ΔΙΑ ΤΟΥ ΤΥΠΟΥ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Η αστάθειά τους, το δικό σου κέρδος

Οταν κάποιος πέφτει απ' το ποδήλατο, τον συμπαθείς, όπως κάθε παιδί.

Οταν χάνεται με το κανό στο πέλαγος, πάλι λες, τον φουκαρά τι έπαθε.

Οταν, όμως, αρχίζει τις αναλύσεις για την κρίση κι, ενώ γνωρίζει, παριστάνει τον ανήξερο, για να καταλήξει στο τίποτα, ε, τότε με το συμπάθιο, τι να συμπαθήσεις, αφού φόρα - παρτίδα και σου λέει πως σε δουλεύει, και επιμένει πως οι θύτες θα σώσουν τα θύματα.

Δεν μπορεί, δεν έχει δικαίωμα, όχι ο Παπανδρέου, ο πάπας ο ίδιος, να ισχυρίζεται πως η καπιταλιστική κρίση θα λυθεί με όρους ηθικής διακυβέρνησης του καπιταλισμού.

Την ώρα ακριβώς που διατυπώνεται αυτή η πρόταση, ξέρεις πως αυτό που τους καίει - τους καπιταλιστές και μαζί τον κάθε Παπανδρέου - είναι να κερδίσουν χρόνο απέναντι στην αναπόφευκτη ταξική πάλη.

Κι ακόμα περισσότερο, να κερδίσουν χρόνο απέναντι σε μια συνείδηση που αναγκαστικά θα οικοδομείται μέσα στους αγώνες, όχι μόνο για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κρίσης, αλλά για το ίδιο το ξεπέρασμα του καπιταλισμού.

Πού είμαστε σήμερα; Η καπιταλιστική κρίση - παρά τα κάποια σημάδια ανάκαμψης στη μητρόπολη του καπιταλισμού - θα συνεχίσει να βαθαίνει. Ηδη, οι επιπτώσεις της στην εργατική τάξη είναι βάρβαρες.

Αργά, αλλά έστω κι έτσι, ανάμεσα στους εργάτες αναζητούνται δρόμοι διεξόδου. Εκεί ακριβώς, αυτή η αναζήτηση συναντά το ΚΚΕ, που με τεκμηρίωση των θέσεών του αποδεικνύει πως σήμερα δεν φτάνουν καν οι αμυντικοί αγώνες, καθώς οι καπιταλιστές ξεσαλωμένοι μόνο αρπάζουν.

Η ένταση με την οποία εκδηλώνεται η επίθεση στα εργατικά δικαιώματα από την κυβέρνηση της ΝΔ, την ώρα που υποτίθεται πως κάποιο ένστικτο αυτοσυντήρησης θα την έκανε να μαλακώσει τη θηλιά, δείχνει πως το κρίσιμο, το κύριο, για τους καπιταλιστές σήμερα είναι να γονατίσουν όσο μπορούν περισσότερο τους εργάτες, πριν αυτοί σηκώσουν κεφάλι.

Οπερ: Οσο πιο γρήγορα, όσο πιο οργανωμένα εκφραστεί όχι μόνον η αντίσταση, αλλά η αντεπίθεση απο την πλευρά των εργατών, τόσο καλύτερα. Αυτό ακριβώς θέλει να προλάβει η αστική τάξη, προβάλλοντας τη μια μετά την άλλη προτάσεις για την κρίση, που θεωρούν δεδομένο τον καπιταλισμό και περιορίζουν το πρόβλημα στη διακυβέρνηση.

Η αγορά, όμως, δεν μπορεί να υπηρετεί τους πολίτες, γιατί αγορά σημαίνει κέρδος. Και το κέρδος δε βγαίνει υπηρετώντας τους πολίτες, αλλά με βάθεμα της εκμετάλλευσης των εργατών.

Ο Παπανδρέου το γνωρίζει, γι' αυτό και δηλώνει έγκαιρα ότι αυτό που τον νοιάζει είναι μια πρόταση που θα φέρει: «τη συστημική σταθερότητα του οικονομικού και πολιτικού συστήματος».

Ε, αυτό ακριβώς δεν πρέπει να συμβεί. Οι εργάτες έχουν κάθε λόγο να είναι όσο το δυνατόν πιο αποσταθεροποιημένο το σύστημα. Ο Παπανδρέου παίζει με τα συντηρητικά ανακλαστικά του κόσμου, στην ουσία κλείνει το μάτι σ' όσους κινδυνεύουν και τους λέει «πού να μπλέκεις με τα χειρότερα, έλα να το μπαλώσουμε το δίχτυ». Ε, αυτό το δίχτυ δε μπαλώνεται.

Οι εργάτες έχουν να κερδίσουν μόνον όταν βγουν στο πέλαγο με δικό τους σκαρί, με δική τους αρματωσιά.

Αυτήν ακριβώς τη συνείδηση θέλει να εμποδίσει η αστική τάξη και προσπαθεί να περάσει σαν αυτονόητο πως είναι θέμα χρόνου η αλλαγή βεζίρη, πως ήδη για το ΠΑΣΟΚ οι εκλογές είναι ένας περίπατος προς τη νίκη. Κι ότι όλα τ' άλλα είναι περιτά.

Μόνο που το ΠΑΣΟΚ - παρά τις διακηρύξεις του - δε φαίνεται να νοιάζεται κύρια και τόσο για τις εκλογές, όσο να μείνει ανενόχλητη σ' αυτήν τη φάση η κυβέρνηση της ΝΔ. Θέλει αυτή να πέσει σαν ώριμο φρούτο, αφού πρώτα έχει κάνει τη βρώμικη δουλειά. Ωστε να έρθει μετά να παριστάνει τον καλύτερο διαχειριστή, αλλά με δεδομένη τη νομολογία της ΝΔ. Οπως δεν κατάργησε τους νόμους Σιούφα για το Ασφαλιστικό, όπως βάθυνε το πρόγραμμα αποκρατικοποιήσεων της ΝΔ, έτσι θέλει να συνεχίσει και τώρα στο όνομα της κρίσης.

Ασχετο: Αν κάτι κρατάμε από τη δολιότητα που διακρίνει την ανάλυση του Τ. Παππά στην «Ελευθεροτυπία» είναι η χαρά με την οποία διαπιστώνει ότι το ΛΑ.Ο.Σ. εκτελεί την αποστολή του, να παρουσιάζεται σαν υποδοχέας της λαϊκής δυσαρέσκειας για να ορθώσει ανάχωμα στο ΚΚΕ. Το ερώτημα είναι γιατί χαίρεται ένας σοσιαλδημοκράτης από μια τέτοια εξέλιξη; Η απάντηση είναι πίσω στο χρόνο. Η αστική τάξη χαίρεται με κάθε έναν που προσφέρεται να αντιμετωπίσει τους κομμουνιστές, έτσι χαίρεται σήμερα και με τον Καρατζαφέρη. Εκεί και η κοινή ιδεολογική αφετηρία της χαράς των σοσιαλδημοκρατών και της αποστολής που εκτελεί το ΛΑ.Ο.Σ.

ΕΠΙΕΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ, ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ, ΤΑ ΣΤΗΡΙΓΜΑΤΑ ΤΟΥ

ΤΟ ΚΕΡΔΟΣ ΠΑΝΩ ΑΠ' ΟΛΑ: «Την πορεία της πανδημίας της γρίπης παρακολουθούν στενά οι ασφαλιστικές εταιρείες, καθώς όλες ανησυχούν για το κόστος νοσηλείας των ασφαλισμένων τους, αλλά και για το ύψος των αποζημιώσεων σε περίπτωση θανάτων (...) Προβάλλουν το επιχείρημα ότι τα ασφαλιστήρια συμβόλαια ζωής και υγείας δεν καλύπτουν τους ασφαλισμένους σε περίπτωση πανδημίας. Αυτό σημαίνει ότι εάν ένας ασφαλισμένος προσβληθεί από τον ιό της γρίπης η νοσηλεία του δεν καλύπτεται από την ασφαλιστική εταιρεία. Επίσης, σε περίπτωση θανάτου ασφαλισμένου δεν θα δικαιούνται αποζημίωσης οι δικαιούχοι του ασφαλιστηρίου συμβολαίου» (το θέμα στο ΒΗΜΑ).

ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΕΣ ΠΟΛΕΜΟΥ: «Προετοιμασίες για "θερμό" φθινόπωρο. Η ΕΛ.ΑΣ. εξοπλίζεται με πυρίμαχες στολές, χειροβομβίδες με θραύσματα καουτσούκ, αλεξίσφαιρα γιλέκα και όχημα καταιονισμού (...) Αξιολογούνται σοβαρά σχετικές εισηγήσεις για δραστική αύξηση των διμοιριών των ΜΑΤ. Τα παραπάνω δεν είναι ασύνδετα με τις εκτιμήσεις για ένα "θερμό" φθινόπωρο, καθώς πολλά κοινωνικά μέτωπα παραμένουν ανοιχτά (...) Η φημολογούμενη έγκριση από το υπουργείο Οικονομικών πενταετούς εξοπλιστικού προγράμματος ύψους 300 εκατομμυρίων ευρώ (2010 - 2015), στα πρότυπα αντίστοιχου που "έτρεξε" παραμονές της εξάρθρωσης της "17 Νοέμβρη" και Ολυμπιακών Αγώνων, επιβεβαιώνει ότι Ασφάλεια και Δημόσια Τάξη βρίσκονται υψηλά στην κυβερνητική ατζέντα (...) Συνεχείς είναι οι δοκιμές των διασπώμενων χειροβομβίδων καουτσούκ (...) Εξετάζεται "παρτίδα" που κατασκευάζει εργοστάσιο στη Γαλλία. Οι συγκεκριμένες περιλαμβάνουν 18 "κομμάτια" σε κάθε χειροβομβίδα» (το θέμα στην ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ).

ΟΜΟΛΟΓΙΑ ΤΑΥΤΙΣΗΣ: «Μόνον το ΠΑΣΟΚ και ο ΛΑΟΣ θέλουν πρόωρες εκλογές. Το ΠΑΣΟΚ γιατί, όπως προκύπτει από τις δημοσκοπήσεις, θα τις κερδίσει και ο ΛΑΟΣ για να λεηλατήσει ακόπως τη Νέα Δημοκρατία (...) Το ΚΚΕ, παρά τη συνήθη ρητορική του, ότι είναι πάντοτε σε ετοιμότητα και δεν έχει πρόβλημα με το πότε θα διεξαχθούν εκλογές, δεν τις θέλει, γιατί διαπιστώνει ότι δεν είναι πια ο προνομιακός χώρος υποδοχής της δυσφορίας των πολιτών. Στο πεδίο αυτό απέκτησε υπολογίσιμο ανταγωνιστή, τον ΛΑΟΣ. Για να απαλλαγεί από την ενοχλητική παρουσία του απαιτούνται συντονισμένες προσπάθειες και για να είναι αυτές αποτελεσματικές πρέπει να κυλήσει ο χρόνος» (ο Τ. Παππάς στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ).

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ την Πέμπτη 30 Ιούλη με το ΠΑΜΕ

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Σενάρια - σοκ του ΔΝΤ για το ασφαλιστικό σύστημα

ΕΘΝΟΣ: ΑΣΦΥΞΙΑ παρά τις γενναίες εκπτώσεις

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΜΑΤΙ ΤΟΝ 13ο ΜΙΣΘΟ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Συνεχίζουν να ...«εργαλειοποιούν» τον Πρόεδρο!

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΡΥΘΜΙΣΗ για 1.000.000 εκκρεμείς υποθέσεις ακινήτων

ΤΑ ΝΕΑ: Σφαγή αριστούχων σε 55 τμήματα ΑΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: Μεγάλος Αδελφός για το ...καλό μας

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Θερινό τεστ αντοχής στο Χ.Α.

ΤΟ ΒΗΜΑ: Ο τζίρος της γρίπης

Η ΑΥΓΗ: Δανείστηκε σε 6 μήνες το 130% του ετήσιου στόχου

ΤΟ ΠΑΡΟΝ: ΤΟ ΚΡΥΦΟ ΧΑΡΤΙ του Καραμανλή

ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ: Πώς θα εμβολιαστούν 4.000.000 Ελληνες

Tο νου του στη σταθερότητα του συστήματος

«H διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση φέρει την υπογραφή του νεοσυντηρητικού ιδεολογήματος (...) Τι κάνουμε μπροστά σ' αυτή την πραγματικότητα; (...) Oι προοδευτικές και σοσιαλιστικές δυνάμεις διαμορφώνουν λόγο τολμηρό, καινοτόμο, ρεαλιστικό. Στόχος είναι να χτίσουμε έναν κόσμο νέο, πιο δίκαιο και πιο σταθερό. Εναν κόσμο στον οποίο η αγορά θα υπηρετεί τους πολίτες και όχι τους λίγους και ισχυρούς. H ανεξέλεγκτη συγκέντρωση πλούτου και εξουσίας, σε διεθνές και εθνικό επίπεδο, στα χέρια λίγων και ισχυρών προκαλεί σοβαρούς κινδύνους τόσο για τη διατήρηση της κοινωνικής συνοχής, όσο τη συστημική σταθερότητα του οικονομικού και πολιτικού συστήματος » (τα αποσπάσματα από άρθρο του Γ. Παπανδρέου στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).

Στο όνομα των πολλών κέρδισαν οι λίγοι

«Tο μάθημα από την κρίση είναι ότι χρειαζόμαστε περισσότερη και καλύτερη ρύθμιση (...) Yπάρχει ανάγκη για μεγαλύτερη ανάμειξη του κράτους στον οικονομικό τομέα (...) Θα περιοριστεί η ανεργία κοντά στο 4% ή θα αγγίξει το 10%; H πρόβλεψη κάνει λόγο για 10% τον Δεκέμβριο του 2010 (...) O Oμπάμα έδωσε ένα ισχυρό πακέτο κινήτρων, αλλά όχι αρκετά μεγάλο ή αρκετά καλοσχεδιασμένο και δεν βοήθησε να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα των πολιτειών, με αποτέλεσμα να έχουμε την ειρωνική κατάσταση η κυβέρνηση να προωθεί το πακέτο και οι τοπικές κυβερνήσεις να απολύουν δασκάλους και νοσοκόμες, κάτι πολύ άσχημο για το ηθικό του κόσμου (...) Περιμένουμε και πάλι πάνω από τρία εκατομμύρια σπίτια να πάνε σε κατάσχεση, γεγονός που αποτελεί όχι μόνο οικονομικό, αλλά και κοινωνικό πρόβλημα (...) Σώσαμε τις τράπεζες που τζόγαραν, αλλά εγκαταλείψαμε εκείνες που έδιναν πίστωση σε μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις (...) H αμερικανική στρατηγική δεν απέτυχε μόνο στον στόχο της, δηλαδή την επανέναρξη του δανεισμού που θα βοηθούσε στην ανάκαμψη, αλλά στοίχισε τεράστια ποσά στον φορολογούμενο. Δίνοντας χρήματα, πήραμε ως αντάλλαγμα μετοχές, οι οποίες τη δεδομένη στιγμή άξιζαν ελάχιστα σε σχέση με αυτό που δώσαμε. Oι φορολογούμενοι ληστεύτηκαν και μάλιστα για το τίποτα» (ο Ζόζεφ Στίγκλιτς - καθηγητής Oικονομίας, κάτοχος Bραβείου Nόμπελ, επίσης, στην ΗΜΕΡΗΣΙΑ).