«Τα πλυντήρια, τα στεγνωτήρια και η κουζίνα αδυνατούν να λειτουργήσουν κανονικά. Αυτό μεταφράζεται σε τεράστιες ελλείψεις σε ιματισμό, σκεπάσματα και σεντόνια σε όλες τις κλινικές και στα χειρουργεία. Επίσης, εξαιτίας της έλλειψης ζεστού νερού αδυνατούν να πλυθούν τα σκεύη μαγειρικής και επισιτισμού με ό,τι συνέπειες έχει και στην καλή απολύμανσή τους», καταγγέλλει ο Σύλλογος Εργαζομένων Νοσοκομείου Ρόδου, σκιαγραφώντας την τραγική κατάσταση που επικρατεί.

Και συμπληρώνει: «Οι ασθενείς στις κλινικές δεν έχουν ζεστό νερό για να φροντίσουν την ατομική τους υγιεινή, οι λεχώνες στη Μαιευτική - Γυναικολογική κλινική δεν μπορούν μετά τη γέννα τους να πλυθούν αυτές και τα μωρά τους.

Οι συναδέλφισσες βοηθοί θαλάμων έχουν να αντιμετωπίσουν σε καθημερινή βάση έναν γρίφο για το πώς θα μοιράσουν τα ελάχιστα κλινοσκεπάσματα που προμηθεύονται από το Τμήμα Ιματισμού και ποιες κλίνες θα μείνουν με τα ίδια βρώμικα σεντόνια. Ενώ λόγω της υποστελέχωσης και έλλειψης προσωπικού στον Ιματισμό πρέπει να κάνουν και την τροφοδοσία και μεταφορά του ιματισμού.

Οι συνάδελφοι/ισσες στον Ιματισμό εργάζονται σε πρωτόγονες συνθήκες αφού ο απαρχαιωμένος εξοπλισμός, στεγνωτήρια, πλυντήρια και η τεράστια έλλειψη προσωπικού, μόλις 3, ενώ θα έπρεπε να διαθέτει τουλάχιστον 7 εργάτες, τους υποχρεώνουν να παρακάμπτουν όλα τα υγειονομικά πρωτόκολλα, όπως την απομόνωση του καθαρού από τον βρώμικο ιματισμό και να κρεμάνε τα σεντόνια μέσα στον χώρο εργασίας τους για να τα στεγνώνουν».

«Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής, της υπονόμευσης του δημόσιου συστήματος Υγείας ζούμε αυτές τις μέρες με το νοσοκομείο μας. Κάθε χρόνο και χειρότερα. Κάθε χρόνο, με όλες τις κυβερνήσεις, ο κρατικός προϋπολογισμός όλο και μειώνεται. Τον τελευταίο χρόνο η μείωση του τακτικού κρατικού προϋπολογισμού φτάνει τα 1,2 εκατομμύρια ευρώ όταν τα έξοδα του νοσοκομείου προϋπολογίστηκαν κατά 2,2 εκατομμύρια περισσότερα στην αρχή του χρόνου, πριν από το ξέσπασμα της ακρίβειας λόγω πληθωρισμού και του πολέμου στην Ουκρανία», αναφέρει επίσης το Σωματείο.

Με βάση τα παραπάνω απαιτεί να παρακαμφθεί άμεσα κάθε γραφειοκρατική διαδικασία μέσω της οποίας οι μεγαλο-προμηθευτές τσακώνονται για το ποιας εταιρείας τα στεγνωτήρια ή πλυντήρια θα προμηθευτεί το νοσοκομείο και να προμηθευτεί άμεσα τα πλυντήρια και στεγνωτήρια που είναι αναγκαία. Να γίνουν άμεσα προσλήψεις σε όλα τα τμήματα, να επιστρέψουν όσοι είναι σε αναστολή και με ευθύνη του νοσοκομείου να διενεργούν δύο rapid τεστ τη βδομάδα, να μονιμοποιηθούν όλοι οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι. Επίσης, να αναπροσαρμοστεί άμεσα η κρατική επιχορήγηση για το νοσοκομείο με γενναία αύξηση και προφανώς να μη μετακυληθεί το κόστος λειτουργίας στους ασθενείς, με κανέναν τρόπο, να καταργηθεί κάθε νόμος που προωθεί την επιχειρηματική λειτουργία του νοσοκομείου.

Τα παραπάνω κατατέθηκαν σε Ερώτηση από το ΚΚΕ στη Βουλή, ενώ ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στις μεγάλες ελλείψεις σε νοσηλευτικό και ιατρικό προσωπικό, ως αποτέλεσμα της πολιτικής της υποχρηματοδότησης και της εμπορευματοποίησης της Υγείας που υπηρετήθηκε διαχρονικά από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα.

Υπάρχουν ελλείψεις 200 νοσηλευτών και 70 και πλέον ιατρών. Μάλιστα, η κατάσταση επιδεινώθηκε περισσότερο λόγω της ακόμα μίας απόσπασης γιατρού από το Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών σε άλλη αποδεκατισμένη δομή Υγείας με εντολή της 2ης ΔΥΠΕ.

