Η ενίσχυση των συντονισμένων και ταξικά προσανατολισμένων αγώνων των εργαζομένων διεθνώς είναι απαραίτητη για την απόκρουση της επίθεσης του κεφαλαίου (φωτ. από κινητοποίηση του ΠΑΜΕ την 1/4/09, στο πλαίσιο πρωτοβουλιών της ΠΣΟ για τη Μέρα Παγκόσμιας Δράσης ενάντια στην Εκμετάλλευση)

Η πάλη για την αποκάλυψη του ρόλου του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού και την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης δένεται στενά με την πάλη για την υπεράσπιση των συμφερόντων της εργατικής τάξης. Κάτι που επιβεβαιώνει η πείρα των εργαζομένων σε μεγάλες εταιρείες και πολλές χώρες.

Τον περασμένο Ιούνη η αεροπορική εταιρεία «British Airways» που τον τελευταίο χρόνο έχει κάνει 2.500 απολύσεις και έχει ήδη ανακοινώσει ότι θα απολύσει το 25% του προσωπικού, καλεί τους 40.000 υπαλλήλους της να εργαστούν για 4 βδομάδες χωρίς αμοιβή, με σκοπό να σώσουν την εταιρεία από την κρίση. Η πρωτοβουλία παρουσιάστηκε με τον τίτλο «κάνε κάτι», δηλαδή πλήρωσε κι εσύ τα σπασμένα. Μάλιστα πρότειναν στους εργαζόμενους εθελοντικά να εργαστούν με μείωση αποδοχών για ένα διάστημα από 3 έως 6 μήνες, πράγμα που, όπως τόνιζαν, θα ληφθεί υπόψη στο μέλλον από τη διοίκηση. Προβλήθηκε και ως καλό παράδειγμα το ότι ο γενικός διευθυντής της εταιρείας κ. Willie Walsh, που έχει μηνιαίο μισθό 70.000 ευρώ, προσφέρθηκε να δουλέψει δωρεάν το μήνα Ιούλη...

Κάτι παρόμοιο έγινε και στη σκανδιναβική αεροπορική εταιρεία SAS, στην οποία οι εργαζόμενοι με την πίεση του σωματείου αποδέχτηκαν τον περασμένο Δεκέμβρη σύμβαση με δραστική μείωση των αποδοχών και παράλληλη αύξηση του μέσου χρόνου εργασίας. Παρ' όλες αυτές τις υποχωρήσεις εκ μέρους των εργαζομένων, το Φλεβάρη του 2009 απολύονται 3.000 εργαζόμενοι, και 5.600 οι οποίοι εργάζονταν σε τμήματα της εταιρείας που ιδιωτικοποιήθηκαν, ξαναπροσλήφθηκαν από τις νέες εταιρείες που ανέλαβαν με πολύ χειρότερους όρους και μειωμένες αποδοχές. Στις αρχές του Αυγούστου, με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του πρώτου εξαμήνου, ανακοινώνεται ότι η εταιρεία θα απολύσει ακόμα 1.000 έως 1500 εργαζόμενους και απαιτεί εδώ και τώρα να δεχτούν οι εργαζόμενοι να υπογραφεί νέα σύμβαση με μείωση αποδοχών από 10% έως 20%. Το σωματείο των εργαζομένων είχε προτείνει, για να μη γίνουν απολύσεις, να συμφωνηθεί μείωση των αποδοχών της τάξης του 7%...

H γερμανική εταιρεία «MAN Diesel», ανακοινώνει στις αρχές του Αυγούστου 550 απολύσεις σε εργοστάσιό της στην πόλη Φρεδερικσχάουν της Δανίας προκειμένου να μεταφέρει την παραγωγή σε χώρες όπου το εργατικό κόστος είναι πολύ χαμηλότερο. Ο πρόεδρος της εργατικής συνομοσπονδίας στην περιοχή CaiMller, δηλώνει τα παρακάτω: «Ηδη στην περιοχή μας οι άνεργοι έχουν ξεπεράσει τις 3.000. Η κρίση φαίνεται να κρατάει γι' αυτό και είμαστε υποχρεωμένοι να βρούμε νέες μορφές απασχόλησης. Ενας τρόπος είναι η στροφή στην πράσινη οικονομία, και γενικότερα σε κλάδους που προστατεύουν το περιβάλλον. Ελπίζουμε το συντομότερο η υπουργός απασχόλησης να καταλάβει τη σοβαρότητα του προβλήματος. Ανεξάρτητα από τα σχέδια της κυβέρνησης θα ήταν προς τιμήν της αν θα απλοποιούσε τη γραφειοκρατία σχετικά με την καταγραφή των ανέργων και τις δυνατότητες παραπέρα εκπαίδευσης. Και τέλος υπενθυμίζουμε στα μέλη της συνομοσπονδίας μας ότι μπορούν να κάνουν χρήση του δικαιώματος της δωρεάν επίσκεψης στον ψυχολόγο. Είναι ένας καινούργιος τομέας που δίνουμε πολύ βάρος γιατί μπορεί να βοηθήσει τους απολυμένους να δουν μπροστά νέες δυνατότητες που πάντα υπάρχουν».

Στις 11 Αυγούστου ανακοινώθηκε στη Δανία το κλείσιμο των ναυπηγείων «Lind», που σημαίνει αυτόματα και την απόλυση των 3.000 εργαζομένων... Ο εκπρόσωπος του σωματείου είπε ότι ήταν κάτι που αναμενόταν από καιρό. Μας απογοητεύει η απόφαση αλλά πρέπει να δούμε πώς θα βοηθήσουμε τα μέλη μας που θα μείνουν άνεργοι.

H πολυεθνική εταιρεία VESTAS, που κυριαρχεί εδώ και πολλά χρόνια στην παγκόσμια αγορά στον τομέα της «πράσινης οικονομίας», ανακοίνωσε πρόσφατα 1.900 απολύσεις σε Μεγάλη Βρετανία και Δανία, για να μεταφέρει την παραγωγή ανεμογεννητριών σε χώρες όπου το εργατικό κόστος είναι πολύ χαμηλότερο, παρόλο που και στη Δανία και στη Μεγάλη Βρετανία αναμένεται αύξηση των παραγγελιών και τα κέρδη του πρώτου τριμήνου του 2009 είναι πάνω από 80 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα δε με μαρτυρίες, η εγγραφή εργαζομένων στο σωματείο σήμαινε και απόλυση. Και εδώ όμως το σωματείο δείχνει μια στάση άμυνας, και τώρα που με πρωτοβουλία των ίδιων των εργαζομένων έγινε κατάληψη του εργοστασίου, ενωθήκανε με τους πράσινους της περιοχής για να προωθήσουν από κοινού τη στήριξη στην πράσινη οικονομία για το σώσιμο του πλανήτη. Απαιτούν από την κυβέρνηση να χρηματοδοτήσει την εταιρεία ώστε να μην κλείσει το εργοστάσιο.

Εδώ αποκαλύπτεται και ο ρόλος αυτών των πράσινων οικολογικών κομμάτων, που χωρίς καμιά σοβαρή ανάλυση για τις αιτίες που προκαλούν την περιβαλλοντική καταστροφή, καταπιάνονται με μεμονωμένα και κατ' επιλογήν ζητήματα με αποτέλεσμα τη σύγχυση και τον αποπροσανατολισμό από το πολιτικό πρόβλημα και τα μονοπώλια στο απυρόβλητο...

Τα παραπάνω συγκεκριμένα παραδείγματα είναι αρκετά για να κατανοηθεί η αναγκαιότητα της ταξικής πάλης. Με τα παρακάλια και τις υποχωρήσεις που προσπαθεί ο εργοδοτικός συνδικαλισμός να επιβάλλει στους εργαζόμενους πρόοδος δεν έρχεται. Σε όλες τις παραπάνω περιπτώσεις οι εργαζόμενοι εκτός του ότι είχαν συμβάλλει τα μέγιστα για την αποκόμιση τεράστιων κερδών στις εταιρείες που δούλευαν και παρά το ότι έκαναν μεγάλες υποχωρήσεις και έδειξαν μεγάλη αντοχή μήπως και ξεπεραστεί η κρίση χωρίς να χάσουν τη δουλειά τους, δεν κέρδισαν τίποτε. Εδωσαν περιθώριο για επιπλέον κέρδη και η ανταμοιβή τους ήταν η απόλυση. Η δε βοήθεια από τα σωματεία ήταν να τους στείλουν στον ψυχολόγο...

Ο εργοδοτικός συνδικαλισμός που ποδηγετεί ακόμη το εργατικό κίνημα κύρια στις χώρες της ΕΕ, έχει μεγάλες ευθύνες. Δεν περιορίζεται μόνο στον κοινωνικό διάλογο μέσω του οποίου ξεπουλάει τα πάντα, αλλά πρωταγωνιστεί και στον αντικομμουνισμό και στον αποπροσανατολισμό ώστε σε κάθε φάση το εργατικό κίνημα να βρίσκεται αποδεκατισμένο και ανήμπορο να στρέψει τα βόλια στην καρδιά του πολιτικού προβλήματος. Για τους εργατοπατέρες, που απολαμβάνουν μισθούς μεγαλύτερους κι από των διευθυντάδων, οι αντεργατικές διατάξεις και οι ταξικές αποφάσεις των ευρωδικαστηρίων είναι νόμος. Εκεί φτάνουν οι δημοκρατικές τους ευαισθησίες. Μόλις βγει μια αντεργατική απόφαση αντί να την ακυρώσουν στην πράξη προσπαθούν να την εφαρμόσουν.

Στις βορειοευρωπαϊκές χώρες για να μπει φρένο στις αντιδράσεις των εργαζομένων ενάντια στις συνέπειες από την εφαρμογή της συνθήκης Μπολκενστάιν, βάζουν σαν κύριο αίτημα την τήρηση των συλλογικών συμβάσεων χωρίς να μπαίνει κανένα ζήτημα βελτίωσής τους ή αγωνιστικών διεκδικήσεων για προσαρμογή τους με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων. Οι συλλογικές συμβάσεις σε πολλές περιπτώσεις δεν είναι καθόλου ικανοποιητικές. Η συμμετοχή συνδικαλιστών σε συνεργασία με την Αστυνομία στο κυνήγι των παράνομων οικονομικών μεταναστών για την εφαρμογή των νόμων και της τάξης, είναι ενέργεια που στρέφεται ενάντια στην ενότητα του κινήματος. Στον καπιταλισμό οι εργάτες, νόμιμοι ή παράνομοι, είναι όλοι θύματα της εκμετάλλευσης. Η νόμιμη εκμετάλλευση πρέπει κι αυτή να καταργηθεί.

Εργατικές ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες που δε συμμετέχουν στις δραστηριότητες της ΠΣΟ, ή ακόμη χειρότερα εκείνες που έχουν σχέσεις με τη ΣΕΣ (ETUC), δουλεύουν καθαρά για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Αυτό πρέπει να 'ναι ξεκάθαρο.

Υπάρχει πια μεγάλη πείρα, και οι κομμουνιστές πρέπει να την αξιοποιήσουν. Η ανατροπή του βάρβαρου καπιταλιστικού συστήματος είναι επιτακτική ανάγκη και μονόδρομος. Χρειάζεται όμως να επιτευχθεί μια πολύ μεγάλη αντιιμπεριαλιστική αντιμονοπωλιακή συμμαχία και σ' αυτήν δε χωράνε ούτε οπορτουνιστές ούτε εργατοπατέρες.