Από χτες, σύσσωμη η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ έχει βαλθεί να κατοχυρώσει και με νόμο στη Βουλή τη θέση ότι ο ήλιος βγαίνει από τη δύση. Οι ανατροπές που επιχειρούν σε Ασφαλιστικό - Εργασιακό είναι τέτοιου χαρακτήρα. Διατάσσουν την εργατική τάξη να ξεχάσει την ίδια τη βιολογία της, να μετατραπεί σε μια μηχανή που δε θα ξεχάσει απλά τα τρία 8άρια (εργασία, αναπλήρωση, ανάπαυση), αλλά και θα λειτουργεί έτσι που να παράγει ακατάπαυστα κέρδη μέχρι να φτάσει να γίνει ένα μάτσο «παλιοσίδερα». Δίνουν στους καπιταλιστές το δικαίωμα να πατάνε το κουμπί «ξεκίνα - σταμάτα» όποτε και όπως θέλουν εφ' όρου ζωής των εργατών. Αφαιρούν από τους εργάτες το δικαίωμα - ανάγκη να κάνουν «κράτει» με οργανωμένο τρόπο έτσι που και την εργατική τους δύναμη να συντηρούν και αναπαράγουν, αλλά και ένα σημαντικό τμήμα της ίδιας τους της ζωής να το αυτοδιαθέτουν έτσι όπως οι ίδιοι επιθυμούν, για να δικαιώνουν την ιδιότητα του ανθρώπου.

Αυτή ακριβώς η επιδίωξη, η γενικευμένη επίθεση στη ζωή των εργατών για να δημιουργηθεί ένας νέος κύκλος αύξησης των κερδών των καπιταλιστών, είναι που με μαθηματική ακρίβεια οδηγεί το ΠΑΣΟΚ να καταφεύγει στο έσχατο όπλο του, τον αντικομμουνισμό.

Εχει κάνει από καιρό καθαρό ότι το πρόβλημα της αστικής τάξης, την οποία εκφράζει και υπηρετεί, δεν είναι απλά το ΚΚΕ ως ένας κάποιος πολιτικός αντίπαλος, αλλά η ίδια η ιδεολογία του. Οταν - για παράδειγμα - στους χώρους δουλειάς τα άρθρα του «Ριζοσπάστη» (όχι τα έτσι κι αλλιώς γενικής λήψης ρεπορτάζ, αλλά τα άρθρα γραμμής, τα σχόλια και οι ειδικές έρευνες που υπάρχουν μόνο στο «Ριζοσπάστη») γίνονται εφημερίδες τοίχου και πολλαπλασιαστικά συμβάλλουν στην αφύπνιση, οργάνωση των εργατών, είναι προφανές πως για την αστική τάξη υπάρχει ένα πρόβλημα που δεν μπορεί να το ξεπεράσει εύκολα. Αυτό που πολλαπλασιάζεται στους χώρους δουλειάς δεν είναι το συμφέρον ενός κόμματος (αντίθετου στο σημερινό κυβερνητικό), αλλά, ιδέες - καρφιά ενάντια στο ίδιο το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, ιδέες που τονίζουν, ενισχύουν τη συνείδηση ότι η εργατική τάξη μπορεί χωρίς τους καπιταλιστές, έχει πολύ σοβαρούς λόγους να καταργήσει τους καπιταλιστές.

Εκεί ακριβώς έγκειται ο αντικομμουνισμός στον οποίο επιδίδεται σήμερα το ΠΑΣΟΚ. Για να υπερασπίσουν ένα βάρβαρο σύστημα, τον καπιταλισμό, επιχειρούν να χτυπήσουν με λάσπη και ψέμα τις ίδιες τις ιδέες της κοινωνικής απελευθέρωσης. Δε χτυπάνε το ΚΚΕ ως κάποιον πολιτικό αντίπαλο, αλλά ως φορέα των ιδεών που απειλούν το ίδιο το σύστημα. Η επίθεση αφορά προσωποποιημένα τον κάθε εργάτη. Θέλουν να τον κάνουν να νιώθει παράνομος, όταν διεκδικεί τα αυτονόητά του όπως τη μόνιμη και σταθερή δουλειά, το μεροκάματο και το μισθό, το δικαίωμα στην εκπαίδευση, στην Υγεία, στην Πρόνοια, όλα αυτά που στον καπιταλισμό είναι εμπόρευμα.

