Δεν είναι η πρώτη φορά που η κυβέρνηση επικαλείται κάλπικες διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στα διάφορα τμήματα του κεφαλαίου, αξιοποιώντας και τις δικές τους αντιθέσεις, για να εξωραΐσει την ταξική - αντιλαϊκή της πολιτική, υπερασπιζόμενη για παράδειγμα την «υγιή επιχειρηματικότητα» έναντι της «κρατικοδίαιτης» και τους «επιχειρηματίες της παραγωγής» έναντι των «παράσιτων». Τελευταίο παράδειγμα αποτελούν οι ύμνοι του Αλ. Τσίπρα από τη ΔΕΘ για τους βιομήχανους της Βόρειας Ελλάδας, τους οποίους παρουσιάζει ως «καλούς εργοδότες», «παραγωγικούς», αφήνοντας ταυτόχρονα υπονοούμενα για τον ΣΕΒ, τον οποίο κατηγορεί για πιο «ακραίες» θέσεις. Για να δούμε όμως πόσο μεγάλες είναι οι «διαφορές» τους... Ο πρόεδρος του Συνδέσμου Βιομηχανιών Βορείου Ελλάδος σημείωνε σε συνέντευξή του για τη ΔΕΘ: «Το μισθολογικό κόστος, που ήταν ένα τεράστιο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν οι ελληνικές επιχειρήσεις, πραγματικά αντιμετωπίστηκε. Ομως ό,τι θετικό αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει, χάθηκε από την υπερφορολόγηση, από το υψηλό ενεργειακό κόστος, από τους υπόλοιπους κοστολογικούς παράγοντες (...) Εχουμε κάνει και τη σχετική μας πρόταση: Κατά προτεραιότητα, ό,τι δημοσιονομικό περιθώριο δημιουργηθεί από τώρα και στο εξής θα πρέπει να δοθεί σε φοροελαφρύνσεις στην επιχειρηματικότητα...». Αφού λοιπόν οι βιομήχανοι εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο τη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης τα τελευταία χρόνια, τώρα διεκδικούν επιθετικά ακόμα περισσότερα, πάντα στο όνομα της ανταγωνιστικότητας. Και όπως έδειξαν οι εξαγγελίες Τσίπρα από τη ΔΕΘ, όπου τα μέτρα για την ενίσχυση της επιχειρηματικότητας «δίνουν και παίρνουν», η κυβέρνηση δεν χάνει την ευκαιρία να ικανοποιεί τις αξιώσεις τους.

Ο πρόεδρος της Κομισιόν, Ζ. - Κλ. Γιούνκερ, ξεκινάει την ομιλία του για την «κατάσταση στην Ευρώπη» με μια αναφορά γεμάτη υπονοούμενα στο ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, λέγοντας ότι «το 1914 κατέλαβε εξ απήνης την ήπειρο», καθώς «το 1913 ήταν ένα φωτεινό αισιόδοξο έτος...». Ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ, Τζ. Μάτις, λίγο πριν καταφθάσει στην ΠΓΔΜ για να «συστήσει» κι εκείνος μια θετική ψήφο στο δημοψήφισμα για τη ΝΑΤΟικής κοπής συμφωνία των Πρεσπών, προειδοποιεί ότι «το είδος της παρέμβασης που η Ρωσία έχει ασκήσει από την Εσθονία μέχρι τις Ηνωμένες Πολιτείες κι από την Ουκρανία μέχρι τώρα στη Μακεδονία - πάντα προσαρμοσμένη στη συγκεκριμένη κατάσταση - ξεπερνά τα όρια. Γι' αυτό πάω εκεί για να καταστήσω σαφές ότι στέκομαι στο πλευρό του μακεδονικού λαού». Στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, με φόντο την «επόμενη μέρα» στη Συρία, όπου ΗΠΑ, Ρωσία κι από κοντά μια σειρά περιφερειακών δυνάμεων, όπως η Τουρκία, το Ιράν, το Ισραήλ είναι με το «δάχτυλο στη σκανδάλη», συγκεντρώνονται τεράστιες στρατιωτικές δυνάμεις, των ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων συμπεριλαμβανομένων, «παίζοντας» με τη φωτιά πάνω στους δρόμους της Ενέργειας. Και μέσα σε όλα αυτά, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ κάνει τη χώρα στρατιωτικο-πολιτική βάση εφόρμησης για τις ΗΠΑ, προσδοκώντας ανταλλάγματα για την αστική τάξη, βαφτίζοντας την εμπλοκή αυτή παράγοντα «ασφάλειας» και «σταθερότητας». Η κατάσταση ιδιαίτερα στην περιοχή μας «μυρίζει μπαρούτι» και δεν χωράει κανέναν εφησυχασμό από το λαό. Η πάλη ενάντια στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο και την επικίνδυνη ελληνική εμπλοκή πάει χέρι χέρι με την πάλη για το μεροκάματο, για τις Συλλογικές Συμβάσεις, για την ανάκτηση των απωλειών.