Η ένταση της επιθετικότητας του κεφαλαίου δεν αφορά μόνο στην οικονομία, αλλά επεκτείνεται στο πολιτικό εποικοδόμημα, σε ολόκληρη τη λειτουργία του αστικού πολιτικού συστήματος, του κράτους και των μηχανισμών χειραγώγησης και καταστολής. Στο διάστημα της τελευταίας 20ετίας έχουν προχωρήσει σημαντικές αναπροσαρμογές κυρίως στις Ενοπλες Δυνάμεις, αλλά και στα Σώματα Ασφαλείας.

Σε αυτό το άρθρο στεκόμαστε στο ζήτημα της ΕΥΠ με αφορμή το νομοσχέδιο που έφερε η κυβέρνηση στη Βουλή.

«Αναμφίβολα, η οργανωτική δομή, η υπαγωγή και η λειτουργία της Υπηρεσίας αυτής, υπαγορεύτηκαν καθοριστικά τόσο από τις ιδιαίτερες συνθήκες του διεθνούς περιβάλλοντος ασφαλείας και τις αντίστοιχες εθνικές προτεραιότητες, όσο και από το βαθμό ωρίμανσης και ισορροπιών του διοικητικού και κυρίως του πολιτικού συστήματος της Χώρας».

«Εθνικές προτεραιότητες» ήταν η αντιμετώπιση τού «από Βορρά κομμουνιστικού κινδύνου», η παρακολούθηση, η πολύμορφη παρεμπόδιση της δράσης και η δίωξη του ΚΚΕ, των μελών και στελεχών του, οι προβοκάτσιες σε βάρος του λαϊκού κινήματος. Η ΚΥΠ και η «αμαρτωλή» ιστορία της ήταν τέτοια γιατί τέτοιες (ταξικές) ήταν και είναι οι ανάγκες της εξουσίας του κεφαλαίου από τη λειτουργία του κράτους για τη διαφύλαξη του αστικού εκμεταλλευτικού καθεστώτος με κάθε μέσο. Αυτές τις ανάγκες επικαιροποιούν οι αλλαγές που προωθούνται στο χώρο αυτό.

Η αναδιοργάνωση της ΕΥΠ αποτελεί στο σύνολό της την προσπάθεια νομοθετικής και οργανωτικής προσαρμογής της, στις γενικότερες αλλαγές που συντελέστηκαν και συντελούνται στο δόγμα, στον προσανατολισμό και στη λειτουργία Ενόπλων Δυνάμεων και Σωμάτων Ασφαλείας για την καλύτερη εξυπηρέτηση της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής της αστικής τάξης.

Η ΕΥΠ έχει ως αποστολή «την αναζήτηση, συλλογή, επεξεργασία και γνωστοποίηση στις αρμόδιες αρχές των πληροφοριών που αφορούν»... «την προστασία και προώθηση των πολιτικών, οικονομικών, στρατιωτικών και εν γένει εθνικών στρατηγικών συμφερόντων της Χώρας». (Αρθρο 2) (όπου εθνικά διάβαζε αστικά). Φεύγει δηλαδή από τα «στενά πλαίσια» της «συλλογής πληροφοριών που αφορούν την εθνική ασφάλεια της χώρας» και «την αντιμετώπιση της κατασκοπίας σε βάρος της» (όπως αναφέρεται στον ισχύοντα νόμο) και ανοίγεται ακολουθώντας τις ορέξεις και επιθυμίες του κεφαλαίου στην παραπάνω κατεύθυνση.

Η χώρα μας διεκδικώντας να παίζει ρόλο στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και όχι μόνο, θέτει σε αντίστοιχη κατεύθυνση και τις μυστικές υπηρεσίες της. Σε αυτήν την κατεύθυνση θα λειτουργεί, βέβαια, μέσα στα πλαίσια των υφιστάμενων αποφάσεων και των αντίστοιχων μηχανισμών και συμφωνιών που προβλέπονται στο χώρο της Ευρωπαϊκής Ενωσης.

Η εισηγητική έκθεση αναφέρει: «Η δομή, η λειτουργία και ο προσανατολισμός της δράσης μιας σύγχρονης Υπηρεσίας Πληροφοριών επιβάλλεται να εναρμονίζονται με τις διαδικασίες πολιτικής ενοποίησης της ΕΕ και ιδίως με την προοπτική μιας μελλοντικής ενιαίας πολιτικής άμυνας και ασφάλειας. Οι διεθνείς συμβατικές υποχρεώσεις της Χώρας (απέναντι σε ΗΠΑ - ΝΑΤΟ και ΕΕ) και οι σύγχρονες αναγκαιότητες θέτουν νέες απαιτήσεις, η ικανοποίηση των οποίων απαιτεί ιδιαίτερα οργανωμένους, ευέλικτους και αποτελεσματικούς μηχανισμούς πληροφοριών και ασφάλειας».