Απ' αυτή τη σκοπιά, κοιτώντας τα πράγματα, η επίθεση στο ΚΚΕ, που όπως καταγράφουν τα ρεπορτάζ αποφασίστηκε σε κορυφαίο επίπεδο, δεν αφορά καν μόνο στο ΠΑΣΟΚ. Αφορά σ' έναν ολόκληρο μηχανισμό που σαφώς έχει κορμό το ΠΑΣΟΚ, αλλά περιλαμβάνει και διάφορους άλλους που έχοντας συνδέσει οργανικά και οικονομικά τη ζωή τους με το αστικό καθεστώς, έχουν όλο και πιο καθαρό πως πρέπει να κάνουν ό,τι περνά από το χέρι τους για να αναστείλουν τη δράση του ΚΚΕ.

Δε γνωρίζουν ότι είναι μάταιος ο κόπος; Το γνωρίζουν, αλλά ελπίζουν να κερδίσουν χρόνο. Σ' αυτό ακριβώς πρέπει να διαψευστούν. Είναι ένα από τα πράγματα που έχει να αντιμετωπίσει η δράση των κομμουνιστών, που οπλισμένοι με την επαναστατική θεωρία και τις αξίες της εργατικής τάξης εντείνουν την πολύμορφη δράση τους, βγάζουν όλο και πιο έντονα το σύνολο της ζωής τους έξω από τα πλαίσια που ορίζει ο αστισμός, κινούνται καθαρά απέναντι.

Αυτή η στάση ζωής μέσα στο κίνημα δεν έχει να κάνει με καμιά χρισταποστολική λειτουργία, οι κομμουνιστές δεν «προσφέρουν», αντίθετα εισπράττουν! Η δράση τους είναι αυτή καθαυτή μια άλλη στάση ζωής που κερδίζει έτσι τον τίτλο του ανθρώπου. Είναι αυτό που καθορίζει τη βασική διαφορά ανάμεσα στον εργάτη και τον κηφήνα.

Οσο πιο ορατό γίνεται με όρους εργατικού κινήματος πως οι κηφήνες θα πεταχτούν έξω από την κυψέλη, τόσο πιο μανιασμένες θα είναι οι επιθέσεις στο ΚΚΕ. Γι' αυτό είμαστε εδώ, να τις αντιμετωπίσουμε. Ενας ολόκληρος πολιτισμός, ο εργατικός, που έρχεται από μακριά και πάει ακόμα πιο μακριά, θα αποδειχτεί, για μια ακόμα φορά, πως είναι πιο ισχυρός από την κάθε «τζούλια» ακόμα κι όταν η εκδοχή της είναι μελανή ή πράσινη.

Ασχετο: Ωραίο το δακρύβρεχτο του Ρέππα, αλλά απευθύνεται σε χάνους. Γεγονός που του επισημαίνει ο αρμόδιος για την επαναφορά στην τάξη δημοσιολόγος... Εξάλλου, στην ίδια τάξη ανήκουν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ: ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΑΓΡΥΠΝΕΙΤΕ στόχος της αντιΚΚΕ ΚΥΠατζίδικης προπαγάνδας ο λαός

Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ: Καλά και κακά νέα για την οικονομία

ΗΜΕΡΗΣΙΑ: Διπλό «όχι» για νέα μέτρα

Ο ΛΟΓΟΣ: ΝΕΟ ΜΕΤΩΠΟ εντός της κυβέρνησης

Η ΧΩΡΑ: «Μην κουνάς το δάχτυλο θα φάμε μούντζες»

ΤΟ ΒΗΜΑ: Οι δύο ξένοι... Ρέππας - Παπακωνσταντίνου

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ: «ΚΟΒΟΥΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΞΕΙΣ ΟΤΑΝ Η ΣΠΑΤΑΛΗ ΚΑΓΧΑΖΕΙ»

