Σε λίγες μέρες, στις 14 Μάη, χιλιάδες φοιτητές και φοιτήτριες της χώρας θα έχουν ακόμα μια σημαντική ευκαιρία να ακουστεί η δική τους φωνή.

Τα μέλη και οι φίλοι της ΚΝΕ, οι χιλιάδες αγωνιστές και αγωνίστριες στα ψηφοδέλτια με το γαρύφαλλο, δίνουν με αισιοδοξία και αποφασιστικότητα τη μάχη για να αναδειχθεί πρώτη δύναμη η «Πανσπουδαστική Κίνηση Συνεργασίας».

Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής» είναι καρφί στο μάτι της κυβέρνησης και εμπόδιο στην προσπάθειά της να εφαρμόσει την πολιτική της ΕΕ στις σχολές, ένα σημαντικό βήμα στην αγωνιστική αναζωογόνηση του φοιτητικού κινήματος. Θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα καταδίκης της εγκληματικής πολιτικής.

Μετά τις συγκλονιστικές διαδηλώσεις για το έγκλημα στα Τέμπη, η κυβέρνηση και τα κόμματα του συστήματος προσπαθούν να καταλαγιάσουν την οργή για την πολιτική που μας «στερεί το οξυγόνο». Η κυβέρνηση είναι στριμωγμένη, όμως επιδιώκει να συνεχίσει την πολιτική που θυσιάζει τις ανάγκες των πολλών για τα κέρδη των λίγων. Ετσι, «λεφτά υπάρχουν» για τους ΝΑΤΟικούς εξοπλισμούς, για την πρόωρη αποπληρωμή του χρέους, για παχυλές επιδοτήσεις σε εφοπλιστές και βιομηχάνους, αλλά όχι για μισθούς, για την Παιδεία και την Υγεία, για την προστασία από φυσικές καταστροφές.

Στις φοιτητικές εκλογές τίθεται το δίλημμα όπου όλοι με τη στάση τους παίρνουν θέση: Καταδίκη και αμφισβήτηση ή έγκριση και αποδοχή της κυρίαρχης πολιτικής που γεννά διαρκώς εγκλήματα στις σπουδές και τη ζωή των φοιτητών.

Γιατί είναι έγκλημα το τεράστιο κόστος σπουδών και τα πανάκριβα ενοίκια, που αναγκάζουν 1 στους 2 να εργάζεται, ενώ την ίδια ώρα η ακρίβεια ληστεύει το οικογενειακό εισόδημα. Η πολιτική που διαγράφει ενεργούς φοιτητές που προσπαθούν να πάρουν το πτυχίο τους επειδή σκόνταψαν στα εμπόδια που αυτή η πολιτική έβαλε στις σπουδές τους.

Είναι έγκλημα τα πτυχία που η αξία τους υποβαθμίζεται στο πλαίσιο της μεγάλης αγοράς πτυχίων, που διευρύνεται με τα «βαφτίσια» των ιδιωτικών κολεγίων σε ιδιωτικά πανεπιστήμια.

Είναι έγκλημα η άθλια κατάσταση στις φοιτητικές εστίες, των υποβαθμισμένων, επικίνδυνων υποδομών. Η υποχρηματοδότηση και η υποστελέχωση των πανεπιστημίων που λειτουργούν χωρίς επαρκείς καθηγητές και υποβαθμισμένο εξοπλισμό.

Είναι έγκλημα η υπονόμευση της εργασιακής προοπτικής χιλιάδων αποφοίτων - νέων επιστημόνων που απαξιώνονται, τη στιγμή που είναι αναγκαία η ανάπτυξη έργων υποδομής και πολιτικής προστασίας, πρόληψης και αντιμετώπισης σύγχρονων κοινωνικών φαινομένων, καθώς και στελέχωσης των δημόσιων σχολείων και νοσοκομείων και τόσα άλλα.

Και φυσικά, είναι έγκλημα η εμπλοκή της χώρας μας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στις σφαγές λαών και μάλιστα πληρώνοντας με δισεκατομμύρια τις πολεμικές μηχανές του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς που καμία σχέση δεν έχουν με την άμυνα της χώρας, αντίθετα μας μπλέκουν σε μεγάλους κινδύνους.

Για όλα όσα ζούνε, για όλα όσα τους εξοργίζουν, οι φοιτητές και φοιτήτριες έχουν μια ακόμα μεγάλη ευκαιρία. Να τιμωρήσουν και με την ψήφο τους την πολιτική του κέρδους, της ΕΕ, της κυβέρνησης της ΝΔ και την οποία στηρίζουν τα κόμματα του συστήματος.

Φέτος οι εκλογές αποκτούν ιδιαίτερο βάρος και η στάση του καθένα μετράει περισσότερο από άλλη φορά. Με τη μαζική συμμετοχή των φοιτητών κανείς δεν θα μπορεί να «προσπεράσει» το μήνυμα των εκλογών, δεν θα μπορεί η κυβέρνηση να ισχυριστεί ότι έχει την έγκριση ή την ανοχή τους.

