ΠΟΛΙΤΙΚΗ | ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Προσφορές για την αποκατάσταση των ζημιών

Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΠΕΤΡΙΤΣΗΣ 100.000 δρχ., μέσω ΚΟΒ Δραπετσώνας στη μνήμη του αδελφού του Κίμωνα Πετρίτση αγωνιστή της ΕΑ, που πέθανε στις 19 - 12 - 94.
Μέσω ΚΟΒ Δραπετσώνας το παρ/μα της ΠΕΑΕΑ 100.000 δρχ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ Σ. 5000 δρχ. ΠΕΤΡΙΔΗΣ Γ. 5.000 δρχ. ΛΕΥΚΩ 5.000 δρχ. ΚΑΜΠΑΝΑΚΗΣ Σ. 10.000 δρχ. ΑΓΓΕΛΟΥ Σ. 5.000 δρχ. ΒΙΚΤΩΡΙΑ 5.000 δρχ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΣ Π. 10.000 δρχ. ΚΛΗΜΕΝΤΙΔΗΣ Β. 5.000 δρχ. ΞΑΝΘΟΠΟΥΛΟΣ Γ. 5.000 δρχ. ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ Τ. 5.000 δρχ. ΑΝΑΠΛΙΩΤΗΣ Π. 5.000 δρχ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Δ. 5.000 δρχ. ΚΟΝΤΟΣ Γ. 25.000 δρχ. ΡΩΣΣΗΣ Κ. 5.000 δρχ. ΔΕΣΠΟΤΟΠΟΥΛΟΣ Γ. 5.000 δρχ. ΠΑΠΟΥΤΣΟΓΛΟΥ Ν. 10.000 δρχ. ΠΑΥΛΙΔΗΣ Α. 15.000 δρχ. ΛΙΚΙΑΡΔΟΠΟΥΛΟΣ Γ 10.000 δρχ. ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ Μ 5000 δρχ. ΔΗΜΗΤΡΑ ΜΠΟΥΔΟΥΤΣΗ 20.000 δρχ., στη μνήμη του άνδρα της Σταύρου.
Η ΓΙΑΝΝΑ και η ο ΓΙΩΡΓΗΣ ΤΡΙΚΑΛΙΝΟΣ 100.000 δρχ. δεύτερη δόση, μέσω ΚΟΒ Πάνω Καισαριανής, στη μνήμη του αείμνηστου Βασίλη Κωτσάβρα, που έφυγε από τη ζωή πικραμένος και πρόωρα.
Ο ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΑΖΟΥΡΑΣ 150.000 δρχ. Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΓΕΩΡΓΑΝΤΑΣ 50.000 δρχ.
Φίλοι του "Ριζοσπάστη" 40.000 δρχ.
Ο ΤΑΣΟΣ αντιστασιακός και η σύζυγός του ΑΛΕΚΑ 50.000 δρχ., δεύτερη ισόποση δόση μέσω ΚΟΒ Καλαμαριάς, στη μνήμη των γονιών τους Κώστα και Θεοδόση και του αδελφού τους Παύλου.
ΤΕΔΚ Λευκάδας 100.000 δρχ. Η Κοινότητα Τσουκαλάδων Λευκάδας 100.000 δρχ.
Ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΤΣΟΛΚΑΣ και τα παιδιά του 100.000 δρχ. μέσω ΚΟ Θεσσαλονίκης, στη μνήμη της συζύγου και μητέρας τους Μάγδας Τσόλκα που συμπληρώθηκαν δυο χρόνια από το θάνατό της. Επίσης, οι ΜΑΡΙΑΝΘΗ και ΕΛΕΝΗ 10.000 δρχ, στη μνήμη του πατέρα τους Βασιλείου Χατζή. Η ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ ΕΥΔΟΚΙΑ 5.000 δρχ. δεύτερη δόση, στη μνήμη του συζύγου της. Η ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΙΩΑΝΝΙΔΟΥ 50.000 δρχ. μέσω ΚΟΒ Πολύγυρου.
Ο ΜΑΥΡΙΔΗΣ Γ. από Προσοτσάνη Δράμας, 100.000 δρχ.
Ο ΗΛΙΑΣ και ΝΩΝΤΑΣ ΒΕΛΙΣΣΑΡΙΔΗΣ 110.000 δρχ. στη μνήμη του αδελφού τους Αντώνη και στην αθάνατη μνήμη όλων όσοι έπεσαν στον αγώνα.
Η ΒΑΣΙΛΙΚΗ Β. ΜΠΑΤΡΑ 10.000 δρχ, μέσω ΚΟ Λάρισας, στη μνήμη του πατέρα της Δημήτρη Ριζάκη των αδελφών της Θόδωρου και Γιάννη Ριζάκη.
Ο ΘΑΝΑΣΗΣ ΡΙΖΑΚΗΣ 5.000 δρχ. στη μνήμη του γιου του Θόδωρου Ριζάκη, που σκοτώθηκε στη Γερμανία το 1992.
Ο ΣΑΡΑΝΤΙΑΔΗΣ ΣΑΡΑΝΤΗΣ από το Ζευγολατιό, 25.000 δρχ ως δεύτερη δόση, μέσω ΝΕ Σερρών.
Ο ΘΩΜΑΣ ΒΑΓΕΝΑΣ 50.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Γαβαλούς, στη μνήμη των γονιών του Αναστασίου και Ασπασίας, των αδελφών του Ανδρέα, Βασίλη, Λάμπρου, ανταρτών του ΕΛΑΣ.
Ο ΚΩΣΤΑΣ ΠΑΠΑΧΡΗΣΤΟΣ από το Μόναχο, 50.000 δρχ.
Μέσω παρ/ματος ΠΕΑΕΑ Ηλιούπολης: ΘΕΟΣ ΣΤΕΦΑΝΟΣ 53.000 δρχ, ως δεύτερη δόση. ΜΥΡΩΝΙΔΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ 40.000 δρχ. ΜΥΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ 10.000 δρχ. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΣ ΝΙΚΟΣ 40.000 δρχ. ΔΕΛΕΝΤΑΣ ΜΗΤΣΟΣ 15.000 δρχ.
Οι ΔΑΦΝΗ και ΣΤΕΛΛΑ και ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΓΥΡΙΟΥ 50.000 δρχ, στη μνήμη των αγωνιστών Γιώργου Παπακώστα, Οδυσσέα Ανδρούτσου και του αδελφού και θείου Στέφανου Τζιοβάρα.
Ο ΣΤΑΥΡΟΣ ΡΩΣΣΙΔΗΣ 100 μάρκα Γερμανίας, μέσω ΚΟΒ Βερολίνου, στη μνήμη των αγαπημένων του συν. αγωνιστών της ΕΑ, Θέμη Μωσαφιδη και Παντελή Δημητριάδη.

