Απορεί ένας αρθρογράφος γιατί τα θύματα της καπιταλιστικής κρίσης δείχνουν να μη συμμερίζονται την κυβερνητική αγωνία για την κρίση και συμπεριφέρονται σα να μην τρέχει τίποτα. Και τα βάζει με την κυβέρνηση, που αντί να δείχνει διαρκώς τον μπαμπούλα του χρέους εφησυχάζει τα πλήθη.

Οι εκτιμήσεις του είναι λάθος. Η κυβέρνηση μια χαρά το πάει το γράμμα του χρέους. Από την ένταση της κυβερνητικής προπαγάνδας σε λίγο ως και οι πεθαμένοι θα σηκωθούν να ζητήσουν συγνώμη γιατί «μαζί τα φάγαμε».

Εχει δίκιο όμως στην αγωνία της τάξης που εκπροσωπεί για το γεγονός ότι οι άνθρωποι έξω από τα σαλόνια της πλουτοκρατίας όλο και περισσότερο δείχνουν να μη συμμερίζονται την αγωνία των καπιταλιστών για το ξεπέρασμα της κρίσης. Με τη στάση τους, αυτοί που ήδη έχουν πληρώσει πολλά, πολύ απλά λένε σ' όσους τους έφεραν στα όρια της εξαθλίωσης: «Βουλιάξτε μόνοι σας». Το καλύτερο θα ήταν να κάνουν και κάτι ώστε το βούλιαγμα να γίνει πραγματικότητα. Αλλά δεν είναι αλήθεια πως αδιαφορούν. Αδιαφορούν μόνο για το αν θα σωθούν οι καπιταλιστές. Κι αυτό καταρχάς είναι καλό. Ωρα για το επόμενο βήμα.

***

«Δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιοι πρέπει να βουλιάξουνε μαζί σου», θα μπορούσε να είναι μια παράφραση του γνωστού αποφθέγματος. Η μάζωξη των μεγαλοκαπιταλιστών και του πολιτικού προσωπικού τους για να ακούσουνε τον Σόρος είναι ενδεικτική του ποιοι πρέπει να βουλιάξουνε. Την ώρα που ο Πεταλωτής χαρακτήριζε «σενάρια επιστημονικής φαντασίας» τα περί ελεγχόμενης χρεοκοπίας, ο Σόρος δήλωνε ευθέως πως αυτό ήδη συμβαίνει. Αλλά κι αν δεν το δήλωνε, ο κόσμος το βιώνει.

Οσο σφίγγουν τα λουριά, όσο η δυστυχία απλώνεται γύρω μας, τόσο περισσότερο οι ένοχοι σφυρίζουν κλέφτικα.

Το MEGA έκανε πρώτο θέμα του τις διαφωνίες των υπουργών για το νέο πακέτο μέτρων. Αυτοί που έχουν υπερψηφίσει ένα προς ένα τα μέχρι τώρα μέτρα, παριστάνουν τώρα τους διαφωνούντες. Το έργο έχει παιχτεί ξανά και ξανά.

Θέλουν κοιμισμένο το λαό μπροστά στα χειρότερα. Θέλουν τους ανθρώπους, ειδικά όσους ακόμα παραμένουν κοντά στο ΠΑΣΟΚ, να ελπίζουν πως κάποιος «δικός τους» φροντίζει γι' αυτούς, «διαφωνεί» κι αυτός μαζί τους. Οσο πιο γρήγορα, αυτοί ειδικά που ελπίζουν πως το ΠΑΣΟΚ διαθέτει και «αντιστασιακούς», κατανοήσουν ότι το κυβερνητικό κόμμα υπάρχει και λειτουργεί για τους καπιταλιστές και ενάντια στα λαϊκά συμφέροντα, τόσο μικρότερη θα είναι η ζημιά. Εχει περάσει αρκετά ο καιρός που μπορούσες να ψιθυρίζεις δίπλα στο ταμείο ότι έκανες λάθος.

Ολα τα βιολιά (και της κυβέρνησης και της ΝΔ και των «ειδικών αναλυτών») καιρό τώρα παίζουν σ' ένα σκοπό: Αναδιαρθρώσεις και αναδιαρθρώσεις. Τι είναι αυτές οι αναδιαρθρώσεις, ρωτήθηκε προχτές η κ. Ξαφά. Η απάντησή της δεν άφηνε κανένα περιθώριο παρερμηνείας: Να απολυθούν πολλοί, πάρα πολλοί, είπε επί λέξει.

Αυτό που έχει ήδη συμβεί στον ιδιωτικό τομέα είναι ώρα να γίνει και στον δημόσιο. Γιατί; Για να 'χει - λένε - μικρότερο κόστος το κράτος. Κολοκύθια. Για να υπάρχουν περισσότεροι ακόμα πιο φτηνοί εργάτες και να έχει περισσότερο διαθέσιμο χρήμα το κράτος να δίνει στους καπιταλιστές, είναι η απάντηση.

Ολη η προπαγάνδα περί αντιμετώπισης του χρέους που πνίγει τη χώρα δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιχείρηση να δεχτούν οι εργαζόμενοι να χάσουν ακόμα πιο πολλά για να κερδίσουν ακόμα πιο πολλά οι καπιταλιστές.

Οι καπιταλιστές έχουν ήδη κερδίσει πολλά, έχουν συσσωρεύσει ακόμα περισσότερα και βρίσκονται μπροστά σε ορισμένα αδιέξοδα. Κάποιοι απ' αυτούς πρέπει να χαθούν. Στην προσπάθειά τους να κρατηθούν στον αφρό απειλούν να ρίξουν στον γκρεμό όλο και περισσότερα τμήματα της εργατικής τάξης.

