ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η ταξική πάλη έχει τους δικούς της νόμους

Θέλουν, λέει, ήδη προσπαθούν να το κάνουν πράξη, κόμματα χωρίς μέλη, ανθρώπους που απ' τον καναπέ μια στο τόσο θα πηγαίνουν να ψηφίσουν αυτό ή εκείνο, αλλά δε θα διαμορφώνουν την πολιτική του κόμματός τους, καθώς γι' αυτό υπάρχουν ήδη οι διάφοροι/ες Μπιρμπίλη και Γερουλάνοι.

Ονειρα. Αυτό θέλουν να κάνουν, αλλά λογαριάζουν χωρίς τους εργάτες και την πρωτοπορία τους, τους κομμουνιστές. Λογαριάζουν χωρίς την ιστορική ανάγκη. Νομίζουν πως θα ξεμπερδέψουν με την πολιτική έκφραση της ταξικής πάλης και προσπερνάνε τη νομοτέλεια πως ακόμα κι αν το Κομμουνιστικό Κόμμα αυτοκτονούσε (πολύ θα το 'θελαν αλλά δεν τους κάνουμε τη χάρη), οι εργάτες, η αντικειμενική ανάγκη δηλαδή, θα γεννούσαν νέο ΚΚ. Νομίζουν πως επειδή παρέδωσε σκυτάλη ο Καραμανλής στον Παπανδρέου και ο Κύρκος στον Τσίπρα, νουθετώντας τον να τσοντάρει στο ΠΑΣΟΚ, ξεμπέρδεψαν με τα πολιτικά αποτελέσματα της ταξικής πάλης. Κούνια που τους κούναγε.

Η κρίση μαρτυρά την ανάγκη νεκροθάφτη. Σήμερα ή αύριο αυτό θα γίνει «και θα 'ναι ντάλα μεσημέρι», που 'λεγε κι ένας σύντροφός μας, ο Κώστας Λουλές.

Ας κρατήσουμε τα γεγονότα: Είτε Παπανδρέου τον λένε, είτε Καραμανλή, είτε Κύρκο είτε Τσίπρα, στοχοπροσηλωμένοι είναι άπαντες. Ξέρουν ποιον έχουν απέναντι. Οχι τυπικά το ΚΚΕ ως κάποιον πολιτικό σχηματισμό - πρωτοπορία της εργατικής τάξης, αλλά την ίδια την εργατική τάξη ως τάξη - αυτή καθαυτή - ενάντια σε τάξη, αφού έχει το δικό της κόμμα, την εργατική τάξη που αργά αλλά σταθερά (ακόμα κι όταν με το επίπεδο συνείδησης εκείνης της στιγμής ψηφίζει - για όποιο λόγο ψηφίζει - ένα αστικό κόμμα) πάντα, μα πάντα, ακουμπά στο ΚΚΕ για τη διέξοδο, ακόμα κι όταν βλέπει ως διέξοδο μια μικρή διεκδίκηση, την κατάκτηση ενός μικρού αιτήματος. Είναι αυτό που δε χώνεψαν ποτέ τους οι αστοί.

Ξεσκίστηκαν να πείσουν ότι η στρατηγική του ΚΚΕ ηττήθηκε, τέτοιο μήνυμα θέλουν να περάσουν στην εργατική τάξη για να νιώσει ηττημένη, ξέρουν ότι αυτή ακριβώς η στρατηγική δεν ηττήθηκε. Απόδειξη: Πριν ξημερώσει, ήδη εφαρμόζουν ό,τι η ανάλυση του ΚΚΕ έχει προβλέψει ότι θα κάνουν. Και προσπαθούν να αποτρέψουν τη λαϊκή δράση και τη συμμαχία των ανθρώπων του μόχθου που θα τους αντιμετωπίσει.

