Eurokinissi

Η τωρινή πανελλαδική αγροτική κινητοποίηση εντάσσεται στους πολύχρονους αγώνες της αγροτιάς που, ιδιαίτερα την τελευταία 30ετία, πήραν πολύ μαζικές και πολύ δυναμικές διαστάσεις.

Οι αγώνες αυτοί ανέδειξαν όλα αυτά τα χρόνια:

-- Το τεράστιο μέγεθος των προβλημάτων που αντιμετωπίζει η αγροτιά στη χώρα μας, το οποίο, όσο ο καιρός περνούσε, αντί να μειώνεται, διογκωνόταν, ενώ εδώ και αρκετά χρόνια, έφτασε σε τέτοιο επίπεδο ώστε να αφορά την ίδια την επιβίωση και την ύπαρξή της.

-- Τον βασικό υπεύθυνο για τα οξυμένα αυτά προβλήματα των βιοπαλαιστών: Την ΚΑΠ της ΕΕ, η οποία στόχο έχει τη συγκέντρωση της αγροτοκτηνοτροφικής παραγωγής σε λίγα χέρια καπιταλιστών, που, εκ των πραγμάτων, οδηγεί σε σταδιακό ξεκλήρισμα βιοπαλαιστών αγροτών και κτηνοτρόφων.

-- Την προσήλωση όλων των κυβερνήσεων στην ΚΑΠ και στους στόχους της, στη στήριξη των συμφερόντων των εμποροβιομήχανων και των μονοπωλίων, που ταυτίζεται με την απόρριψη των δίκαιων αιτημάτων σωτηρίας που θέτουν οι βιοπαλαιστές αγροτοκτηνοτρόφοι.

Ταυτόχρονα, οι αγώνες έφεραν στην επιφάνεια τις δυνατότητες ισχυροποίησης του αγροτικού κινήματος, συνέβαλαν στα αναγκαία βήματα οργάνωσης, με τη συγκρότηση Συλλόγων, Ομοσπονδιών κ.ο.κ.

Με το πέρασμα των χρόνων και τη συγκέντρωση περισσότερης αγωνιστικής πείρας, το οργανωμένο αγροτικό κίνημα γινόταν όλο και πιο ικανό να διασφαλίζει μεγαλύτερη αγωνιστική συμμετοχή και συσπείρωση αγροτών και κτηνοτρόφων, καταλληλότερη κι αποδοτικότερη επιλογή μορφών πάλης, μαζικότερη και πιο δυναμική συμπαράσταση κι αλληλεγγύη στους αγώνες της αγροτιάς από τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Τα μπλόκα των τρακτέρ στους δρόμους αναδείχτηκαν ως η κυρίαρχη μορφή κλιμάκωσης της πάλης, καθώς, εκ πείρας, αποδείχτηκε ότι διασφαλίζει και τη μεγαλύτερη αγωνιστική συσπείρωση, αλλά και την αποτελεσματικότητα των κινητοποιήσεων. Βεβαίως, τα μπλόκα δεν είναι η μοναδική μορφή πάλης και ποτέ το αγροτικό κίνημα δεν ξεκινάει από αυτά, αλλά έρχονται ως απόρροια των αρνήσεων από τις κυβερνήσεις να αντιμετωπιστούν τα φλέγοντα προβλήματα στην ύπαιθρο, και ως ανάγκη να δυναμώσει η αγωνιστική πίεση για την ικανοποίηση ζωτικής σημασίας αγροτικών αιτημάτων.

Στην αγροτική κινητοποίηση που βρίσκεται σε εξέλιξη τις τελευταίες μέρες, αναδεικνύονται κάποια νέα ποιοτικά στοιχεία που έχει σημασία να επισημανθούν:

Πρώτον, η μεγαλύτερη συμμετοχή νέων αγροτών και κτηνοτρόφων που παρατηρείται στα μπλόκα και γενικότερα στις κινητοποιήσεις σε σχέση με παλιότερα. Αυτό δείχνει ότι η νέα φουρνιά αγωνιά από τα πρώτα της βήματα στην παραγωγή για το αν θα μπορέσει να κρατηθεί στα χωράφια, να ζει από τη δουλειά που επέλεξε, να φτιάξει οικογένεια, να παραμείνει στον τόπο της. Μια αγωνία που, όμως, δεν την εκφράζει με παράπονα και παρακάλια, αλλά με αξιοπρέπεια και αγωνιστική υπερηφάνεια και δράση. Αυτό δεν αφορά μόνο το αγροτικό κίνημα που διαμορφώνει μια νέα γενιά αγωνιστών, αλλά γενικότερα τη νεολαία και δίνει απάντηση στα κηρύγματα υποταγής, μοιρολατρίας και συμβιβασμού.

