Η ΕΕ θα στραφεί σε ακόμα πιο αντιδραστική κατεύθυνση από εδώ και εμπρός με βάση συγκεκριμένες αποφάσεις στην εαρινή σύνοδο. Είναι το ζήτημα του "ευρωσυντάγματος" και η σύνοδος του ΝΑΤΟ στην Κωνσταντινούπολη που θα επηρεάσει παραπέρα αρνητικά τη δράση της ΕΕ στην πορεία στρατιωτικοποίησής της».

Την παραπάνω εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ στις «Πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004» φρόντισε να επιβεβαιώσει η κυβέρνηση με τη σπουδή της να νομοθετήσει νέο, ακόμη χειρότερο από τον προηγούμενο, «τρομονόμο». Την ίδια ώρα, το ΝΑΤΟ ετοιμάζεται στη Σύνοδο Κορυφής στην Κωνσταντινούπολη να αποφασίσει την προσαρμογή και ετοιμότητα από οργανοτικοτεχνική άποψη, στις ανάγκες αποστολών εκτός συνόρων σε επιθετικούς ιμπεριαλιστικούς πολέμους, έως και του 40% των Ενόπλων Δυνάμεων των κρατών μελών του, άρα και της χώρας μας, και μάλιστα με δεδομένη την παραμονή του 8% αυτών των τμημάτων ως στρατού κατοχής.

Πρόσφατα η Σύνοδος Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ενωσης (ΕΕ) ενέκρινε αυτό που ονομάτισε ευρωσύνταγμα και που δεν είναι τίποτε άλλο παρά η νέα αντιδραστική συνθήκη που ενσωματώνει όλες τις προηγούμενες και προωθεί νέες αντιδραστικές ρυθμίσεις σε βάρος των λαών, όπως στρατιωτικές επεμβάσεις στο εσωτερικό των κρατών - μελών, «προληπτικούς πολέμους» ενάντια σε άλλους λαούς και χώρες, ενίσχυση της κρατικής τρομοκρατίας και καταστολής, ενώ κατοχυρώνει νομικά, την οικονομία της αγοράς και την εγγύηση των τεσσάρων ελευθεριών, της εγκατάστασης και διακίνησης κεφαλαίου, εμπορευμάτων, προσώπων και υπηρεσιών. Ταυτόχρονα το λεγόμενο ευρωσύνταγμα τίθεται πάνω από τα εθνικά Συντάγματα των κρατών - μελών.

Και πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά; Η ΕΕ ως διακρατικός καπιταλιστικός συνασπισμός πρέπει να ενισχύεται στον ανταγωνισμό της με τ' άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα και να ενισχύει την εξουσία του κεφαλαίου σε κάθε κράτος μέλος της πάνω στους λαούς. Τους δικούς τους κοινωνικοπολιτικούς αγώνες φοβάται, γιατί ενισχύεται η τάση συνειδητής εναντίωσης στην ίδια την ΕΕ, στην πολιτική της σε κάθε κράτος μέλος, και στην εξουσία του κεφαλαίου σε συνδυασμό με την ένταση των ενδοενωσιακών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων, και την οικονομική κρίση σε διάφορες χώρες.

Την ίδια ώρα, τα επιτελεία της αστικής προπαγάνδας, όπως και οι διάφοροι θιασώτες του ευρωμονόδρομου, έσπευσαν να ερμηνεύσουν το εκλογικό αποτέλεσμα, δηλαδή την έκφραση της πολιτικής συνείδησης στη δοσμένη στιγμή από τους λαούς, ανάλογα με το πώς θα ήθελαν οι κυρίαρχες τάξεις και τα κόμματά τους.

Ετσι, για παράδειγμα, τη μεγάλη αποχή την ερμήνευσαν ως υποτίμηση της συμμετοχής στα τεκταινόμενα στην ΕΕ, ως άγνοια για το πόσο ωφέλιμη είναι η ΕΕ και η πολιτική της για τους λαούς! Τη δε ενίσχυση των δυνάμεων που εναντιώνονται στην ΕΕ από τη σκοπιά των πραγματικών λαϊκών συμφερόντων, την ερμήνευσαν ως τάση «εθνικού απομονωτισμού» και όχι ως τάση συνειδητής εναντίωσης στον αντιδραστικό συνασπισμό του ευρωενωσιακού κεφαλαίου.

Ομως η ζωή είναι πεισματάρα. Και αυτά που ζουν οι λαοί, δεν μπορεί να κρύβονται πλέον κάτω από την εικονική πραγματικότητα, και τους ψεύτικους κόσμους που κατασκευάζουν οι αστοί δημοσιολόγοι και πολιτικοί. Οι λαοί αποκτούν ολοένα και μεγαλύτερη πείρα και μπορούν πλέον να διαβλέπουν το ζοφερό μέλλον που τους διαμορφώνει η συμμετοχή στην ΕΕ. Για την οποία οι κυβερνήσεις, νεοφιλελεύθερες, σοσιαλδημοκρατικές, κεντροαριστερές, μαζί μ' όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου προσπάθησαν να τους πείσουν είναι «ο κήπος της Εδέμ». Αλλά ο «ευρωενωσιακός παράδεισος» του κεφαλαίου είναι «κόλαση» για τους λαούς.

Η πραγματική τάση αυτής της εκλογικής αναμέτρησης ήταν τάση εναντίωσης, αποστροφής στην ΕΕ και την ολοένα και πιο βαθιά αντιλαϊκή πολιτική της, που συνδιαμορφώνεται και επιβάλλεται απο τις κυβερνήσεις των κρατών μελών, και στηρίζεται απ' όλα τα κόμματα του ευρωμονόδρομου, ανεξάρτητα από επιμέρους διαφορές στην πολιτική που προβάλλουν. Οι λαοί έχουν πείρα, που σε συνδυασμό με τη δράση των πολιτικών δυνάμεων που εναντιώνονται από θέσεις υπέρ των λαϊκών συμφερόντων στην αντιδραστική καπιταλιστική συμμαχία της διακρατικής ΕΕ και την ανάπτυξη των αγώνων (που είναι, αλήθεια, ακόμη αναντίστοιχη με την οξύτητα των λαϊκών προβλημάτων και τις απαιτήσεις για πραγματική ικανοποίηση όλων των σύγχρονων λαϊκών αναγκών), συνέβαλε στην τάση εκλογικής ενίσχυσης αυτών των δυνάμεων, στην Ελλάδα του ΚΚΕ. Αυτή η πείρα επέδρασε ακόμη και στη λανθάνουσα αντίδραση μέσω της αποχής, μεγάλων τμημάτων του λαού, που τουλάχιστον θεωρούν για την ώρα ότι έτσι εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους στα κόμματα της άρχουσας τάξης και στην αντιδραστική ΕΕ.

Οι λαϊκές δυνάμεις βρίσκονται μπροστά σε νέα επίθεση. Που άρχισε ήδη από την πρώτη βδομάδα μετά τις ευρωεκλογές, πρώτ' απ' όλα με το νέο «τρομονόμο». Ηδη η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής της ΕΕ αποφάσισε, ανάμεσα σ' άλλα, και την επιτάχυνση των αναδιαρθρώσεων για τη μείωση του λεγόμενου «εργατικού κόστους» στο όνομα της αύξησης της απασχόλησης καθώς και ακόμη χειρότερες αλλαγές στην κοινωνική ασφάλιση και τις συντάξεις.

Πρόσφατα ο υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών, σε συνέντευξή του σε κυριακάτικη εφημερίδα, μιλώντας για τον προϋπολογισμό του 2005, είπε ότι θα είναι «σφιχτός», μίλησε για μείωση των φορολογικών συντελεστών των επιχειρήσεων, ενώ για τη μείωση της φορολογίας των εργαζομένων δήλωσε επιφυλακτικός. Που σημαίνει κι άλλα φορολογικά βάρη στις πλάτες του λαού.

Μίλησε επίσης για περιστολή των δημοσίων δαπανών, δηλαδή των κοινωνικών, ενώ είπε οτι «...θα προωθηθούν αποκρατικοποιήσεις με μεγαλύτερη ένταση», μιλώντας ταυτόχρονα για άνοιγμα της αγοράς στους ιδιώτες στον τομέα της ενέργειας, στον ΟΠΑΠ και αλλού. Επίσης θα προχωρήσουν σε επιμέρους χωροθετήσεις δημοσίων εκτάσεων, ώστε «μια τέτοια χωροθετημένη με κανόνες κρατική γη θα μπορούσε να πωληθεί μέσω διεθνών διαγωνισμών και να γίνει ένας χώρος υψηλού επιπέδου τουριστικής ανάπτυξης. Μπορεί να γίνει χώρος ειδικών τουριστικών καταλυμάτων με γήπεδα γκολφ και άλλες υψηλού επιπέδου υπηρεσίες ή ακόμα και χώρος για εξοχικές κατοικίες για ξένους»!