Το γεγονός ότι αρθρογράφοι στα οικονομικά έντυπα επιμένουν να βλέπουν την κρίση σαν χρηματοπιστωτικό πρόβλημα (που άρα σηκώνει καλύτερη διαχείριση), δεν αναιρεί το γεγονός ότι κι αυτή και η επόμενη κρίση είναι κρίση υπερπαραγωγής, δηλαδή αξεπέραστο πρόβλημα του συστήματος. Κρατάμε τη διαπίστωσή τους: Η επόμενη κρίση θα σκάσει πιο γρήγορα από την προηγούμενη. Είναι νόμος. Το ξέρουν οι καπιταλιστές. Καλό θα είναι να το καταλάβουν και οι εργάτες. Οχι για να φοβηθούν, αντίθετα για να συγκεντρώσουν έγκαιρα τις δυνάμεις τους και στο ξέσπασμα της κρίσης να κάνουν τη δική τους αντεπίθεση. Κάτι παλιές καραβάνες της αντεπανάστασης δεν καταγγέλλουν τυχαία ότι το ΚΚΕ «περιδιαβαίνει στη χώρα καλώντας σε στρατιωτικού τύπου αντεπίθεση». Γνωρίζουν πως αργά ή γρήγορα θα είναι συγκροτημένοι ταξικοί στρατοί αυτοί που θα αναμετρηθούν. Και πάλι το θέμα αφορά έναν προς έναν τους εργάτες και τις εργάτριες. Οσο πιο γρήγορα κατανοήσουν πως στον πόλεμο μετέχουν είτε ως άκλαφτο θύμα είτε ως μάχιμη δύναμη τόσο πιο εύκολα θα επιλέξουν στρατόπεδο και όπλο ώστε να μην πάνε άκλαφτοι.

Κι επειδή μας έχουν ζαλίσει με το περίφημο 44% του ΠΑΣΟΚ και το 33,5% της ΝΔ ρωτάμε: Αυτοί που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ συμφωνούν να βγαίνουν στα 67 στη σύνταξη, να 'ναι ο μισθός στα 700 ευρώ και να φιλάνε τα παιδιά κατουρημένες ποδιές για ένα μεροκάματο;

Οχι βέβαια. Ας μην επικαλούνται, λοιπόν, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ την ψήφο των θυμάτων τους σαν έγκριση για ό,τι αντεργατικό σχεδιάζουν μαζί ΝΔ και ΠΑΣΟΚ. Αυτό θέλουν να περάσουν στους ψηφοφόρους τους που δε σήκωσαν ακόμη κεφάλι, ότι δεν μπορούν να το κάνουν, για να τους το κατεβάσουν ακόμη πιο πολύ. Εμείς μαζί τους θα βάλουμε πλάτη για να το σηκώσουν εμπιστευόμενοι τη δύναμή τους.

Ασχετο: Τι δεν μπορούν να καταλάβουν διάφοροι; Την απόφαση των κομμουνιστών οικοδόμων να προσφέρουν 250 κόκκινα μεροκάματα για τους νεκρούς της ταξικής πάλης που δικαιούνται το μνημείο τους, όχι γιατί οι νεκροί το ζητάνε, αλλά γιατί οι ζωντανοί γνωρίζουν πως κάθε βήμα τους έχει πίσω του μια ανείπωτη θυσία. Σ' έναν κόσμο που θέλουν να τον μάθουν να λειτουργεί με το «αγοράζω - πουλάω», τέτοιες πράξεις είναι ανήκουστες. Στο δικό μας κόσμο τέτοιες πράξεις είναι ο κανόνας. Γι' αυτό θα χάσουν οι αστοί. Γιατί η κοινωνική εργασία και η συνείδηση που παράγεται στην εξέλιξη της ταξικής αντιπαράθεσης είναι πιο ισχυρή από το ατομικό κέρδος.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΣΤΟΧΟΠΡΟΣΗΛΩΜΕΝΟΙ ΑΠΑΝΤΕΣ

ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΝΤΑ ΕΙΠΕ: «Εντύπωση προκάλεσαν οι εξαγγελίες του υπουργού Εργασίας, ο οποίος υποσχέθηκε ότι θα μειώσει πάλι τα όρια συνταξιοδότησης που άλλαξε ο νόμος Πετραλιά (...) όμως, ο πρωθυπουργός τον επέλεξε για ένα υπουργείο που απαιτεί γερά νεύρα και γενναίες αποφάσεις και πάντως όχι ανέξοδους λαϊκισμούς» (από το κύριο άρθρο στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΚΑΙ ΤΗ ΜΑΖΕΨΕ ΓΡΗΓΟΡΑ: «Eίναι εύκολο να διακηρύττει κανείς προεκλογικά ότι θα καταργηθούν οι ρυθμίσεις του "νόμου Πετραλιά" (...) Οταν όμως κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με την πραγματικότητα (...) τότε τα συνθήματα πρέπει να περνούν σε δεύτερο πλάνο. Oρθώς χθες ο νέος υπουργός Eργασίας Aν. Λοβέρδος επιφυλάχθηκε να παρουσιάσει χρονοδιάγραμμα κατάργησης των ασφαλιστικών νόμων της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας (...) Mε απλά λόγια ο υπουργός Eργασίας παραδέχθηκε ότι σήμερα (...) δεν μπορεί να υπάρξει επιστροφή στο παρελθόν» (από το κύριο άρθρο στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

ΠΛΑΚΩΣΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΤΗΛΕΡ: «Του συρμού πλέον η "πράσινη" οικονομία (...) Σύμφωνα με τους ειδικούς, οι νέες τεχνολογίες καύσης του λιγνίτη επιτρέπουν τη μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα τουλάχιστον κατά 20% (...) Η μετάπτωση από τις χωματερές στη βιομηχανική διαχείριση των απορριμμάτων συγκροτεί προφανώς από άποψη σπουδαιότητας τη δεύτερη σημαντικότερη ζώνη επέμβασης» (ο Α. Καρακούσης στο ΒΗΜΑ).

ΣΙΓΑ ΤΟ ΝΕΟ: «Ενα βήμα πιο κοντά έφεραν οι προγραμματικές δηλώσεις της κυβέρνησης το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ το άρθρο του Λεωνίδα Κύρκου στα "ΝΕΑ" και η παρότρυνσή του για στήριξη της πλειοψηφίας του 44% προκάλεσε θετικά σχόλια σε κυβερνητικούς κύκλους (...) η ομιλία του προέδρου της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε θετική αίσθηση στην κυβέρνηση δεδομένου ότι ο κ. Τσίπρας δεν προϊδέασε για σκληρή και τυφλή αντιπολίτευση- κάτι που αντιθέτως κατέστησε σαφές το ΚΚΕ-, αντιθέτως δεσμεύτηκε ότι το κόμμα του θα επικροτεί τις θετικές πρωτοβουλίες» (το θέμα στα ΝΕΑ).

ΚΑΙ ΣΙΓΑ ΠΟΥ ΦΟΒΗΘΗΚΑΜΕ: «Αντίθετα το ΠΑΣΟΚ θα επιμείνει στη σκληρή γραμμή έναντι του ΚΚΕ (...) και φαίνεται πως το μέτωπο αυτό θα έχει πολλά θερμά επεισόδια» (το σχόλιο στο ΕΘΝΟΣ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΝΑ ΑΝΤΙΠΑΛΕΨΕΙ Ο ΛΑΟΣ την αντιλαϊκή πολιτική

ΕΘΝΟΣ: ΔΑΝΕΙΚΑ για συντάξεις, επιδόματα

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΦΟΡΜΟΥΛΑ ΓΙΑ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ «ΣΤΕΪΤΖ»

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Τελεσίγραφο από Κομισιόν

Ο ΛΟΓΟΣ: «ΝΑΙ» ΠΑΠΟΥΛΙΑ σε δεύτερη θητεία

ΑΥΡΙΑΝΗ: ΣΚΛΗΡΗ ΜΑΧΗ ΓΙΑ ΤΗ ΔΙΑΔΟΧΗ στη Νέα Δημοκρατία

Η ΧΩΡΑ: Αποχαιρετισμός στα όπλα

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ανάσα από Αλμούνια και Τρισέ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 40.000 stage στο μικροσκόπιο

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Παραμένουν στο Δημόσιο όσοι έχουν προϋπηρεσία 2 χρόνια

Η ΑΥΓΗ: Περιθώρια υπάρχουν

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Αυστηρή προειδοποίηση από Βρυξέλλες

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: 350 ΟΙ ΔΗΜΟΙ σε όλη την Ελλάδα

ΤΑ ΝΕΑ: Τελεσίγραφο από τις Βρυξέλλες

Θα φροντίσουμε να γίνει αλλιώς...

«Κόμματα χωρίς μέλη. Συνδικάτα χωρίς συνδικαλισμένους. Και επαγγελματίες στο τιμόνι των πολιτικών οργανώσεων. Αυτός είναι ο θαυμαστός νέος κόσμος που μας περιμένει. Και ήδη παίρνουμε μια πρόγευση από αυτόν (...) Ενα κόμμα που δεν χρειάζεται πια τα μέλη του; Είναι ένα φαινόμενο νεωτερικό που, σύμφωνα με τον Αλέν Καγιέ, παρατηρήθηκε για πρώτη φορά όταν έπεσε το Τείχος του Βερολίνου. Τότε, όλοι σχεδόν οι πολιτικοί σχηματισμοί άρχισαν να εγκαταλείπουν τους ιδρυτικούς μύθους τους. Στο πολιτικό τοπίο που επικρατούσε μέχρι τότε, οι πολιτικοί αντιπροσώπευαν συγκεκριμένες κοσμοθεωρίες. Υπήρχαν διαχωριστικές γραμμές, που ήταν χαραγμένες από τους διανοούμενους, τα μέλη και τις παραδόσεις, είτε επρόκειτο για σοσιαλιστικά ή κομμουνιστικά, είτε για συντηρητικά ή φιλελεύθερα κόμματα. Σήμερα, τα πράγματα δεν είναι έτσι. Απέναντι σε μια πολιτική συγκυρία, ένα κόμμα δεν τοποθετεί πια μια κοσμοθεωρία αλλά ένα πρόσωπο. Και το πρόσωπο αυτό δεν χρειάζεται πια να συγκεντρώνει γύρω του συνειδητά μέλη. Του φτάνουν οι απλοί ψηφοφόροι που φέρνει κοντά του η συγκεκριμένη συγκυρία. Αυτή η αλλαγή στο πολιτικό σύστημα μετατρέπει τους πολιτικούς οργανισμούς που άλλοτε παρήγαν πολιτική σκέψη, σε απλούς εκλογικούς μηχανισμούς. Κόμματα χωρίς μέλη. Συνδικάτα χωρίς συνδικαλισμένους. Και επαγγελματίες στο τιμόνι των πολιτικών οργανώσεων. Αυτός είναι ο θαυμαστός νέος κόσμος που μας περιμένει. Και ίσως αύριο μεθαύριο, εκλογές χωρίς ψηφοφόρους» (ο Ρ. Βρανάς στα ΝΕΑ).

Αναπόφευκτο

«Η αντίστροφη μέτρηση για την επόμενη κρίση ξεκίνησε (...) δεν χρειαζόταν να περιμένουμε να αγγίξει ο Down Jones τις 10.000 μονάδες. Ηταν ξεκάθαρο εδώ και καιρό ότι οι παγκόσμιες χρηματαγορές σχηματίζουν ξανά φούσκες. Θυμίζει εποχές 2003-04 όταν στην αγορά ακινήτων, εμπορευμάτων και μετοχών άρχισαν να συσσωρεύονται φούσκες. Υπάρχει όμως μια διαφορά: Αυτή η φούσκα θα σκάσει νωρίτερα» (το άρθρο σε Financial Times / ΗΜΕΡΗΣΙΑ).