Η κυβέρνηση ποντάρει στην αποχή και αυτός είναι ένας ακόμα λόγος οι φοιτητές να συμμετέχουν πιο μαζικά από ποτέ. Εξάλλου, κάθε φορά που κέρδισαν και ηττήθηκε η αντιεκπαιδευτική πολιτική αυτό έγινε με τη δική τους ενεργή παρουσία και συμβολή. Αυτό πρέπει να γίνει και τώρα, γιατί η στάση των φοιτητών παίζει ρόλο.

Γιατί η κυβέρνηση φοβάται και «μετράει» τη στάση των φοιτητών, γιατί είναι στριμωγμένη από τις μεγάλες διαδηλώσεις, την οργή και τη δυσαρέσκεια για την πολιτική της. Δεν είναι τυχαίο ότι επιστρατεύει τις διάφορες παροχές - κοροϊδία για να ξεγελάσει και να κερδίσει συναίνεση στην πολιτική της. Για αυτό υπό την πίεση των μεγάλων αντιδράσεων ενάντια στις διαγραφές φοιτητών φαίνεται ότι προχωρά σε αναδίπλωση από τα μεγάλα λόγια για «άμεση εφαρμογή του νόμου», επιστρατεύοντας άλλους τρόπους να τις προωθήσει. Δεν είναι τυχαίο ότι - όπως διαρρέει - μεταθέτει τις «τελικές ανακοινώσεις» για «μετά τις φοιτητικές εκλογές», επιβεβαιώνοντας ότι το αποτέλεσμά τους κρίνει αν θα δοθεί μήνυμα προώθησης ή πίεσης για υποχωρήσεις.

Τώρα που η κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα είναι στη γωνία, οι φοιτητές μπορούν με τη μαζική τους συμμετοχή να τους στριμώξουν ακόμα περισσότερο, να μην τους αφήσουν να πάρουν ανάσα. Να δυναμώσουν τη συλλογική διεκδίκηση, αυτό θα είναι ο κρίσιμος παράγοντας για τα «ανοιχτά μέτωπα» της επόμενης μέρας στα πανεπιστήμια, αφού πέρα από τις διαγραφές φοιτητών είναι σε εξέλιξη η ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, το νέο νομοσχέδιο του υπ. Παιδείας για τη «διαμόρφωση του ακαδημαϊκού χάρτη» που προμηνύει νέες συγχωνεύσεις και κλεισίματα τμημάτων. Το αποτέλεσμα μπορεί να κόψει τη φόρα στην κυβέρνηση, προειδοποιώντας ότι θα βρει μεγάλα εμπόδια από τους φοιτητές.

Γιατί και το μήνυμα των φοιτητών θα έχει αντίκτυπο, θα προστεθεί στα θετικά βήματα αλλαγής των συσχετισμών που σημειώνονται σε μεγάλα σωματεία, Ομοσπονδίες και Εργατικά Κέντρα που έχουν τη σφραγίδα των νέων εργαζομένων, όπως έγινε στους δασκάλους, στους νοσοκομειακούς γιατρούς και αλλού, «ταράζοντας τα νερά», γκρεμίζοντας τις κυβερνητικές - εργοδοτικές παρατάξεις, ενισχύοντας τη μεγάλη συμμαχία της αγωνιστικής ενότητας εργαζομένων και νεολαίας.

Τα όσα ζήσαμε στην ιστορική απεργία στις 28 Φλεβάρη αποδεικνύουν ότι μόνο με τη μαζική μας συμμετοχή στον συλλογικό οργανωμένο αγώνα κρίνεται το δίκιο, αλλάζουν δεδομένα, ακυρώνονται τα σχέδια των κυβερνήσεων.

Ξέρουμε ότι αυτό το μεγάλο ξέσπασμα δεν αρκεί. Για να συνεχίσουμε χρειάζεται να δυναμώσει η οργάνωση, η διεκδίκηση και η αμφισβήτηση της πολιτικής του κέρδους. Αυτή η υπόθεση κρίνεται καθημερινά, όμως οι φοιτητικές εκλογές είναι ένας σημαντικός σταθμός.

Για ένα ισχυρό φοιτητικό κίνημα με κοινές διεκδικήσεις και στόχους. Με οργάνωση, πανελλαδικό συντονισμό και συμπόρευση με το εργατικό κίνημα. Που βάζει μπροστά τις σύγχρονες ανάγκες των φοιτητών και αμφισβητεί την πολιτική όλων των κυβερνήσεων, της ΕΕ και των επιχειρηματικών ομίλων. Που δυναμώνει τη διεκδίκηση για το πανεπιστήμιο, την εργασιακή προοπτική και τη ζωή των σύγχρονων αναγκών και δυνατοτήτων της εποχής μας και δεν γίνεται βολικό πιόνι στα σχέδια εναλλαγής κυβερνήσεων και μεταμφίεσης του σάπιου αστικού πολιτικού συστήματος.

Για φοιτητικούς συλλόγους οργανωτές της συλλογικής διεκδίκησης, στήριγμα για κάθε φοιτητή. Με διαδικασίες πραγματικής συλλογικής συζήτησης, με πολύμορφη δράση για όλες τις ανησυχίες και τα ενδιαφέροντα των φοιτητών, για το επιστημονικό αντικείμενο, την εργασιακή προοπτική, το δικαίωμα στον πολιτισμό και τον αθλητισμό.

Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής» αυτά τα 3 χρόνια έδωσε νέα πνοή στο φοιτητικό κίνημα. Πραγματοποιήθηκαν οι μεγαλύτερες φοιτητικές κινητοποιήσεις των τελευταίων δεκαετιών, που στρίμωξαν την κυβέρνηση, άφησαν άδικους νόμους στα χαρτιά, πέτυχαν κατακτήσεις. Εθεσαν επί τάπητος το «τι πανεπιστήμιο έχουν ανάγκη οι φοιτητές» και πώς μπορούν να το κατακτήσουν.

Αυτός ο δρόμος πρέπει να γίνει υπόθεση περισσότερων, να κατοχυρωθούν όσα κερδήθηκαν και να διευρυνθούν. Προϋπόθεση είναι να αποδυναμωθούν ακόμα περισσότερο οι παρατάξεις της κυβέρνησης, της συναίνεσης και του συμβιβασμού.

Να ηττηθεί η παράταξη της ΝΔ, η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ, που στηρίζει την εγκληματική πολιτική και τη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη. Που υπερασπίζεται την αντιεκπαιδευτική πολιτική της υποβάθμισης των πανεπιστημίων και των πτυχίων, τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, τις διαγραφές φοιτητών, την καταστολή, τη νοθεία, τη διαφθορά. Που υπερασπίζεται την εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο.

Οι φοιτητές να γυρίσουν την πλάτη στην παράταξη του ΠΑΣΟΚ, την ΠΑΣΠ, που αποτελεί τον καλύτερο σύμμαχο της κυβερνητικής πολιτικής στις σχολές. Ακριβώς επειδή υπερασπίζεται τις κατευθύνσεις της ΕΕ και την πολιτική του κέρδους, για αυτό στηρίζει την ιδιωτικοποίηση του σιδηρόδρομου αλλά και της Παιδείας με την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων, την αναθεώρηση του άρθρου 16 του Συντάγματος, την κύρωση της Σύμβασης της Λισαβόνας, τις διαγραφές φοιτητών, τους υπέρογκους πολεμικούς εξοπλισμούς.

Η ψήφος των φοιτητών να μην εγκλωβιστεί στις παρατάξεις ΕΑΑΚ, ΑΡΕΝ, Attack, που ούτε θέλουν, ούτε μπορούν να φτάσουν τον αγώνα μέχρι τέλους. Δεν στοχεύουν στην ανατροπή της κυρίαρχης πολιτικής, αλλά επιδιώκουν να εκτονώσουν την οργή των φοιτητών σε δοκιμασμένες και αδιέξοδες δήθεν «λύσεις» που περιορίζονται σε σενάρια εναλλαγής κομμάτων ή προσώπων στη διακυβέρνηση. Υπονομεύουν την πανελλαδική συγκρότηση του φοιτητικού κινήματος και τη συμπόρευσή του με τους εργαζόμενους. Εχουν ευθύνες για τον εκφυλισμό των συλλογικών διαδικασιών που απωθούν τους φοιτητές από τους συλλόγους.

Η πρωτιά της «Πανσπουδαστικής ΚΣ» θα είναι μια ακόμα ήττα της κυβέρνησης και μια μεγάλη νίκη των φοιτητριών και των φοιτητών.

Η συζήτηση μέσα στα αμφιθέατρα επιβεβαιώνει τις σημαντικές δυνατότητες να βγει πιο δυνατό το φοιτητικό κίνημα. Να «μιλήσουν ξανά» όσοι νιώθουν οργή, όσοι συμμετείχαν στις μεγάλες διαδηλώσεις στις 28/2, όσοι αγωνιούν ότι «κάτι πρέπει να γίνει», όσοι δεν παραιτούνται από τα δικαιώματά τους.

Σε κάθε σχολή μπορούν να γίνουν περισσότεροι όσοι συμβάλλουν σε αυτήν τη σημαντική υπόθεση. Τις μέρες που απομένουν μπορεί να φουντώσει η συζήτηση. Να φτάσει σε κάθε φοιτητή και φοιτήτρια το κάλεσμα αποφασιστικής ενίσχυσης της «Πανσπουδαστικής».

Στις 14 Μάη να συνεχιστεί και να μεγαλώσει το ρεύμα αμφισβήτησης, αντίστασης και ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.