1. Η αποκάλυψη της σπείρας των απαγωγέων παρουσιάστηκε από την πρώτη στιγμή σαν μια επιτυχία της αστυνομίας και της ΕΥΠ, η οποία δε θα μπορούσε να επιτευχθεί, αν οι μυστικές υπηρεσίες δεν είχαν στη διάθεσή τους την τεχνολογία αιχμής για τις παρακολουθήσεις των κινητών τηλεφώνων και αν φυσικά δε λειτουργούσαν κατά περίπτωση εκτός των ορίων που θέτουν οι υφιστάμενοι νόμοι και το Σύνταγμα. Το σημείο αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό. Σε όλη την εξέλιξη της υπόθεσης, τα επιμέρους δεδομένα άλλαξαν πολλές φορές. Τη μια, το ενδιαφέρον στρεφόταν στη διάρθρωση της συμμορίας και στο «μυστήριο» του υποκόσμου. Την άλλη, στις φημολογούμενες διασυνδέσεις με πολιτικά πρόσωπα και πάει λέγοντας. Τι παρέμεινε σταθερό στο σχολιασμό των ΜΜΕ τις τρεις βδομάδες που «τρέχουν» οι ειδήσεις γύρω από το συγκεκριμένο θέμα; Η ικανότητα της ΕΥΠ να εξιχνιάσει υποθέσεις, που σχετίζονται με το κοινό ποινικό δίκαιο, όταν της παρέχεται η δυνατότητα να χρησιμοποιεί προχωρημένη τεχνολογία παρακολούθησης και να παραβιάζει - αν χρειαστεί - τη νομοθεσία, όπως αυτή ισχύει μέχρι σήμερα. Σταθερή παρέμενε και η εμμονή των δημοσιολόγων να περιγράφουν με κάθε λεπτομέρεια τους μηχανισμούς παρακολούθησης και τα «βαλιτσάκια» της ΕΥΠ («Τα Νέα», 16/7/2009) για να εθίζεται η λαϊκή συνείδηση, να αισθάνεται δέος και να εξοικειώνεται συνολικά με το χαφιεδιλίκι και την τεχνολογία που το διευκολύνει.

2. Εκ του αποτελέσματος, φαίνεται πως αυτή ήταν η κεντρική ιδέα της όλης σύλληψης, όταν τα επιτελεία, πολιτικά, ΕΥΠατζίδικα και αστυνομικά, μελετούσαν το χειρισμό της όλης υπόθεσης, ανεξάρτητα από το αν αυτή εξιχνιάστηκε περισσότερο ή λιγότερο τυχαία. Με αυτήν τη στρατηγική στόχευση είναι βέβαιο ότι συμφωνεί και το ΠΑΣΟΚ. Την ενθαρρύνει, την προωθεί. Είναι, άραγε, τυχαίο το γεγονός ότι το ΠΑΣΟΚ, παρά το γεγονός ότι του δόθηκε η ευκαιρία να αξιοποιήσει πολιτικά την υπόθεση, δεν το έκανε στο βαθμό που θα μπορούσε, ακόμα και όταν στο τραπέζι «έπεφταν» ονόματα υπουργών και άλλων πολιτικών της ΝΔ, που φέρονται να είχαν διασυνδέσεις με τον κόσμο του εγκλήματος; Είναι άραγε τυχαία επιλογή το γεγονός ότι παρά τα όποια επιμέρους στοιχεία της υπόθεσης έγιναν αντικείμενο κριτικής από το ΠΑΣΟΚ, αυτό που δεν άγγιξε ήταν η ικανότητα της ΕΥΠ να διαχειρίζεται με αποτελεσματικότητα τέτοιες υποθέσεις, όταν λύνονται τα χέρια της; Ο κατεξοχήν εκφραστής της θέσης ΠΑΣΟΚ γι' αυτά τα ζητήματα, ο Μ. Χρυσοχοΐδης, ήταν ο πρώτος που στοιχήθηκε μ' αυτήν την άποψη (συνέντευξη στο «Βήμα», 12/7/2009). Αλλά και ο Α. Λοβέρδος, ο οποίος ευχήθηκε μετά τις αλλαγές στην ΕΥΠ «να υπάρξουν επιτυχίες στις λειτουργίες και στις αρμοδιότητες» της υπηρεσίας (η καταγραφή στον «Ρ», 17/7/2009).

