Μια περιπέτεια της ψυχής, που θέλει να φτάσει στον τόπο της αγάπης. Ενα παραμύθι, που μιλά για την ομορφιά του έρωτα, "τα πάθη και τους πόνους του". Ενα ταξίδι, που οδηγεί "στο Ερωτόκαστρο απ' της καρδιάς το δρόμο". Αυτό το"κάστρο της αγάπης", είναι ο συνεκτικός ιστός των δώδεκα τραγουδιών, που περιλαμβάνονται στο νέο δίσκο του Χρίστου Τσιαμούλη με τίτλο "Στο Ερωτόκαστρο".Τα πρόσωπα της μουσικής αυτής ιστορίας πολλά: ο Βέλθανδρος, που παρουσιάζεται, μέσα από μια παραλογή, να μεταμορφώνεται από τον έρωτα της Χρυσάντζας. Ο Αλφειός, που πόθησε την Αρετούσα, ο Ορφέας και η Ευριδίκη, ο Μετζνούν και η Λεϊλά και τόσοι άλλοι. "Είναι, εξηγεί ο Χρ. Τσιαμούλης, που έγραψε τη μουσική και ανέλαβε μαζί με την Κατερίνα Παπαδοπούλου την ερμηνεία, ερωτικά τραγούδια, τα οποία όμως δεν έχουν σχέση με τα γνωστά του σεβντά, αυτά που τραγουδιούνται σ' ένα λαϊκό μαγαζί ή πολύ περισσότερο σ' ένα σκυλάδικο".

Οι στίχοι είναι του Λάμπρου Καμπερίδη,γνωστού φιλόλογου, που ζει στον Καναδά, ενώ στο δίσκο συμμετέχουν χορωδία και δωδεκαμελής ορχήστρα από σημαντικούς μουσικούς της παραδοσιακής και σύγχρονης μουσικής. Μια "γεύση" αυτής της δουλιάς δίνεται μέσα από τις εμφανίσεις των συντελεστών του δίσκου αυτές τις μέρες στο "Ρόπτρον", στα Εξάρχεια. Σήμερα ολοκληρώνεται το πρώτο τριήμερο παρουσίασης των τραγουδιών, ενώ οι εμφανίσεις θα επαναληφθούν στις 31 του Μάρτη και 1 και 2 τουΑπρίλη.

"Πάντα σε δεύτερη μοίρα"

Η έναρξη της καλλιτεχνικής πορείας του Χρ. Τσιαμούλη σφραγίστηκε με τη συμμετοχή του (μαζί με τους Νίκο Γράψα και Μιχάλη Κλαπάκη) στις "Δυνάμεις του Αιγαίου".Μετά τη διάλυσή τους, πριν πέντε χρόνια, ο Χρίστος Τσιαμούλης θα καταθέσει δύο προσωπικούς δίσκους: "Αθως ο εμός" και"Ερωτόκαστρο". Εχοντας την εμπειρία της κοινής συνεργασίας, αλλά και της μοναχικής πορείας, ο Χρ. Τσιαμούλης επισημαίνει ότι "σαν συγκρότημα οι πόρτες ήταν μάλλον ανοιχτές", κάτι που δε συμβαίνει σήμερα. "Υπάρχουν, λέει, αρκετές δυσκολίες. Ισως να είναι σχετικά εύκολο το να βγει ένας δίσκος, όμως για να κλειστούν κάποιες συναυλίες σε εποχές τόσο δύσκολες σαν τη σημερινή, είναι αρκετά δύσκολο. Οπως επίσης το να δουλέψεις σ' ένα μαγαζί, αφού το συγκεκριμένο είδος, αυτό που έχει σχέση με την παραδοσιακή μουσική, βρίσκεται πάντα σε μια δεύτερη μοίρα σε αυτούς τους χώρους".

|1491|εα1 - Μίλησες για δύσκολη εποχή. Πώς προσδιορίζεται; |1490|τε

- Είναι η εποχή, που ακολούθησε αυτή των μεγάλων συνθετών. Εμφανίστηκαν και συνεχίζουν να εμφανίζονται πολλοί μικροί συνθέτες και καλλιτέχνες με το μοντέλο, μάλιστα, του συνθέτη - μουσικού και τραγουδιστή μαζί. Το μεγάλο μυστικό, όμως, του να γίνει κάποιος γνωστός, παραμένει η προβολή του από τη δισκογραφική εταιρία. Εάν αυτή βοηθήσει, με τους γνωστούς τρόπους των εταιριών, όλα μπορούν να πάνε πολύ καλά. Μπορεί ένας καλλιτέχνης να γίνει πάρα πολύ γνωστός μόνο και μόνο επειδή πιστεύει η εταιρία σε αυτόν και τον προωθεί. Ενας άλλος, όμως, μπορεί να δουλεύει χρόνια, να είναι γνωστός για τη δουλιά του, αλλά γι' αυτόν όλα να είναι δύσκολα. Καθοριστικό ρόλο συνεχίζει να παίζει η εταιρία και είναι αυτή, που ανεβάζει τον καλλιτέχνη ή του δίνει την "κλοτσιά.".

Σκοπιμότητες και αλισβερίσι

|1491|εα1 - Τα κρι1τήρια επιλογής ποια είναι; |1490|τε

- Θα έπρεπε να υπήρχαν καλλιεργημένοι άνθρωποι στις κατάλληλες θέσεις, κάτι που δε συμβαίνει. Οι περισσότεροι από αυτούς, που παίρνουν τις αποφάσεις, είναι τυχαίοι άνθρωποι και αυτό κάνει την όλη διαδικασία πιο επώδυνη. Γιατί δύσκολα μπορεί κάποιος να δει κάτι καλό και να το προωθήσει, ή να σταματήσει κάτι, που δεν είναι καλό. Η άγνοια είναι κατά τη γνώμη μου το βασικότερο εμπόδιο για την καλύτερη λειτουργία αυτής της καλλιτεχνικής διαδικασίας και ζωής.

|1491|εα1 - Αλλες σκοπιμότητες; |1490|τε

- Οικονομικές, αλλά αυτές πιστεύω ότι πάνε πάντα μαζί με το μυαλό, που κουβαλάει καθένας. Οι οικονομικές σκοπιμότητες έχουν να κάνουν με το ότι οι καλλιτέχνες εμφανίζονται σε κάποια μαγαζιά, τα οποία από την πλευρά τους προωθούν αυτούς που τους κάνουν τη δουλειά τους κ.ο.κ. με αποτέλεσμα το γνωστό αλισβερίσι μεταξύ εταιρίας, μαγαζιού και τραγουδιστή ή συνθέτη. Από εκεί και πέρα για κάποιους άλλους υπάρχουν κάποιοι παράδρομοι, κάποιοι δρόμοι προσωπικοί, που κανείς δεν ξέρει πού θα φτάσουν.

|1491|εα1 - Αυτό πώς εκφράζεται σε σχέση με το είδος της μουσικής, που εκπροσωπείς; |1490|τε

- Νιώθω, ότι με τις "Δυνάμεις του Αιγαίου", όπως και με άλλους καλλιτέχνες, που είχαν σχέση με τον παραδοσιακό ήχο, ξεκίνησε κάτι το διαφορετικό. Μετά από εμάς, είδα πάρα πολλούς να επιχειρούν το ίδιο, όχι μόνο σε καλλιτεχνικό επίπεδο, αλλά και σαν διάθεση έρευνας και μάθησης αυτής της μουσικής. Εχει αυξηθεί κατά πολύ ο αριθμός των παιδιών, που μαθαίνουν παραδοσιακά όργανα και ενδιαφέρονται γι' αυτή τη μουσική. Προσωπικά δεν έχω αλλάξει πορεία, από εκείνη των "Δυνάμεων του Αιγαίου", που στηρίχτηκε στον παραδοσιακό ήχο, αλλά με έναν σύγχρονο τρόπο έκφρασης. Επειδή οι καλλιτέχνες σε αυτό το χώρο είναι πολύ λίγοι, νιώθω πως εκπροσωπώ αυτή τη διάθεση, που υπάρχει όμως σε πολλούς. Υπάρχουν, βέβαια, πολλοί καλλιτέχνες, που χρησιμοποιούν παραδοσιακά όργανα, κυρίως όμως λόγω ρεύματος. Αυτό λειτουργεί και θετικά γιατί κάνει γνωστά τα όργανα, αλλά και αρνητικά γιατί μπορεί να επαναληφθεί το φαινόμενο της μόδας του ρεμπέτικου. Γιατί δεν κάνεις τίποτα κάνοντας γνωστή μια περασμένη εποχή. Ο σκοπός είναι να πάρεις το πνεύμα, τον ήχο και τις δυνατότητες, που έχουν διαθέσει οι παλιότερες γενιές και να τα μεταλλάξεις καταθέτοντας το δικό σου τρόπο έκφρασης. Να πάρεις την ουσία αυτής της μουσικής, που εκπροσωπεί έναν ελληνικό τρόπο ζωής, ο οποίος ζει μέσα από αυτά τα τραγούδια.

|1491|εα1 - Αυτή είναι και η ουσία της παράδοσης σήμερα... |1490|τε

-Ακριβώς. Και αυτή προσπαθούμε να προσεγγίσουμε. Ο Ελληνας δεν μπορεί να γίνει Ευρωπαίος, όσον αφορά στον υπολογιστικό τρόπο σκέψης, το "άσε τους άλλους να βγάλουν το φίδι από την τρύπα". Δεν μπορεί να ομαδοποιηθεί εύκολα, είναι γλεντζές, έχει στοιχεία, που θα τα κουβαλάει πάντα. Αν και νομίζω ότι σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο έχουμε χάσει το παιχνίδι, έχω εμπιστοσύνη στο ένστικτο, που υπάρχει στο λαό μας. Πολύς κόσμος παρακολουθεί αυτά που γίνονται, χωρίς πιθανόν να μπορεί να κάνει τίποτα. Αν όμως κανείς του έδινε το δικαίωμα να πει την άποψή του, πιστεύω ότι θα έλεγε πως "δεν τα καταλαβαίνω όλα αυτά, εγώ είμαι κάποιος άλλος, καταπιέζομαι πάρα πολύ έτσι όπως ζω και θα ήθελα να ζήσω κάπως αλλιώς". Θεωρώ ότι καθένας στον τομέα του πρέπει να προσπαθήσει για να γίνει κάτι.

Τα σόου και η "τσέπη"

Χαρακτηρίζοντας "καταλυτικό" το ρόλο της τηλεόρασης στο σημερινό πολιτιστικό τοπίο, ο Χρ. Τσιαμούλης θα πει ότι αυτή "έχει αλωθεί πλήρως και δεν υπάρχουν πια τρόποι διαφυγής. Ιδιαίτερα αυτές οι διασκεδαστικές εκπομπές, τα διάφορα σόου είναι ό,τι χειρότερο και λειτουργούν πάρα πολύ αρνητικά στον κόσμο. Το κακό ξεκίνησε από την ιδιωτική τηλεόραση και έγινε επίτηδες για ν' αλωθεί ο χώρος". Οσον αφορά γενικότερα στον πολιτισμό, ο Χρ. Τσιαμούλης έχει την άποψη ότι "υπάρχει όλη η προδιάθεση και το κέφι για να γίνει κάτι καλό. Πολύς κόσμος ενδιαφέρεται να μαθαίνει, έχει σωστή άποψη για τα πράγματα και ξέρει να ξεχωρίζει τα καλά από τα πλαστικά. Αυτό εάν καλλιεργηθεί πιστεύω πως θα δημιουργηθούν οι συνθήκες, ανάδειξης μεγάλων καλλιτεχνών. Μεγάλων κυρίως ως προς τη φιλοσοφία τους και όχι ως προς το να γίνουν γνωστοί. Ανθρώπων σημαντικών, οι οποίοι να κουβαλούν έναν αυθεντικό τρόπο ζωής, που είναι και το μόνο, που έχουμε ανάγκη.

|1491|εα1 - Με την εμπειρία του μουσικού, αλλά και του δασκάλου παραδοσιακής μουσικής, ποια πιστεύεις ότι πρέπει να είναι η συμβολή της πολιτείας για τη στήριξή της; |1490|τε

- H πολιτεία κατά τη γνώμη μου έκανε ό,τι χειρότερο με το να "στηρίξει" αυτό το πράγμα. Καθένας, που έχει ανέβει εκεί πάνω κοιτάει τη δική του τσέπη, ή το μικρό του κύκλο. Δεν έχει τα μάτια να δει συνολικότερα ή έχει απλώς πλήρη άγνοια.Σαν δάσκαλος βλέπω πολύ κόσμο, που έχει κέφι να ασχοληθεί με αυτό το είδος. Ομως δύσκολα βρίσκει κάποιος μια πόρτα για να μάθει παραδοσιακά όργανα. Δεν υπάρχουν παιδεία, βιβλία, δάσκαλοι. Ετσι, είναι πολύ δύσκολο να προσεγγίσει κάποιος αυτό το χώρο. Αν αυτά περνούσαν στα χέρια της πολιτείας ίσως τα πράγματα να ήταν πολύ πιο εύκολα. Θα μπορούσε να βοηθήσει, αλλά δεν πρόκειται να το κάνει. Θα μπορούσε δημιουργώντας, για παράδειγμα, ένα ωδείο που να μαθαίνει πολύς κόσμος παραδοσιακή μουσική, τυπώνοντας βιβλία, συμβάλλοντας στο να βρουν δουλιά πολλοί από αυτούς, που ασχολούνται με το είδος. Δίνοντας κατ'αρχήν τις δυνατότητες στους ανθρώπους της παραδοσιακής μουσικής να ζήσουν, γιατί υπάρχουν πολλοί, που σπούδασαν αυτή τη μουσική και πολύ δύσκολα βρίσκουν δουλιά κάπου. Ακόμη και η έκδοση δίσκων αυτής της μουσικής, γίνεται κυρίως από το μεράκι κάποιων ανθρώπων, που την αγαπούν.

Ρουμπίνη ΣΟΥΛΗ

Ο Χρήστος Τσιαμούλης