Κι αν όλα αυτά θυμίζουν κάτι, αυτό δεν είναι άλλο από την πρόσφατη έκθεση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για την Ελλάδα, που δημοσίευσε πριν από λίγες βδομάδες ο «Ριζοσπάστης» και η οποία σε ξεχωριστή ενότητά της αναφέρεται στην ανάγκη «ενίσχυσης και ανάπτυξης της κοινωνίας των πολιτών, των εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ιδρυμάτων (...) την αντιμετώπιση της παραπληροφόρησης και την προώθηση μιας νέας γενιάς ηγετών με ευνοϊκές απόψεις προς τις ΗΠΑ και τις αξίες τους». Θέτοντας μάλιστα ως στόχο «οι Ελληνες πολίτες να κατανοήσουν τις προτεραιότητες των ΗΠΑ στην περιοχή και να υποστηρίξουν τη συνεργασία στον τομέα της ασφάλειας με τις ΗΠΑ, τους οικονομικούς δεσμούς και την πολιτική εμπλοκή», με την αιτιολόγηση ότι «ορισμένα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας είναι ιστορικώς επιφυλακτικά για τη συνεργασία Ελλάδας - ΗΠΑ», από τα... καλά που έχουν κάνει οι ΗΠΑ. Με δυο λόγια, δουλεύουν «στο φουλ» οι μηχανές των κάθε λογής μηχανισμών, για να στοιχίσουν το λαό στα προτάγματα των ΗΠΑ - ΝΑΤΟ που με τόσο ζήλο υπηρετούν έτσι κι αλλιώς η κυβέρνηση, όλα τα αστικά κόμματα, καθώς και οι εκλεκτοί τους στην Τοπική Διοίκηση. Αυτή είναι και η πραγματική είδηση για τους εργαζόμενους και το λαό, που πρέπει να υψώσουν τείχος στην άθλια επιχείρηση, δυναμώνοντας τον αγώνα ενάντια στην επικίνδυνη εμπλοκή.

Θετικά αντιμετώπισαν οι «ακροδεξιοί», ευρωσκεπτικιστές ηγέτες της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπαν, και της Πολωνίας, Ματέους Μοραβιέτσκι, τις προτάσεις Μακρόν για τις «αναγκαίες» μεταρρυθμίσεις στην ΕΕ, ώστε να γίνει πιο «αποτελεσματική» στον ανταγωνισμό με άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Ο Ορμπαν τις χαρακτήρισε «έναρξη μιας σοβαρής ευρωπαϊκής συζήτησης», σημειώνοντας ότι «στις λεπτομέρειες έχουμε διαφορετικές απόψεις». Ενα ακόμη στοιχείο, που δείχνει πόσο ψεύτικα είναι για τους λαούς της Ευρώπης τα διλήμματα «πρόοδος - συντήρηση», τα περίφημα «προοδευτικά» μέτωπα ενάντια στον «εθνικισμό» και τον «νεοφιλελευθερισμό» κ.λπ. Είναι χαρακτηριστικό της κοροϊδίας ότι το κόμμα του Ορμπαν ετοιμάζεται να αποκλειστεί από το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, όπου συμμετέχουν «συντηρητικά» κόμματα της Ευρώπης (Χριστιανοδημοκράτες της Γερμανίας, ΝΔ στην Ελλάδα κ.ά.), τα οποία επίσης συμφωνούν με τις «μεταρρυθμιστικές προτάσεις» Μακρόν, ο οποίος χαρακτηρίζεται «κεντρώος», «ανανεωτής» και εντάσσεται στα ευρωπαϊκά «προοδευτικά μέτωπα» που στήνουν ΣΥΡΙΖΑ, σοσιαλδημοκράτες, ευρωαριστεροί και Πράσινοι. Πίσω από όλο αυτό το «τουρλουμπούκι» βρίσκονται η στρατηγική τους συμφωνία για ενίσχυση των μονοπωλιακών ομίλων, μείωση του εργατικού «κόστους» και ο τσακωμός τους για τα επιχειρηματικά συμφέροντα κάθε χώρας, η συμφωνία τους στην πιο ενεργό συμμετοχή στους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και ο ανταγωνισμός για καλύτερα «πόστα». Σε αυτό το «γήπεδο» παίζεται το παιχνίδι, ενώ «συντηρητικοί» και «προοδευτικοί» είναι «μια γροθιά» στο τσάκισμα των ευρωπαϊκών λαών.