3. Την ίδια ακριβώς περίοδο που θεριεύει η προπαγάνδα με τα παραπάνω χαρακτηριστικά, στη Βουλή περνάνε «αβρόχοις ποσί» δυο τροπολογίες με περιεχόμενο επικίνδυνο και αντιδραστικό. Η μια προβλέπει την προληπτική χρήση καμερών για τον εντοπισμό και την τιμωρία «παραβατικών συμπεριφορών» και η άλλη τη δημιουργία τράπεζας DNA (γενετικό φακέλωμα) για όσους έχουν διαπράξει ακόμα και ένα πλημμέλημα. Σημειώνουμε ότι πλημμεληματικού χαρακτήρα είναι και πολλά από τα «αδικήματα», τα οποία η ελληνική δικονομία συνδέει με τους εργατικούς αγώνες. Η επιχειρηματολογία της κυβέρνησης, η οποία ελάχιστα κοντραρίστηκε από το ΠΑΣΟΚ στα «μεστά» της σημεία, είναι ότι με τα νέα μέτρα, ο πόλεμος κατά του οργανωμένου εγκλήματος θα γίνει ευκολότερος. Μόνο που τα ίδια τα μέτρα αποτελούν πρώτα και κύρια ένα πρώτης τάξης εργαλείο για το χτύπημα των εργατικών αγώνων. Και εκεί αργά ή γρήγορα θα χρησιμοποιηθούν. Παράλληλα, φουντώνει η προσπάθεια να καταγραφούν και οι μετανάστες στη συνείδηση του λαού σαν παράγοντας που θέτει σε κίνδυνο και μπορεί να αποσταθεροποιήσει την εσωτερική ασφάλεια (η καταγραφή στον «Ρ», 15/7/2009). Μεθόδευση που συνοδεύεται με τη λήψη νέων αντιδραστικών - αντιμεταναστευτικών μέτρων σε Ελλάδα και ΕΕ, τα οποία στρέφονται πρωτίστως ενάντια στο λαϊκό - εργατικό κίνημα.

4. Μέσα στο γενικότερο κλίμα των ημερών και με την αξιοποίηση απομαγνητοφωνημένων συνομιλιών ανάμεσα στους δράστες της απαγωγής Παναγόπουλου, μεθοδεύτηκε και η προσπάθεια να «δεθεί» η όλη υπόθεση με την τρομοκρατία. Υπάρχουν, λένε, στοιχεία που συνδέουν το κοινό έγκλημα με τους προβοκάτορες της «Σέχτας» και της κάθε «Σέχτας». Κανείς δεν μπορεί να το αποκλείσει. Το πρόβλημα όμως δε βρίσκεται εδώ, αλλά στο πώς περνάει αυτή η σύνδεση μέσα από την κυρίαρχη προπαγάνδα. Ενα απλοποιημένο σχήμα είναι το εξής: Ριζοσπαστισμός ίσον τρομοκρατία. Τρομοκρατία ίσον κοινό έγκλημα. Αρα, το τσεκούρι που θα κόψει το δέντρο από τη ρίζα, είναι ένα. Ονομάζεται ένταση της καταστολής και του κλίματος παρακολούθησης, με την αυξημένη, μάλιστα, συνδρομή της ΕΥΠ, συνολικά των μυστικών υπηρεσιών. Είναι χαρακτηριστικό ότι πρωτοπόρες σε τέτοια ζητήματα γραφίδες, ορμώμενες από τις εξελίξεις στην Ελλάδα, έφτασαν να συνδέουν ευθέως την τρομοκρατία και το οργανωμένο έγκλημα με εθνικοαπελευθερωτικά και αντιιμπεριαλιστικά κινήματα ανά τον κόσμο, δείχνοντας ποιος είναι ο πραγματικός στόχος (Πρετεντέρης, «Βήμα», 15/7/2009). Κάπως έτσι φτάσαμε και στην αντικατάσταση του μέχρι πρότινος διοικητή της ΕΥΠ από τον Παπαγγελόπουλο. Πρόκειται για αξιωματικό που έχει περγαμηνές στον «αντιτρομοκρατικό» αγώνα και ο οποίος πλέον σχετίζεται άμεσα με το κυνήγι και την πάταξη του κοινού εγκλήματος. Και όλα αυτά όταν είναι πασίγνωστο οτι μηχανισμοί που τους βαφτίζουν «τρομοκρατικές οργανώσεις», είτε στήνονται από τις μυστικές και άλλες κρατικές ιμπεριαλιστικές υπηρεσίες, είτε τις χρησιμοποιούν.

