ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Η αντιλαϊκή πολιτική δεν είναι μονόδρομος

Του Λάμπρου ΤΟΚΑ

Η συστηματική πλύση εγκεφάλου, που γίνεται από τους εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου και τους υπηρέτες τους, για να πείσουν το λαό ότι η πολιτική της μονόπλευρης λιτότητας είναι μονόδρομος και για το καλό, δήθεν, της οικονομίας και των εργαζομένων, το τελευταίο διάστημα έχει ενταθεί. Τη μια ο ΣΕΒ, την άλλη ο διοικητής της Τράπεζας Ελλάδας, την επομένη κάποια έκθεση της Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά το προσχέδιο έκθεσης του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου ή του ΟΟΣΑ - όπως, επίσης, οι διάφορες "φιέστες" που τις αποκαλούν "ημερίδες" και "επιστημονικά συνέδρια" - καταλήγουν στερεότυπα, στο εξής μοτίβο: Είναι ανάγκη - λένε όλοι τους με μια φωνή - να συνεχιστεί και να σκληρύνει η ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας, γιατί, αλλιώς, ...κινδυνεύουμε να χάσουμε το τρένο της ΟΝΕ, του Μάαστριχτ και να μείνουμε μόνοι μας στον πλανήτη Γη! Και φυσικά, σ' αυτή την εκστρατεία παραπληροφόρησης, δεν είναι καθόλου αμέτοχη η κυβέρνηση, που, διά στόματος του πρωθυπουργού και άλλων κυβερνητικών στελεχών - προσπαθώντας να πείσουν τους εργαζόμενους να υποταχθούν στη λογική του "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω" - υποστηρίζουν πως αν εγκαταλείψουμε τώρα την εφαρμογή του προγράμματος "σύγκλισης" θα χάσουμε ό,τι κερδίσαμε με τις μέχρι τώρα θυσίες των εργαζομένων...

Οσοι προβάλλουν αυτές τις απόψεις, δεν είναι ηλίθιοι. Ξέρουν πού οδηγεί αυτή η πολιτική. Συνειδητά, υποτιμούν τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού και εκμεταλλεύονται την ανοχή των εργαζομένων, με τη βοήθεια που τους προσφέρουν - χάριν μικροκομματικών σκοπιμοτήτων - ορισμένες συνδικαλιστικές και άλλες ηγεσίες μαζικών φορέων. Ολοι αυτοί, που βαφτίζουν μονόδρομο τη λιτότητα, είναι επικίνδυνοι. Απλά, κλείνουν τα μάτια τους σκόπιμα, για να μη δουν την πραγματικότητα, για τις καταστροφικές συνέπειες που έχει στην ελληνική οικονομία αυτή η πολιτική, που αναπαράγει το φαύλο κύκλο των προβλημάτων και στο λαό και τον τόπο. Πάνε να μας τρελάνουν. Να μας πείσουν ότι το μαύρο είναι άσπρο. Ομως, δεν πρέπει να τους κάνουμε το χατίρι.

Μας καλούσαν και μας καλούνε να κάνουμε θυσίες, άλλοτε στο όνομα της "σταθεροποίησης" άλλοτε στο όνομα της "ανάπτυξης" άλλοτε στο όνομα της "σύγκλισης" ή της αύξησης της παραγωγικότητας ή της ανταγωνιστικότητας. Πάντα έβρισκαν και θα συνεχίζουν να βρίσκουν κάποιο επιχείρημα, για να εξωραϊσουν την ακολουθούμενη πολιτική. Οπως προβάλλουν, ήδη, μια σειρά νέα επιχειρήματα, για να δικαιολογήσουν τη νέα επέλαση, που ετοιμάζουν για τα λαϊκά εισοδήματα στο επόμενο δίμηνο, με τα μέτρα για πρόσθετες περικοπές στις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα, την κατάργηση των φοροαπαλλαγών, τις αυξήσεις στα τιμολόγια των ΔΕΚΟ, παράλληλα με την εκποίησή τους, την επιβολή νέων φόρων με το μανδύα του "φόρου αλληλεγγύης" κλπ. Για την επιβολή αυτών των μέτρων, έχουν συγκροτήσει, ήδη, το δικό τους μέτωπο, η κυβέρνηση με τους μεγαλοεπιχειρηματίες και τους κάθε είδους υπηρέτες αυτής της πολιτικής.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζήσαμε και τα ζούμε. Δέκα χρόνια λιτότητα και η ελληνική οικονομία, αντί να συγκλίνει με τις άλλες ανεπτυγμένες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αποκλίνει. Ο ρυθμός ανάπτυξης στην Ελλάδα είναι μικρότερος από το μέσο όρο της Κοινότητας. Ο πληθωρισμός παραμένει υπερτριπλάσιος του μέσου όρου της ΕΕ, με τάσεις αναζωπύρωσης. Το δημόσιο χρέος, αντί να μειωθεί, αυξάνεται. Η ανεργία, αντί να μειωθεί, φουντώνει και καταφέραμε να συγκλίνει με τα υψηλά επίπεδα της Κοινότητας. Αντί για την ίδρυση νέων εργοστασίων, έχουμε βροχή τα λουκέτα σε μικρές, αλλά και μεγάλες επιχειρήσεις. Τα αυξημένα κέρδη των επιχειρηματιών, αντί να επενδυθούν στον εκσυγχρονισμό των επιχειρήσεών τους, για τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας, επενδύονται στις τράπεζες του εξωτερικού και σε άλλες παρασιτικές δραστηριότητες.

Και καθώς με την πολιτική αυτή αναπαράγονται τα προβλήματα της ελληνικής οικονομίας, οι χρυσοκάνθαροι του πλούτου - μεθυσμένοι από το αυξανόμενο ποσοστό κέρδους - προβάλλουν και νέες αξιώσεις. Οχι μόνο δε συζητούν το ενδεχόμενο να πληρώσουν το τίμημα που τους αναλογεί για την έξοδο της χώρας από την κρίση, αλλά γίνονται όλο και πιο επικίνδυνοι και πιο επιθετικοί. Κάνουν ό,τι μπορούν για τη συνέχισή της. Εχουν αναδείξει τη μίζα και τη ρεμούλα του δημόσιου χρήματος, σε επιστήμη, με λαδώματα που φτάνουν μέχρι και τις παρυφές της εξουσίας. Αυτό το αλισβερίσι των εκπροσώπων του μεγάλου κεφαλαίου με κυβερνητικά στελέχη και άλλους πολιτικούς, χαρακτηρίστηκε από το βήμα της Βουλής - αρκετά εύστοχα - διαπλεκόμενα συμφέροντα.

Πρόκειται, στην ουσία, για το ιδιόμορφο μέτωπο κυβέρνησης - βιομηχάνων - Ευρωπαϊκής Ενωσης - ΔΝΤ και όλων εκείνων που ζητούν νέα αντιλαϊκά μέτρα, με το επιχείρημα πως αυτή η πολιτική "είναι μονόδρομος". Σ' αυτό το μέτωπο των υποστηρικτών της πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας, μετέχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων που υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - και επιμένουν να υπερασπίζονται αυτό το κατασκεύασμα των πολυεθνικών.

Είναι ανάγκη, σ' αυτό το μέτωπο, να αντιπαρατεθεί, εδώ και τώρα, το μεγάλο μέτωπο, από όλους εκείνους, που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν τα σπασμένα της συγκεκριμένης πολιτικής. Σ' αυτό το δεύτερο μέτωπο - το οποίο πρέπει άμεσα να συγκροτηθεί και να διεκδικήσει την ανατροπή αυτής της καταστροφικής για τη χώρα και το λαό πολιτικής - έχουν θέση ΟΛΟΙ εκείνοι που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν τα σπασμένα της συγκεκριμένης πολιτικής. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, οι αγρότες, οι επαγγελματοβιοτέχνες και έμποροι, ανεξαρτήτως αν είναι ψηφοφόροι της ΝΔ, του ΠΑΣΟΚ, της Πολιτικής Ανοιξης, του "ΣΥΝ" ή του ΚΚΕ. Γιατί αποτελεί κοινό μυστικό πως αυτή η πολιτική, που οδηγεί σε συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, στη μαζική χρεοκοπία τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, σε ξεκλήρισμα τους αγρότες και στην εξαθλίωση τους συνταξιούχους, δεν κάνει διακρίσεις σε ψηφοφόρους. Πλήττει το σύνολο των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ανεξάρτητα αν είναι ψηφοφόροι του κυβερνώντος κόμματος ή κάποιου άλλου κόμματος της αντιπολίτευσης.

