Στο μεταξύ, μέχρι τώρα ακούγαμε για την «αναλογικότητα» στη σφαγή του Παλαιστινιακού λαού, για την οποία μιλάνε κυβέρνηση, ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ και λοιποί, χωρίς να λένε βέβαια στα πόσα νεκρά παιδιά είναι «δικαιολογημένη» και «αναλογική» η γενοκτονία από το κράτος του Ισραήλ. Από προχτές μάθαμε και για την «αναλογικότητα» στη δίωξη όσων αγωνίζονται για να έχει ο Παλαιστινιακός λαός ελεύθερη πατρίδα! Και μας το δίδαξε - ποιος άλλος; - ο ΣΥΡΙΖΑ και ο τομεάρχης Προστασίας του Πολίτη, Κ. Μπάρκας, ο οποίος έγραψε για την άθλια τρομοκρατική σύλληψη του 22χρονου Παλαιστίνιου: «Θεωρούμε υπερβολική και έξω από κάθε έννοια αναλογικότητας τη σύλληψη και τον σχηματισμό δικογραφίας σε βάρος του νεαρού άνδρα». Μια... υπερβολή - συμπεραίνει κανείς - η προσπάθεια της κυβέρνησης να φιμώσει όποιον δεν στοιχίζεται με την εμπλοκή στα βρώμικα σχέδια ΗΠΑ - ΝΑΤΟ - ΕΕ και την υποστήριξη του συμμάχου τους Ισραήλ.
Οι πολλές αντιφάσεις στην εξιστόρηση γεγονότων της 7ης Οκτώβρη στο Ισραήλ ψυλλιάζουν και τον πιο αδαή για το σαθρό έδαφος πάνω στο οποίο προσπαθούν να στηρίξουν τις κατασκευασμένες ειδήσεις για να ξεπλύνουν την ισραηλινή κατοχή και τη σφαγή στη Γάζα. Τις μέρες αυτές αναδημοσιεύεται στον ελληνικό Τύπο («ΝΕΑ», «Πρώτο Θέμα») μια ανάλυση δημοσιογράφου του «Guardian» με πληροφορίες για το πώς οργανώθηκε η επίθεση της Χαμάς. Ανάμεσα όμως στο κατεβατό περνάνε και μερικές γραμμές που δεν κολλάνε με το βασικό «αφήγημα» του υπόλοιπου κειμένου. Αντιγράφουμε: «Σε κάθε μονάδα (σ.σ. των Παλαιστινίων) δόθηκε ένας ξεχωριστός στόχος: Μια στρατιωτική βάση, ένα κιμπούτς, ένας δρόμος ή μια πόλη. Συχνά οι εντολές τους συνοδεύονταν από χάρτες που έδειχναν λεπτομέρειες για τις άμυνες και τις θέσεις - κλειδιά (...) Το ρέιβ πάρτι στο οποίο έχασαν τη ζωή τους 260 άνθρωποι, πιστεύεται πως δεν ήταν μεταξύ των αρχικών στόχων (...) Αλλες ομάδες διατάχθηκαν να υπερασπιστούν τις θέσεις τους κατά των ισραηλινών στρατιωτικών δυνάμεων, όταν αυτές έρχονταν, συχνά με ενέδρες σε βασικούς δρόμους». Επίσης, ως βασικός στόχος περιγράφεται το πιάσιμο ομήρων. Ολα αυτά παραπέμπουν σε στρατιωτικούς στόχους και σε συνδυασμό με μαρτυρίες των ίδιων των Ισραηλινών, επιβεβαιώνουν ότι τη μέρα εκείνη δόθηκαν μάχες σώμα με σώμα, ενώ πολλοί άμαχοι βρέθηκαν σε διασταυρούμενα πυρά. Ακόμα και το ρέιβ πάρτι, που βρίσκεται σε «γκρίζα ζώνη» ως προς τα πραγματικά περιστατικά, τώρα «θολώνει» ακόμα περισσότερο. Οποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για την αλήθεια, δεν μπορεί να αφήνει τέτοιες σοβαρές αποκαλύψεις να περνάνε στο «ντούκου», κάτω από το χαλί της ισραηλινής προπαγάνδας, που έχει αρχίσει να αγκομαχάει στην ανηφόρα...
Με τον ...αραμπά προχωράει το χιλιοδιακηρυγμένο από την κυβέρνηση πρόγραμμα πρωτοβάθμιου προσεισμικού ελέγχου δημοσίων κτιρίων, ιδιαίτερα των σχολικών κτιρίων, πολλά από τα οποία είναι παμπάλαια. Και ενώ η πρώτη ανακοίνωση έγινε πριν από σχεδόν έναν χρόνο, μετά τους πολύνεκρους σεισμούς σε Τουρκία και Συρία, κάτω από τη δίκαιη πίεση και αγωνία μαθητών και γονιών, μόλις τη Δευτέρα ανακοινώθηκε όχι η έναρξη των ελέγχων, αλλά η λειτουργία της ηλεκτρονικής πλατφόρμας (!) όπου το επόμενο δίμηνο θα καταχωρούνται τα δημόσια κτίρια για να... ξεκινήσουν (κάπου - κάπως - κάποτε) οι έλεγχοι. Στο περίμενε δηλαδή μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικοί το λιγότερο μέχρι το τέλος του χρόνου, ενώ οι έλεγχοι αναμένεται να ολοκληρωθούν σε 14 μήνες, δηλαδή το 2025 στην καλύτερη περίπτωση! Είναι εγκληματικό ότι το κράτος δεν έχει μεριμνήσει ήδη από «χτες» για τον έλεγχο των δημοσίων κτιρίων - ειδικά των 20.000 σχολείων - και συνεχίζει να καθυστερεί απαράδεκτα. Ενώ ζούμε στη χώρα με την υψηλότερη σεισμική επικινδυνότητα στην Ευρώπη και έκτη παγκοσμίως, η ασφάλεια του λαού και των παιδιών του αφήνεται στο «πάμε κι όπου βγει». Από τα ίδια τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το υπουργείο Πολιτικής Προστασίας, το 78% των κτιρίων στη χώρα είναι κατασκευασμένα είτε χωρίς αντισεισμικό κανονισμό, είτε με αυτόν του 1959! Και εδώ μιλάμε μόνο για πρωτοβάθμιο έλεγχο, που τόσα χρόνια δεν έγινε, πόσο μάλλον ο δευτεροβάθμιος και οι αναγκαίες επισκευές. «Δεν θέλουμε να ζούμε από τύχη», έλεγε ένα από τα συνθήματα στις μεγάλες διαδηλώσεις μετά το έγκλημα στα Τέμπη. Και συνεχίζει να ισχύει στο ακέραιο.
1799 Ο Ναπολέων Βοναπάρτης με πραξικόπημα ανακηρύσσεται πρώτος ύπατος της Γαλλίας («18η Μπρυμαίρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη»).
1866 Ολοκαύτωμα της Μονής Αρκαδίου στην επαναστατημένη Κρήτη.
1917 Εκδηλώνεται η αντεπαναστατική κίνηση των Κερένσκι και Κρασνόφ κατά των επαναστατημένων Ρώσων εργατών και της νεαρής σοβιετικής εξουσίας, που κερδίζει συνεχώς νέες θέσεις.
1918 Εκατοντάδες χιλιάδες εξεγερμένοι εργάτες και στρατιώτες κατακλύζουν το κέντρο του Βερολίνου (Γερμανική Επανάσταση). Η μοναρχία της Γερμανίας ανατρέπεται και ο αυτοκράτορας Γουλιέλμος ο Β' εγκαταλείπει τη χώρα. Ο πρίγκιπας Μαξ αναθέτει την πολιτική διαχείριση της αστικής εξουσίας στους Σοσιαλδημοκράτες, διορίζοντας στην καγκελαρία τον ίδιο τον επικεφαλής του Γερμανικού Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος, Φρίντριχ Εμπερτ. Η πτώση της μοναρχίας για τους Σοσιαλδημοκράτες σήμαινε και το τέλος της επανάστασης, για τους επαναστάτες Σπαρτακιστές ωστόσο δεν ήταν παρά το πρώτο βήμα. Απευθυνόμενος στη συνέλευση των Σοβιέτ, ο Κ. Λίμπκνεχτ προειδοποιούσε: «Πρέπει να ρίξω νερό στο κρασί του ενθουσιασμού σας. Η αντεπανάσταση βρίσκεται ήδη εν εξελίξει. Μπορεί να αρκεστεί το προλεταριάτο στην εξουδετέρωση των Χοεντσόλερν (σ.σ. της μοναρχίας); Ποτέ πια! Η κατάργηση της κυριαρχίας των τάξεων, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης, η εγκαθίδρυση του σοσιαλισμού - αυτός είναι ο σκοπός μας. Η σημερινή κυβέρνηση αυτονομάζεται σοσιαλιστική. Μέχρι τώρα όμως, ενήργησε μόνο για τη διατήρηση της καπιταλιστικής ιδιοκτησίας».
1918 Κυκλοφορεί το πρώτο φύλλο της εφημερίδας της επαναστατικής οργάνωσης του «Σπάρτακου» στη Γερμανία, «Ρότε Φάνε» («Κόκκινη Σημαία»).
1938 Τη νύχτα της 9ηςπρος 10 Νοεμβρίου οι ναζί εξαπολύουν μαζικό πογκρόμ κατά των Εβραίων της Γερμανίας και της Αυστρίας («Νύχτα των Κρυστάλλων»).
1953 Ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της Καμπότζης, η οποία ήταν γαλλική αποικία από το 1863.
1970 Πεθαίνει ο στρατιωτικός και πολιτικός Σαρλ Ντε Γκολ, Πρόεδρος της Γαλλίας (1958-1969).
1993 Καταρρέει η θρυλική γέφυρα του ποταμού Νερέτβα στο Μοστάρ, ως αποτέλεσμα του βομβαρδισμού της στον πόλεμο της Βοσνίας. Η στρατηγική αυτή γέφυρα είχε αντέξει 400 χρόνων πολέμους και μάχες για τον έλεγχό της.