Παρέμβαση στην Κομισιόν έκανε τις προηγούμενες μέρες μια ομάδα επιχειρηματικών ομίλων που έχουν ρίξει κεφάλαια ύψους 6,6 τρισ. ευρώ στην «πράσινη» οικονομία, ζητώντας από την ΕΕ να διατηρήσει στο ακέραιο τους κανόνες της «Πράσινης Συμφωνίας», από τους οποίους διακυβεύονται οι επενδύσεις τους. Ο λόγος που ανησυχούν είναι ότι οι δύο μεγαλύτερες οικονομίες της Ευρωζώνης, η Γερμανία και η Γαλλία, κλιμακώνουν τις πιέσεις για χαλάρωση ή και πάγωμα των «πράσινων» κανόνων για τη «βιωσιμότητα», λόγω των προσκομμάτων που δημιουργεί στον ανταγωνισμό με Κίνα και ΗΠΑ. Για παράδειγμα, η Γερμανία έχει ζητήσει να αναβληθεί για δύο χρόνια η εφαρμογή Οδηγίας της ΕΕ για την «εταιρική βιωσιμότητα» - προβλέπει αυστηρούς περιβαλλοντικούς κανόνες στη λειτουργία των επιχειρήσεων - και παράλληλα ζητά την επανεξέταση ορισμένων λεπτομερειών. Από την πλευρά της, η γαλλική κυβέρνηση ζήτησε γενικευμένο πάγωμα των ρυθμίσεων και κάλεσε τους αξιωματούχους της ΕΕ να διασφαλίσουν πως οι μικρές και οι μεσαίες επιχειρήσεις δεν θα επιβαρυνθούν από τους κανόνες βιωσιμότητας της ΕΕ. Οσο πυκνώνουν τα σύννεφα μιας νέας οικονομικής κρίσης, τόσο δυναμώνουν και οι ανταγωνισμοί ανάμεσα σε τμήματα του κεφαλαίου για το ποιος θα γλιτώσει τη μεγαλύτερη ζημιά. Αποκαλύπτεται ταυτόχρονα ότι το κριτήριο με το οποίο τέθηκαν οι διάφοροι «πράσινοι» κανόνες, καμιά σχέση δεν έχει με την προστασία του περιβάλλοντος. Αντίθετα, είναι ίδιο με το κριτήριο που τροφοδοτεί τώρα τη συζήτηση για τη χρησιμότητά τους: Η ανταγωνιστικότητα και η κερδοφορία των ομίλων της ΕΕ.
Εκδήλωση για την Ρόζα Ιμβριώτη οργάνωσε το Ιδρυμα της Βουλής προχτές Τετάρτη, στο πλαίσιο εκδηλώσεων που πραγματοποιεί κατά καιρούς για πρόσωπα που έχουν διακριθεί στον τομέα τους, στην κοινωνική και πολιτική ζωή. Στις εκδηλώσεις αυτές συνηθίζεται να ορίζονται ομιλητές που αναπτύσσουν διάφορες πλευρές της ζωής και της δράσης του τιμώμενου προσώπου. Μέχρι εδώ όλα καλά. Αλλωστε, καιρός ήταν να οργανωθεί και στη Βουλή μια εκδήλωση για μια τέτοια εμβληματική προσωπικότητα, όπως η Ρόζα Ιμβριώτη, στέλεχος του ΚΚΕ, η οποία ως εκπαιδευτικός και παιδαγωγός άφησε ένα πολύ σημαντικό έργο, που αξίζει να προβάλλεται, ειδικά στη νέα γενιά. Ακριβώς γι' αυτούς τους λόγους, το ΚΚΕ τίμησε και τιμά τη μεγάλη προσφορά της. Το «παράξενο» είναι ότι στην εκδήλωση της Βουλής ορίστηκαν ως ομιλητές πρόσωπα γνωστά για τη στάση τους απέναντι στο ΚΚΕ και στις θέσεις του, χωρίς κανένας από αυτούς να συμμερίζεται τις ιδέες και τη δράση της Ρόζας Ιμβριώτη. Το αντίθετο μάλιστα... Και μη μας πουν ότι αυτό έγινε για λόγους «πλουραλισμού». Γιατί η στοιχειώδης αντικειμενικότητα και ευθιξία λέει ότι «δεν μπορείς να μιλάς γι' αυτόν χωρίς αυτόν», δηλαδή χωρίς το Κόμμα που την ατσάλωσε σε δύσκολες συνθήκες και το οποίο η Ρόζα Ιμβριώτη υπηρέτησε χωρίς να λυπηθεί κόπους και θυσίες. Αυτά προς το παρόν...
«Ενα υπερφορτωμένο σαπιοκάραβο ήταν, που έπλεε παράνομα και ναυάγησε», έγραψε για το ναυάγιο της Πύλου γνωστός αρθρογράφος των «ΝΕΩΝ», προσθέτοντας ότι «δεν είχε συμβεί στην Πύλο, αλλά στο ανοιχτό πέλαγος» και ότι «δεν είχε καν σχέση με τα ελληνικά χωρικά ύδατα». Οι χυδαιότητες αυτές δεν γράφονται μόνο για ξεπλυθούν οι τεράστιες ευθύνες που βαραίνουν την κυβέρνηση της ΝΔ και τον κρατικό μηχανισμό για τη διαχείριση του περιστατικού. Είναι ταυτόχρονα υπεράσπιση της εγκληματικής πολιτικής της ΕΕ και των κυβερνήσεών της ενάντια σε πρόσφυγες και μετανάστες, τα θύματα της φτώχειας και των ιμπεριαλιστικών πολέμων. Αλλά και της καταστολής, της άγριας εκμετάλλευσης και του δουλεμπορίου, που ανθεί στο έδαφος αυτής της πολιτικής. Ο κυνισμός τού «μακριά από τα χωρικά μας ύδατα και όπου θέλουν ας πνιγούν» είναι καθρέπτης του σάπιου συστήματος, που ανοιγοκλείνει τη στρόφιγγα των μεταναστευτικών ροών ανάλογα με τις ανάγκες και τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Απ' ό,τι φαίνεται, άλλωστε, εκεί κρίθηκε η τύχη και των εκατοντάδων που επέβαιναν στο σαπιοκάραβο: Ποιανού τα νερά (της Ελλάδας ή της Ιταλίας) θα γίνονταν ο υγρός τάφος τους...
1478 Γεννιέται ο Τόμας Μορ, Αγγλος λόρδος, δικηγόρος και συγγραφέας, δημιουργός του όρου «Ουτοπία», που πρωτακούστηκε ως τίτλος ενός βιβλίου του.
1812 Γεννιέται ο Αγγλος συγγραφέας Κάρολος Ντίκενς.
1828 Ο Ιωάννης Καποδίστριας συγκροτεί τον πρώτο τακτικό ελληνικό στρατό.
1900 Ιδρύεται το βρετανικό Εργατικό Κόμμα, με πρώτο γραμματέα τον Ράμσεϊ Μακ Ντόναλντ.
1929 Η αστυνομία ανοίγει πυρ κατά των απεργών μεταλλωρύχων του Λαυρίου, που βρίσκονται στην 7η μέρα των κινητοποιήσεών τους, σκοτώνοντας τον εργάτη Γιώργο Συρίγο και τραυματίζοντας άλλους 33. Η απεργία θα διαρκέσει 47 ολόκληρες μέρες και θα λήξει με νίκη των απεργών που πέτυχαν την ικανοποίηση όλων των αιτημάτων τους.
1962 Η κυβέρνηση του Τζον Φ. Κένεντι επεκτείνει το εμπάργκο κατά της Κούβας ως απάντηση στην εθνικοποίηση των περιουσιών, εργοστασίων κ.λπ. αμερικανικών μονοπωλιακών συμφερόντων από την επαναστατική κυβέρνηση της χώρας.
1964 Τη διχοτόμηση της Κύπρου ανακοινώνει ότι προκρίνει ως μοναδική διέξοδο από την κρίση η Βρετανία. Η Μόσχα δηλώνει ότι δεν θα αδιαφορήσει σε περίπτωση τουρκικής εισβολής στο νησί.
1972 Υπογράφεται η προκαταρκτική συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και ΗΠΑ για την παραχώρηση βάσεων για τον 6ο Στόλο στον Πειραιά.
1974 Η Γερουσία των ΗΠΑ αποφασίζει τη διενέργεια έρευνας γύρω από το σκάνδαλο του Γουότεργκεϊτ (την παρακολούθηση των κεντρικών γραφείων του Δημοκρατικού Κόμματος από τις κρατικές υπηρεσίες). Το σκάνδαλο ανάγκασε σε παραίτηση τον Πρόεδρο Νίξον, ο οποίος επιχείρησε - ανεπιτυχώς - να το «κουκουλώσει».
1984 Ο Ρίγκαν ανακοινώνει την απόσυρση των Αμερικανών πεζοναυτών από τον Λίβανο. Μέχρι τις 26 του μήνα θα έχουν απομακρυνθεί, επίσης, το βρετανικό και το ιταλικό εκστρατευτικό σώμα.
1992 Υπογράφεται η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Δημιουργείται και τυπικά η Ευρωπαϊκή Ενωση. Η Συνθήκη υπερψηφίστηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ στις 28/7/1992. Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που την καταψήφισε, ενώ ο «Ριζοσπάστης» ήταν η μόνη εφημερίδα που τη δημοσίευσε σε ειδικό ένθετο, μιας και έως τότε το περιεχόμενό της δεν ήταν γνωστό στον ελληνικό λαό.