«Τι φταίει;» !!!

Δραματικό το ερώτημα. Η μία μετά τον άλλον, αναλύτριες και αναλυτές στα βραδινά τηλεοπτικά δελτία διατύπωναν με στόμφο το ερώτημα, σα να είχαν πράγματι αγωνία για κάτι. Θεατρίνοι. Που μετέχουν ως πρωταγωνιστές - αστική τάξη οι ίδιοι - σε ένα εξοργιστικό θέατρο μέσα από το οποίο προσπαθούν να πείσουν ότι κάτι αόρατο φταίει για τα χίλια μύρια κακά που υφίσταται η εργατική - λαϊκή οικογένεια.

Είναι τόση μεγάλη η αγωνία τους να πείσουν ότι ψάχνουν να βρουν τι φταίει, που ξεπέρασαν εαυτόν στο παραμύθι. Και τι δεν ακούσαμε χτες; Ολα τα κακά της μοίρας πέσανε μαζί: Ο Μπαν Κι Μουν δε φεύγει από τον ΟΗΕ κι έτσι δεν αδειάζει η θέση για να πάει εκεί ο Παπανδρέου, οπότε, τσαντισμένος αυτός, θα ξεσπάσει στο λαό. Δηλαδή, μας είπαν, θα πάθουμε ό,τι κι απ' τον Σημίτη που ήθελε, λέγανε τότε, να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν κι αφού δεν τον κάνανε, έβγαλε όλη του την πίκρα στο λαό.

Και καλά με το κυκλοθυμικό πρόβλημα του πρωθυπουργού. Είναι και οι αγορές. Που δε λένε να καταλάβουν ότι η κυβέρνηση κάνει τα πάντα - όσα. Και εκτινάσσουν τα σπρεντ στα ύψη. Τι λες; Από την αγωνία μας για αυτήν την αδικία δεν κοιμηθήκαμε.

Σε κάθε παραμύθι που πλασάρουν οι καπιταλιστές υπάρχει ένα «διά ταύτα» που πρέπει να καταπιεί ο ακροατής μαζί με το παραμύθι. Στο προκείμενο, το διά ταύτα είναι ένα: Νέα μέτρα!

Πόσο θέλουν άραγε να γονατίσει κι άλλο αυτός ο λαός;

Το πραγματικό γεγονός παντού στον καπιταλισμό είναι ο καλπασμός της φτώχειας σε άμεση αντιπαραβολή με τον καλπασμό των κερδών. Κι αυτό είναι που επιβάλλει ρήξη και ανατροπή με το ίδιο το σύστημα.

Αυτό ακριβώς προσπαθούν να καθυστερήσουν οι κάθε είδους διαχειριστές, σπεύδοντας να προτείνουν αυτό ή το άλλο που δήθεν θα φέρει τη λύση.

Μέσα από τα κείμενά τους προσπαθούν να περάσουν σαν αυτονόητο «καλό» την εξαθλίωση στους μισθούς και εγκαλούν την κυβέρνηση γιατί δήθεν δεν τα καταφέρνει στους φόρους. Προσπερνούν το γεγονός ότι η κυβέρνηση τα πάει πάρα πολύ καλά για την τάξη που εκπροσωπεί στους φόρους. Αυξάνει διαρκώς ό,τι πληρώνει ο λαός, και μειώνει διαρκώς ό,τι πρέπει να πληρώσουν οι καπιταλιστές.

Αυτοί που μιλάνε για πρόβλημα διαχείρισης, δουλεύουν για τη συντήρηση της φτώχειας χωρίς να υπάρξει κοινωνική έκρηξη.

Το ίδιο κάνουν κι όσοι ζητάνε «γκάζι» στην κυβέρνηση. Ζητάνε επιτάχυνση στην εφαρμοζόμενη πολιτική. Δηλαδή, νέα δεινά για το λαό.

Ολοι τους είναι στο «κουβέντα να γίνεται», αλλά, όχι για τον ένοχο.

Αναλύσεις επί αναλύσεων για το χρέος, την αναδιάρθρωση, τους φόρους, αλλά, κουβέντα για τον ένοχο.

Ανάλογα με τη μερίδα της αστικής τάξης που έχει αυτό ή το άλλο πρόβλημα και οι λύσεις. Αλλά, κουβέντα για τον ένοχο.

Τα στοιχεία για την Glencore (ένα από τα τρία παγκόσμια μονοπώλια που ελέγχουν το στάρι και το καλαμπόκι) λένε πως μόνο από το παιχνίδι με την τιμή στο ρώσικο στάρι, 64 εκατομμύρια άνθρωποι στην Ασία πέρασαν στην εξαθλίωση, καθώς σε μία μέρα μέσα βρέθηκαν σε θέση να μην μπορούν πια να αγοράσουν ούτε το ψωμί που τους κρατά όρθιους.

Εφιαλτικό; Συμβαίνει κάθε μέρα. Και δείχνει τον ένοχο.

Καθώς ο ένοχος είναι δύσκολο να κρυφτεί, αναλαμβάνουν ρόλο εκείνες οι δυνάμεις που στο όνομα μιας αφηρημένης «αριστεράς» καταθέτουν προτάσεις επί προτάσεων για τον έλεγχο του καπιταλισμού. Το νέο εφεύρημά τους είναι η περίφημη «Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου» που θα δείξει, λένε, ποιο τμήμα του χρέους είναι νόμιμο και ποιο όχι. Συγκαλύπτουν το γεγονός ότι το χρέος δεν αφορά στο λαό που δε χρωστά σε κανέναν. Συμβάλλουν στη διαχείριση των συνειδήσεων, ώστε να είναι αξιοποιήσιμες για τη μακροημέρευση του καπιταλιστικού συστήματος.

Διαβάζοντας τα στοιχεία για τη Βουλγαρία, τη Ρουμανία και την Τουρκία το μυαλό σου πάει στον ...Λοβέρδο. Με την ίδια ακριβώς μέθοδο δουλεύει. Και πώς θα μπορούσε να ήτανε αλλιώς, αφού ένα είναι το αφεντικό. Και ο τομέας της Υγείας από τους πλέον κερδοφόρους για τους καπιταλιστές. Εδώ ισχύει το «ο θάνατός σου, τα κέρδη τους» (παρένθεση: έχει φτάσει σε τέτοια σημεία η αθλιότητα της αστικής προπαγάνδας που να τολμούν διάφοροι να χαρακτηρίζουν «αθλιότητα» το γεγονός ότι στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε η δημόσια Υγεία ήταν από τα πλέον εξασφαλισμένα δικαιώματα. Ενώ ο Καιάδας τους είναι πρόοδος...)

Σε κάθε τομέα, η επέλαση των μονοπωλίων είναι απόλυτη. Και η πολιτική των κυβερνήσεων που υπηρετούν τα μονοπώλια με όποιον μανδύα κι αν εμφανίζονται είναι με καρμπόν.

Το πραγματικό «διά ταύτα» ένα: Ρήξη και ανατροπή! Λαϊκή συμμαχία κατά της πλουτοκρατίας και των κομμάτων της. Αποφασιστική ενίσχυση του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία και οικονομία.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: Κλιμάκωση αντιλαϊκού πολέμου με πρόσχημα τα ελλείμματα και τα χρέη

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Σαρώνουν μισθούς και συντάξεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Εφοδος σε νοσοκομεία, Ταμεία, αυτοδιοίκηση, ΔΕΚΟ, φοροδιαφυγή, εισφοροδιαφυγή

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Το έλλειμμα οδηγεί σε πρόσθετα μέτρα

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: -15% ο τζίρος στην αγορά. Στο 10,5% το έλλειμμα - Ερχονται νέα μέτρα

Ο ΛΟΓΟΣ: Κύμα μέτρων φέρνει η αναθεώρηση της Eurostat

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Χτυπούν με φόρους και τον τουρισμό!

ΤΑ ΝΕΑ: Μαζικές μεταθέσεις για γιατρούς του ΕΣΥ

Η ΑΥΓΗ: Αρον άρον σταύρωσον αυτούς

ΕΘΝΟΣ: Εμφύλιες συρράξεις σε κυβέρνηση - ΝΔ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ: Αντισυνταγματική η νομιμοποίηση των αυθαιρέτων

ΑΥΡΙΑΝΗ: Τσίρκο η κυβέρνηση οδηγεί την χώρα στην κατάρρευση

«Στη Βουλγαρία έχουν βάλει λουκέτο πολλά νοσοκομεία λόγω υποχρηματοδότησης (...) ο νέος νόμος για την ιδιωτικοποίηση του ασφαλιστικού συστήματος αφαιρεί προκαταβολικά από τις αποδοχές των ασφαλισμένων τη δαπάνη για την υγεία τους. Στη Ρουμανία, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Ο φετινός προϋπολογισμός για την υγεία είναι κατά 40% μειωμένος. Και οι ασφαλισμένοι πληρώνουν από την τσέπη τους ιατρικές υπηρεσίες που πρώτα παρέχονταν δωρεάν. Η κυβέρνηση κλείνει τα μισά από τα 435 δημόσια νοσοκομεία της χώρας και κόβει 10.000 κλίνες. Και οι ασθενείς πιάνουν κρεβάτι κουβαλώντας μαζί τους τα φάρμακα για τη θεραπεία τους, βιταμίνες, αντιβιοτικά, σύριγγες, επιδέσμους, ακόμη και δικό τους φαγητό (...) το θρυλούμενο "οικονομικό θαύμα" του ΔΝΤ στην Τουρκία (...) στις συνταγές του για τη δημόσια υγεία καθόριζε συμμετοχή του ασφαλισμένου έως και 2 λιρών για την πρωτοβάθμια περίθαλψη, 5-10 για τη δευτεροβάθμια και 8-10 για την τριτοβάθμια. Μπορεί τα ποσά να δείχνουν ασήμαντα. Ομως δεν είναι, σε μια χώρα όπου φτάνει μια αύξηση 20 λεπτών της λίρας (0,12 ευρώ) στο ψωμί, για να κάνει ο κόσμος ουρές έξω από τα φουρνάρικα» (η καταγραφή στα ΝΕΑ).

«Σε έγγραφα που υπέβαλε η Glencore στη UBS (...) αναφέρεται ότι στις αρχές του καλοκαιριού, δηλαδή πριν από την παρατεταμένη περίοδο ξηρασίας στη Ρωσία, είχε λάβει θέσεις long (θέσεις αγοράς) στις τιμές του σιταριού και του καλαμποκιού, στοιχηματίζοντας ουσιαστικά στην άνοδό τους. Η κίνηση αυτή θα θεωρούνταν μια τυπική επένδυση μιας εταιρείας, εάν στελέχη της δεν είχαν συμβουλέψει αξιωματούχους της ρωσικής κυβέρνησης να επιβάλουν εμπάργκο στις εξαγωγές σιτηρών. Η σύσταση έγινε από τον Γιούρι Ογκνεβ, επικεφαλής του τομέα σιτηρών της Glencore στη Ρωσία. Δύο ημέρες μετά, η Ρωσία ακολούθησε τη συμβουλή του κ. Ογκνεβ, απαγορεύοντας τις εξαγωγές σιτηρών και οδηγώντας, ως εκ τούτου, τις τιμές σε άνοδο 15% μέσα σε δύο ημέρες. Χώρα της Μέσης Ανατολής, η οποία δεν κατονομάζεται από τους FT, αναγκάστηκε να προμηθευτεί σιτάρι σε υψηλότερες τιμές (...) Η υπόθεση της Glencore απλώς καταδεικνύει την επίδραση που μπορεί να ασκηθεί στην πορεία των τιμών στα αγροτικά εμπορεύματα από μία και μόνον εταιρεία» (η καταγραφή στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).