Την επόμενη Δευτέρα 25 Απρίλη διεξάγονται οι εκλογές του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών. Οι ηθοποιοί έχουν την ευκαιρία να αξιοποιήσουν αυτήν τη μάχη, για να ενισχύσουν τη Δημοκρατική Ενότητα Ηθοποιών (ΔΕΗ), για να κάνουν δική τους υπόθεση την αλλαγή συσχετισμών στο ΣΕΗ.

Η ΔΕΗ απευθύνει μαζικό κάλεσμα συμμετοχής στην Τακτική Γενική Συνέλευση Αρχαιρεσιών, που θα πραγματοποιηθεί αύριο Δευτέρα 18/4 στις 14.00, στο θέατρο «Χατζηχρήστου» (πρώην «Ορφέας»).

Παρουσιάζουμε σήμερα εκτενή αποσπάσματα της Διακήρυξης της ΔΕΗ.

Η ΔΕΗ απευθύνεται σε εσένα που καταλαβαίνεις ότι δεν έχει μείνει τίποτα όρθιο, που πονάς το θέατρο, σε εσένα που έχεις συμφέρον από ένα σωματείο γερό, μαζικό, ενωτικό, αδέσμευτο από την κάθε κυβέρνηση, από την εργοδοσία, από την πολιτική της ΕΕ.

Η ΔΕΗ απευθύνεται σε εσένα που ενώ ζεις την αβεβαιότητα, την απληρωσιά, την ετεροαπασχόληση, την ανεργία, νιώθεις πιο έντονα από ποτέ να σε βαραίνει μια όμορφη ευθύνη. Ευθύνη για γερό σωματείο, ευθύνη για πολιτισμό, για μόρφωση, για αξιοπρέπεια, για καλύτερη ζωή. Ευθύνη που περνάει και μέσα από την ανάγκη για αλλαγή συσχετισμών στο ΣΕΗ, από το να κάνεις δική σου υπόθεση την ανάγκη αυτή.

Μετά από τέσσερα χρόνια που οι συνεργαζόμενες στη διοίκηση του ΣΕΗ παρατάξεις Ενωμένοι Ηθοποιοί, Κίνηση Ηθοποιών, έχουν δείξει τις μέρες και τα έργα τους, έχεις πια συγκεντρώσει μια πείρα. Πείρα που πρέπει να σε βοηθήσει να βγάλεις συμπεράσματα. Ολες αυτές οι δυνάμεις που ορκίζονται στο "ακομμάτιστο" σωματείο και παριστάνουν τους "ανεξάρτητους", καλλιέργησαν στον κλάδο, μέσα στα πιο δύσκολα χρόνια, τις αυταπάτες για την έλευση της κυβέρνησης της αριστεράς, που θα μας έλυνε δήθεν τα προβλήματα, την αναμονή για δήθεν σωτήρες.

Αυτές οι δυνάμεις και από δίπλα η "Ελεύθερη Εκφραση", είχαν πολύτιμη συμβολή στο να χάσουμε χρόνο ως κλάδος, στο να μην βοηθήσουμε και εμείς από τη μεριά μας στο δυνάμωμα της αντίστασης, από κοινού με τους υπόλοιπους εργαζόμενους.

Δύο χρόνια τώρα, δεν έχει γίνει ούτε μία προσπάθεια από τη Διοίκηση για οργάνωση του αγώνα μας. Δεν έχει πραγματοποιηθεί ούτε μία Γενική Συνέλευση με πρόταση της Διοίκησης, όσες έγιναν ήταν μετά από πρόταση και πίεση της παράταξής μας στο Διοικητικό Συμβούλιο, μετά από μάζεμα υπογραφών συναδέλφων (...).

Η δήθεν "ακομμάτιστη" Διοίκηση του Σωματείου, λοιπόν, έχει μια βασική ευθύνη, ότι φόρεσε στο Σωματείο το μεγαλύτερο "ακομμάτιστο καπέλο", αυτό της στήριξης της κυβέρνησης και της πολιτικής της. (...)

-- Την υπεράσπιση του χαρακτήρα και της συλλογικής λειτουργίας του σωματείου, της ενότητάς του στη βάση, με την ενεργητική συμμετοχή των μελών του στις αποφάσεις μέσα από Γενικές Συνελεύσεις. Σοβαρή παρακαταθήκη, αποτέλεσμα αυτής της προσπάθειας, ήταν μεταξύ άλλων η συμμετοχή του κλάδου στην απεργία στις 4 Φλεβάρη για το Ασφαλιστικό, με ποσοστό συμμετοχής άνω του 75% (...).