Επίσης, οι ΝΟΡΑ και ΣΤΑΥΡΟΣ ΡΩΣΣΙΔΗΣ 100 μάρκα, στη μνήμη της αγαπημένης τους εξαδέλφης Αγγελικής Αφεντουλίδου - Μιχαφιλοβα και του εξαδέλφου τους Δάμωνα Αφεντουλίδη, αγωνιστή της ΕΑ και του ΔΣΕ.

Οι ΚΑΤΕΡΙΝΑ και ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΑΠΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ 50.000 δρχ. για τη διάσωση του ιστορικού αρχείου.
Οι ΕΥΓΕΝΙΑ ΓΚΑΒΕΡΑ και ΑΘΗΝΑ ΜΠΑΛΛΗ 80.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Παγκρατίου, στη μνήμη του συζύγου και πατέρα τους Απόστολου Γκαβέρα, αγωνιστή της ειρήνης.
Ο ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ 20.000 δρχ.
Μέσω ΝΕ Χανίων: ΕΛΜΕ 20.000 δρχ. Δικηγορικός Σύλλογος 30.000 δρχ. Ενωση Αγροτικών Συλλόγων "Ενότητα" 20.000 δρχ. Φιλολογικός Σύλλογος "Κισσαμικός" 20.000 δρχ. Κ. Μ. 50.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Επιστημόνων Χανίων, στη μνήμη των Στέλιου Πιχωρίδη και Σοφοκλή Μαρκιανού.
Μέσω ΚΟΒ Πειραϊκής Χερσονήσου ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΑΠΟΥΝΤΖΟΓΛΟΥ 30.000 δρχ, ωςδεύτερη δόση, στη μνήμη των γονιών του Αντώνη και Βαγγελής.
Ο ΣΤΕΛΙΟΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ 50.000 δρχ, στη μνήμη του φίλου του Νίκου Τρουγούτη.
Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΠΟΥΛΑΚΟΣ 40.000 δρχ, στη μνήμη της γυναίκας του Ζαφειρούλας, μέσω ΚΟΒ Φρυγίας.
Ο ΜΑΥΡΟΚΕΦΑΛΙΔΗΣ ΣΩΚΡΑΤΗΣ,πολιτικός πρόσφυγας, 100.000 δρχ, μέσω ΚΟΒ Κολχίδας Κιλκίς και ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ πολιτικός πρόσφυγας, 10.000 δρχ.
Ο ΠΕΤΡΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΗΣ από τη Σουηδία 35.000 δρχ.
Οι ΜΗΤΣΟΣ και ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΔΟΥΛΗΣ 100.000 δρχ, μέσω ΝΕ Μαγνησίας, στη μνήμη του αξέχαστου αδελφού τους συν. Χρήστου Παπαδούλη με τη συμπλήρωση 12 χρόνων από τον θάνατό του.

Η επιχείρηση της αναπαλαίωσης του δικομματισμού

Η απόφαση του πρωθυπουργού να προχωρήσει στην αναστολή των διώξεων για τις υποθέσεις των υποκλοπών και της ΑΓΕΤ, αποτελεί ικανή αφορμή για να σταθεί κανείς, ξανά, στις διεργασίες που συντελούνται για την αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού. Αλλωστε, αυτή καθεαυτή η κίνηση του Α. Παπανδρέου θα μπορούσε να χαρακτηριστεί, ως μια νέα αφετηρία των εν λόγω διαδικασιών, που ο στόχος τους είναι αυστηρά καθορισμένος: Συναίνεση και πάλι συναίνεση. Οσο για την πλευρά της συγκάλυψης και του συμψηφισμού των σκανδάλων, αποτελεί αναπόσπαστο στοιχείο της και ταυτόχρονα απόλυτα αναγκαίο για την παραπέρα ενίσχυσή της.

Η λογική της συναίνεσης, αυτής της υπέρτατης, πολυδιαφημισμένης "αξίας" του αστικού πολιτικού κόσμου της χώρας, εμφανίζεται ως το εισιτήριο για να "κερδίσει" ο τόπος τη μάχη του 21ου αιώνα! Στην πραγματικότητα, δεν αποτελεί παρά το κουπόνι ευκαιρίας, το "επίτευγμα" που έχει ανάγκη να παρουσιάσει το πολιτικό προσωπικό της άρχουσας τάξης για να μπορεί να ζητήσει "δουλιά"... νομάρχη, στην Ελλάδα της "Νέας Τάξης" και των πολυεθνικών. Ομως η εμπέδωση της "κοινωνικής συνεργασίας", η οικουμενικού τύπου ομοιομορφία του "σφάξε με αγά μου ν' αγιάσω", η "σύνεση" της συναίνεσης, δεν μπορεί, ούτε να πλασαριστεί, ούτε να προωθηθεί με τους πολιτικούς όρους του παρελθόντος. Ο δικομματισμός της "αντιπαράθεσης" πρέπει να παραχωρήσει τη θέση του στο δικομματισμό της συναίνεσης. Αν δεν ήταν τόσο φανερό ότι το νέο περιτύλιγμα του πολιτικού εποικοδομήματος της άρχουσας τάξης αποτελεί μετατροπή της ανάγκης σε φιλοτιμία, τίποτα δεν αποκλείει να διαφημιζόταν ακόμα και ως "νέα θυσία" του αστικού πολιτικού κόσμου, για το καλό - όπως πάντα - του ελληνικού λαού...

Αλλωστε, και το στήσιμο του πρότερου δικομματισμού, του δικομματισμού της"αντιπαράθεσης",τέκνο της ανάγκης υπήρξε. Οι "διαχωριστικές γραμμές", η"σύγκρουση μεταξύ ήλιου και σκότους", ο κάλπικος αντιδεξιισμός του "Δεξιά και Αντιδεξιά", οι κοκορομαχίες του τύπου "είσαι Εφιάλτης, είσαι Ψεύτης", επιβλήθηκαν, εν πολλοίς, από τα ίδια τα πράγματα. Και αυτό γιατί έπρεπε να υπάρχει ο αποτελεσματικότερος, για τις συνθήκες εκείνες, μηχανισμός ελέγχου των κοινωνικών τριβών και εφαρμογής της φιλομονοπωλιακής πολιτικής. Επρεπε να πάρουν υπόψη τους, το υπολογίσιμο επίπεδο του λαϊκού κινήματος και τους στόχους αποπροσανατολισμού και εγκλωβισμού του. Γι' αυτό το λόγο, οι δυο εταίροι είχαν το "ελεύθερο" - αλλά και μεγαλύτερες από σήμερα αντικειμενικές δυνατότητες - να προχωρούν σε επιμέρους διαφοροποιήσεις και αντιθέσεις, να μεγεθύνουν τις διαχειριστικού χαρακτήρα κόντρες τους, να εναλλάσσουν το "καρότο με το μαστίγιο", ώστε το ερώτημα "προς όφελος ποιου κυβερνιέται ο τόπος" να μην βρίσκει εύκολα τη σωστή απάντηση.