Η ΑΥΓΗ: Τρίζει το νομοσχέδιο για ασφαλιστικά - εργασιακά

ΤΑ ΝΕΑ: Από τα ψηλά στις περιζήτητες σχολές στα χαμηλά ...με βάση «5» σε κάποια ΤΕΙ

ΕΘΝΟΣ: ΧΑΜΗΛΩΝΕΙ ο πήχης εισαγωγής σε ΑΕΙ - ΤΕΙ

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ: ΒΟΥΤΙΑ στις ΒΑΣΕΙΣ

ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΗ: ΒΑΣΕΙΣ πτώση σε όλα τα πεδία

ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ: ΠΤΩΣΗ ΤΩΝ ΒΑΣΕΩΝ

ΑΥΡΙΑΝΗ: Η ΚΟΛΑΣΗ ΤΩΝ ΧΡΕΩΝ σκορπάει τον θάνατο

«Για πρώτη φορά από το 1952 οι αποταμιεύσεις σημείωσαν πτώση και επίσης για πρώτη φορά στην αμερικανική ιστορία ο αριθμός των φτωχών πολιτών που συντηρούνται με δημοτικά δελτία διατροφής έφθασε τα 40 εκατ. με προοπτική του χρόνου να ξεπεράσει τα 45 εκατομμύρια. Σήμερα το 21% των παιδιών ηλικίας 6-14 ετών ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.

Το 40% των χαμηλόμισθων Αμερικανών δεν ελέγχει περισσότερο από το 1% του εθνικού πλούτου, γεγονός που παρατηρείται μόνο σε επτά αφρικανικές χώρες. Το 1950 για κάθε συνταξιούχο εργάζονταν 16 άτομα, σήμερα όμως εργάζονται τρία και το 2025 προεξοφλείται ότι θα εργάζονται δύο για να παίρνει σύνταξη ένας.

Τον περασμένο Μάιο οι πωλήσεις σπιτιών κατέρριψαν το θλιβερό ρεκόρ όλων των εποχών. Επίσης ρεκόρ σημείωσε η μετακίνηση, λόγω κρίσης και ανεργίας, οικογενειών από τις ακριβές Πολιτείες του Βορρά στις φθηνές του Νότου. Πέρυσι 1,41 εκατ. αμερικανικές βιοτεχνίες και μικρές επιχειρήσεις κήρυξαν πτώχευση, 32% περισσότερες απ' ό,τι το 2008.

Το 43% των Αμερικανών έχει μόλις 10.000 δολάρια στην τράπεζα για τα γεράματά του. Το συνολικό χρέος (κρατικό και ιδιωτών) στις ΗΠΑ έφθασε τον Απρίλιο το 360% του ΑΕΠ. Στην Καλιφόρνια, μια από τις θεωρούμενες πλούσιες Πολιτείες, το ωρομίσθιο των πολιτειακών υπαλλήλων εξομοιώθηκε πρόσφατα με των ιδιωτικών στα 7,25 δολ. (6,30 δολ. μετά την αφαίρεση φόρων)» (από τη μελέτη «Τhe Day Life in Τoday's Realamerica» / ΤΟ ΒΗΜΑ).

«Τη γενική αύξηση σε όλες τις κοινοτικές χώρες των ορίων ηλικίας εξόδου στη σύνταξη υποστηρίζει η Κομισιόν (...) σε μια "Πράσινη Βίβλο" για τις συντάξεις που αναμένεται να δώσει στη δημοσιότητα αύριο Τετάρτη (...) πρέπει να βρεθεί τρόπος, γράφει η Κομισιόν, ώστε ο καιρός που περνάει κανείς στη σύνταξη να μη συνεχίσει να αυξάνεται σε σύγκριση με τον χρόνο που περνάει κανείς ως εργαζόμενος (...) αυτό σημαίνει την παράταση του χρόνου εργασίας πριν από την έξοδο κάποιου στη σύνταξη» (κοινής λήψης θέμα σε όλες τις εφημερίδες).