-- Την πλατιά πληροφόρηση και ενημέρωση του κλάδου μας για όσα τον αφορούν, με τακτικές ανακοινώσεις και εξορμήσεις στα θέατρα, αποτρέποντας ενέργειες αποδυνάμωσης του Σωματείου, όπως διαγραφή άνεργων ηθοποιών, ακύρωση αποφάσεων Γενικών Συνελεύσεων. Πιέσαμε για την ευκολότερη εγγραφή νέων μελών.

-- Τον προσανατολισμό των διεκδικήσεών μας απέναντι στα συμφέροντα των εργοδοτών, απέναντι στην πολιτική της κυβέρνησης. (...) Η απάντηση δεν μπορεί να δοθεί από ένα μόνο κλάδο, η απάντηση δεν μπορεί να είναι μόνο άμυνα, στο επίκεντρο των διεκδικήσεων πρέπει να βρεθούν οι ανάγκες μας, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να ακυρώσουμε και τους σχεδιασμούς τους (...).

-- Την υπεράσπιση των εργασιακών δικαιωμάτων των ηθοποιών, ήμασταν εκεί όταν η εργοδοσία απέλυε, συκοφαντούσε, απειλούσε συναδέλφους. (...) Δώσαμε μάχη όμως και για την υπεράσπιση της Συλλογικής μας Σύμβασης στα κρατικά θέατρα, σύμβαση που καταπατάται κατάφωρα. Ζητήσαμε έκτακτο ΔΣ, συζητήσαμε μετά από δική μας πρόταση το θέμα στη Γενική Συνέλευση, την ίδια στιγμή που η διοίκηση απαντούσε πως η καταπάτηση της Σύμβασης είναι θέμα ερμηνείας!

-- Τη συμπόρευση των ηθοποιών με το υγιές, συνεπές και ανυποχώρητα διεκδικητικό κομμάτι του εργατικού κινήματος, το ΠΑΜΕ, ως μοναδική προϋπόθεση να ενισχύσουμε την αγωνιστική ενότητα και συσπείρωση με τους όμοια εκμεταλλευόμενους εργαζόμενους απέναντι στη βάρβαρη κυβερνητική - εργοδοτική πολιτική, τους συνδικαλιστικούς πράκτορές της, τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ - ΑΔΕΔΥ, που η απερχόμενη διοίκηση με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο ακολούθησε πιστά (...).

(...) Από αυτή την αντιπαράθεση αποκαλύφθηκαν. Οι προτάσεις της διοίκησης για τη Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι αποκαλυπτικές της κατεύθυνσης που ήθελε η διοίκηση του ΣΕΗ να υιοθετήσει ο κλάδος: Με την έλευση της κυβέρνησης της αριστεράς, στην πίεση του κλάδου απαντούσαν ότι πρέπει να περιμένουμε τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης. Με την υπογραφή του 3ου μνημονίου, έφεραν πρόταση η σύμβαση να διαμορφώνεται στο ύψους του κάθε φορά κατώτατου μισθού με προσθήκη επιδομάτων, καθώς, όπως έλεγαν, πρέπει να είμαστε ρεαλιστές και να αποδεχτούμε τα μνημόνια. Η επόμενη κίνηση της διοίκησης, μπροστά σε έναν κλάδο που "δεν καταλαβαίνει", που "δεν μπορεί να σηκώσει κινητοποιήσεις", όπως έλεγαν, ήταν να πάει την υπογραφή Συλλογικής Σύμβασης με την ΠΕΕΘ στον ΟΜΕΔ. Η διάλυση της ΠΕΕΘ στο μεσοδιάστημα έδειξε αυτό που είχαμε τονίσει από την αρχή: Το αντεργατικό οπλοστάσιο που έχει αυτή τη στιγμή η εργοδοσία στα χέρια της και το οποίο η κυβέρνηση κάνει ό,τι μπορεί για να το ανανεώνει, να το εξοπλίζει, μόνο με την ολομέτωπη επίθεση των εργαζόμενων μπορεί να καμφθεί (...).