Σήμερα, οι συνθήκες έχουν αρκετά αλλάξει. Τα περιθώρια των διαφοροποιήσεων, μεταξύ των πολιτικών φορέων της αστικής τάξης, έχουν ελαχιστοποιηθεί δραματικά. Η ένταση και το βάθεμα της εξάρτησης περιορίζει δραστικά τα περιθώρια αυτονόμησης των καθεστωτικών κομμάτων - ακόμα και σε ζητήματα τακτικών ελιγμών - από τα πολυεθνικά και ιμπεριαλιστικά κέντρα. Γεγονός, που ενισχύεται ακόμη περισσότερο από τις συνεχώς εντεινόμενες εκφράσεις της πολύπλευρης κρίσης των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων, της ογκούμενης συνεχώς λαϊκής δυσπιστίας και δυσαρέσκειας, αλλά και τις αυξανόμενες απαιτήσεις του πολυεθνικού κεφαλαίου.

Ο δικομματισμός της συναίνεσης καλείται, λοιπόν, να κληρονομήσει το ρόλο του υπηρέτη της άρχουσας τάξης. Η εμφάνισή του στο προσκήνιο διευκολύνεται από το χαμηλό επίπεδο του μαζικού λαϊκού κινήματος, αλλά και το δυσμενή συσχετισμό των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων, όχι μόνο στο εσωτερικό, αλλά και στο διεθνές μέτωπο. Ταυτόχρονα όμως, ο δικομματισμός της συναίνεσης είναι και αναγκαίος στους γενικότερους στόχους της άρχουσας τάξης. Είναι το απαραίτητο όχημα, για να "περπατήσει" η γενικότερη επιχείρηση της πλήρους ενσωμάτωσης και της απόλυτης υποταγής της εργατικής τάξης στη λογική του "κοινωνικού εταιρισμού". Είναι το πολιτικό εργαλείο, που θα χρησιμοποιήσει η αστική τάξη για να "ξεμπερδέψει οριστικά" - όπως πιστεύει - όχι μόνο με την ύπαρξη του λαϊκού κινήματος, αλλά και με το... φάντασμά του.

Στη φιλοτέχνηση της τακτικής τους, οι αστικοί πολιτικοί σχηματισμοί δεν παραλείπουν να κάνουν λόγο για τη διαρκή κατηφόρα, στην οποία πορεύεται ο τόπος. Πορεία, που υποτίθεται ότι θα αναστραφεί, αν επιτύχουν τα συναινετικά τους σχέδια. Ομως για να κριθεί ενδεδειγμένο ένα φάρμακο πρέπει να καταπολεμά τα αίτια της ασθένειας. Αλήθεια, αυτή η κατηφόρα δεκαετιών είναι αποτέλεσμα της έλλειψης συναίνεσης; Δε φταίει η πολιτική που εφαρμόστηκε και εφαρμόζεται; Οχι λένε, επί της ουσίας, οι συναινετικά ψευδολογούντες. Αυτοί, που - συναινετικά κατά τα άλλα - καλλιέργησαν και καλλιεργούν τη λογική της Ψωροκώσταινας. Αντίληψη, που η σημερινή της εκδοχή περνά μέσα από το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας και το μάντρωμα της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση και το ΝΑΤΟ. Που η πολιτική τους εξυπηρετεί τη βίαιη ανακατανομή των εισοδημάτων προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, γεννά την απόλυτη και σχετική εξαθλίωση για τους εργαζόμενους και το θησαυρισμό ελάχιστων χρυσοκάνθαρων.