5. Τι είναι αυτό που μένει στη συνείδηση πλατιών λαϊκών στρωμάτων από τον τρόπο με τον οποίο συνειδητά γίνεται η διαχείριση της όλης υπόθεσης; Οτι ο ριζοσπαστισμός είναι επικίνδυνο, επιζήμιο πράγμα και μπορεί να οδηγήσει σε ανεξέλεγκτες καταστάσεις, που άπτονται του κοινού ποινικού δικαίου. Οτι οι μηχανισμοί παρακολούθησης είναι αναγκαίοι, αφού μπορούν να προλάβουν τα χειρότερα και να διαφυλάξουν την εσωτερική ασφάλεια. Οτι οι φιλήσυχοι και συνεργάσιμοι πολίτες δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Οτι η ΕΥΠ είναι μια χρήσιμη για το λαό υπηρεσία, η οποία δικαιούται να δρα πάνω και έξω από κάθε νόμο όταν πρόκειται να αποκαλύψει τον εσωτερικό εχθρό. Οτι το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο αναφορικά με τα κοινωνικά δικαιώματα και τις ελευθερίες είναι ξεπερασμένο, αφού πλέον δεν υπάρχουν στεγανά ανάμεσα στην παραβατική συμπεριφορά, το κοινό έγκλημα και την τρομοκρατία. Κατά συνέπεια, πρέπει να αλλάξει, ώστε να μπορούν οι κατασταλτικές και ασφαλίτικες υπηρεσίες να ανταποκριθούν στα νέα αυξημένα καθήκοντά τους. Και, τέλος, ότι σ' αυτήν την υπόθεση είναι απαραίτητη η συνδρομή όλων μας, επειδή όλοι απειλούμαστε. Αρα, πρέπει να είναι δική μας έγνοια η παροχή πληροφόρησης στην αστυνομία, το κάρφωμα, η ρουφιανιά. Τέτοια μέτρα φιλοδοξεί να προωθήσει και το Εθνικό Συμβούλιο Εσωτερικής Ασφάλειας, στο διάλογο για τη σύσταση του οποίου συμμετέχουν ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ. Και όλα αυτά προκειμένου να δημιουργηθεί ψυχολογία ανοχής, συνειδητής αποδοχής της χρησιμότητας του ελέγχου της ατομικής ζωής και της συλλογικής πάλης του λαού από την ΕΥΠ, τους πράκτορές της, τα εργαλεία της. Να επιβληθεί ο τρόμος του ακατάπαυστου «αόρατου» ελέγχου. Οχι για την «ασφάλεια των πολιτών». Αυτό που στην πραγματικότητα επιδιώκεται είναι η επίθεση του κράτους της δικτατορίας των μονοπωλίων ενάντια στο οργανωμένο λαϊκό κίνημα, με στόχο την υπονόμευση της δράσης του. Ακόμα παραπέρα: Μήπως με την επιλογή ενός Εισαγγελέα στη θέση του Διοικητή της ΕΥΠ πάνε να προσδώσουν αίγλη «Δικαίου» στην κρατική τρομοκρατία, με ενεργότερη συνέργεια της «Δικαιοσύνης», ή και «κατασκευή» ενόχων ανάλογα με τις επιδιώξεις των μονοπωλίων και του κράτους; Λέμε μήπως;

6. Ποιον ευνοεί η καλλιέργεια μιας τέτοιας κοινωνικής συνείδησης; Η απάντηση είναι αυτονόητη. Ευνοεί το κυρίαρχο αστικό σύστημα, το οποίο θωρακίζεται, με την ανοχή του λαού, ή τουλάχιστον χωρίς την αντίδραση που επιβάλλουν οι περιστάσεις. Ευνοεί το κεφάλαιο, τα κόμματα και τους μηχανισμούς τους, που παγιοποιούνται και φορούν τη ρομφαία της κάθαρσης, της καταπολέμησης της τρομοκρατίας και του κοινού εγκλήματος. Ευνοούν, σε τελική ανάλυση, εκείνους που θέλουν τους εργαζόμενους και το λαό με το κεφάλι σκυμμένο, φοβισμένους και περιθωριοποιημένους στη γωνία, πειθήνιους στο εργοστάσιο, στη γειτονιά, σε κάθε τόπο δουλειάς. Αυτός είναι ο στόχος τους. Και προϋπόθεση για να επιτευχθεί ένα τόσο μεγαλεπήβολο σχέδιο είναι να καμφθεί ο ριζοσπαστισμός, να συκοφαντηθεί. Να μπει σε κατασταλτικά καλούπια το εργατικό - λαϊκό κίνημα και οι δυνάμεις που πρωτοστατούν στο να αποκτήσει αυτό βαθιά ταξικά, πολιτικά, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά. Το αν θα το καταφέρουν, δεν εξαρτάται από τους ίδιους. Ο ελληνικός λαός έχει γνώση και πείρα. Πολύ περισσότερο, έχει ένα κόμμα σαν το ΚΚΕ, που δεν πρόκειται ποτέ να συμβιβαστεί με τα τερτίπια τους, να εγκαταλείψει το στίβο των ταξικών αγώνων. Οσες απαγορεύσεις, όσους μηχανισμούς κι αν ενεργοποιήσουν σε βάρος του και σε βάρος του λαϊκού κινήματος.