Τέλος, σχετικά με ενδεχόμενες νέες αντεργατικές αλλαγές στην ασφάλιση, είπε: «Να ωριμάσουν τα πράγματα και θα τα δούμε σιγά σιγά»! Που σημαίνει ότι ετοιμάζεται νέα αντιασφαλιστική επίθεση.

Η δε κυβερνητική επιτροπή, αποφάσισε νέες παροχές και μέτρα υπέρ των μεγάλων επιχειρήσεων, κατάρτιση και επανακατάρτιση ανέργων, για τη δήθεν αντιμετώπιση της ανεργίας, όταν αναμένεται απότομη και μεγάλη αύξησή της μετά τους Ολυμπιακούς Αγώνες.

Μήπως όλ' αυτά δεν επιβεβαιώνουν την παραπάνω εκτίμηση της ΚΕ του ΚΚΕ;

Απ' αυτή την άποψη δε χρειάζεται καθόλου ολιγωρία και επανάπαυση. Μπορεί να είναι καλοκαίρι, αλλά αυτοί που εφαρμόζουν την αντιλαϊκή πολιτική δεν κάνουν διακρίσεις ανάλογα με τις «εποχές» του χρόνου για να την επιβάλουν. Και πρέπει να αντιμετωπιστεί. Χρειάζεται οργάνωση της δράσης από τώρα. Μην αφήνουμε το χρόνο να πάει χαμένος. Να αποκαλύψουμε τη νέα αντιλαϊκή επίθεση προετοιμάζοντας ταυτόχρονα τα εμπόδια στο πέρασμά της. Με τους αγώνες που έρχονται και πρέπει να είναι ακόμη πιο μαχητικοί, πιο δυναμικοί, πιο μαζικοί και κυρίως πιο πολιτικοποιημένοι.

Να εκφραστεί η ταξική αγωνιστική αντίθεση, μέσα από διεκδικήσεις για τις λαϊκές ανάγκες. Και μέσα από την οργάνωση της λαϊκής δράσης να συμβάλουμε στην ακόμη μεγαλύτερη συσπείρωση στη γραμμή της ανυπακοής, της αντίστασης, του κοινωνικοπολιτικού μετώπου πάλης. Να επιδρούμε στην πολιτικοποίηση της λαϊκής συνείδησης, στη συνειδητοποίηση της ανάγκης απεγκλωβισμού από τα κόμματα της πλουτοκρατίας.

Οι διεργασίες στ' άλλα κόμματα (ΠΑΣΟΚ, ΣΥΝ), εντάσσονται στις αναγκαίες αναπροσαρμογές του αστικού πολιτικού συστήματος για εγκλωβισμό της ολοένα ογκούμενης δυσαρέσκειας στα πλαίσια του συστήματος και παρεμπόδιση έκφρασης του ριζοσπαστισμού στην κατεύθυνση ανατροπής της κυρίαρχης πολιτικής.

Στην ανακοίνωση της ΚΕ του ΚΚΕ με τις «Πρώτες εκτιμήσεις για το εκλογικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών της 13ης Ιουνίου 2004» αναφέρονται τα εξής: «Η ΚΕ του ΚΚΕ απευθύνεται ιδιαίτερα στους αριστερούς ανθρώπους, στους ανθρώπους με ριζοσπαστική συνείδηση, σε όλους εκείνους που διέπονται από αγωνιστικό φρόνημα κατά της πολιτικής του ιμπεριαλισμού, κατά των επιλογών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ, και τους καλεί να δράσουν από κοινού με τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, να αντιστοιχίσουν δηλαδή το ριζοσπαστισμό τους με την πολιτική τους επιλογή στο κίνημα και στις εκλογές, ανεξάρτητα από τις ιδιαίτερες απόψεις τους. Στη δράση, στο κίνημα και στα κοινά μέτωπα συσπείρωσης θα έχουμε την ευκαιρία να αναπτύξουμε διάλογο και για εκείνα τα θέματα που δε σκεπτόμαστε όλοι σήμερα με τον ίδιο τρόπο».

Αλλα αυτό για να εκφραστεί στην πράξη χρειάζεται πρώτ' απ' όλα τη δική μας καθημερινή ακούραστη, όσο γίνεται ολοκληρωμένη ιδεολογικοπολιτική δουλιά, μέσα και από τη δράση για την οργάνωση των αγώνων και τη συγκρότηση συσπειρώσεων στα διάφορα μέτωπα πάλης. Εδώ δοκιμαζόμαστε καθημερινά.