Φυσικά, κάτι τέτοιο δεν θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς την καθοριστική συμβολή των Αγροτικών Συλλόγων που δρουν στα χωριά και των Ομοσπονδιών που συντονίζουν την αγωνιστική δράση τους μέσα από την Πανελλαδική Επιτροπή των Μπλόκων. Κι όσο περισσότεροι και πιο μαζικοί είναι οι Αγροτικοί Σύλλογοι, τόσο περισσότερο θα απλώνεται και θα δυναμώνει η αγωνιστική δράση που δεν περιορίζεται σε κάποιες μέρες στα μπλόκα - όπως ψευδώς και αδίκως ισχυρίζονται οι κάθε είδους επικριτές των αγροτών - αλλά εκτείνεται σε όλο τον χρόνο με διάφορες μορφές πάλης.

Δεύτερον, η πλατύτερη συνειδητοποίηση μέσα στους αγωνιζόμενους αγροτοκτηνοτρόφους ότι η πηγή των αγροτικών προβλημάτων βρίσκεται στην ΚΑΠ της ΕΕ και στην πολιτική στήριξης της κερδοφορίας, θωράκισης της ανταγωνιστικότητας των εμποροβιομήχανων και των μονοπωλίων, την οποία εφαρμόζει με κάθε τρόπο το κράτος. Μια συνειδητοποίηση που αποτυπώνεται και από τις συζητήσεις στα μπλόκα και στα χωριά, κι αυτό παρά την τεράστια προπαγάνδα υπέρ της ΚΑΠ που έχουν εξαπολύσει εδώ και 40 χρόνια όλες οι κυβερνήσεις και όλα τα κόμματα - πλην ΚΚΕ - στη χώρα μας. Παρά τα πελώρια ψέματα για την «τεράστια ευρωπαϊκή αγορά απορρόφησης» των ελληνικών προϊόντων και για «πακτωλούς χρημάτων» προς τους αγρότες, για τα «χρυσά κουτάλια» που τους περίμεναν... Βεβαίως, ήρθε η ίδια η ζώσα αγροτική πραγματικότητα να καταρρίψει όλους τους μύθους και τα ψεύδη.

Είναι παρακαταθήκη αυτή η πλατιά συνειδητοποίηση για να στεριώνει σε ακόμα περισσότερους βιοπαλαιστές το συμπέρασμα ότι δεν έχουν τίποτα να αναμένουν από ένα κράτος που είναι υπηρέτης των συμφερόντων των εμποροβιομήχανων και των μονοπωλίων, ότι είναι μονόδρομος η σύγκρουση και η διεκδίκηση για να αποσπάσουν ακόμα και τις όποιες ανάσες ανακούφισης.

Τρίτον, η αποφασιστικότερη αντιμετώπιση των υπονομευτικών επιχειρήσεων της κυβέρνησης, που εκδηλώνονται από τη μία με τα «καρότα» των ψεύτικων υποσχέσεων και των παροχών - ψίχουλα και από την άλλη με το «μαστίγιο» της καταστολής, την τρομοκρατία των ΜΑΤ και των διώξεων. Εκδηλώνονται ειδικά τις τελευταίες μέρες με ύπουλους εκβιασμούς και απειλές από κυβερνητικούς και κομματικούς μηχανισμούς της ΝΔ, που όμως πέφτουν στο κενό, κρίνοντας από τη μαζική συμμετοχή στα μπλόκα.

Οι αγωνιστές των μπλόκων, στηριζόμενοι στη συμπαράσταση των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, όπως εκφράζεται με έκδοση ψηφισμάτων μαζικών φορέων, με συγκεντρώσεις αλληλεγγύης, με επισκέψεις στα μπλόκα και άλλες πολύμορφες δράσεις, μπορούν τώρα καλύτερα ν' αντιμετωπίσουν το κλίμα φόβου και αγωνιστικής υποχώρησης που επιχειρεί να διαμορφώσει η κυβέρνηση. Είναι χαρακτηριστικό ότι πάνε εντελώς στο ...βρόντο οι αναφορές του πρωθυπουργού και του υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης περί δήθεν κυβερνητικής βούλησης για «διάλογο και επίλυση προβλημάτων», ενώ, όπως έδειξε το μπλόκο της Καρδίτσας, όπου την ώρα που στηνόταν εκδηλώθηκε μια άγρια αστυνομική επίθεση σε βάρος των αγροτών, δεν περνάει η κυβερνητική επιχείρηση τρομοκράτησης.