Μετά και από αυτήν την τελευταία εξέλιξη, φαίνεται ακόμα πιο καθαρά ότι τα διάφορα επιχειρήματα της διοίκησης, ότι δήθεν η ΠΕΕΘ θα υπέγραφε σύμβαση αλλά οι μεγάλες απαιτήσεις της ΔΕΗ την εμπόδισαν, είναι ψέματα. Η διοίκηση δεν έφερε ποτέ κάποια πρόταση της ΠΕΕΘ σε ΔΣ ή Γενική Συνέλευση, στην οποία να τοποθετηθήκαμε αρνητικά ή θετικά και δεν έφερε γιατί δεν υπήρχε τέτοια πρόταση. Γιατί, όπως φάνηκε, η εργοδοσία δεν είχε κανένα λόγο να υπογράψει, όταν μπορεί να πληρώνει "νόμιμα" με ωρομίσθιο, με ποσοστά, με ατομικές συμβάσεις, αν δεν πιεστεί αφόρητα από τον κλάδο και αν την ίδια στιγμή ο κλάδος δεν στρέψει τα βέλη του και στην πολιτική που στρώνει το έδαφος αυτό. Το αγωνιστικό παρελθόν του κλάδου μας, εξάλλου, δείχνει ότι ποτέ τα πράγματα δεν ήταν διαφορετικά, πόσο μάλλον σήμερα.

Ποτέ κανένα σωματείο που προσάρμοζε τα αιτήματά του στα συμφέροντα των εργοδοτών δεν προστάτεψε στοιχειωδώς τα μέλη του, δεν κατέκτησε το παραμικρό. Ποτέ καμία κυβέρνηση δεν χάρισε στους εργαζόμενους αυτά που τους ανήκουν και τους ωφελούν (...).

Αυτό που στην πραγματικότητα τους πονά είναι ότι παλέψαμε για ένα σωματείο, που ανεξάρτητα ποιος είναι στην κυβέρνηση, θα παλεύει για τα συμφέροντα των εργαζομένων, δώσαμε τις δυνάμεις μας έτσι ώστε ο κλάδος να μην παραιτηθεί, να μην υποκύψει, να μείνει με το κεφάλι ψηλά. Υπερασπιστήκαμε την ενότητα στη βάση της υπεράσπισης των δικαιωμάτων μας, μέσα από τις συλλογικές διαδικασίες και αυτή μας η προσπάθεια, παρά τις αδυναμίες, αναγνωρίστηκε και στηρίχθηκε από τον κλάδο.

Μέσα από ένα σωματείο αποτελεσματικό, που θα επεξεργάζεται συλλογικά μέσα από τις Γενικές Συνελεύσεις τους στόχους και τις μορφές δράσης του, που θα αναγνωρίζει ότι η δύναμη ανήκει στους "από κάτω", στους πολλούς, σε αυτούς που συγκροτούν το "σώμα" των ηθοποιών.

Σωματείο που θα οργανώνει τους αγώνες του κλάδου απέναντι σε αυτά που έρχονται (...).

Σωματείο που θα έχει σταθερή, αταλάντευτη πορεία κόντρα στο σύστημα που έχει ως στόχο το κέρδος των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων, κόντρα στο σύστημα που αντιμετωπίζει την Τέχνη και τον Πολιτισμό σαν εμπορεύματα. Σωματείο που δε θα μένει απαθές μπροστά στη σαπίλα και τη βαρβαρότητα των πολέμων και της μετανάστευσης.

Σωματείο ισχυρό, που θα υπερασπίζεται τα εργασιακά δικαιώματα των ηθοποιών, που δεν θα περιθωριοποιεί αλλά θα εντάσσει ενεργά στην πάλη τούς πιο αδύναμους του κλάδου, τους μισθωτούς ηθοποιούς, τους ανέργους, αυτούς που αμείβονται με "μπλοκάκι", με ημερομίσθια, με ωρομίσθια, αυτούς που δουλεύουν χωρίς μισθό και Ασφάλιση, όσους αναγκάζονται να στήσουν εταιρικά σχήματα και αναλαμβάνουν μόνοι τους το κόστος και το ρίσκο της παραγωγής, πληρώνοντας νοίκι και ποσοστά στους ιδιοκτήτες των θεατρικών αιθουσών.

Σωματείο που θα οργανώνει την αλληλεγγύη γι' αυτούς που έχουν πληγεί περισσότερο. Που θα ενισχύει και θα στηρίζει το ΤΑΣΕΗ στην έκφραση αγωνιστικής, διεκδικητικής αλληλεγγύης.

Σωματείο που θα προβάλλει το δικαίωμα ελεύθερης και υψηλού επιπέδου καλλιτεχνικής δημιουργίας, σε συντονισμό με τα πιο προωθημένα αγωνιστικά τμήματα του εργατικού κινήματος, στην πάλη για την ανατροπή των αντεργατικών μέτρων και της πολιτικής που τα αναπαράγει και τα διαιωνίζει.