Κυβέρνηση, τρόικα και «κοινωνικοί εταίροι» από κοινού μεθοδεύουν και ετοιμάζονται να εφαρμόσουν:
Θυμίζουμε ότι η κατάργηση των κλαδικών συμβάσεων και των κρίσιμων διατάξεων που τις διέπουν περιεχόταν σε έγγραφο που βρισκόταν στο τραπέζι των «κοινωνικών εταίρων» στην πρώτη συνάντησή τους, την οποία παρεμπόδισε το ΠΑΜΕ. Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ αρνιόταν ότι παζαρεύονται οι κλαδικές συμβάσεις. Τώρα αποδεικνύεται ότι η κατάργηση των κλαδικών και το χτύπημα όλων των συμβάσεων αποτελεί στρατηγική επιδίωξη όλων όσοι μετέχουν στις άθλιες μεθοδεύσεις που τις ονομάζουν «διαπραγματεύσεις».
Ο ίδιος ο ΣΕΒ, από τη συνάντηση των «κοινωνικών εταίρων» με τη ΓΣΕΕ, είχε δώσει δείγμα των αξιώσεων που έχει. Ετσι, μεταξύ άλλων, στις θέσεις που δημοσιοποίησε απαιτούσε την «εφαρμογή προγραμμάτων ΕΣΠΑ για πέμπτη ημέρα εργασίας αφιερωμένη στην κατάρτιση». Η κομψή αυτή διατύπωση, «ημέρα αφιερωμένη στην κατάρτιση», όπως οι πιστοί στη λατρεία του θεού τους, σημαίνει μέρα αφιερωμένη εξολοκλήρου στους καπιταλιστές. Δηλαδή, υπό την κάλυψη της «κατάρτισης» οι εργάτες θα δουλεύουν κανονικά και την πέμπτη μέρα, αλλά ο εργοδότης θα πληρώνει μόνο 4. Το μισθό του ο εργάτης τη μέρα αυτή θα τον παίρνει μέσω του ΕΣΠΑ, δηλαδή μέσω κονδυλίων τα οποία στο τέλος τέλος προέρχονται από την κρατική φορολογία.
Επιπλέον, ζητούσαν νέα φορολογικά κίνητρα για όσους «αυξάνουν τις θέσεις εργασίας» ισόποσα με το ύψος του επιδόματος ανεργίας. Δηλαδή, για κάθε νέα πρόσληψη, ο ΣΕΒ ζητάει το ποσό των 453 ευρώ το μήνα, το οποίο θα εκπίπτει από τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων. Που σημαίνει για κάθε θέση εργασίας οι βιομήχανοι ζητούν να χρηματοδοτούνται με το ποσό των 6.300 ευρώ, πέραν των άλλων φοροαπαλλαγών και χαριστικών ρυθμίσεων που απολαμβάνουν. Με μια κουβέντα, φτάσαμε στο σημείο οι καπιταλιστές να ζητούν να τους πληρώνουμε για να τους συμφέρει να κρατάνε ανοιχτές τις επιχειρήσεις. Αυτές τις αξιώσεις κάθεται και συζητά η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και υποστηρίζει ότι έτσι προασπίζει τα συμφέροντα των εργαζομένων.
Μαζί με την απροκάλυπτη επίθεση, όπως ήταν αναμενόμενο, το μαύρο μέτωπο της αντίδρασης ανέσυρε και πάλι το όπλο των εκβιασμών. Ετσι ευθέως συνδέουν τη νέα δανειακή σύμβαση με τη νομοθέτηση και την εφαρμογή όλου αυτού του άθλιου τερατουργήματος, όπως ακριβώς έκαναν πριν δυο χρόνια με το «μνημόνιο 1», όπως ξαναέκαναν με το «μεσοπρόθεσμο». Ομως, όπως και τότε έτσι και τώρα γίνεται φανερό ότι οι εκβιασμοί αυτοί καμιά σχέση δεν έχουν με τη δανειακή σύμβαση, ούτε, πολύ περισσότερο, με την «αντιμετώπιση της ύφεσης». Ο στόχος της είναι ξεκάθαρος: Ολοκληρωτικός εξανδραποδισμός της εργατικής τάξης για να σωθεί το κεφάλαιο.
Συντριβή των μισθών και μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, πλήρης κατάργηση κάθε προστασίας του εργάτη, για χάρη της κερδοφορίας των μονοπωλίων.
Και σε αυτή την αθλιότητα συμμετέχει με πλήρη συνείδηση η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ, πότε ανακαλύπτοντας υψηλό «μη μισθολογικό κόστος» στους εργάτες, πότε συμπάσχοντας με τους εργοδότες για τη χαμένη «ανταγωνιστικότητα» που πρέπει να αναπληρωθεί, από το αίμα όμως των εργατών.
Οι εξελίξεις αυτές δεν επιβεβαιώνουν μόνο τις καταγγελίες του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος, του ΠΑΜΕ, και ταυτόχρονα τον καταστροφικό ρόλο της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ. Κάνουν επιτακτική την ανάγκη για άμεση και πανεργατική απάντηση. Μόνο οι εργάτες και οι εργάτριες με τον αγώνα τους μπορούν να σταματήσουν τη λαίλαπα. Μόνο ο αγώνας που θα αντιπαλεύει στην πράξη τους αντεργατικούς σχεδιασμούς, θα καταδικάζει την πολιτική που υπηρετεί τις αξιώσεις του κεφαλαίου, που θα διεκδικεί εδώ και τώρα μισθούς και συμβάσεις που θα καλύπτουν τις ανάγκες της λαϊκής οικογένειας μπορεί να δώσει διέξοδο. Αλλος δρόμος δεν υπάρχει. Κάθε υποχώρηση, κάθε δισταγμός, κάθε συμβιβασμός στο όνομα του μικρότερου κακού, οδηγεί με ακόμα πιο γρήγορους ρυθμούς εκεί που το κεφάλαιο επιδιώκει να ρίξει ολόκληρη την εργατική τάξη: Στον εργασιακό μεσαίωνα.