Αυτό είναι και το κρίσιμο στοιχείο, ο κόμπος, τον οποίο οι εργαζόμενοι μπορούν να λύσουν μόνο μ' έναν τρόπο: Κόβοντάς τον. Κόβοντας καθετί που τους συνδέει με τους καπιταλιστές. Μοιάζει μακρινό, φαίνεται ουτοπικό, υπολογίζεται σαν δύσκολο, είναι όμως πραγματοποιήσιμο από το άλφα του ως το ωμέγα του, σήμερα!

Η καπιταλιστική οικονομία είναι παρασιτική. Η ανθρωπότητα μπορεί να ζήσει χωρίς εκμετάλλευση. Οι εργάτες μπορούν να καρπωθούν όλο το προϊόν της παραγωγής τους. Αυτοί που έχουν λόγο να φοβούνται μια τέτοια ανατροπή είναι μόνο οι καπιταλιστές.

Ο δρόμος είναι απλός και συγκεκριμένος. Τον διατύπωσε και χτες το ΚΚΕ: «Η απόκρουση και ανατροπή των νέων βάρβαρων μέτρων, που οδηγούν το λαό στη σίγουρη χρεοκοπία, μπορεί να γίνει με την αλλαγή του συσχετισμού δύναμης σε βάρος των κομμάτων της πλουτοκρατίας, με τη διαμόρφωση της λαϊκής αγωνιστικής συμμαχίας κατά της εξουσίας των μονοπωλίων».

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΑΓΡΙΕΣ ΘΥΣΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΟ σε όφελος του κεφαλαίου με τα νέα μέτρα

Η ΒΡΑΔΥΝΗ: Τσακίζουν τα νοικοκυριά

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: Βόμβα Σόρος για αναδιάρθρωση χρέους

ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: 3 μηνύματα από τον Σόρος

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διπλή σύσταση από Τζ. Σόρος

ΑΥΡΙΑΝΗ: Μας βγάζουν το σωληνάκι

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Στρος Καν: Στόχος μας η αποτροπή της χρεωκοπίας

ΤΟ ΕΘΝΟΣ: Νέο ωράριο σε 8 υπηρεσίες του Δημοσίου

ΤΑ ΝΕΑ: «Απόσυρση» νοσοκομείων

Η ΑΥΓΗ: Διαιρούν τους μαθητές σε α' και β' κατηγορίας

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: Πόλη ερειπίων η Αθήνα

«Ενα χρόνο μετά το μνημόνιο (...) το σχέδιο πέτυχε σε σχέση με τη μείωση των μισθών και συντάξεων, τη μαζική συρρίκνωση κάθε είδους δαπανών κοινωνικού χαρακτήρα, τις αθρόες αντιδραστικές ανατροπές, σε όλο το φάσμα των εργασιακών, συνταξιοδοτικών και άλλων λαϊκών κατακτήσεων. Στον αντίποδα, όλοι οι οικονομικοί δείκτες, για εκείνους στο όνομα των οποίων δήθεν πάρθηκαν τα αντιλαϊκά μέτρα, δείχνουν χειροτέρευση.

(...) Τα 300 δισ. χρέους στα οποία οδήγησε η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου, μαζί με τα πρόσθετα προβλήματα που προκαλεί η οικονομική κρίση, δεν πρόκειται να πληρωθούν όσα μέτρα και αν πάρουν οι κυβερνώντες. Αυτό το γνωρίζουν καλύτερα οι τράπεζες - κάτοχοι τίτλων του ελληνικού δημοσίου, που επιδιώκουν να "χάσουν" όσο γίνεται λιγότερο. Γι' αυτό ενεπλάκησαν στην υπόθεση ΕΕ - ΔΝΤ. Για να ...αναβάλουν, όσο γίνεται περισσότερο χρονικά, τη στιγμή που δε θα υπάρχει δυνατότητα να καταβάλει το ελληνικό δημόσιο τα δεκάδες και εκατοντάδες δισεκατομμύρια που αξιώνουν οι τραπεζίτες και τα άλλα παράσιτα που θησαυρίζουν από τη διαχείριση του χρέους. Να επιμηκύνουν, δηλαδή, μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη λεηλασία των λαϊκών εισοδημάτων και κατακτήσεων. Ετσι, χωρίς να το ομολογούν δημόσια, ακολουθούν πολιτική ελεγχόμενης πτώχευσης (...) Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού αναπόφευκτα οδηγεί σε μαζική καταστροφή των παραγωγικών δυνάμεων, πρώτα και κύρια της εργατικής δύναμης. Η κρίση της υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων μπορεί να ξεπεραστεί μόνο αν, μαζί με τη μαζική ανεργία και τη μεγάλη μείωση των μισθών και ημερομισθίων, κλείσουν εκατοντάδες παραγωγικές μονάδες, κατεβάσουν τα ρολά χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις, απαξιωθούν τα κεφάλαια που έχουν στην κατοχή τους οι τραπεζίτες.

(...) Η διέξοδος και οι λύσεις προοπτικής για το λαό μπορεί και πρέπει να αναζητηθούν προς άλλες κατευθύνσεις. Κόντρα στα επιχειρηματικά συμφέροντα και τις καταστροφές που προκαλεί η κερδοφορία τους. Κόντρα στις οικονομικές κρίσεις, στα ελλείμματα και τα χρέη, που γεννά η πολιτική στήριξης του κεφαλαίου. Στην κατεύθυνση της εξασφάλισης των όρων και προϋποθέσεων για την ανατροπή του ίδιου του συστήματος».

(τα αποσπάσματα από άρθρο στον ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ).