Στις 24 Νοέμβρη του 2016 τη νύχτα (πρωινές ώρες Σαββάτου ώρα Ελλάδας), μετά από χρόνια προβλήματα υγείας, «έφυγε» από τη ζωή ο Φιντέλ Κάστρο Ρους, μια θρυλική μορφή του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Για δεκαετίες, από τη θέση του Προέδρου της Κούβας και ως επικεφαλής του ΚΚ Κούβας, καθοδήγησε την πάλη του λαού της χώρας για την οικοδόμηση του σοσιαλισμού, στις δύσκολες συνθήκες της ιμπεριαλιστικής επιθετικότητας και περικύκλωσης και ιδιαίτερα μετά τις αντεπαναστατικές ανατροπές στη Σοβιετική Ενωση και τις άλλες σοσιαλιστικές χώρες το 1989 - 1991. Τιμήθηκε και τιμάται από το λαό του και τους καταπιεσμένους όλου του κόσμου, όπως έδειξε και το τεράστιο λαϊκό ποτάμι που συνόδευσε την τέφρα του σε κάθε γωνιά της Κούβας για 9 μέρες πριν ταφεί στο Σαντιάγκο ντε Κούβα, όπου έχουν ταφεί και οι 32 σύντροφοί του, που έπεσαν στην επίθεση στους στρατώνες της Μονκάδα.

Γεννήθηκε στις 13 Αυγούστου του 1926 στο Μπιράν, παλιά επαρχία στην Ανατολική Κούβα, από γονείς με καταγωγή από την Ισπανία.

Από το 1945 συμμετείχε ενεργά στους φοιτητικούς πολιτικούς αγώνες στο Πανεπιστήμιο της Αβάνας, όπου σπούδασε Νομική.

Το 1947 έλαβε μέρος στην εκστρατεία εναντίον της τυραννίας του δικτάτορα Τρουχίγιο στη Δομινικανή Δημοκρατία.

Συμμετείχε μαζί με τον κολομβιανό λαό στη λαϊκή εξέγερση του Απρίλη του 1948 στην Μπογκοτά.

Στις 26 Ιούλη του 1953, επικεφαλής ομάδας επαναστατών επιτέθηκε στους στρατώνες της Μονκάδα, με σκοπό να ξεσηκώσει το λαό του Νησιού ενάντια στη δικτατορία. Η απόπειρα αποτυγχάνει και ο ίδιος μαζί με συντρόφους του συλλαμβάνεται. Ομως, η 26η του Ιούλη σηματοδοτεί την απαρχή της μεγάλης λαϊκής εξέγερσης κατά του δικτατορικού καθεστώτος του Φουλχένσιο Μπατίστα.

Στις 16 Οκτώβρη 1953, κατά τη διάρκεια της δίκης για την επίθεση στο φρούριο Μονκάδα της πόλης Σαντιάγο ντε Κούβα, σημείωνε ανάμεσα σε άλλα: «Σ' αυτό τον λαό, που οι δρόμοι του είναι στρωμένοι με πέτρες άγχους, εξαπάτησης και ψεύτικων υποσχέσεων, εμείς δεν θα τους πούμε: "θα σου δώσουμε", αλλά: "Ορίστε, αγωνίσου τώρα με όλες σου τις δυνάμεις, για να γίνει δική σου η λευτεριά και η ευτυχία! Οσο για μένα, ξέρω πως η φυλακή θα 'ναι σκληρή όσο δεν ήτανε ποτέ για κανέναν, πως θα βρω μπροστά μου απειλές, παγίδες και άτιμες βιαιότητες. Μα δεν τις φοβούμαι, όπως δεν τρέμω τη μανία του άθλιου τυράννου που πήρε τη ζωή εβδομήντα αδελφών μου. Καταδικάστε με, δεν πειράζει, η Ιστορία θα με δικαιώσει».

Το δικαστήριο τον καταδίκασε σε 15 χρόνια φυλάκιση. Φυλακίστηκε για 22 μήνες, απελευθερώθηκε χάρη στη λαϊκή πίεση και ίδρυσε το Κίνημα της 26ης Ιούλη. Στις 15 του Μάη 1955 αποφυλακίστηκε και στις αρχές Ιούλη αναχώρησε για το Μεξικό, όπου οργάνωσε και εκπαίδευσε στρατιωτικά μια ομάδα επαναστατών, ανάμεσά τους ο Αργεντινός γιατρός Ερνέστο Γκεβάρα ντε λα Σέρνα (Τσε), που γνωρίστηκε εκεί με τον Φιντέλ και μπήκε στην ομάδα.

Στις 2 Δεκέμβρη 1956, έπειτα από ένα δραματικό ταξίδι, το πλοιάριο «Γκράνμα» (σήμερα βρίσκεται στο Μουσείο της Επανάστασης στην Αβάνα), που ξεκίνησε από το Μεξικό, έφτασε στην παραλία του Νίκερο, ένα μικρό χωριό στην πλαγιά της Σιέρα Μαέστρα της Κούβας. Από τους 82 αποφασισμένους αγωνιστές που αποβιβάστηκαν στη στεριά, κατάφεραν να σωθούν από τα πυρά του στρατού και της αεροπορίας της δικτατορίας του Φουλχένσιο Μπατίστα μόνο 12. Ανάμεσά τους ο αρχηγός των ανταρτών, Φιντέλ Κάστρο, ο αδελφός του Ραούλ, ο Τσε, ο Καμίλο Σιενφουέγος, ο Χουάν Αλμέιδα.

Στη συνέχεια, συγκροτήθηκε ο επαναστατικός στρατός, που στηρίχτηκε στη συστηματική πολιτικοστρατιωτική προετοιμασία που είχε ξεκινήσει το Κίνημα της 26ης Ιούλη, με επικεφαλής τον Φ. Πάις, το Λαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα Κούβας, όπως είχε ονομαστεί το ΚΚ Κούβας, και το Επαναστατικό Διευθυντήριο που απαρτιζόταν από επαναστάτες φοιτητές.

Την 1η Γενάρη 1959, ο λαϊκός αντάρτικος στρατός της Κούβας μπαίνει θριαμβευτικά στην Αβάνα, μετά από έναν μακρόχρονο αγώνα του λαού της Κούβας ενάντια στη δικτατορία του Μπατίστα, τον οποίο στήριζαν οι ΗΠΑ. Στις 9 Γενάρη φτάνει στην Αβάνα και ο Φιντέλ. Η Κουβανική Επανάσταση απέδειξε ότι ο ιμπεριαλισμός δεν είναι ανίκητος και βρήκε αμέσως την αμέριστη στήριξη της Σοβιετικής Ενωσης και των τότε σοσιαλιστικών χωρών.

Στη μεγάλη διαδήλωση της 16ης του Απρίλη του 1961, στις κηδείες των σκοτωμένων από τις αεροπορικές επιδρομές (λίγο πριν την απόβαση των 1.400 μισθοφόρων της CIA στον Κόλπο των Χοίρων που ηττήθηκαν σε 72 ώρες), ο Φιντέλ Κάστρο ανακηρύσσει για πρώτη φορά το σοσιαλιστικό χαρακτήρα της Επανάστασης.

Υπήρξε Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Επαναστατικών Οργανώσεων και του Ηνωμένου Κόμματος της Σοσιαλιστικής Επανάστασης της Κούβας. Από την επανασύσταση του ΚΚ Κούβας, της Κεντρικής Επιτροπής του, τον Οκτώβρη του 1965, ανέλαβε τη θέση του Πρώτου Γραμματέα και επανεκλέχτηκε στη θέση αυτή για τέσσερα Συνέδρια του Κόμματος έως το 2008.

Εξελέγη βουλευτής της Εθνοσυνέλευσης της Λαϊκής Εξουσίας σε όλες τις περιόδους συνεδριάσεων από την ίδρυσή της το 1976 και από τότε η Συνέλευση τον διόρισε Πρόεδρο του Κρατικού Συμβουλίου και του Υπουργικού Συμβουλίου.

Με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, φίλων της Κούβας, πραγματοποιήθηκε χτες το βράδυ η εκδήλωση τιμής και μνήμης για τον ηγέτη της Επανάστασης Φιντέλ Κάστρο Ρους, στον ένα χρόνο από το θάνατό του, που διοργάνωσαν η Πρεσβεία της Κούβας και η «NEW STAR», στον κινηματογράφο «ΑΛΚΥΟΝΙΣ» στο κέντρο της Αθήνας. Η πρέσβειρα της Κούβας Ζέλμις Μαρία Ντομίνγκες αναφέρθηκε στην μεγάλη προσφορά του ιστορικού ηγέτη και τον αγώνα που δίνει και σήμερα ο κουβανικός λαός.

Εκ μέρους του ΚΚΕ χαιρετισμό απηύθυνε ο Γιάννης Γκιόκας, μέλος του ΚΕ, που σημείωσε ανάμεσα σε άλλα:

«Η κουβανική Επανάσταση και ο Φιντελ ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης της είναι η απόδειξη της ανωτερότητας του σοσιαλισμού. Ο σοσιαλισμός ήταν που οδήγησε μια χώρα μικρή, φτωχή, λίγα μόλις μίλια από τις ακτές της πιο ισχυρής ιμπεριαλιστικής δύναμης, των ΗΠΑ, να εξασφαλίσει πρωτόγνωρες κατακτήσεις στο λαό της, στην Υγεία, την Παιδεία, να εξασφαλίσει ένα νέο κράτος με λαογέννητους θεσμούς εξουσίας, να εξασφαλίσει πάνω απ' όλα ένα λαό αποφασισμένο να υπερασπιστεί αυτές τις κατακτήσεις.

Ο Φιντέλ Κάστρο αφήνει πολύτιμη παρακαταθήκη στο διεθνές κομμουνιστικό κίνημα και ιδιαίτερα στον κουβανικό λαό, στον αγώνα που δίνει και σήμερα ενάντια στο αμερικανικό εμπάργκο που συνεχίζεται και όλες τις προσπάθειες υπονόμευσης του σοσιαλιστικού δρόμου ανάπτυξης, στις οποίες πρωτοστατούν οι ΗΠΑ και η ΕΕ. Ενας αγώνας που πρέπει να συνδυαστεί με τη διεθνιστική αλληλεγγύη, γιατί οι προσπάθειες των ιμπεριαλιστών σε βάρος της Κούβας συνεχίζονται και από την κυβέρνηση Τραμπ. Το ίδιο ισχύει για τις απαράδεκτες κυρώσεις εναντίον άλλων λαών, όπως οι οικονομικές κυρώσεις που πρόσφατα αποφάσισε η ΕΕ σε βάρος της Βενεζουέλας. Και είναι μεγάλη η ευθύνη των κυβερνήσεων, ανάμεσά τους και της ελληνικής κυβέρνησης, που στηρίζει αυτές τις κυρώσεις και εξωραΐζει την πολιτική Τραμπ».

Εκ μέρους του Ελληνοκουβανικού Συνδέσμου Φίλιας και Αλληλεγγύης, ο πρόεδρός του Νίκος Καρανδρέας τόνισε ανάμεσα σε άλλα: «Οπως όλες οι πραγματικά μεγάλες μορφές της Ιστορίας, άνθρωποι που έθεσαν τα ιδιαίτερα προσωπικά τους χαρίσματα στην υπηρεσία της κοινωνίας και των συνανθρώπων τους, ο Φιντέλ Κάστρο συνδύαζε την οξυδέρκεια, την ικανότητα να συλλαμβάνει το κεντρικό σημείο της ιστορικής στιγμής, την αποφασιστικότητα και την πίστη στις αστείρευτες δυνατότητες του εργαζόμενου λαού».

Εκ μέρους της ΕΕΔΔΑ, η Δέσποινα Μάρκου στάθηκε στο παράδειγμα του Φιντέλ ως «συμβόλου της διεθνιστικής αλληλεγγύης απέναντι στους λαούς που μάχονται για τα δικαιώματά τους, για μια πιο δίκαιη ζωή με σεβασμό και αξιοπρέπεια. Κάτω από την καθοδήγησή του, Κουβανοί διεθνιστές έτρεξαν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση σεισμών, πλημμυρών, επιδημιών, καταστροφών, παντού όπου τους ζητήθηκε. Ολες οι ήπειροι, η Αφρική, η Ασία, η Λατινική Αμερική, αλλά ακόμα και χώρες της Ευρώπης και οι ίδιες οι ΗΠΑ, γνώρισαν την απλόχερη και ανιδιοτελή βοήθεια της σοσιαλιστικής Κούβας. Και φυσικά, όχι από το περίσσευμά της, γιατί κανένα υλικό αγαθό δεν περισσεύει σε μια χώρα σαν την Κούβα, αλλά πραγματικά από το υστέρημά της».

Χαιρέτισαν ο πρέσβης της Βενεζουέλας Φαρίντ Φερνάντες, ο Μανώλης Γλέζος, και επίσης εκ μέρους του Πολιτιστικού Συλλόγου «Χοσέ Μαρτί» ο Αλέκος Χαλβατζής, και εκ μέρους του ΣΥΡΙΖΑ ο Νεκτάριος Μπουγδάνης.

Ακολούθησε καλλιτεχνικό πρόγραμμα από τη χορωδία του Πάντειου Πανεπιστημίου σε διεύθυνση του Γιάννη Βρυζάκη (Πιάνο: Διαμαντής Αναστασιάδης, Φλάουτο: Βάλια Καρζή, Βιολί: Μαριαλένα Φεδρούτση) και αγαπημένα τραγούδια του κουβανικού λαού ερμήνευσαν οι Μάρλεν Ολάνο, Ροσάνα Μαϊλάν και Οντάλις Πάλμα. Επίσης υπήρξε προβολή από ιστορικές ομιλίες του Φιντέλ Κάστρο.