Σε μία κίνηση αποπροσανατολισμού από τα εκρηκτικά προβλήματα της Παιδείας σε όλες τις βαθμίδες, η κυβέρνηση επιλέγει να «ανοίξει» το ζήτημα της πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ο υπουργός Παιδείας, εξερχόμενος προχτές από τη συνάντηση με τον πρωθυπουργό, εξήγγειλε «εξαντλητικό» διάλογο για το σύστημα εισαγωγής, χωρίς να καθορίσει ωστόσο ούτε το χρονοδιάγραμμα ούτε το πλαίσιο στο οποίο θα κινηθεί. Οπως είχε δηλώσει, ο διάλογος θα ξεκινήσει στις αρχές του νέου έτους, σημειώνοντας ότι «η κυβέρνηση δεν τον προκαταλαμβάνει, είναι ανοιχτή να ακούσει θέσεις και απόψεις απ' όλες τις πλευρές. Και βεβαίως η θεσμική πρωτοβουλία θα εκδηλωθεί όταν δημιουργηθεί η συνθετική πρόταση, μετά απ' αυτό το διάλογο».

Η εξαγγελία του διαλόγου αυτού γίνεται σε μία περίοδο που η κατάσταση για τη λαϊκή οικογένεια είναι ασφυκτική σε ό,τι αφορά την εκπαίδευση των παιδιών της. Η συνεχής ιδιωτικοποίηση, η γιγάντωση της παραπαιδείας, η συνεχής υποβάθμιση του περιεχομένου του σχολείου, ο περιορισμός του σε καλλιέργεια δεξιοτήτων αντί για στέρεα γνώση και η καλλιέργεια των κάλπικων αξιών του μεγάλου κεφαλαίου, συνθέτουν ένα σχολείο ξένο προς τις πραγματικές ανάγκες των νέων και του λαού. Σε μία περίοδο που οι μαθητικές κινητοποιήσεις έχουν αναδείξει αυτή την κατάσταση και έχουν φέρει στο προσκήνιο τις πραγματικές ανάγκες των μαθητών, αποτελεί πρόκληση η προσπάθεια της κυβέρνησης να αποπροσανατολίσει με διάλογο για το Εξεταστικό, εκμεταλλευόμενη ουσιαστικά την επιθυμία των νέων για συνέχιση των σπουδών τους. Την ίδια στιγμή μάλιστα, που με την πολιτική της φροντίζει να βάζει όλο και περισσότερους φραγμούς στη μόρφωση των παιδιών των λαϊκών στρωμάτων. Αλλωστε, κάθε μέτρο που έχει πάρει η κυβέρνηση για την Παιδεία από την Προσχολική Αγωγή, την Ειδική Αγωγή, τις συμφωνίες που ανοίγουν τα σχολεία στις επιχειρήσεις, μέχρι τις μεταρρυθμίσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση (αξιολόγηση, αναγνώριση των ιδιωτικών πανεπιστημίων - μαγαζιών, διάσπαση σπουδών σε κύκλους) οδηγεί στην ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση.

Και ενώ η αντιδραστική επίθεση βρίσκεται σε εξέλιξη, με την κυβέρνηση να μην κάνει πίσω στον πυρήνα της πολιτικής της, έρχονται οι εξαγγελίες για διάλογο να προσπαθήσουν να «κουκουλώσουν» αυτή την πραγματικότητα. Στο πλαίσιο αυτό, πληθαίνουν και τα σενάρια που και το προηγούμενο διάστημα είχαν δει το φως της δημοσιότητας για αλλαγές στον τρόπο πρόσβασης στην Ανώτατη Εκπαίδευση. Ανάμεσα σε αυτά, η πρόταση για καθιέρωση προπαρασκευαστικού έτους μετά το Λύκειο και στη συνέχεια εξετάσεις για την εισαγωγή στην Ανώτατη Εκπαίδευση, η πρόταση για «ελεύθερη εισαγωγή» και διενέργεια εξετάσεων από τα ίδια τα Πανεπιστήμια, ενώ στο χορό των σεναρίων μπαίνουν και τα όσα ισχύουν σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κανένα ωστόσο από αυτά δεν απαντά στο αίτημα για κατάργηση της παραπαιδείας, για σχολείο που να μορφώνει και όχι να εξοντώνει, για εκπαίδευση σε όλα τα παιδιά με ίσους όρους.

Προτάσεις κομμένες και ραμμένες στο «όραμα» της στρατηγικής της Λισαβόνας και της διαδικασίας της Μπολόνια είναι οι προτάσεις του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΝ, που, πέρα από το όποιο φανταχτερό περιτύλιγμα, δεν αμφισβητούν καμία πλευρά της αντιδραστικής πολιτικής που εφαρμόζεται συνολικά στην Παιδεία.

Το ΠΑΣΟΚ μιλάει για καθιέρωση «εθνικού απολυτηρίου», το οποίο θα δίνεται μετά την ολοκλήρωση του ταξικά διαφοροποιημένου σχολείου, στο οποίο οι ιδιώτες θα παρεμβαίνουν και θα έχουν λόγο και στη διδασκαλία... Με βάση την πρόταση του ΠΑΣΟΚ, μεταφέρεται η ευθύνη, καθώς και τα κριτήρια εισαγωγής στα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ. Το κάθε ίδρυμα δηλαδή, ανάλογα με τη χρηματοδότηση που του δίνει το κράτος, τη χρηματοδότηση από τους επιχειρηματίες και τα αναμενόμενα έσοδα από τους εισαχθέντες, εκτιμά και αποφασίζει πόσοι φοιτητές θα εισαχθούν, κρίνοντας προφανώς και κατά πόσον ενισχύεται η ανταγωνιστικότητά του με περισσότερους ή λιγότερους εισακτέους!

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά στο πρόγραμμα του ΠΑΣΟΚ, τα ίδια τα πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ «θα θέτουν τους όρους εισαγωγής (...) οι οποίοι μπορεί να είναι διαφορετικοί από Ιδρυμα σε Ιδρυμα». Διαμορφώνονται έτσι πολλές ταχύτητες πανεπιστημίων και, αντίστοιχα, πολλές ταχύτητες πτυχίων και πτυχιούχων, με την πλειοψηφία των πτυχίων να μετατρέπονται σε πιστοποιητικά δεξιοτήτων για το αυριανό φτηνό και ευέλικτο εργατικό δυναμικό.

Ακόμα, το ΠΑΣΟΚ προτείνει εισαγωγή «στη Σχολή ή στο Πανεπιστήμιο, όχι στο Τμήμα, δίνοντάς του έτσι μεγαλύτερο εύρος επιλογών». Στο όνομα των «επιλογών» κατακερματίζονται πτυχία και επιστημονικά αντικείμενα, ενώ δημιουργούνται πτυχιούχοι πολλών ταχυτήτων, που θα έχουν διδαχτεί «ένα μάτσο» δεξιότητες και γενικόλογου χαρακτήρα γνώσεις, για να αποκτήσουν στη συνέχεια και κάποιες γνώσεις από ένα αντικείμενο. Με τον τρόπο αυτό καταργούνται οι ενιαίες σπουδές και η έννοια του πτυχίου σε επιστημονικό αντικείμενο, τα ενιαία επαγγελματικά δικαιώματα, με άμεσες συνέπειες στα εργασιακά δικαιώματα: Εφόσον δεν υπάρχουν ενιαία δικαιώματα, για ποιο λόγο να υπάρχουν συλλογικές συμβάσεις;

Πιστός στη ρότα του «χαϊδέματος» της νεολαίας, προκειμένου να πλασάρει με φανταχτερό περιτύλιγμα την αντιδραστική πολιτική της ΕΕ, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ προκρίνει την «ελεύθερη πρόσβαση» στην ανώτατη εκπαίδευση. Πρόκειται για μια μεγάλη κοροϊδία, καθώς στην πραγματικότητα η πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ δεν καθιστά ελεύθερη την πρόσβαση στην ανώτατη εκπαίδευση, παρά μόνο στο ...πρώτο έτος των σπουδών!

Ο ΣΥΝ υποστηρίζει ότι όλοι μπορούν να γραφτούν στο πανεπιστήμιο, συμπληρώνοντας ότι «το πρώτο πανεπιστημιακό έτος δεν είναι πια οριοθετημένο σε ΤΕΙ ή πανεπιστήμια, σε μια σχολή ή ένα τμήμα. Διακρίνεται για το ευρύ γνωστικό του περιεχόμενο. Διαμορφώνεται με βάση συγκεκριμένες κατευθύνσεις (...) και περιλαμβάνει έναν ευρύτερο αριθμό σχολών ή τμημάτων ενός ιδρύματος ή και όλο το ίδρυμα». Η πρόταση για ένα πρώτο «γενικόλογο» έτος και στη συνέχεια σπουδές στο τμήμα, χωρίς να αυξάνεται ο συνολικός αριθμός ετών φοίτησης («η αναμόρφωση του πρώτου έτους δε θα επηρεάσει ούτε στο ελάχιστο προσθετικά τη διάρκεια για την απόκτηση πτυχίου ΑΕΙ ή ΤΕΙ», υπογραμμίζεται στην πρόταση του ΣΥΡΙΖΑ) σημαίνει κατά γράμμα προώθηση της πολιτικής της Μπολόνια. Με αυτόν τον τρόπο, οι σπουδές σε ένα αντικείμενο μειώνονται κατά ένα χρόνο, δηλαδή τα πτυχία των πανεπιστημίων γίνονται τρίχρονα μπάτσελορ, διατηρώντας τον ψευδεπίγραφο τίτλο των τετραετών σπουδών!

Η απάτη του συνθήματος για «ελεύθερη πρόσβαση» αποκαλύπτεται και από το γεγονός ότι το «φίλτρο» επιλογής εισακτέων δεν καταργείται, αλλά η επιλογή τού ποιος θα σπουδάσει (μετά το πρώτο έτος - σούπα) είναι στην ευθύνη των πανεπιστημίων, όπως και στην πρόταση του ΠΑΣΟΚ. Οπως επισημαίνεται στην πρόταση του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, «στο τέλος του πρώτου έτους θα γίνεται η κατάταξη του φοιτητή στη συγκεκριμένη σχολή ή τμήμα με βάση την επιλογή του (...) και την απόδοσή του στα μαθήματα του πρώτου έτους». Μια ...σαπουνόφουσκα είναι, λοιπόν, το «πιασάρικο» σύνθημα...