Η απόφαση της κυβέρνησης για την επιστράτευση των απεργών δεν πάρθηκε εν θερμώ. Την είχαν προαναγγείλει κάμποσα από τα χτεσινά πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Η παρουσία των κυβερνητικών στελεχών από νωρίς το πρωί στα τηλεοπτικά πάνελ έκανε επίσης καθαρή την ήδη παρμένη κυβερνητική απόφαση. Η κυβερνητική σύσκεψη που έγινε το μεσημέρι απλά ασχολήθηκε μόνο με το πώς θα πλασαριστεί η απόφαση.

Δύο τα επιχειρήματά της: «Δεν αντιδρούν οι άνεργοι που πλήττονται, αντιδρούν τα "ρετιρέ"» και «βάζουμε τέλος στην ανομία, ο νόμος θα εφαρμοστεί».

Με το δεύτερο επιχείρημα αποκάλυψε και το γιατί τόσον καιρό την έχει πιάσει πόνος με την ανομία. Προετοίμαζε το κλίμα για να χτυπήσει τους αγώνες που σήμερα πλέον χαρακτηρίζονται «πράξεις ανομίας».

Για το πρώτο επιχείρημα την πάτησε ήδη: Την ώρα που γινόταν η αναγγελία για την επίταξη των «ρετιρέ», στα Προπύλαια του Πανεπιστημίου νεολαίοι άνεργοι και υποψήφιοι άνεργοι που είχαν συγκεντρωθεί μετά από κάλεσμα του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών έκαναν καθαρό ότι αντίπαλός τους δεν είναι όσοι ακόμα έχουν δουλειά, και πρόσθεταν ότι αντίπαλός τους είναι όχι μόνο και όχι απλά μόνο η κυβερνητική πολιτική, αλλά το σύνολο των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου.

Το σύνολο της κυβερνητικής προπαγάνδας αναπτύχθηκε με σχέδιο. Το αποκάλυψαν οι δικοί της δημοσιογράφοι που από νωρίς το πρωί άρχισαν να μιλάνε σε πρώτο πληθυντικό: «Θα πάμε σε απολύσεις». Ενας, μάλιστα, κάποιος Στράτος Μπαλής, στον ΣΚΑΪ, εξηγούσε με ύφος χιλίων καρδιναλίων γιατί είναι αυτονόητο ότι πρέπει να απολυθούν όλοι οι απεργοί, θέση που έσπευσε να υπερασπίσει και ένας Ι. Ληξιουριώτης από το Πάντειο Πανεπιστήμιο, εξηγώντας ότι την απόλυση την προβλέπει ο νόμος του ΠΑΣΟΚ, ο 1264/82. Ο ίδιος είδε σαν μόνο πρόβλημα το γεγονός ότι με την επίταξη η κυβέρνηση «γελοιοποιεί τη χώρα στην Διεθνή Οργάνωση Εργασίας».

Σ' ένα τέτοιο πλαίσιο, ο Μίχαλος των μεγαλεμπόρων εμφανίστηκε σαν η προοδευτική φωνή του πάνελ, καθώς αρκέστηκε να δηλώσει μόνο ότι αφού «η ανεξάρτητη Δικαιοσύνη αποφάσισε, η συντεταγμένη πολιτεία πρέπει να εφαρμόσει την απόφαση».

Κάτι άλλα που ακούστηκαν, όπως ότι «αφού οι πιλότοι της Πολεμικής Αεροπορίας δεν διαμαρτύρονται παίρνοντας λιγότερα, δεν δικαιούνται να απεργούν οι εργαζόμενοι στο ΜΕΤΡΟ», είναι χαρακτηριστικά του πού μπορεί να φτάσει η γελοιότητα μιας εξουσίας με την ανοχή όσων τσακίζει και τους χρησιμοποιεί ενάντια στο λαϊκό κίνημα.

Εωλο έμεινε το παράπονο των «πανελίστας», «γιατί ο κόσμος μουντζώνει τους δημοσιογράφους», καθώς την ώρα που οι ίδιοι ισχυρίζονταν ότι ο κόσμος μουντζώνει τους απεργούς, τα ίδια τα δικά τους ρεπορτάζ έδειχναν ανθρώπους να δηλώνουν: «Ταλαιπωρούμαι, αλλά αναγνωρίζω το δικαίωμα των εργαζομένων να παλεύουν».

Αυτό που ανέτρεψε στην πράξη την κυβερνητική προσπάθεια να επιβληθεί ο γνωστός «κοινωνικός αυτοματισμός» και ανέδειξε σε γελοίες φιγούρες τους δημοσιογράφους της, ήταν η πραγματικότητα που διαμόρφωνε η δράση του ταξικού κινήματος: Παράλληλα με την κυβερνητική σύσκεψη για την επιστράτευση των απεργών στο κέντρο της πόλης γίνονταν ήδη δύο διαδηλώσεις: Οικοδόμοι, Χαλυβουργοί, Μεταλλεργάτες έξω από το υπουργείο Εργασίας. Σπουδαστές, Φοιτητές και άνεργοι στα Προπύλαια, ενώ ταυτόχρονα στην επαρχία αγρότες - γονείς κι αδέρφια όσων διαδήλωναν στην Αθήνα - παρέτασσαν τρακτέρ σε κόμβους της Εθνικής οδού.

Για την κυβέρνηση και τα συμφέροντα που εκπροσωπεί, η καταφυγή στον αυταρχισμό είναι μονόδρομος. Βλέπει τη μεγάλη εικόνα: Οτι η πολιτική της συναντά την οργανωμένη αντίσταση όλο και περισσότερων. Μετρά ορισμένα ποιοτικά στοιχεία των κινητοποιήσεων: Οτι αυτοί που φωνάζουν στο δρόμο δε ζητιανεύουν για ψίχουλα, δεν παρακαλάνε να τους σφάξουν με διάλογο. Δε διαπραγματεύονται πόσο κοφτερό θα είναι το μαχαίρι. Τα αιτήματα δείχνουν ένα προς ένα τα προβλήματα που δημιουργεί η κυβερνητική πολιτική, αλλά παράλληλα δείχνουν το μεγάλο ένοχο, το μεγάλο κεφάλαιο που κερδίζει από αυτήν την πολιτική.

Χάρη στην άμεση ενημέρωση που παρείχε το κανάλι του ΚΚΕ, το πόρταλ «902.gr», η εικόνα που φρόντισαν να κρύψουν τα μεγάλα εργοδοτικά και κυβερνητικά κανάλια έφτανε παντού:

«Ο τζάμπας πέθανε, δεν δουλεύουμε τζάμπα», έγραφε ένα πανό των νέων εργατών στα Προπύλαια.

Από το ίδιο κανάλι απλώθηκε και το κάλεσμα του ΠΑΜΕ: «Να μη φοβηθούν οι απεργοί (...) να τσακιστούν οι κυβερνητικές αποφάσεις πάνω στο μέτωπο της αλληλεγγύης (...) οι εργαζόμενοι σ' όλα τα μέσα μεταφοράς στην Αττική να αποφασίσουν 24ωρη απεργία και κοινή απεργιακή συγκέντρωση (...) τα Εργατικά Κέντρα να καλέσουν παναττική κινητοποίηση».

Κι όταν αργότερα σμίξανε οι διαδηλωτές των Προπυλαίων με τους διαδηλωτές στο υπουργείο Εργασίας, πάλι από το πόρταλ «902.gr» έγινε αμέσως γνωστό. Οπως και το επόμενο κάλεσμα του ΠΑΜΕ «στις 8 το βράδυ όλοι στη συγκέντρωση αλληλεγγύης στους απεργούς του Μετρό».

Ωρα την ώρα η μάχη εξελίσσεται. Τα αστικά κανάλια, παρά τις ομοβροντίες τους, αποδεικνύονται λίγα όταν το λαϊκό κίνημα προβάλλει τη δική του πραγματικότητα στο δρόμο. Οι ανταποκριτές του «902.gr» είναι εκεί.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Συλλαλητήρια σήμερα κόντρα στα δήθεν μέτρα για την ανεργία των νέων

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αμεση δράση για 20.000 άνεργους επαγγελματίες

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Αλλάζει το κλίμα

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Τελεσίγραφο προς απεργούς

ΕΘΝΟΣ: Τελεσίγραφο, επόμενος σταθμός οι απολύσεις

ΤΑ ΝΕΑ: Χωρίς φρένο

Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ: Μετρο-πόλεμος

6 ΜΕΡΕΣ: Εκδίκηση αντί για λύση

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Ανεβάζουν την ΕΛ.ΑΣ. στο Μετρό

ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ: Πίσω από όλα ο Βενιζέλος

Η ΑΥΓΗ: Ο Σαμαράς καλύπτει την απάτη

Η ΕΛΛΑΔΑ: Παραιτηθείτε κύριε Κεδίκογλου

Η ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗ: Εκρηξη της φοροδιαφυγής και ληξιπρόθεσμων χρεών

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Επιδότηση ενοικίου και επιτοκίου

«Σε μια "παλαιάς κοπής" φραστική αντιπαράθεση επιδίδονται όλο και πιο συχνά τα στελέχη της κυβέρνησης και του ΣΥΡΙΖΑ (...) Αλληλοτροφοδοτούν έναν αποπροσανατολιστικό για το λαό καυγά, προκειμένου να κατοχυρωθούν ως το νέο δίπολο στο αστικό πολιτικό σύστημα. Την ίδια ώρα, που το σύνολο των λαϊκών στρωμάτων στενάζει από την εφαρμογή μιας ταξικής αντιλαϊκής πολιτικής, η κυβέρνηση μεταφέρει το βάρος της συζήτησης σε ανώδυνα για το σύστημα μονοπάτια, φροντίζοντας ταυτόχρονα να θάβει τις αντιλαϊκές προεκτάσεις τους. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλει στα λόγια αυτήν την πρακτική, δε χάνει όμως ευκαιρία να τη συντηρεί, να την αναπαράγει και τελικά να τη μετατρέπει στο μοναδικό πεδίο της αντιπολιτευτικής ρητορικής του και σε πόλεμο εντυπώσεων.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ (...) Φρόντισαν να μείνουν άθιχτα τα "ιερά και τα όσια" του καπιταλιστικού συστήματος. Αφησαν έξω από τους διαξιφισμούς τους αστικούς νόμους και τις ευρωπαϊκές συνθήκες που επιτρέπουν την ελεύθερη κίνηση κεφαλαίων (...) Δεν ακούμπησαν το γεγονός ότι τα χρήματα που βγάζουν με νόμιμο ή λιγότερο νόμιμο τρόπο στο εξωτερικό οι κεφαλαιοκράτες είναι προϊόν της υπεραξίας που αρπάζουν από τον ιδρώτα των εργαζομένων.

Σε ακόμα πιο επικίνδυνο πεδίο, για τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων, διεξάγεται και ο καυγάς τους περί "βίας" και "τρομοκρατίας" (...) Βάζουν στο ίδιο καζάνι βόμβες - γκαζάκια - καλάσνικοφ με την οργανωμένη πάλη του λαού, επιδιώκοντας να συκοφαντηθούν και να μπουν στο γύψο οι λαϊκοί αγώνες, να επιβληθεί κοινωνική συναίνεση (...) Ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει την τακτική (...) της αντιπαράθεσης στα επιμέρους (...) Εμποδίζει το λαό να αντιληφθεί το ρόλο μηχανισμών που δρουν σε βάρος του και αντικειμενικά υπηρετούν τις αντιλαϊκές βλέψεις του αστικού συστήματος (...) Συντάσσεται με την προπαγάνδα για "προάσπιση της δημοκρατίας", κάτω από την οποία η κυβέρνηση κρύβει την όρεξή της για ταξική συναίνεση και ενσωμάτωση του λαού.

(...) Κριτήριο για κάθε κόμμα είναι η στρατηγική που υπηρετεί και εδώ η ΝΔ και ο ΣΥΡΙΖΑ είναι σαφείς: Θέλουν να υπηρετήσουν την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων, ο καθένας με το δικό του μείγμα. Αυτή είναι η καρδιά της όποιας αντιπαράθεσης στήνουν κάθε φορά και εκεί πρέπει να συγκεντρώσει την προσοχή του ο λαός, να τους αποκαλύψει. Τα μέτρα που παίρνονται και τα άλλα που έρχονται βαθαίνουν την εξαθλίωση. Ο καυγάς στο δίπολο θέλει να κρύψει ότι η διέξοδος για το λαό βρίσκεται στην απόρριψη κάθε μείγματος διαχείρισης που τον εξαθλιώνει» (από τον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).