Με αφορμή την απόδραση κρατουμένων από τις φυλακές Κορυδαλλού, το σύνολο των πολιτικών αναλύσεων και η «αιχμή» που αναδείχτηκε ήταν το «δεν υπάρχει κράτος». Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια, αφού κάθε λίγο και λιγάκι η λογική του «ξέφραγου αμπελιού», του «ανύπαρκτου κράτους», φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα του αστικού Τύπου. Πατώντας σε αυτή τη λογική που καλλιεργείται, το αστικό κράτος παίρνει νέα ή εντείνει τα ήδη υπάρχοντα σκληρά κατασταλτικά μέτρα. Που έχουν στόχο το χτύπημα του μαζικού λαϊκού κινήματος και τον παραπέρα περιορισμό των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Είναι ξεκάθαρο πως το κράτος και υπάρχει και υπηρετεί απόλυτα το λόγο για τον οποίο υπάρχει. Να ασκεί βία για λογαριασμό εκείνου που κατέχει την εξουσία. Στην προκειμένη περίπτωση, το κράτος και οι μηχανισμοί του (αστυνομία, Δικαιοσύνη κλπ.) είναι πανέτοιμο και υπαρκτό να υπερασπιστεί την εξουσία της αστικής τάξης, του μεγάλου κεφαλαίου, των μονοπωλίων. Το βιώνουν καθημερινά οι εργάτες, οι μαθητές, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα.

Στην περίπτωση της απόδρασης, «πριν αλέκτορα φωνήσαι», η κυβέρνηση - με αφορμή το γεγονός - εξήγγειλε νομοθετική ρύθμιση που καταργεί την ανωνυμία των κατόχων καρτοκινητών τηλεφώνων. Η συγκεκριμένη ρύθμιση δεν έχει καμία σχέση με την κατάσταση στις φυλακές, αφού δεν επιτρέπεται η χρήση κινητών τηλεφώνων από τους κρατούμενους. Αντιθέτως, βρίσκεται μέσα στα πλαίσια της προώθησης των κατευθύνσεων της ΕΕ για την παρακολούθηση και αποθήκευση των τηλεφωνικών συνομιλιών, της επικοινωνίας μέσω διαδικτύου και, γενικότερα, κάθε επικοινωνίας. Είναι ένα ακόμη κατασταλτικό μέτρο κατά των στοιχειωδών λαϊκών δικαιωμάτων.

Για την απόδραση δεν ευθύνεται η ανυπαρξία κράτους. Υπάρχουν συγκεκριμένες πολιτικές ευθύνες των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ για τον προσανατολισμό των κατασταλτικών μηχανισμών ενάντια στο λαϊκό κίνημα. Γι' αυτό εκπαιδεύονται οι κατασταλτικοί μηχανισμοί και όχι για να αντιμετωπίζουν το κοινό ποινικό έγκλημα. Πολιτικές ευθύνες υπάρχουν επίσης για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται το σωφρονιστικό σύστημα της χώρας, που βαραίνουν τις κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Ευθύνες για την απάνθρωπη κατάσταση των φυλακών, για το γεγονός ότι η επανένταξη των κρατουμένων - που θα έπρεπε να είναι η «λυδία λίθος» του συστήματος - δεν υφίσταται καν, γιατί τα όποια μέτρα που παίρνονται είναι ευκαιριακά και στρέφονται μόνο στην εκτόνωση της όποιας κατάστασης (όπως π.χ. ο νόμος για το σωφρονιστικό σύστημα που ψήφισαν ΝΔ και ΠΑΣΟΚ το Νοέμβρη του 2008) και όχι στην ουσιαστική αντιμετώπιση των προβλημάτων. Ακόμη, λοιπόν, και για την κατάσταση του σωφρονιστικού συστήματος υπάρχει πολιτική, υλοποιείται πολιτική, μόνο που αυτή είναι στην ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση απ' την επίλυση των προβλημάτων.

Αλλά αυτή είναι η μία μόνο πλευρά του νομίσματος. Η άλλη πλευρά δείχνει πως το κράτος όχι μόνο λειτουργεί, αλλά λειτουργεί και «ρολόι» όταν πρόκειται να αντιμετωπίσει τον πραγματικό εχθρό του, δηλαδή, το μαζικό, λαϊκό, περιφρουρημένο κίνημα. Δουλεύει «ρολόι», όταν επιδιώκει να εκφοβίσει και να τρομοκρατήσει το λαό, να τον μετατρέψει σε παθητικό ακροατή των αποφάσεων εκείνων που του στερούν και τα πλέον στοιχειώδη δημοκρατικά του δικαιώματα. Δουλεύει «ρολόι», όταν στοχεύει στην εξυπηρέτηση των μεγαλοεπιχειρηματικών συμφερόντων, όταν πρόκειται να κατεδαφίσει τις λαϊκές κατακτήσεις.

Συγκεκριμένα, το κράτος υπάρχει:

• Οταν πάνω από 150.000 μετανάστες και πρόσφυγες, που ήρθαν στη χώρα μας χωρίς τα απαραίτητα έγγραφα, πιάστηκαν πέρσι από τις ελληνικές αρχές, σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης.
• Οταν μετατρέπουν το κέντρο της Αθήνας σε αστυνομοκρατούμενη ζώνη με την «εντατικοποίηση των ελέγχων με την ενίσχυση των περιπολιών με 240 επιπλέον αστυνομικούς, οι οποίοι θα στελεχώσουν το νεοσύστατο τμήμα πεζών περιπολιών της ΓΑΔΑ».
• Οταν «επιτρέπεται η χρήση αστυνομικών σκύλων κατά τις πεζές περιπολίες από ένστολους αστυνομικούς σε δημόσιους χώρους για την καταδίωξη και σύλληψη ατόμων(...)».