«Αντί για μόνιμες προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών στα δημόσια νοσοκομεία, στα Κέντρα Υγείας και στο ΕΚΑΒ με κατεπείγουσες διαδικασίες, λόγω της συνεχιζόμενης πανδημίας και μόνο με έλεγχο των τυπικών προσόντων, μονιμοποίηση όλου του επικουρικού υγειονομικού προσωπικού και των συμβασιούχων, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, άρση των αναστολών εργασίας των υγειονομικών, η κυβέρνηση συνεχίζει την ίδια αδιέξοδη πολιτική των αποσπάσεων, των ληξιπρόθεσμων συμβάσεων προσωπικού και παρατάσεων, συνέχιση του καθεστώτος αναστολής με διατήρηση της υποχρεωτικότητας και άλλα.

Ταυτόχρονα, λόγω της μείωσης της κρατικής χρηματοδότησης, το νοσοκομείο αδυνατεί να αγοράσει όχι μόνο υλικά αλλά και πετρέλαιο».

Σημειώνεται ακόμα ότι «η δημόσια δήλωση παραίτησης του διοικητή του Νοσοκομείου Ρόδου πριν από λίγες μέρες επιβεβαίωσε το αδιέξοδο στο οποίο έχει έρθει το νοσοκομείο». Οι βουλευτές του Κόμματος Μαρία Κομνηνάκα, Διαμάντω Μανωλάκου και Μανώλης Συντυχάκης αναδεικνύουν την ευθύνη της 2ης ΔΥΠΕ και του υπουργείου Υγείας «να δώσουν άμεσα μόνιμη λύση στο αδιέξοδο που οι ίδιοι δημιούργησαν με την πλήρη απαξίωση και υποβάθμιση του νοσοκομείου».

Απαιτούν με την Ερώτησή τους μέτρα από την κυβέρνηση για να εξασφαλίσει άμεσα στο Νοσοκομείο Ρόδου:

• Την προμήθεια σε καύσιμα, πλυντήρια, στεγνωτήρια.
• Την άμεση γενναία χρηματοδότησή του στο ύψος των αναγκών για τη φροντίδα υγείας των κατοίκων της Ρόδου και των γύρω μικρών νησιών, όπως και των χιλιάδων επισκεπτών τους το καλοκαίρι.
• Την πλήρη στελέχωση του Νοσοκομείου Ρόδου με μόνιμο προσωπικό όλων των ειδικοτήτων.

Στον δρόμο πετιούνται 25 συμβασιούχοι εργαζόμενοι του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, μετά από προχτεσινή απόφαση της διοίκησης του νοσοκομείου. Πρόκειται για εργαζόμενους που είχαν προσληφθεί, μέσω διαγωνισμού, το 2016 για την καθαριότητα, τη φύλαξη και σίτιση στα δύο νοσοκομεία της πόλης. Η πρόσληψή τους έγινε τελικά έπειτα από 3 χρόνια με σκληρούς αγώνες και με δικαστική απόφαση το 2019. Εργάστηκαν για 27 μήνες με τρεις συνεχόμενες συμβάσεις στην περίοδο της πανδημίας, αποκτώντας πολύτιμη εμπειρία, αναπληρώνοντας σημαντικό μέρος των μεγάλων ελλείψεων σε προσωπικό όλων των ειδικοτήτων και τώρα πετιούνται στον δρόμο.

Αξίζει να σημειωθεί πως ενώ με απόφαση του υπουργείου δόθηκε η δυνατότητα και νέας παράτασης στη σύμβασή τους μέχρι τον Ιούνη του 2022, έως ότου ολοκληρωθεί η διαδικασία του διαγωνισμού, γεγονός που έγινε στο Πανεπιστημιακό και στο Νοσοκομείο της Καρδίτσας, στο Γενικό Νοσοκομείο Λάρισας ο διοικητής σύναψε πρόωρη σύμβαση με εταιρεία πετώντας στον δρόμο τους εργαζόμενους, στερώντας τους ακόμη κι αυτούς τους ελάχιστους επιπλέον μήνες δουλειάς.

Με ανακοίνωσή του, το Εργατικό Κέντρο Λάρισας καταγγέλλει την απόλυσή τους, ζητά τη μονιμοποίησή τους καθώς και να γίνουν νέες προσλήψεις για να καλυφτούν τα τεράστια κενά σε όλα τα επίπεδα (ιατρικό, νοσηλευτικό και εργατοτεχνικό προσωπικό), να καλυφτούν όλες οι ανάγκες στα νοσοκομεία και στα Κέντρα Υγείας, με μόνιμο προσωπικό και με αξιοπρεπείς μισθούς. Ταυτόχρονα, καταγγέλλει κάθε προσπάθεια ιδιωτικοποίησης της δημόσιας Υγείας, επισημαίνοντας ότι η Υγεία είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα.