Κλάμα και πάλι χτες από διάφορους αρθρογράφους γιατί οι διαμαρτυρίες για τα μέτρα της κυβέρνησης αναφέρονται στους δημόσιους υπάλληλους και όχι στους απολυμένους στον ιδιωτικό τομέα.

Αφού τόσο πολύ αγαπάνε τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα γιατί θάβουν κάθε κινητοποίηση στο χώρο; Γιατί δεν έγραψαν λέξη για την εκδήλωση αλληλεγγύης στους ανέργους το βράδυ της Κυριακής στο λιμάνι του Πειραιά, γιατί δεν έγραψαν λέξη για την προχτεσινή εκδήλωση αλληλεγγύης στη «ΦΗΜΗ ΠΑΚ», λέξη για τη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους εργάτες του «Κατσέλη» στο Μενίδι;

Καρφί δεν τους καίγεται για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα. Το «διαίρει και βασίλευε» τους καίει. Εχουν κάνει επιστήμη το να φέρνουν σε αντιπαράθεση τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα με τους εργαζόμενους στο δημόσιο.

Γι' αυτό και το πολυνομοσχέδιο προβλήθηκε από τον αστικό Τύπο μόνο ως προς το σκέλος των απολύσεων και όχι για τις επιπτώσεις που έχει στη ζωή όλων των εργαζομένων, είτε δουλεύουν στο δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα. Παρουσιάζουν τα θέματα έτσι που να χωρίζουν τους εργάτες.

Αντίθετα, όταν παρουσιάζεις στο σύνολό τους τις επιπτώσεις από τις κυβερνητικές αποφάσεις συμβάλλεις στο να ενώνονται οι εργαζόμενοι που καταλαβαίνουν, για παράδειγμα, πως όταν κόβεται μια τραπεζοκόμος από έναν παιδικό σταθμό αυτό έχει επίπτωση στο παιδί. Οταν κόβεται ένας σχολικός φύλακας μένει το σχολείο του παιδιού αφύλακτο. Οταν απολύονται οι εργαζόμενοι στο «Βοήθεια στο σπίτι» μένουν έρμαια τα γερόντια και πάει λέγοντας.

Το πολυνομοσχέδιο θέλει τέτοια ανάγνωση. Από την σκοπιά των συνεπειών του στη ζωή όλου του εργαζόμενου πληθυσμού (μία επίπτωση είναι η απόλυση στο δημόσιο, μία άλλη η απελευθέρωση των απολύσεων παντού και μία χειρότερη η νομοθετημένη κατάργηση των συμβάσεων).

Οταν ο αστικός Τύπος μιλά μόνο για τις απολύσεις στο δημόσιο και μάλιστα με όρους αδικίας σπρώχνει τον εργαζόμενο να πει «γιατί εμένα, κι όχι αυτόν». Κι ύστερα να τρέχει να βρει ρουσφέτι να σωθεί. Το κάνει ήδη ξεδιάντροπα η κυβέρνηση όταν δηλώνει πως στη θέση αυτών που απολύονται θα προσληφθούν άλλοι με προσόντα.

Αυτοί που ζητάγανε και ζητάνε να καταργηθούν μια σειρά υπηρεσίες και να απολυθούν οι υπάλληλοι τώρα εμφανίζονται διαφωνούντες για τον τρόπο που έγινε. Μιλάνε για πρόχειρες αποφάσεις. Αποκαλύπτονται στις αντιφάσεις τους: Το «ΒΗΜΑ» διαμαρτύρεται στο κύριο άρθρο και τα «ΝΕΑ» επαυξάνουν στην κυβερνητική απόφαση. Ο «πολύς» Κ. Μητσοτάκης που δήλωνε αποφασισμένος να σκίσει τη γάτα, τώρα ρίχνει την ευθύνη στην τρόικα.

Αντίθετα, οι βιομήχανοι με το ΙΟΒΕ πάνε κατευθείαν στο ζουμί: ό,τι πήραμε πήραμε, πάμε γι' άλλα, δηλώνουν και ζητάνε να επιταχυνθούν οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, δηλαδή να μη μείνει τίποτα όρθιο.

Για ποια νίκη της κυβέρνησης μιλάνε σχετικά με τον ΦΠΑ στην εστίαση. Νίκη των εταιρειών που ελέγχουν την εστίαση είναι. Αφού με πρόσχημα το ΦΠΑ τίναξαν τις τιμές στα ύψη, τώρα θα κρατήσουν εκεί τις τιμές και θα εισπράττουν τη διαφορά από τη μείωση του φόρου. Οι καταναλωτές θα συνεχίζουν να πληρώνουν 2 ευρώ το «πίτα γύρο».

Οι βιομήχανοι -παρ' όλα αυτά- για μια στιγμή τα χρειάστηκαν. Πριν ανέβει στο βήμα του συνεδρίου του ο Τσίπρας πέρασε από τη Χαλκίδα και διακήρυξε ότι οι εργάτες θα πάρουν τα εργοστάσια. Δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό έγινε τίτλος. Ψάχνεις εσύ στο πρόγραμμα του κόμματός του να βρεις κάτι σχετικό, τίποτα. Ξαναδιαβάζεις τη δήλωσή του και ισώνει το πράγμα: Ο άνθρωπος λέει ότι θα 'χουμε κι αύριο βιομήχανους από τους οποίους όμως θα ζητηθούν τα χρωστούμενα. Κι αν δεν τα δώσουν, τότε θα δοθεί «η δυνατότητα» στους εργάτες να επαναλάβουν το έργο του 1982: Να δουλεύουν σαν τα σκυλιά για να ξεχρεώσουν τα εργοστάσια για να τα παραδώσουν καθαρά ξανά στους βιομήχανους. Τα πράγματα στη θέση τους και η καρδιά των βιομηχάνων επίσης.

Μέχρι να αποφασίσουν οι ίδιοι οι εργάτες να ξεμπερδέψουν και με τους καπιταλιστές και με την πολιτική τους εκπροσώπηση όποιας απόχρωσης.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΠΟΛΥΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΚΑΡΜΑΝΙΟΛΑ εργασιακών δικαιωμάτων

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Κατεπείγον «πακέτο» με νέα βάρη για όλους

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Μεγάλη έξοδος για 12.500 υπαλλήλους

ΕΘΝΟΣ: Ανατροπή για 10.000 εκπαιδευτικούς

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Στο δρόμο της απόλυσης

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Δημόσιο, η νύχτα των κρυστάλλων

Η ΕΛΛΑΔΑ: Νομοσχέδιο - ιδιώνυμο για δημοσίους υπαλλήλους και φορολογούμενους

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Οι απολύσεις δοκιμάζουν την κυβέρνηση

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Κυνική ομολογία

ΤΑ ΝΕΑ: Ποιοι, πώς, πότε φεύγουν

Η ΑΥΓΗ: Εδωσαν ονόματα απολυμένων στην τρόικα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Πόρισμα - κόλαφος «ξηλώστε τον ΕΟΠΥΥ»

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Εφορία με καλάσνικοφ

«Οι εργαζόμενοι τώρα έχουν περισσότερη πείρα. Δεν πρέπει να ελπίζουν ούτε στους σημερινούς, ούτε στους αυριανούς σωτήρες, να μη διαλέξουν καλύτερο διαχειριστή. Διαχειριστές διαλέγουν και δοκιμάζουν δεκαετίες τώρα, αποδεικνύονται όμως ο ένας χειρότερος από τον άλλον. Η κάθε κυβέρνηση αποδεικνύεται χειρότερη από την προηγούμενη. Το ίδιο αποδείχνεται και τώρα, στις συνθήκες της κρίσης. Τι αντιλαϊκές πολιτικές τις επεξεργάστηκαν από κοινού όσοι μας οδήγησαν στην κρίση. Τα αντιλαϊκά μέτρα τα εφαρμόζουν όσοι διαχειρίζονται την κρίση. Τα ίδια μέτρα θα εφαρμόσουν και αυτοί που θα διαχειριστούν την ανάπτυξη. Κανείς δε γλιτώνει από τη σφοδρότατη επίθεση. Τα μέτρα που προωθούνται αυτές τις μέρες δεν δικαιολογούν αυταπάτες. Τώρα ξηλώνουν μέρος και των δικών τους μηχανισμών όπως είναι η δημοτική αστυνομία. Μπροστά στο να σωθούν τα κέρδη των καπιταλιστών θυσιάζουν και τα "δικά τους παιδιά".

Υπάρχει μια βασική αιτία γι' αυτές τις πολιτικές, ένας κοινός παρονομαστής για όλες τις αστικές δυνάμεις που δεν τον ομολογούν. Η αιτία είναι ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει φτάσει στα όριά του. Ο,τι έδωσε το έδωσε. Από εδώ και πέρα μόνο βαρβαρότητα και πολέμους μπορεί να δώσει. Ούτε αυτές οι δυνάμεις που εφαρμόζουν τα μέτρα, ούτε αυτές που διαφωνούν, δεν κατονομάζουν τους πραγματικούς υπεύθυνους, ούτε ποιους εξυπηρετούν αυτές οι πολιτικές. Για τα μέτρα δε φταίνε ούτε οι ψεύτες, ούτε οι υποτακτικοί, ούτε οι ανίκανοι, ούτε οι κλέφτες, όπως ισχυρίζονται. Για τα μέτρα φταίνε οι εκμεταλλευτές του μόχθου του λαού, οι καπιταλιστές και το σύστημά τους. Φταίνε όλα τα πολιτικά κόμματα που υπερασπίζονται και υπηρετούν φανερά ή κρυφά αυτό το σύστημα, που τα θεμέλιά του, τα ιερά και όσια, εδράζονται στην καπιταλιστική ιδιοκτησία και εκμετάλλευση.

Αν λοιπόν οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα θέλουν να βάλουν τέρμα στα βάσανά τους μια επιλογή έχουν. Ο αγώνας τους να στραφεί ενάντια σε όλους αυτούς που υποστηρίζουν και υπηρετούν αυτό το σύστημα, που ενισχύει τα μονοπώλια και συνθλίβει το λαό. Να οικοδομήσουν και ενισχύσουν τη Λαϊκή Συμμαχία για την ανατροπή της αστικής εξουσίας, για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Αυτή είναι η μοναδική διέξοδος. Προϋπόθεση είναι οι εργαζόμενοι να μην εξαπατηθούν με τις νέες αυταπάτες. Οι ελπίδες ότι η καπιταλιστική ανάκαμψη θα συνοδευτεί με επιστροφή στα προηγούμενα επίπεδα δικαιωμάτων, σε μισθούς, σε ωράρια, σε συντάξεις, σε Κοινωνική Ασφάλιση και Υγεία κ.ά. θα αποδειχθούν χίμαιρες».

(από την ομιλία του Κ. Παρασκευά στους εργαζόμενους στις τηλεπικοινωνίες / ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ)