Για να μην τρέφουν αυταπάτες οι βαμβακοπαραγωγοί η Κομισιόν αναφέρει ξεκάθαρα στην εισαγωγή της έκθεσής της, πως η νέα αναθεώρηση της Κοινής Οργάνωσης Αγοράς βάμβακος γίνεται γιατί μέχρι τώρα δεν επιτεύχθηκε ο στόχος της μείωσης της τιμής και της μείωσης των καλλιεργούμενων εκτάσεων και της παραγωγής.

Συγκεκριμένα, στο κεφάλαιο 2 της έκθεσης της Κομισιόν με υπότιτλο «Γενική εικόνα των σχετικών τομέων» αναφέρονται τα εξής: «Το κοινοτικό καθεστώς του βάμβακος, το οποίο χρονολογείται από την προσχώρηση της Ελλάδας το 1981, τροποποιήθηκε την τελευταία φορά το 2001, με σκοπό να ενισχυθεί ο μηχανισμός μείωσης της τιμής, ώστε να καταστεί αυστηρότερη η δημοσιονομική πειθαρχία και να περιοριστούν οι συνολικές εκτάσεις που προορίζονται για εντατική βαμβακοπαραγωγή, συνδεόμενη με περιβαλλοντικά προβλήματα. Τα κράτη-μέλη συμφώνησαν επίσης να λάβουν ενδεδειγμένα περιβαλλοντικά μέτρα για γεωργικές γαίες που προορίζονται για βαμβακοπαραγωγή. Εν τω μεταξύ, η Επιτροπή διαπίστωσε ότι παρ' όλη την έγκριση αυτών των νέων μέτρων, δεν έλαβε χώρα η αναγκαία μείωση των εκτάσεων και υπάρχουν ενδείξεις ότι είναι δύσκολο να επιτευχθεί η μείωση αυτή».

Δηλαδή, της Κομισιόν και της κυβέρνησης δεν τους έφτασε ότι από το 2001 η βαμβακοκαλλιέργεια μειώθηκε κατά 650.000 περίπου στρέμματα. Δεν τους έφτασε η μέχρι τώρα μείωση της τιμής στο βαμβάκι και στο εισόδημα παραγωγών, λόγω της αύξησης των προστίμων συνυπευθυνότητας και όλων των εξωφρενικών μέτρων περιορισμού και απαγορεύσεων σε αριθμό καλλιεργούμενων στρεμμάτων και στρεμματικές αποδόσεις. Θέλουν ακόμα μεγαλύτερες μειώσεις και αυτό πάνε να το πετύχουν με μια νέα ολέθρια αναθεώρηση, που προτείνεται να ισχύσει από 1/9/2004. Με το «έτσι θέλω» η Κομισιόν ορίζει νέο πετσοκομμένο πλαφόν στα 3.400.000 στρέμματα για την Ελλάδα, με στόχο να το κατεβάσει ακόμα περισσότερο, μέσω των υπόλοιπων μέτρων που σχεδιάζεται να ισχύσουν για το βαμβάκι.

Στην έκθεση δε γίνεται λόγος με βάση ποια περίοδο θα υπολογιστούν οι νέου τύπου ενισχύσεις, αλλά σχετικές πληροφορίες αναφέρουν πως θα είναι η τριετία 2000-2002 και πως το σχετικό ποσό θα είναι 680 εκατ. ευρώ, όταν το χρηματικό πλαφόν του προηγούμενου καθεστώτος ήταν 770 εκατ. ευρώ και λόγω των ελλειμματικών πληρωμών ξεπερνούσε και τα 850 εκατ. ευρώ. Για το νέο καθεστώς η Κομισιόν προτείνει την «αποσύνδεση» της ενίσχυσης από την παραγωγή κατά 60% και το όποιο ποσό προκύψει θα αποτελεί μια νέα εισοδηματική ενίσχυση ανά εκμετάλλευση.

Ενα 40% επίσης θα δίνεται ως στρεμματική ενίσχυση, την οποία η ΕΕ τη λέει συνδεδεμένη με την παραγωγή. Η ενίσχυση αυτή, που, σύμφωνα με πληροφορίες, δε θα ξεπερνάει τα 90 ευρώ ανά στρέμμα (30.000 δρχ.), θα δίνεται υπό όρους και προϋποθέσεις, ενώ θα υπόκειται και σε μειώσεις λόγω προστίμου συνυπευθυνότητας, αν ξεπεραστούν τα 3.400.000 στρέμματα που θέτει ως πλαφόν η Κομισιόν. Οσον αφορά στο μέρος της στρεμματικής επιδότησης, προτείνεται ως όρος να δίνεται το μισό μέρος (20%) αν δημιουργηθούν διεπαγγελματικές οργανώσεις, που θα έχουν τουλάχιστον 200.000 στρέμματα. Εδώ μυρίζει πάλι σκηνικό εξάρτησης των βαμβακοπαραγωγών από τις διεπαγγελματικές οργανώσεις, δηλαδή από τους μεγαλοεκκοκκιστές και τους βιομηχάνους.

Επίσης, τίθεται και θέμα επιβολής ζωνών απαγόρευσης της βαμβακοκαλλιέργειας και ορισμού περιοχών όπου δε θα δίνονται οι νέου τύπου επιδοτήσεις. Ακόμα το άλλο μισό των νέων στρεμματικών ενισχύσεων (20%) θα μπορεί να αποτελεί ένα μεταβλητό στρεμματικό πριμ, με άλλοθι την ποιότητα και άλλα κριτήρια που θα ευνοούν την οικονομία της αγοράς, δηλαδή τους εκκοκκιστές-βιομηχάνους. Οσο για τις διεπαγγελματικές, προτείνεται να ενισχύονται με ένα ευρώ το στρέμμα από την ΕΕ και τα υπόλοιπα να παρακρατούνται από τους παραγωγούς. Τέλος, προτείνεται ένα ποσό 100 εκατ. ευρώ, που θα κοπεί από τις επιδοτήσεις στην παραγωγή, να πάει σε διαρθρωτικές δράσεις, που μάλλον καμία σχέση δε θα έχουν με την ανάπτυξη της βαμβακοκαλλιέργειας και τις τσέπες των βαμβακοπαραγωγών.

Ούτε ένα αποδεδειγμένα υγιεινό προϊόν όπως το ελαιόλαδο γλιτώνει από την αειφόρο... αντιαγροτική πολιτική της ΕΕ. Εδώ η πολιτική υποκρισίας της ΕΕ βρήκε κάποια άλλα λογικοφανή και υποκριτικά επιχειρήματα για να αλλάξει τα φώτα και στην Κοινή Οργάνωση Αγοράς ελαιολάδου.

Στις προτάσεις της έκθεσης της Κομισιόν για το λάδι κυριαρχεί το πνεύμα υποκρισίας και κοροϊδίας σε βάρος των ελαιοπαραγωγών. Αφού αναφέρεται πως «υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να διακοπεί σε ευρεία κλίμακα η φροντίδα των ελαιόδεντρων», έχοντας προφανώς επίγνωση οι συντάκτες και εμπνευστές τι θα συμβεί με τις νέες προτάσεις τους, προτείνονται μέτρα που θα πετύχουν αυτό που θεωρητικά απεύχονται. Στην έκθεση της Κομισιόν προτείνεται να ξεκινήσει το νέο καθεστώς από 1/11/2004 και δε γίνεται πουθενά λόγος για το ύψος των ποσών που θα διατεθούν για επιδοτήσεις ή αναδιαρθρώσεις στον τομέα του ελαιολάδου, ούτε η ιστορική περίοδος υπολογισμού.

Οπως και στο βαμβάκι, η Κομισιόν προτείνει ριζική ανατροπή του υφιστάμενου καθεστώτος, με «αποσύνδεση» του 60% της ενίσχυσης από την παραγωγή. Το υπόλοιπο 40% της ενίσχυσης θα περνάει μέσα από εθνικούς φακέλους και θα μπορεί να δίνεται είτε ανά εκτάριο είτε ανά δέντρο. Οπως αναφέρεται στην έκθεση της Κομισιόν, το 40% της ενίσχυσης «δε συνδέεται με την παραγωγή, αλλά προορίζεται για τη φροντίδα των ελαιόδεντρων»... Για το 40% της ενίσχυσης αναφέρεται ακόμα πως θα δίνεται σε οριακούς ή χαμηλής απόδοσης ελαιώνες και τα κράτη - μέλη θα πρέπει να ορίσουν ζώνες. Φαίνεται δηλαδή πως το 40% της νέας ενίσχυσης μπορεί και να μην αφορά το σύνολο των ελαιοπαραγωγών και να αποτελέσει ένα ακόμα άλλοθι διχασμού και αποπροσανατολισμού των ελαιοπαραγωγών.

Επιπρόσθετα αναφέρεται στην έκθεση πως μέχρι τρία στρέμματα καλλιεργήσιμων ελαιώνων θα δίνεται μόνο μια εισοδηματική ενίσχυση, ενώ για ποσά κάτω των 50 ευρώ ανά αίτηση επιδότησης δε θα δίνεται τίποτα. Επίσης εκτάσεις με ελαιόδεντρα φυτεμένα μετά την 1η Μάη 1998, δε θα δικαιούνται ενίσχυσης, πλην εκείνων που περιλαμβάνονται σε προγράμματα νέων φυτεύσεων. Προτείνεται ακόμα το όλο σύστημα να λειτουργήσει με βάση το ΟΣΔΕ (Ολοκληρωμένο Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου) και να καταργηθεί από 1/11/2005 η χρηματοδότηση των οργανισμών ελέγχου του τομέα ελαιολάδου. Τέλος, προτείνεται να παραμείνει το καθεστώς ιδιωτικής αποθεματοποίησης, που ήρθε να καταργήσει την τιμή παρέμβασης και να οδηγήσει στην κατρακύλα τις τιμές παραγωγού και παράλληλα να καταργηθούν οριστικά οι εξαγωγικές επιστροφές (εξαγωγικές επιδοτήσεις) σε λάδι και κονσέρβες.