Σήμερα πάνω από 30 νομοί της χώρας αντιμετωπίζουν πρόβλημα νερού, ενώ αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική σε λίγο ο εφιάλτης της λειψυδρίας θα απειλεί όλη την Ελλάδα

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι λεπτομέρειες του νομοσχεδίου αυτού ήταν το αντικείμενο σύσκεψης που πραγματοποιήθηκε στις αρχές της περασμένης βδομάδας στο Μέγαρο Μαξίμου υπό την προεδρία του πρωθυπουργού, στην οποία πήραν μέρος, εκτός των άλλων, οι υπουργοί ΠΕΧΩΔΕ Κ. Λαλιώτης, Γεωργίας Γ. Ανωμερίτης και Ανάπτυξης Ν. Χριστοδουλάκης.

Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, με το νομοσχέδιο αυτό, προωθείται:

• Η σύσταση Εθνικού Φορέα Διαχείρισης των υδάτινων πόρων, ο οποίος θα είναι είτε Ανώνυμη Εταιρία, είτε Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου. Ο οργανισμός αυτός θα εποπτεύει τους τοπικούς οργανισμούς που θα δημιουργηθούν ανά λεκάνη απορροής, με τη συνδρομή των Περιφερειών ή των Νομαρχιακών Αυτοδιοικήσεων. Στο φορέα αυτό πρόκειται να ενταχθούν και οι Οργανισμοί Εγγείων Βελτιώσεων. Ο μηχανισμός διαχείρισης των υδάτινων πόρων που επιδιώκει έτσι να στήσει η κυβέρνηση δεν αποσκοπεί στη δημιουργία έργων υποδομής και στην ορθολογική διαχείριση, αλλά στο να εισπράττει τα χαράτσια που πρόκειται να επιβάλλουν στους αγρότες η κυβέρνηση και η ΕΕ με εισπράκτορες - με το αζημίωτο φυσικά - ιδιωτικές εταιρίες. Αυτόματα η τιμή του νερού άρδευσης αναμένεται ότι θα αυξηθεί κατακόρυφα, αφού οι επιχειρήσεις αυτές θα λειτουργούν με γνώμονα το κέρδος και όχι με βάση το κόστος λειτουργίας όπως ισχύει μέχρι τώρα για τους Οργανισμούς Εγγείων Βελτιώσεων. Σύμφωνα μάλιστα με τις ίδιες πληροφορίες, στο νομοσχέδιο θα προβλέπεται επιπρόσθετη επιβάρυνση (ειδικό τέλος χρήσης νερού), καθώς και ΦΠΑ επί των επιβαλλόμενων εισφορών!
• Εξετάζεται το ενδεχόμενο στο νομοσχέδιο να προστεθεί διάταξη, σύμφωνα με την οποία - με πρόσχημα την ορθολογική χρήση νερού για άρδευση και την αποφυγή της σπατάλης - μπαίνουν μετρητές νερού στα χωράφια, ώστε οι αγρότες να πληρώνουν με το κυβικό και όχι με το στρέμμα. Δεν αποκλείεται μάλιστα στη διάταξη αυτή να προστεθεί και η πρόβλεψη σύμφωνα με την οποία θα κόβονται οι επιδοτήσεις στους αγρότες που... σπαταλούν το νερό και θα λαμβάνονται επιπρόσθετα μέτρα υποχρεωτικής... αγρανάπαυσης σε περιόδους λειψυδρίας! Μια τέτοια ρύθμιση, άλλωστε, είχε εξαγγείλει σε ανύποπτο χρόνο ο υπουργός Γεωργίας.

Αν εφαρμοστούν όλα τα παραπάνω, οι αγρότες και ιδιαίτερα οι μικρομεσαίοι θεωρείται βέβαιο ότι θα οδηγηθούν σε ξεκλήρισμα, αφού το κόστος άρδευσης θα γίνει δυσβάστακτο.

Η κυβερνητική πολιτική και στον τομέα αυτό εντάσσεται στο γενικότερο πλαίσιο της πολιτικής της ΕΕ. Εδράζεται σε Οδηγίες και αποφάσεις της ΕΕ υποτίθεται για την προστασία του περιβάλλοντος και ειδικότερα της διαχείρισης των υδατικών πόρων. Οπως αποκαλύπτουν τα κείμενα αυτά, η λογική της ΕΕ δεν είναι η ποιοτική βελτίωση των υδάτινων πόρων, αλλά η ένταση της επιχειρηματικότητας και κερδοσκοπίας στο νερό, το οποίο δε θεωρείται ως κοινωνικό αγαθό, αλλά εμπόρευμα, το οποίο πρέπει τα κράτη - μέλη να το διαχειρίζονται στο πλαίσιο της ελεύθερης αγοράς.

Σύμφωνα επίσης με τα κοινοτικά αυτά κείμενα επιβάλλεται η χρήση οικονομικών μέσων και συστημάτων τιμολόγησης υπηρεσιών ύδατος ως πιο πρόσφορο μέσον «για την... ενθάρρυνση ορθολογικής χρήσης των υδατικών πόρων και επίτευξης των περιβαλλοντικών στόχων»! Πέρα από τα «ευρωχαράτσια» τα οποία συνάδουν απόλυτα και με τις απαιτήσεις της ΠΟΕ για τη μείωση των αρδευόμενων εκτάσεων στη χώρα μας και το ξεκλήρισμα των αγροτών και η ιδιωτικοποίηση των Οργανισμών Υδρευσης - Αποχέτευσης και Εγγείων Βελτιώσεων που θα προβλέπεται στο νομοσχέδιο περιγράφεται σε σχετική Οδηγία της ΕΕ του 1998. Το πρώτο βέβαια σκέλος της οδηγίας αυτής έχει αρχίσει να υλοποιείται με την ιδιωτικοποίηση της ΕΥΔΑΠ, ενώ ακολουθεί και η ΕΥΑΘ.

Εκτός από αυτό, για τη δικαιολόγηση του νομοσχεδίου η κυβέρνηση σκοπεύει να επικαλεστεί το φαινόμενο της λειψυδρίας. Το φαινόμενο όμως της λειψυδρίας δεν είναι αποτέλεσμα της ανομβρίας, αφού είναι γεγονός ότι η Ελλάδα διαθέτει αρκετούς υδάτινους πόρους. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που ακολουθείται στον τομέα διαχείρισης των υδάτινων πόρων τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια. Αλλωστε όπως έχουν υπολογίσει οι επιστήμονες, για όλες τις ετήσιες ανάγκες της χώρας σε νερό καταναλώνεται μόλις το 6% από αυτό που προστίθεται κάθε χρόνο από τις βροχοπτώσεις.

Εστω κι αν ακόμη ο υπολογισμός αυτός είναι αρκετά αυθαίρετος, ο ισχυρισμός της κυβέρνησης ότι για τη λειψυδρία φταίει η ανομβρία είναι εντελώς αναληθής. Τον διαψεύδουν τα μετεωρολογικά δεδομένα της τελευταίας εικοσαετίας, τα οποία δε δείχνουν ότι το ύψος των βροχοπτώσεων είναι χαμηλότερο παλαιότερων περιόδων. Ακόμη και κατά το φετινό υδρολογικό έτος το ύψος της βροχής δεν είναι χαμηλότερο του μέσου όρου. Κι όμως, φτάσαμε στο σημείο να υπάρχει λειψυδρία ακόμη και στο οροπέδιο των Ιωαννίνων όπου είχαμε φέτος τη μεγαλύτερη βροχόπτωση (ύψος βροχής 1.033 χιλιοστά) και όπου δεν μπορούν οι αγρότες να ποτίσουν ούτε τα 300 στρέμματα καλαμπόκι που καλλιεργούν!

Οι κυβερνήσεις λοιπόν της τελευταίας 25ετίας, είτε της ΝΔ είτε του ΠΑΣΟΚ, με τη συγκεκριμένη πολιτική διαχείρισης νερού που ακολούθησαν ευθύνονται για τα προβλήματα της λειψυδρίας. Οι κυβερνήσεις των δύο αυτών κομμάτων, αντί να διαθέσουν κονδύλια για να σχεδιάσουν την ορθολογική αξιοποίηση, να αναπτύξουν και να προστατεύσουν τους υδάτινους πόρους της χώρας με την κατασκευή έργων υποδομής, που θα εμπλουτίζουν τον υδροφόρο ορίζοντα, θα αποθηκεύουν τα νερά της βροχής, θα προστατεύουν από τις απώλειες στα αρδευτικά και υδρευτικά δίκτυα, επικαλούνται και αξιοποιούν τη λειψυδρία για να περιορίσουν τις αγροτικές καλλιέργειες, να ξεκληρίσουν τους μικρούς και μεσαίους αγρότες, αλλά και να επιβάλλουν δυσβάστακτες τιμές στο νερό τόσο για την άρδευση, όσο και για την ύδρευση. Για τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ πρώτη προτεραιότητα είναι τα «μεγάλα έργα» που έχουν ανάγκη οι πολυεθνικές, και το ντόπιο κεφάλαιο κι όχι αυτά που έχει ανάγκη ο λαός και η αγροτιά της χώρας. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το έργο του Αχελώου που κοντεύει πια να ξεπεράσει και αυτή τη φήμη του «γιοφυριού της Αρτας»! Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εκτάσεις που αρδεύονται στη χώρα μας με συλλογικά έργα είναι μόνο το 44%, ενώ οι υπόλοιπες από ιδιωτικά έργα. Επίσης την ίδια στιγμή πολλοί αγρότες σε Θεσσαλία, Βοιωτία, Αργολίδα και αλλού δουλεύουν για να ξεχρεώσουν τη γεώτρηση και τη ΔΕΗ, καθώς αυτές φτάνουν σε βάθος 200 - 400 μέτρων. Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, το Γ' Κοινοτικό Πλαίσιο Στήριξης για την άρδευση και την ύδρευση προβλέπει τη διάθεση 85 δισ., ποσό που δεν επαρκεί ούτε στο ελάχιστο για την αντιμετώπιση των προβλημάτων.

«Εχουμε λοιπόν φτάσει στο σημείο, η προστασία, ανάπτυξη, σωστή διαχείριση και ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων πόρων της χώρας για την κάλυψη των αναγκών του λαού και του τόπου, να θεωρείται σπατάλη και καθόλου αναπτυξιακή επένδυση», όπως εύστοχα επισήμαινε ανακοίνωση του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ τον περασμένο Μάρτη. Το αποτέλεσμα πλέον αυτής της πολιτικής -πρόσθετε - το ζουν σήμερα οι κάτοικοι πολλών μεγάλων πόλεων και οι αγρότες της Θεσσαλίας, της Βοιωτίας και άλλων περιοχών.

Σήμερα πάνω από 30 νομοί της χώρας αντιμετωπίζουν πρόβλημα νερού, ενώ αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική σε λίγο ο εφιάλτης της λειψυδρίας θα απειλεί όλη την Ελλάδα.

Μέσα στις συνθήκες αυτές, αποκτά ξανά ιδιαίτερη σημασία και επικαιρότητα η ανακοίνωση του ΚΚΕ που προαναφέραμε και στην οποία τόνιζε ότι για την επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας είναι απαραίτητη η εφαρμογή μιας πολιτικής που θα έχει επίκεντρο τον εργαζόμενο και τις πραγματικές του ανάγκες και που θα έχει ως βασικές κατευθύνσεις:

• Την επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής που θα αφορά στην έρευνα, στην προστασία, στις χρήσεις και στην ορθολογική αξιοποίηση των υδάτινων αποθεμάτων στο σύνολο της επικράτειας και κατά υδατικό διαμέρισμα.
• Τη δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου που θα αντιμετωπίζει το νερό ως φυσικό πόρο ζωτικής σημασίας για τον άνθρωπο, τη φύση και την ανάπτυξη της κοινωνίας. Που σημαίνει ότι το νερό αποτελεί κοινωνική ιδιοκτησία, τελεί υπό κρατικό έλεγχο και διαχείριση.
• Το σχεδιασμό και την υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής, που θα αμβλύνουν και θα αντιμετωπίζουν την εμφάνιση των φαινομένων λειψυδρίας, θα αποταμιεύουν και θα εμπλουτίζουν τα υδάτινα αποθέματα (φράγματα, ταμιευτήρες, λιμνοδεξαμενές κλπ.).
• Την προγραμματισμένη ένταξη της χρήσης των υδάτινων πόρων στα πλαίσια μιας σχεδιασμένης αναπτυξιακής πολιτικής με καθορισμένες χρήσεις για συγκεκριμένους στόχους, με σχεδιασμένες ποσοτικές και ποιοτικές παραμέτρους.
• Μέτρα προστασίας της ποιότητας των νερών με ορθολογική χρήση των λιπασμάτων και φυτοφαρμάκων.
• Την άμεση αντιμετώπιση των απωλειών από τα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης.
• Την κατάλληλη μέθοδο άρδευσης κατά καλλιέργεια.
• Την προστασία των δασών που ευνοεί τη συγκράτηση των νερών για τον εμπλουτισμό του υδροφόρου ορίζοντα.

Τέλος, το ΚΚΕ καλεί το λαό «να συσπειρωθεί, να διεκδικήσει, να παρεμποδίσει νέα αντιλαϊκά μέτρα. Να ενωθεί σ' ένα λαϊκό Μέτωπο που θα επιβάλλει μια άλλη πολιτική και για τους υδάτινους πόρους, τέτοια που θα υπηρετεί το λαό και τις ανάγκες του».