Στην εισηγητική έκθεση αναφέρεται:

«Σήμερα, προτεραιότητα αποτελεί η αντιμετώπιση του κινδύνου των ασύμμετρων απειλών και των μαζικών ή ακόμη και τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων, τα οποία αποτελούν το ανώτερο στάδιο μιας κλιμακούμενης από πλευράς επικινδυνότητας, μετεξελιγμένης τρομοκρατίας».

Στην ίδια κατεύθυνση, κινήθηκε και το ΠΑΣΟΚ όσο ήταν στην κυβέρνηση. Στην αναφορά του, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ υπουργού Τύπου Δ. Ρέππα για το νέο Αμυντικό Δόγμα που προωθούσε η κυβέρνησή του, είχε αναφερθεί στο «νέο στοιχείο μετά την πρόσφατη τρομοκρατική επίθεση στις ΗΠΑ», στις λεγόμενες «ασύμμετρες απειλές». Και συμπλήρωσε: «Η νέα κατάσταση που διαμορφώνεται στη χώρα μας και σε όλον τον κόσμο, απαιτεί να δούμε τις νέες προσεγγίσεις, όσον αφορά τη συσχέτιση της πολιτικής Εθνικής Αμυνας και της εξωτερικής πολιτικής με την πολιτική που ακολουθούν άλλα υπουργεία, άλλες υπηρεσίες για την εσωτερική ασφάλεια και την εσωτερική σταθερότητα». («Ρ» Παρασκευή 21 Σεπτέμβρη 2001).

Οι πληροφορίες που θα συλλέγει με κάθε μέσο και θα επεξεργάζεται η ΕΥΠ, θα αφορούν επίσης:

• «Την πρόληψη και αντιμετώπιση δραστηριοτήτων που συνιστούν απειλή κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος, των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, της εδαφικής ακεραιότητας και της εθνικής ασφάλειας του Ελληνικού κράτους, καθώς και του εθνικού πλούτου της Χώρας».
• «Την πρόληψη και αντιμετώπιση δραστηριοτήτων τρομοκρατικών οργανώσεων καθώς και άλλων ομάδων οργανωμένου εγκλήματος».

Στην παραπάνω κατεύθυνση φιλοδοξεί να θέσει τον δημόσιο, τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και το προσωπικό του σε διατεταγμένη υπηρεσία ρουφιάνου για τους παραπάνω σκοπούς.

Το νομοσχέδιο αναφέρει:

«Αρθρο 6: Οι δημόσιες υπηρεσίες και τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, οι δημόσιες επιχειρήσεις, τα ελεγχόμενα ή εποπτευόμενα από το δημόσιο νομικά πρόσωπα ιδιωτικού δικαίου, τα νομικά πρόσωπα του ευρύτερου δημόσιου τομέα καθώς και οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου και δεύτερου βαθμού και οι επιχειρήσεις τους, υποχρεούνται να παρέχουν σε ειδικά εξουσιοδοτημένους υπαλλήλους της ΕΥΠ κάθε πληροφορία, στοιχείο ή συνδρομή για την εκπλήρωση της αποστολής της»!!!

Για όσους όμως δε συναινούν στο χαφιεδισμό, στους αντιλαϊκούς στόχους και τη δράση της ΕΥΠ, τότε υπάρχει και η ενδεδειγμένη τιμωρία.

Από το άρθρο 6: «Η άρνηση, η παρέλκυση, η αμέλεια (!), η ατελής και η μη έγκαιρη ανταπόκριση στο αίτημα υπηρεσιακής αρωγής και η παραβίαση της τήρησης του απορρήτου...αποτελούν ειδικό πειθαρχικό παράπτωμα που τιμωρείται σύμφωνα με τα ισχύοντα στον Υπαλληλικό Κώδικα...»

Εδώ πρόκειται ουσιαστικά για την αποθέωση της προσπάθειας καλλιέργειας μαζικού χαφιεδισμού, καλώντας «με το καλό και με το ζόρι» τους πολίτες να γίνουν ρουφιάνοι της ΕΥΠ μέσω των εντεταλμένων υπαλλήλων της.!

Η κυβέρνηση γνωρίζει καλά:

• Οτι η νομιμότητα που θα διασφαλίζει ο εισαγγελέας είναι η νομιμότητα του αντιτρομοκρατικού οπλοστασίου, των «διεισδύσεων», των «ασύμμετρων απειλών», της δίωξης της «ριζοσπαστικοποίησης και των ακραίων πεποιθήσεων», η κατάργηση του τεκμηρίου της αθωότητας και η καθιέρωση της έννοιας του υπόπτου, η καθολική παρακολούθηση κάθε μορφής επικοινωνίας.

Για ποια διασφάλιση μπορούν να μιλούν όταν κλείνουν δικαστικά την υπόθεση των υποκλοπών των τηλεφώνων ακόμα και του πρωθυπουργού και των κορυφαίων... επί της ασφαλείας της χώρας (!) υπουργών;

Για ποια τήρηση της νομιμότητας μιλούν όταν με κυβερνητική παραγγελία καταργήθηκαν μέσω εισαγγελέα οι αποφάσεις της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν οι κάμερες και το C4i για το σκοπό για τον οποίο το προμηθεύτηκαν και το τοποθέτησαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ;

• Τα στοιχεία που θα προσκομίζουν οι πράκτορες στον εισαγγελέα, προκειμένου να ελέγχει την τήρηση της νομιμότητας, θα είναι δύσκολο έως αδύνατο να διερευνηθούν ή να αμφισβητηθούν σε συνθήκες που η ΕΥΠ θα ασχολείται, πλέον και επίσημα, με την πληθώρα των θεμάτων που αναφέρονται στο νομοσχέδιο, με την πληθώρα των υπηρεσιών και χωρών που εμπλέκονται, προκειμένου να χαλκεύονται ευκολότερα στοιχεία σε βάρος αγωνιστών του λαϊκού κινήματος.
• Ως αστείο ακούγεται ο καθησυχασμός ότι η ΕΥΠ θα τηρεί το νόμο 2472/1997. Μα ασφαλώς και θα τηρεί το νόμο αυτό. Αυτός ο νόμος (του ΠΑΣΟΚ) δίνει πλήρη ασυδοσία στην ΕΥΠ που, αφού κατά τεκμήριο ασχολείται με θέματα «εθνικής ασφάλειας», οπότε εξαιρείται των υποτυπωδών υποχρεώσεων, η δράση της θα γίνει πιο ανεξέλεγκτη. Το τελευταίο φύλλο συκής άλλωστε του σχετικού νόμου εξαλείφθηκε με την πρόσφατη κυβερνητική τροπολογία που αφαίρεσε από την «Αρχή Προστασίας» και την τελευταία αρμοδιότητα.
• Στα πλαίσια αυτά για ποιο «δημοκρατικό έλεγχο» της ΕΥΠ μπορεί να γίνεται λόγος; Η παρουσία εισαγγελέα δεν αποτελεί καμιά εγγύηση όπως τέτοια, ή ως «μία εγγύηση», τη χαρακτήρισε ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ κ. Φ. Κουβέλης στη Βουλή κατά τη διάρκεια πρόσφατης συζήτησης Επίκαιρης Ερώτησης του ΣΥΝ. Μήπως το κόμμα αυτό αναμένει... την παρέμβαση των «θεσμών» της ΕΕ η οποία συναγωνίζεται τις ΗΠΑ στην παραβίαση των δημοκρατικών ελευθεριών και δικαιωμάτων και που ήδη οι αποφάσεις της κινούνται προς την αστυνόμευση ακόμα και της σκέψης;

Η κυβέρνηση επιχειρεί να πείσει για ένα ρόλο της ΕΥΠ που τάχα δεν έχει καμιά σχέση με το παρελθόν της, που με διακριτικό τρόπο, το δικαιολογεί.

Η ιστορία της ΚΥΠ (ΕΥΠ) είναι τόσο αντιδραστική όσο και οι ταξικοί στόχοι και η αντιλαϊκή εξουσία του κεφαλαίου. Συνδέεται με την πορεία και τις ιδιαιτερότητες της ανάπτυξης του καπιταλισμού στη χώρα μας, τον ισχυρό βαθμό μεταπολεμικής εξάρτησής της από τις ΗΠΑ, με τον αντικομμουνισμό και τον αντισοβιετισμό, με το χτύπημα του ΚΚΕ και του λαϊκού κινήματος, με τη διάβρωσή της από τις μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ και όχι μόνο. Αυτή η διάβρωση συνεχίζεται και ενισχύεται σήμερα, όπως ενισχύεται το αντικείμενο και οι κοινές δράσεις με τις «όμορες» υπηρεσίες χωρών της ΕΕ, των ΗΠΑ και άλλων στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Πρόσφατα παραδείγματα υπάρχουν αρκετά: (απαγωγές, αερομεταγωγές, υποκλοπές είναι μερικές από τις γνωστές).

Η ΕΥΠ, από τα συμφέροντα τα οποία καλείται να υπηρετεί, αποτελεί έναν βαθιά αντιδραστικό και γι' αυτό σάπιο μηχανισμό, που βρίσκεται και θα βρίσκεται, όπως και όλο το αστικό κράτος, απέναντι από το λαό και το λαϊκό κίνημα. Ο ρόλος της γίνεται όλο και πιο αντιλαϊκός, ακολουθώντας τη βαθύτερη αντιδραστικοποίηση του καπιταλιστικού συστήματος. Ανάλογη αντιμετώπιση πρέπει να της επιφυλάσσει ο λαός και σήμερα, και στην προοπτική της πάλης για τη δική του, τη λαϊκή εξουσία.