Τέταρτον, η ενίσχυση και σταθεροποίηση της αγωνιστικής λαϊκής συμπαράστασης στον αγώνα της αγροτιάς. Χρειάστηκαν αρκετός χρόνος και μεγάλη προσπάθεια, με επιμονή και υπομονή, από τις συνεπείς αγωνιστικές δυνάμεις του αγροτικού κινήματος για να χτιστεί και να σταθεροποιηθεί αυτή η αντίληψη, κόντρα στις «φοβίες» και στους «δισταγμούς» που υπήρχαν και μέσα σε αγωνιζόμενους αγρότες, ως αντανάκλαση της καλλιέργειας του λεγόμενου «κοινωνικού αυτοματισμού» από τη μεριά των κυβερνήσεων και των κάθε λογής προπαγανδιστικών μέσων τους. Η εμπειρία των αγώνων έδειξε ότι η ενεργή, μαζική λαϊκή συμπαράσταση δίνει μεγαλύτερη δύναμη και αντοχή στον αγώνα της αγροτιάς.

Στην τωρινή αγροτική κινητοποίηση γίνεται πολύ πιο φανερό ότι τα αιτήματα των αγροτών και κτηνοτρόφων δεν είναι μόνο δίκαια και ζωτικής σημασίας για τους ίδιους και τις οικογένειές τους, αλλά αφορούν όλο τον λαό. Αυτό, άλλωστε, δεν εκφράζεται στα πανάκριβα προϊόντα, που ρουφάνε το εισόδημα των εργαζομένων στα σούπερ μάρκετ, την ίδια στιγμή που και οι αγρότες πεινάνε στα χωριά; Αυτό δεν εκφράζεται από τη διεκδίκηση των βιοπαλαιστών να μπορούν να παράγουν φθηνά και ποιοτικά, υγιεινά προϊόντα; Αυτήν την ανάγκη «τινάζει στον αέρα» η κρατική πολιτική στήριξης των μεγαλεμπόρων, των μονοπωλίων.

Οπως γίνεται, επίσης, πιο φανερό ότι όλα τα λαϊκά στρώματα τα ίδια προβλήματα αντιμετωπίζουν - μείωση εισοδήματος, ακρίβεια στην αγορά, υποβάθμιση των υπηρεσιών δημόσιας Υγείας και Παιδείας κ.ά. - ως αποτέλεσμα της ίδιας αντιλαϊκής πολιτικής που εφαρμόζεται. Επομένως, κοινά τα προβλήματα, κοινός ο αντίπαλος, κοινά τα αιτήματα, κοινός ο αγώνας.

Πέμπτον, η πεποίθηση ότι μόνο με τον αγώνα μπορούν να υπάρξουν κατακτήσεις για τους αγρότες και όχι από την εναπόθεση της ελπίδας τους σε κυβερνητικές εναλλαγές και επίδοξους πολιτικούς «σωτήρες». Σήμερα υπάρχει συσσωρευμένη πείρα και είναι περισσότεροι οι αγρότες που «δεν τσιμπάνε» σε τέτοιου είδους αυταπάτες και παγίδες. Τη δεκαετία του '80 πολλοί αγρότες είχαν ελπίσει στο ΠΑΣΟΚ και είδαν «μια από τα ίδια» με τη ΝΔ, ενώ όταν βγήκαν στα μπλόκα βρέθηκαν μπροστά τους στην «επιχείρηση βουλκανιζατέρ». Ξαναγύρισαν στη ΝΔ και μετά στις κυβερνήσεις συνεργασίας και «πήγαν κατά διαβόλου». Είπαν να εμπιστευτούν την κυβέρνηση της «πρώτη φορά αριστεράς» και «τους πήρε και τους σήκωσε». Μετά πάλι πίσω στη ΝΔ και βουρ για τον γκρεμό.

Από την άλλη, ό,τι κέρδισαν κατά καιρούς δεν ήταν ποτέ αποτέλεσμα κάποιας κυβερνητικής «καλής προθέσεως και απλοχεριάς», αλλά πάντα κάτω από την πίεση του αγώνα τους προς τις κυβερνήσεις.

Οι βιοπαλαιστές αγρότες και κτηνοτρόφοι βρίσκονται στα μπλόκα του αγώνα έχοντας απέναντί τους, για ακόμα μια φορά, μια κυβέρνηση που με την πολιτική της θέλει να τους «τελειώσει».

Οσοι από εμάς έχουμε παρακολουθήσει εδώ και δεκαετίες αυτόν τον αγώνα, σήμερα θαυμάζουμε την αγωνιστική αντοχή. Την αντοχή που στηρίζεται στο δίκιο των αιτημάτων τους, στη λαϊκή συμπαράσταση και αλληλεγγύη, και μας γεμίζει με ελπίδα και αγωνιστική ανάταση για το σήμερα και το αύριο.

Ο αγώνας είναι δύσκολος και το ξέρουν. Τους κυνηγούν «θεοί και δαίμονες», αλλά δεν το βάζουν κάτω.

Η δική τους στάση, σε μια εποχή που όλα τα τσαπιά σκάβουν ν' ανοίξουν τον λάκκο της απογοήτευσης και της παραίτησης, είναι παράδειγμα. Το σύνθημά τους «συνεχίζουμε - θα νικήσουμε» δίνει κουράγιο σ' όλο τον λαό...