Ενα είναι βέβαιο: Πως, όσο καθυστερεί η συγκρότηση του μετώπου των εργαζομένων με τα άλλα πλατιά λαϊκά στρώματα για την ανατροπή της συγκεκριμένης πολιτικής, η κυβέρνηση θα υποστηρίζει πως "δεν αντέχει η οικονομία" για ουσιαστικές αυξήσεις στους συνταξιούχους και βελτίωση του βιοτικού επιπέδου του λαού. Και την ίδια ώρα, που θα χαρίζει εκατοντάδες δισεκατομμύρια δραχμές από βεβαιωμένα τέλη στους Λάτση και Βαρδινογιάννη, με το επιχείρημα πως θα δημιουργηθούν προβλήματα στη λειτουργία των επιχειρήσεών τους, θα τραγουδά - στον ίδιο σκοπό με τη ΝΔ, το ΣΕΒ και τους συνοδοιπόρους στην πορεία προς το Μάαστριχτ και την ΟΝΕ - πως η λιτότητα είναι μονόδρομος.

Οχι. Αυτή η πολιτική δεν είναι μονόδρομος. Αποτελεί αδιέξοδο. Υπάρχει άλλη πολιτική: Είναι η πολιτική, που θα αναζητά την έξοδο της ελληνικής οικονομίας προς όφελος του λαού και του τόπου. Μόνο που αυτή η πολιτική απαιτεί πολιτική βούληση για ρήξεις με το μεγάλο κεφάλαιο και τα διαπλεκόμενα συμφέροντα. Προϋποθέτει αγώνα, συμμαχίες και μια κυβέρνηση, που θα στηρίζει τους εργαζόμενους και θα στηρίζεται σ' αυτούς και όχι στο ΣΕΒ και τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Και αν αυτό το μέτωπο και οι συμμαχίες δεν αναπτυχθούν τώρα, το καλοκαίρι θα είναι πολύ θερμό. Αν η κυβέρνηση δε συναντήσει την απαιτούμενη αντίσταση και δε βρεθεί αντιμέτωπη με το μεγάλο μέτωπο των λαϊκών δυνάμεων, είναι σίγουρο πως - χωρίς τα προβλήματα του Συνεδρίου του ΠΑΣΟΚ - θα επιχειρήσει να επιβάλει και τη νέα δέσμη μέτρων λιτότητας, που, με μια φωνή, αξιώνουν το ΔΝΤ, ο ΣΕΒ, το Διευθυντήριο των Βρυξελλών κλπ.

Στο μέτωπο των υποστηρικτών της πολιτικής της μονόπλευρης λιτότητας, που μετέχουν οι μεγαλοεπιχειρηματίες και οι ηγεσίες των πολιτικών κομμάτων που υπερψήφισαν τη Συνθήκη του Μάαστριχτ - και επιμένουν να υπερασπίζονται αυτό το κατασκεύασμα των πολυεθνικών - είναι ανάγκη να αντιπαρατεθεί, εδώ και τώρα, το μεγάλο μέτωπο από όλους εκείνους, που πλήρωσαν και συνεχίζουν να πληρώνουν τα σπασμένα της συγκεκριμένης πολιτικής

ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΙ σήμερα τις εργασίες του το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Ο "Ρ" συνεχίζει την παρουσίαση υλικών από τις εργασίες του Συνεδρίου, δημοσιεύοντας ολόκληρο το κείμενο της τελικής ομιλίας της Αλέκας Παπαρήγα και ομιλίες συνέδρων (σελίδες 7 - 15).

ΜΕΓΑΛΑ ΕΡΓΑ.Αν και το δημόσιο χρέος της χώρας, που αποτελεί βραχνά για την ελληνική οικονομία, αγγίζει τα 33 τρισ. δραχμές, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπογράφει συμβάσεις για νέα δάνεια εκατοντάδων δισ. δραχμών, στο όνομα της υλοποίησης των μεγάλων έργων, υποθηκεύοντας έτσι το μέλλον της χώρας(σελίδα 16).

Η ΑΜΥΝΤΙΚΗ βιομηχανία βρίσκεται σε μια πορεία διαρκούς συρρίκνωσης. Θύμα και αυτή της εξάρτησης των προμηθειών των Ενόπλων Δυνάμεων από τα ευρωπαϊκά και αμερικανικά μεγαθήρια, θύμα των μιζαδόρων και των προγραμμάτων "σύγκλισης". Συνδικαλιστές της ΠΥΡΚΑΛ καταγγέλλουν τα συμφέροντα, που υπονομεύουν τη λειτουργία της επιχείρησης (σελίδα 36).

ΣΤΑ ΣΥΡΤΑΡΙΑ μένουν μια σειρά από υπουργικές αποφάσεις, σχετικές με τη διαχείριση των απορριμμάτων. Οι αποφάσεις αυτές θα μπορούσαν, αν εφαρμόζονταν, να συμβάλουν στην επίλυση του προβλήματος. Στα μεταξύ, αναμένονται οι κυβερνητικές ανακοινώσεις για τη χωροθέτηση των εγκαταστάσεων διαχείρισης των απορριμμάτων (σελίδες 24 - 25).

ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ σχηματίστηκε η νέα κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς, μια κυβέρνηση στην οποία δε θα μπούνε οι κομμουνιστές, αλλά θα τη στηρίξουν με την ψήφο τους στο Κοινοβούλιο. Οι κομμουνιστές θέτουν ως πρώτο ζήτημα, που πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση Πρόντι, το πρόβλημα της ανεργίας και προτείνουν τη μείωση των ωρών εργασίας, χωρίς την ταυτόχρονη μείωση των μισθών (σελίδες 46 - 47).

ΜΕΛΩΔΙΚΟ ταξίδι στη Ζάκυνθο. Μια διαδρομή στα "Λαϊκά Τραγούδια της Ζάκυνθος", μέσα από μια πολύτιμη παρακαταθήκη του αξέχαστου συνθέτη Δημήτρη Λάγιου. "Καρπός μιας αγάπης με πόνους και λαβωματιές, γενναμένος από λίγα χορτάρια έλαβε τώρα πνοή", όπως έλεγε ο ίδιος (σελίδα 19).

ΓΥΝΑΙΚΕΣ σε κατάσταση ασφυξίας... Οι γυναίκες της πολύπαθης περιοχής Κάτω Πατησίων - Αχαρνών αποφάσισαν πρόσφατα να δραστηριοποιηθούν και να αντιδράσουν στο "κακό που όλο γίνεται χειρότερο". Ξαναστήνουν το Σύλλογο Γυναικών και ξεκινούν (σελίδα 23).

Ο ΑΓΩΝΑΣ της Φόρμουλα 1, στο πριγκιπάτο του Μονακό, εδώ και χρόνια, είναι συνδεδεμένος με ένα μύθο. Το γκραν πρι φέτος, όμως, σε τίποτα δεν έμοιαζε με παραμύθι (σελίδα 32).

Η ΤΟΥΡΚΙΚΗ κυβέρνηση βρίσκεται σε νέες συμπληγάδες, εξαιτίας του εσωκυβερνητικού πολέμου που έχει ξεσπάσει, ενώ η παρατεινόμενη κρίση δημιουργεί εύλογες ανησυχίες. Η σκανδαλολογία και ο πόλεμος αυτός χαρακωμάτων, που οδηγεί στην ακύρωση της ψήφου εμπιστοσύνης και, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις, την απόσυρση της στήριξης Ετσεβίτ, έχει φέρει την κυβέρνηση Γιλμάζ - Τσιλέρ στο χείλος του γκρεμού (σελίδα 45).

ΤΟ ΙΣΡΑΗΛ μπαίνει σε μια νέα περίοδο εκλογικών αναμετρήσεων με τις εκλογές που γίνονται την Τετάρτη. Για πρώτη φορά, οι Ισραηλινοί θα εκλέξουν απευθείας με απλή αναλογική τον πρωθυπουργό και θα ψηφίσουν ξεχωριστά για τις θέσεις του Κοινοβουλίου (σελίδες 44 - 45).