Ζητούν τη συναίνεση για να προωθήσουν την ανανέωση, τον πολιτικό και κοινωνικό εκσυγχρονισμό, όπως λένε. Σύμφωνοι. Η ανάγκη του εκσυγχρονισμού σε όλα τα επίπεδα είναι ολοφάνερη. Ο αναχρονισμός - και όχι μόνον αυτός - είναι βασικό γνώρισμα της σημερινής πραγματικότητας. Μόνο, που έχει ως βασική του αιτία και αφετηρία, το γεγονός της μεγάλης απόστασης που χωρίζει τα συμφέροντα του λαού και τις ανάγκες της χώρας από τις δικομματικά εφαρμοζόμενες πολιτικές. Οι βαθύτερες ρίζες του βρίσκονται στο ίδιο το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, που υπηρετούν οι επίδοξοι "εκσυγχρονιστές" του ωμού και βάρβαρου στις μέρες μας καπιταλισμού.Οσο για τη διγλωσσία, την υποκρισία, τη ρουσφετολογία, τον αποπροσανατολισμό, τη διάβρωση, την πολύμορφη ηθική κρίση και το ξεφτίλισμα αξιών και ιδανικών, που... καταγγέλλουν οι υπέρμαχοι του "να λέμε την αλήθεια στο λαό", δεν αποτελούν παρά αναπόφευκτες συνέπειες του συστήματος και της πολιτικής τους. Είναι τα δικά τους "όπλα", τα μέσα, που χρησιμοποιούν για να εφαρμόζουν την πολιτική τους. Σήμερα θέλουν να απαλλαγούν από τα βαρίδια αυτά. Θέλουν, με άλλα λόγια, να εκσυγχρονίσουν τα μέσα εξαπάτησης του ελληνικού λαού. Πατούν στην υπαρκτή ανάγκη του εκσυγχρονισμού, για την προώθηση, όχι των λύσεων στα προβλήματα του τόπου και των υπαρκτών αντιφάσεων, αλλά των δικών τους σχεδίων. Βαφτίζουν ανανέωση, από τη συντηρητική Αναθεώρηση του Συντάγματος μέχρι την "κατάργηση" των κοινωνικών κατακτήσεων! Ζητούν, ουσιαστικά, τη συναίνεση (διάβαζε υποταγή) του ελληνικού λαού, για την εντονότερη εφαρμογή των συντηρητικών τους επιλογών. Χωρίς, όμως, να χρησιμοποιούν, πλέον, τα... αναχρονιστικά φτιασιδώματα και τρικ.

Υπάρχει, όμως, και ο άλλος δρόμος: Ο δρόμος της ανανέωσης προς όφελος του λαού. Ο δρόμος της απειθαρχίας στα κελεύσματα της συναινετικής προώθησης των συμφερόντων των πολυεθνικών και των ιμπεριαλιστών.Απειθαρχία, που θα βρίσκει έκφραση στην ανάπτυξη μαζικών λαϊκών αγώνων και θα αντανακλάται σε πολιτικό επίπεδο, με στόχο τη διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας για την εφαρμογή μιας άλλης, ριζικά διαφορετικής, πολιτικής.Βασικός μοχλός για την προώθηση αυτής της φιλολαϊκής ανανέωσης δεν μπορεί να είναι σήμερα, παρά η αποφασιστική ενίσχυση του μαζικού λαϊκού κινήματος και του ΚΚΕ. Πρόκειται για τις μοναδικές σήμερα πολιτικές και κοινωνικές σταθερές, που μπορούν να εγγυηθούν την αντιπαράθεση των ρήξεων και των ανατροπών του κατεστημένου, απέναντι στις συναινετικές, αντιδραστικές αναπαλαιώσεις του δικομματισμού. Οσο για εκείνους, που βλέπουν ως αναγκαιότητα αυτόν το φιλολαϊκό - και σε τελευταία ανάλυση - πραγματικό εκσυγχρονισμό, αλλά ολιγωρούν, έχουν τεράστιες ευθύνες. Σήμερα, πρέπει να δώσουν την απάντηση στα μεγάλα "ναι" και "όχι".

Καθώς περνάμε από το δικομματισμό της "αντιπαράθεσης", σ' αυτόν της "συναίνεσης", ενισχύεται η ανάγκη μιας πραγματικά, νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας

σποτ 2ης

Καθώς περνάμε από το δικομματισμό της "αντιπαράθεσης" σ' αυτόν της "συναίνεσης", ενισχύεται η ανάγκη μιας πραγματικά νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας