Αλλοτε πλάγια κι άλλοτε ευθέως ξεμυτίζουν όλο και πιο συχνά αναλύσεις και άρθρα στον Τύπο που περιγράφουν ως γεωπολιτικό πρόβλημα, αυτό που οι κοινοί θνητοί ακούνε να τους λένε ότι είναι πόλεμος κάποιων σκοτεινών κερδοσκόπων προς την Ελλάδα.

Σε ανύποπτη στιγμή το ΚΚΕ, με απλά λόγια, έλεγε ότι επειδή η Ελλάδα είναι ενσωματωμένη στο ιμπεριαλιστικό άρμα και πασχίζει για τα συμφέροντα του κεφαλαίου, αυτό μόνο δεινά μπορεί να σημάνει για το λαό της. Και καλούσε σε αγώνα που δεν μπορεί να είναι πίσω από την αντιιμπεριαλιστική γραμμή.

Σήμερα καθένας που δε βάζει το δάχτυλο στο στόμα μπορεί - υπάρχουν όλα τα στοιχεία γύρω του - να διακρίνει - ακόμα κι αν δεν έχει ειδικές οικονομικές γνώσεις - ότι το μεγάλο κεφάλαιο στη χώρα μας μετέχει ενεργά στον ενδοκαπιταλιστικό πόλεμο, όπως ενεργητική είναι η συμμετοχή και της κυβέρνησής του σ' αυτόν τον πόλεμο. Που γίνεται ακόμη πιο αδυσώπητος σε συνθήκες οικονομικής κρίσης.

Το μόνο ερώτημα που μένει στον εργάτη είναι, γιατί να πληρώσει αυτός τις επιπτώσεις του πολέμου των καπιταλιστών και την κρίση;

Σ' αυτό το ερώτημα η απάντηση είναι μόνο μία: Ο εργάτης δεν έχει κανένα λόγο να πληρώσει δεκάρα από το κόστος αυτού του πολέμου. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να αξιοποιήσει τον πόλεμο των καπιταλιστών και την κρίση για να οξύνει τον ταξικό πόλεμο, εκείνον δηλαδή τον πόλεμο όπου οι εργάτες αντί να στρατεύονται πίσω από τα συμφέροντα του κάθε καπιταλιστή, ενώνονται ως τάξη για να αντιμετωπίσουν συνολικά ως τάξη τους καπιταλιστές.

Τα μέτρα που ανακοινώνονται ως μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης εδώ και αλλού δεν είναι άλλο από μέτρα παραπέρα ενίσχυσης των καπιταλιστών. Αυτό ακριβώς πρέπει να είναι και η βάση για την ταξική συσπείρωση των εργατών που δεν εννοούν να γίνουν πρόβατα επί σφαγή: Τίποτα για τους καπιταλιστές. Ολα για την ανατροπή τους.

Διαβάζεις στον αστικό Τύπο από δακρύβρεχτα ως και χιουμοριστικά ρεπορτάζ που καταλήγουν στην πρόταση να αλλάξει χώρα όποιος δεν αντέχει. Ομως, ποιος εργάτης έχει κουράγιο να κάνει χιούμορ με την κατάστασή του; Ειδικά όταν και να θες να αγιάσεις δε σ' αφήνει η ...ΓΣΕΕ. Που ορισμένοι επιμένουν να την παρουσιάζουν σα συνδικάτο ενώ είναι μόνο μια ακόμα θηλιά στο λαιμό των εργατών. Καλεί, λέει, σε απεργία στις 24, αλλά για αντιμετώπιση των πιέσεων των αγορών ενάντια στην κυβέρνηση. Και ανέλαβε να το προβάλει ως αίτημα ο πρόεδρός της, προχτές, προβάλλοντας την ανάγκη να σωθεί η ΟΝΕ, αλλά να είναι ο άνθρωπος πάνω από τα κέρδη. Δηλαδή, μια καπιταλιστική διαχείριση ενάντια σε μια άλλη!

Την ώρα της αποφασιστικής μάχης ισχύει το πρόσεχε τα νώτα σου. Κανείς δεν μπορεί να τραβήξει μπροστά αν δεν καθαρίσει το χώρο πίσω του. Κι αυτό σημαίνει σήμερα μαζικό απεγκλωβισμό εργατών και συνδικάτων από τη ΓΣΕΕ. Αντιμετώπισή της όπως αντιμετωπίζουν τον ΣΕΒ και όποια άλλη εργοδοτική οργάνωση. Αν χτες ήταν μια φορά αναγκαία η οργάνωση των εργατών έτσι που να αντιμετωπίζουν τον εργοδότη, σήμερα είναι πρώτης γραμμής αίτημα η οργάνωση των εργατών έτσι που να αντιμετωπίσουν συνολικά τους καπιταλιστές και το κράτος τους και τον εργοδοτικό-κυβερνητικό συνδικαλισμό.

Η απεργία στις 24 του Φλεβάρη έχει τις προϋποθέσεις να είναι μια απεργία - δυναμική παρέμβαση της ίδιας της εργατικής τάξης που θα βγαίνει στο προσκήνιο με πολιτικοποιημένη τη δράση της. Η απεργία στις 24 του Φλεβάρη κάτω από τις σημαίες του ΠΑΜΕ έχει όλες τις προϋποθέσεις να είναι η ταξική απάντηση στην επίθεση που έχουν εξαπολύσει οι καπιταλιστές κι αυτό σημαίνει ότι πρέπει να είναι μια απεργία που θα εναντιώνεται στους ίδιους τους καπιταλιστές, στις κυβερνήσεις τους.

