάματό του είναι 30 ευρώ. «Οι περισσότεροι μετανάστες εδώ είτε από το Πακιστάν είτε από την Ινδία μιλούν Πεντζάμπ», θα μας πει. «Ετσι υπάρχει συνεννόηση. Αλλωστε, τα ίδια προβλήματα έχουμε, δουλεύουμε σκληρά για λίγα χρήματα, κρυώνουμε, νοσταλγούμε τις οικογένειές μας... Ποια είναι η διαφορά;».

Ο Γιάννης Σχοινάς, από το Συνδικάτο Τροφίμων - Ποτών - Γάλακτος Αττικής, θα μας πει ότι η παρέμβασή του ξεκίνησε το 2017. Το Συνδικάτο έκανε από τότε πολλές παρεμβάσεις σε εργοδότες και στις επιθεωρήσεις. Στην περιοχή μένουν περίπου 2.000 αλλοδαποί εργάτες γης. «Πέρσι πραγματοποιήσαμε κινητοποίηση σε ένα μεγάλο φυτώριο όπου εργάζονταν 40 άτομα. Πήραν 20% παραπάνω στο μεροκάματο. Από 18 - 19 ευρώ το μεροκάματο, με το εργόσημο, πήγε 25 - 26. Η Ομοσπονδία προσπαθεί να βρει την Ενωση Φυτωριούχων για να υπογράψει κλαδική σύμβαση για τους εργάτες γης, αλλά τους εκπροσώπους τους είναι πολύ δύσκολο να τους εντοπίσουμε. Εδώ, έχει εκλεγεί Επιτροπή Εργατών Γης όπως και στον Μαραθώνα και στο Κορωπί, σε όλη την Αττική, αλλά φεύγουν τελευταία σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ωστόσο, τους εκμεταλλεύονται στο μεροκάματο. Δεν πληρώνονται υπερωρίες, είναι ανασφάλιστοι».

Κλείνοντας την εκδήλωση, ο Αμίν Βακάς, μεταξύ άλλων, θα επισημάνει: «Δεν μπορούμε να πάμε στις πατρίδες μας να δούμε τις οικογένειές μας. Είναι τέτοιο το σύστημα που δεν μπορούμε να έχουμε κάθε χρόνο ένα νόμιμο χαρτί να πάμε στη χώρα μας. Πώς να ζήσουμε με 24 ευρώ μεροκάματο; Τι να πρωτοπληρώσουμε; Μπορεί να ζήσει οικογένεια με 24 ευρώ μεροκάματο; Εδώ αρρωσταίνουμε και περιμένουμε ώρες να μας μεταφέρει ένα ασθενοφόρο. Τα σπίτια που μας νοικιάζουν είναι σπίτια; Δεν είναι. Πολλά από αυτά είναι με νάιλον στη στέγη. Και έρχεται ο χειμώνας. Είναι ζωή αυτή;».