Το κράτος υπάρχει:

• Οταν παραμονές των Ολυμπιακών Αγώνων εγκατέστησε 293 χαφιεδοκάμερες στους δρόμους της Αθήνας, οι οποίες καταγράφουν ακόμη και διαδηλώσεις.
• Οταν η Δημοτική Αστυνομία μετατρέπεται σε μηχανισμός καταστολής δίπλα στην ΕΛ.ΑΣ.
• Οταν για την ασφάλεια των Ολυμπιακών Αγώνων και την εγκατάσταση του ηλεκτρονικού συστήματος παρακολούθησης και επιτήρησης των κατοίκων της Αττικής, το γνωστό C4i, κόστισε 255 εκατ. ευρώ.
• Οταν στην ΕΛ.ΑΣ. υπηρετούν περίπου 50.000 άνδρες, όπου ένας απ' τους βασικούς προσανατολισμούς της είναι το χτύπημα των λαϊκών αγώνων.

Το κράτος υπάρχει, όταν πρόκειται να δώσει 28 δισ. ευρώ στους τραπεζίτες, ξεπουλά την «Ολυμπιακή», τον ΟΤΕ, τον ΟΣΕ, τα λιμάνια. Υπάρχει, όταν επιβάλλει πρόστιμα - χάδι στους μεγαλοβιομήχανους που έχουν μετατρέψει ολόκληρες περιοχές της Βοιωτίας σε χαβούζα εδώ και 40 χρόνια. Οταν στήνει «μαθητοδικεία» και «αγροτοδικεία», μετά απ' τις αγωνιστικές τους κινητοποιήσεις. Οταν επιτίθεται στους συνταξιούχους με ΜΑΤ, όταν στέλνει ασφαλίτες να παρακολουθήσουν τις εργατικές συνελεύσεις.

Η καραμέλα του «δεν υπάρχει κράτος» κρύβει τη βούληση της αστικής τάξης, να θωρακίσει ακόμη περισσότερο το κράτος της. Θέλουν να ενισχύσουν ακόμη παραπέρα τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και ενόψει της επερχόμενης κρίσης, για ν' αντιμετωπίσουν την οξυμένη λαϊκή αγανάκτηση και την οργανωμένη λαϊκή πάλη. Θέλουν να περιορίσουν ασφυκτικά τα εργατικά και λαϊκά δικαιώματα. Και, φυσικά, όταν λένε ότι θέλουν «περισσότερο κράτος», ώστε οι «πολίτες αυτής της χώρας να αισθάνονται ασφάλεια», το εννοούν στην κατεύθυνση της καταστολής, για να αντιμετωπίσουν τον πραγματικό εχθρό του κράτους. Τον εχθρό λαό και το οργανωμένο, μαζικό, περιφρουρημένο εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα.

Τέλος, σε ό,τι έχει σχέση με τέτοια γεγονότα, οι μηχανισμοί του αστικού κράτους, η αστυνομία, έχουν ανάγκη το έγκλημα. Πολλές φορές έχει αποκαλυφθεί ότι ανακατεύονται άνθρωποί τους στο όνομα της αντιμετώπισης του εγκλήματος. Χώρια ότι η ίδια η ύπαρξη των κατασταλτικών μηχανισμών χρειάζεται το άλλοθί της που της το προσφέρει το έγκλημα. Οπως και το έγκλημα χρειάζεται τους κατασταλτικούς μηχανισμούς και σε περιπτώσεις τους χρησιμοποιεί . Επιπλέον, το σύμπλεγμα αυτό εντάσσεται επίσης στην καταστολή των αγώνων. Σαν τους μηχανισμούς που τους ονομάζουν «τρομοκρατία» και είναι δικοί τους, του αστικού κράτους ή τους χρησιμοποιεί. Είναι μέρος της ενίσχυσης της εξουσίας των μονοπωλίων.

Ο λαός, σε αυτές τις συνθήκες, πρέπει να πολιτικοποιήσει τον αγώνα του και να αγωνιστεί, όχι μόνο για την περιφρούρηση των κατακτήσεών του, των λαϊκών ελευθεριών και δικαιωμάτων του, (να γιατί συνδέεται η πάλη τους με την πάλη για ρήξη και ανατροπή), αλλά να αντεπιτεθεί ενάντια στο κράτος αυτό που είναι σύμφυτο του εκμεταλλευτικού συστήματος. Απέναντι στην ολομέτωπη επίθεση της αστικής τάξης και του κράτους της, χρειάζεται ολομέτωπη αντεπίθεση των εργαζομένων, των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, με πρόγραμμα και στόχους πάλης, με στόχο και προοπτική τη λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία, το σοσιαλισμό. Για ένα εργατικό κράτος που θα είναι υπέρ των λαϊκών συμφερόντων, που θα θωρακίζει τα δικαιώματα των εργαζομένων, που θα ενισχύει τις λαϊκές ελευθερίες.