Η αστική τάξη θέλει εργάτες μεταλλαγμένους. Χωρίς μνήμη για το δρόμο που έχουν διανύσει, χωρίς όραμα για το δρόμο που έχουν να κάνουν.

Εργασιακά ζόμπι, έτσι θέλουν τους εργάτες.

Να ένας ακόμα λόγος να τους ανατρέψεις πριν σε μεταλλάξουν. Οσο κι αν κάτι τέτοιο προκαλεί ναυτία και μόνο σα σκέψη στην «αριστερά» των αντιεξουσιαστικών συγκροτημάτων του αστικού Τύπου, ή βάζεις πλώρη για την ανατροπή των καπιταλιστών ή σαπίζεις μαζί τους.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΤΑΞΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟ ΠΑΜΕ στην απεργία 24 Φλεβάρη

ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ: Χειροπέδες εδώ και τώρα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εκ-ρήξεις λόγω εξεταστικής

ΤΑ ΝΕΑ: Το μεγάλο κόλπο των κερδοσκόπων

ΤΟ ΒΗΜΑ: «Μου ζητούν νέα μέτρα και κάποιον στη φυλακή»

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σύγκρουση εν μέσω κρίσεως

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΕΣΠΕΙΡΕ ΘΥΕΛΛΕΣ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Δανειακή χρηματοδότηση των επιχειρήσεων

Ο ΛΟΓΟΣ: ΤΕΛΟΣ η συναίνεση

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΘΑ ΜΑΣ ΔΙΩΞΟΥΝ ΜΕ ΤΙΣ ΚΛΩΤΣΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΟΝΕ

Η ΧΩΡΑ: «Διχάζετε τον λαό και οδηγείτε στην έκρηξη»

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: «ΚΑΤΗΓΟΡΩ» Σαμαρά κατά Γιώργου

ΕΘΝΟΣ: ΠΑΡΑΤΑΣΗ αγωνίας για έξτρα μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Εξι οίκοι γονάτισαν τη χώρα

Η ΑΥΓΗ: Εκτέλεσαν τον 25χρονο, μιλούν για παράπλευρη απώλεια

«Τόσο η Αθήνα όσο και η Αγκυρα μπορούν να αναπτύξουν μια συνολική στενή διμερή σχέση με τη Μόσχα, η οποία σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να υποκαταστήσει τις κύριες στρατηγικές τους επιλογές στη Διεθνή Σκηνή, αλλά και να επηρεάσει τις ελληνοτουρκικές ισορροπίες. Με άλλα λόγια, η παράλληλη και ασύμμετρη προσέγγιση της Ελλάδας και της Τουρκίας με τη Ρωσία δεν έχει δυναμική και ορίζοντα στρατηγικής συνεργασίας» (ο Γ. Καπόπουλος στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ)

«Ενας από τους γνωστούς Αμερικανούς αναλυτές ο Marc Chandler συνεργάτης του Real Money το γράφει πεντακάθαρα: "αν θέλετε λεφτά κάντε συμβιβασμούς για την Κύπρο και τη Μακεδονία" (...) φοβούμαι ότι τα δύσκολα, τα πολύ δύσκολα, δεν τα είδαμε ως χώρα ακόμη (...) δεν θέλω να πιστέψω ότι ο κ. Παπανδρέου μας προετοιμάζει για κάτι» (η Γιώτα Αντωνοπούλου στην ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ)

«Βεβαίως και απαιτείται μια σκληρή διαπραγμάτευση, αλλά χωρίς κορώνες και ιδεολογικά πυροτεχνήματα. Εχουμε ανάγκη από φίλους σε καίριες θέσεις και ισχυρές συμμαχίες για το επόμενο κρίσιμο διάστημα» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ)

«πολύ φοβούμαι πως η ελληνική κυβέρνηση βρίσκεται μπροστά σε ένα μεγάλο και δύσκολο ερώτημα: καλείται να ερμηνεύσει τις πιέσεις που της ασκούν οι Ευρωπαίοι εταίροι... τι επιδιώκουν; (...) αν η πίεση δεν αφορά την εξυγίανση αλλά αφορά την εξώπορτα; Αν, δηλαδή, διάφοροι Ευρωπαίοι φίλοι μας θεωρούν ότι βρήκαν την ευκαιρία να επανορθώσουν το (κατ' αυτούς...) "λάθος του 2000" και να μας σπρώξουν σε εθελουσία έξοδο; Ειλικρινά, δεν γνωρίζω αν έχουν κάτι τέτοιο στο κεφάλι τους αλλά ούτε θα με εξέπληττε αν το είχαν. Ούτως ή άλλως, δεν βλέπω τι διαφορετικό θα έκαναν αν προσπαθούσαν να μας ξεφορτωθούν: και πάλι θα ανέβαζαν τόσο πολύ τον λογαριασμό, μήπως και η ίδια η Ελλάδα προτιμήσει αυτοβούλως τον δρόμο του ΔΝΤ. Μου λένε ότι υπάρχουν στελέχη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που ήδη το ψιλο-κουβεντιάζουν (...) αν η Ελλάδα αποκολληθεί οικειοθελώς από τον «σκληρό πυρήνα» της Ευρωπαϊκής Ενωσης μπορεί να ανασάνει λίγο με κάποιο δάνειο από το ΔΝΤ, μπορεί να χαρούν κι οι Γερμανοί αφού θα χαλαρώσει η πίεση στο ευρώ, αλλά τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα της χώρας θα έχουν υποθηκευτεί ανεπανόρθωτα» (ο Γ. Πρετεντέρης στα ΝΕΑ)