Το στρατηγικό πλαίσιο «Πυξίδα Ανταγωνιστικότητας» παρουσίασε η ΕΕ, με στόχο τη θωράκιση των ευρωπαϊκών μονοπωλίων σε μια περίοδο που φουντώνουν οι ανταγωνισμοί στο παγκόσμιο ιμπεριαλιστικό σύστημα. Βάση του σχεδίου είναι οι τρεις πυλώνες της περιβόητης έκθεσης Ντράγκι, που έριχνε το βάρος στη στρατιωτική ενίσχυση της ιμπεριαλιστικής συμμαχίας, αλλά και η έκθεση Λέτα, που έθιγε συμπληρωματικά τα ζητήματα προστατευτισμού και περαιτέρω ενοποίησης της ευρωενωσιακής αγοράς. Η «πυξίδα» περιλαμβάνει βασικές προτεραιότητες του κεφαλαίου, με νέο πακτωλό χρημάτων για «πράσινες» επενδύσεις, καινοτομία και απεξάρτηση από ανταγωνιστές προμηθευτές εκτός ΕΕ. Φυσικά, τη λυπητερή θα συνεχίσουν να την πληρώνουν οι λαοί από την τσέπη τους, με περαιτέρω όξυνση των ανταγωνισμών, ενώ βασική προϋπόθεση για τη θωράκιση της ανταγωνιστικότητας και της κερδοφορίας των επιχειρηματικών ομίλων είναι η ένταση της εκμετάλλευσης των εργαζομένων και το τσάκισμα των δικαιωμάτων τους. Εκεί δείχνει σταθερά η «πυξίδα» του κεφαλαίου, κι ας προσπαθεί η ΕΕ να δημιουργήσει βέρτιγκο στον λαό με χρεοκοπημένες διακηρύξεις περί «βελτίωσης» των συνθηκών εργασίας, «δίκαιων» μισθών, «ισορροπίας» μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής κ.ά.

Σύμφωνα με έκθεση της Business Index North για την Αρκτική, η Ρωσία κατέχει το 41% των πετρελαϊκών πόρων, οι ΗΠΑ το 28%, η Γροιλανδία το 18%, ο Καναδάς το 9% και η Νορβηγία το 4%. Η Ρωσία - που πραγματοποιεί πολύωρες περιπολίες πάνω από τον Αρκτικό Ωκεανό - κυριαρχεί επίσης στην παραγωγή φυσικού αερίου (70%) και αντιπροσωπεύει συνολικά το 50%-60% όλων των επενδύσεων στην Αρκτική, κυρίως στις εξορύξεις και στις υποδομές μεταφορών. Τα στοιχεία αυτά - ανάμεσα σε πολλά άλλα - εξηγούν το διαχρονικό ενδιαφέρον των ΗΠΑ για τη Γροιλανδία που αναζωπυρώνεται, με τον εκπρόσωπο του αμερικανικού Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας να δηλώνει ότι «η ασφάλεια και η προστασία της Γροιλανδίας είναι σημαντική για τις ΗΠΑ, καθώς η Κίνα και η Ρωσία πραγματοποιούν σημαντικές επενδύσεις σε όλη την περιοχή της Αρκτικής». Από κοντά και ο Δανός υπουργός Αμυνας, ο οποίος επιβεβαιώνει ότι «το επίπεδο απειλής στην Αρκτική και τον Βόρειο Ατλαντικό έχει επιδεινωθεί» και δηλώνει ότι «πρέπει να ενισχύσουμε σημαντικά την παρουσία της άμυνας στις περιοχές αυτές». Αφήνει μάλιστα ανοιχτό το ενδεχόμενο αποστολής στρατιωτών στη Γροιλανδία, ανεβάζοντας το θερμόμετρο των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών στην παγωμένη Αρκτική και τη σύγκρουση για τον έλεγχό της.