ΑΠΟ ΜΕΡΑ ΣΕ ΜΕΡΑ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Βικτωριανή εποχή

Ως επιστροφή στη ...βικτωριανή εποχή χαρακτηρίζουν μια σειρά αναλυτές την κατάσταση που διαμορφώνεται στη Μεγάλη Βρετανία με την επανεμφάνιση ασθενειών που υποτίθεται ότι είχαν εξαφανιστεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι τέτοιες «ξεχασμένες» ασθένειες, που θέριζαν τον πληθυσμό στα μέσα του 19ου αιώνα, επιστρέφουν λόγω της κακής και φτηνής διατροφής, αλλά και των ελλείψεων στο βρετανικό σύστημα Υγείας. Μόνο το 2022, για παράδειγμα, υπήρχαν πάνω από 800.000 εισαγωγές σε νοσοκομεία της Αγγλίας και της Ουαλίας για παθήσεις που σχετίζονται με την κακή διατροφή. Ασθένειες όπως το σκορβούτο (!), που οι περισσότεροι πλέον το έχουν ...ακουστά μόνο από ιστορικά βιβλία και το συνδέουν με την κατανάλωση φαγητών σε κονσέρβες, αρχίζουν να ανακάμπτουν, ειδικά στους οικονομικά ασθενέστερους. Επανέρχονται ακόμα η ψώρα, που θεωρούνταν ότι είχε εξαλειφθεί, η ιλαρά, που καταγράφονται τα περισσότερα κρούσματά της εδώ και μια γενιά, κ.ά. Εξαρση παρουσιάζουν και τα σεξουαλικά νοσήματα, με τους ειδικούς να προειδοποιούν για ακόμα χειρότερα, λόγω των περικοπών στις υπηρεσίες πρώτης γραμμής και της έλλειψης συμβούλων. Για παράδειγμα, το ραντεβού σε μια κλινική μπορεί να καθυστερήσει ακόμα και βδομάδες. Αυτά λοιπόν συμβαίνουν στη Μ. Βρετανία του 2024, με το σύστημα Υγείας - «πρότυπο». Τη χώρα που πρωτοστατεί στην παγκόσμια «πολεμική οικονομία», συμμετέχοντας σε ιμπεριαλιστικές αναμετρήσεις όπου Γης. «Εμπρός για τη νέα βικτωριανή εποχή», λοιπόν, το σύνθημα που σαλπίζει ένα από τα πιο ισχυρά καπιταλιστικά κράτη, σε μία ακόμα ανεπανάληπτη «επιτυχία» του συστήματος της εκμετάλλευσης και της βαρβαρότητας.

Μαγειρική...

Το παραμύθι περί «αυξητικής πορείας» των μισθών αναμασούν τα κυβερνητικά στελέχη, πιστοί στο θεώρημα ότι «αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί σου, τόσο το χειρότερο για την πραγματικότητα». Προχτές η υπουργός Εργασίας, επικαλούμενη στοιχεία του πληροφοριακού συστήματος «Εργάνη», είπε πως ο μέσος μισθός το 2019 ήταν 1.036 ευρώ μεικτά, ενώ σήμερα έχει ανέβει στα 1.252 και ότι στην πλήρη απασχόληση έχει ξεπεράσει τα 1.430 ευρώ. Το γεγονός ότι πάνω από 600.000 μισθωτοί δεν έχουν πλήρες ωράριο και αμείβονται με 400 και 500 ευρώ τον μήνα, είναι μάλλον ανάξιο αναφοράς από την υπουργό. Πέρα όμως απ' αυτό, ποια είναι η πραγματική εικόνα που κρύβει η κυβέρνηση;

... των μισθών

Οπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία του ΕΦΚΑ, τον Δεκέμβρη του 2023 (τελευταία διαθέσιμα) ο μέσος μισθός ήταν 1.177 ευρώ μεικτά. Πηγαίνοντας πίσω στο 2011, πριν η λαίλαπα των μνημονιακών νόμων μπει σε πλήρη εφαρμογή, ο μέσος μεικτός μισθός ήταν 1.422 ευρώ. Δηλαδή, μετά από 12 χρόνια οι μέσες ονομαστικές αμοιβές είναι μειωμένες κατά 245 ευρώ και σε ποσοστό κατά 17%. Αν σε αυτήν τη σύγκριση προσθέσουμε και την επίδραση του επίσημου πληθωρισμού (περίπου 12%), τότε ο μέσος πραγματικός μισθός υποχώρησε στη 12ετία περίπου κατά 30%! Γι' αυτό το χάλι ζητάει τα εύσημα η κυβέρνηση, «μαγειρεύοντας» όπως τη βολεύει τους μέσους μισθούς, στους οποίους βέβαια περιλαμβάνονται υπερωρίες, νυχτερινά, εργασία τις Κυριακές κ.ά. Αν μετρήσουμε την αμοιβή του εργαζόμενου χωρίς αυτά, με βάση το 40ωρο, οι μέσες τακτικές αποδοχές ήταν τον περασμένο Δεκέμβρη μόλις 1.108 ευρώ μεικτά. Και αν αφαιρέσουμε το 14% των ασφαλιστικών εισφορών και τον φόρο που αναλογεί, εύκολα καταλαβαίνει κανείς γιατί ο μισθός δεν φτάνει ούτε μέχρι τα μισά του μήνα.

Αοκνες

«Το βιολί της» η κυβέρνηση για την ακρίβεια, στα «κάγκελα» ο κόσμος, που το εισόδημά του εξαϋλώνεται μέχρι να πεις κύμινο. «Δεν θα σταματήσουμε ποτέ την προσπάθεια για αποκλιμάκωση των τιμών», δήλωσε ξανά «περήφανα» ο υπουργός Ανάπτυξης, Τάκης Θεοδωρικάκος, την ώρα που οι ανατιμήσεις «τρέχουν» και οι τζίροι των σούπερ μάρκετ σπάνε όλα τα ρεκόρ. Είναι χαρακτηριστική η πρόσφατη έρευνα του ΙΟΒΕ, απ' όπου προκύπτει ότι το 66% των νοικοκυριών «μόλις που τα βγάζει πέρα», από 63% τον προηγούμενο μήνα, ενώ το 7% τρώει κι από τα «έτοιμα» για να επιβιώσει. Την ίδια ώρα, στα ράφια γίνεται σφαγή, με τις τιμές των τροφίμων να καταγράφουν νέα αύξηση κατά 0,7% το 9μηνο, σε σύγκριση με το 2023. Οσο για τους σουπερμαρκετάδες, αυτοί τρίβουν τα χέρια τους, αφού ο τζίρος των ταχυκίνητων προϊόντων αυξήθηκε κι άλλο το 9μηνο, κατά 3%, φτάνοντας τα 8,99 δισ. ευρώ από 8,73 δισ. ευρώ το αντίστοιχο διάστημα του 2023. Μετά απ' αυτά, καμιά αμφιβολία δεν μένει για το ποιοι θα συνεχίσουν να κερδίζουν από τις ...άοκνες προσπάθειες της κυβέρνησης απέναντι στην ακρίβεια.

1867 Γεννιέται η πολωνικής καταγωγής Γαλλίδα φυσικός και χημικός Μαρί Κιουρί (βραβείο Νόμπελ Φυσικής το 1903 και Χημείας το 1911).

1913 Γεννιέται ο θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Αλέκος Σακελλάριος.

1917 Η Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση (βλέπε και σελ. 22).

1921 Ιδρύεται το Ιταλικό Εθνικό Φασιστικό Κόμμα του Μπενίτο Μουσολίνι.

1926 Βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα. Πρώτο κόμμα έρχεται το Κόμμα των Φιλελευθέρων με 31,63%. Το Ενιαίο Μέτωπο Εργατών, Αγροτών και Προσφύγων (ΚΚΕ) συγκεντρώνει 41.982 ψήφους (4,38%).

1929 Κλίμα τρομοκρατίας επικρατεί στα κύρια εργατικά κέντρα της Ελλάδας, με την κυβέρνηση Βενιζέλου να προσπαθεί να καταπνίξει κάθε εορτασμό της Μεγάλης Οκτωβριανής Σοσιαλιστικής Επανάστασης. Εχουν προηγηθεί δεκάδες «προληπτικές» συλλήψεις, ενώ ένοπλοι αστυνομικοί και δυνάμεις του στρατού περιπολούν τους δρόμους. Παρά τις απαγορεύσεις και την τρομοκρατία, ωστόσο, στην Αθήνα γίνονται 2 συγκεντρώσεις, στο εργοστάσιο φωταερίου και τη λαχαναγορά. Η αστυνομία επιτίθεται κατά των συγκεντρωμένων και συλλαμβάνει τον ομιλητή, τον οποίο όμως απελευθερώνουν οι εργάτες. Ανάλογες συγκεντρώσεις πραγματοποιήθηκαν επίσης στη Θεσσαλονίκη, στην Καβάλα κ.α. εργατουπόλεις της Ελλάδας. Δεκάδες εργάτες σέρνονται τις επόμενες μέρες στα δικαστήρια στην Αθήνα, στον Πειραιά, στην Ελασσόνα, στο Αγρίνιο, στη Θεσσαλονίκη, στην Πάτρα, στον Βόλο και αλλού για παράβαση του Ιδιώνυμου.

1932 Ο Ρούσβελτ εκλέγεται Πρόεδρος των ΗΠΑ.

1967 Απέναντι από το δημαρχείο της Αθήνας αναρτάται μεγάλο κόκκινο πανό με το σύνθημα «Ζήτω τα 50 χρόνια της Οκτωβριανής Επανάστασης». Τα όργανα της χούντας προχωρούν σε 30 συλλήψεις, κυρίως νεολαίων.

1980 Πεθαίνει ο Αμερικανός ηθοποιός Στιβ Μακ Κουίν.

1992 Πεθαίνει ο Αλεξάντερ Ντούμπτσεκ, ΓΓ του Κομμουνιστικού Κόμματος Τσεχοσλοβακίας, την περίοδο της αντεπανάστασης του 1968.