Σε άλλες εποχές η πληροφορία για το ξεπούλημα της Διώρυγας της Κορίνθου στο αδηφάγο ιδιωτικό κεφάλαιο θα ήταν αδιανόητη. Σε πιο κοντινές εποχές η ίδια πληροφορία θα αποτελούσε σκάνδαλο πρώτου μεγέθους και πιθανά να ανάγκαζε υπουργούς, γραμματείς και "φαρισαίους" σε παραίτηση. Σήμερα, όμως, στην εποχή του "εκσυγχρονισμού", το επικείμενο ξεπούλημα της Διώρυγας ακούγεται σε πολλούς σαν αναμενόμενο, καθώς η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κάνει αγώνα δρόμου προκειμένου να προλάβει στη διάρκεια της θητείας της να παραδώσει τις πιο κερδοφόρες κρατικές επιχειρήσεις στο ντόπιο και το πολυεθνικό κεφάλαιο, έτσι ώστε να φαίνεται στους εκπροσώπους του πιο χρήσιμη και αναντικατάστατη από μια κυβέρνηση της ΝΔ. Ετσι, για κάποιους φαντάζει αναπόφευκτη η ιδιωτικοποίηση της "Ανώνυμης Εταιρίας Διώρυγα Κορίνθου" (ΑΕΔΙΚ), μετά την τροποποίηση του ιδρυτικού της νόμου που ψήφισε πρόσφατα η πλειοψηφία στη Βουλή. Οχι, όμως, για τους εργαζόμενους της επιχείρησης και το λαό της Κορινθίας, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να ματαιώσουν το ξεπούλημα, επικαλούμενοι λόγους οικονομικούς, αλλά και ευρύτερα πολιτισμικούς.

Για τους Κορίνθιους η διώρυγα είναι κάτι σαν σύμβολο της περιοχής τους. Ενθύμιο όλων εκείνων που την ονειρεύτηκαν και επιχείρησαν την κατασκευή της. Από τον τύραννο της Κορίνθου Περίανδρο,τον οποίο ένας δυσμενής χρησμός ανάγκασε να σταματήσει τα έργα κατασκευής, μέχρι τον Δημήτριο τον Πολιορκητή στους Αλεξανδρινούς χρόνους και, κατοπινά, μέχρι τον Νέρωνα,ο οποίος απέστειλε χιλιάδες σκλάβους που άρχισαν τη διάνοιξη, αλλά σταμάτησε κι αυτός τα έργα, επειδή κάποιοι Αιγύπτιοι μαθηματικοί του είπαν πως αν γινόταν το έργο, θα άδειαζε ο Κορινθιακός. Τελικά, το πανάρχαιο όνειρο έγινε πραγματικότητα το 1893, αφού χρειάστηκαν 10 χρόνια κατασκευαστικών έργων και εκατόμβες εργατών οι οποίοι έχασαν τη ζωή τους στη διάρκεια των εργασιών. Σύμφωνα με στοιχεία της εποχής, μόνο κατά τα εγκαίνια, όταν γκρεμίστηκαν τα τοιχία για να εισχωρήσει η θάλασσα στο κανάλι, έχασαν τη ζωή τους 150 άνθρωποι.

Αν κάποιοι ψυχροί υπολογιστές ισχυριστούν ότι τα παραπάνω είναι απλά "φτηνός συναισθηματισμός", που συγκινεί μόνο τους κατοίκους της περιοχής, τότε η παράθεση των αριθμών θα τους αποστομώσει. Γιατί η ψυχρή λογική των αριθμών δείχνει πως η ΑΕΔΙΚ έχει ετήσια κερδοφορία της τάξης των 300 εκατομμυρίων δραχμών και αποθεματικό ύψους 4,5 δισ. δραχμών.Κανένας, λοιπόν, δεν μπορεί να τη χαρακτηρίσει "προβληματική" για να χρυσώσει το χάπι της παράδοσής της στο εφοπλιστικό κεφάλαιο. Είναι απλά άλλη μια κερδοφόρα για το δημόσιο επιχείρηση, την οποία η κυβέρνηση, εφαρμόζοντας την πολιτική της ΕΕ, ετοιμάζεται να χαρίσει στο ιδιωτικό κεφάλαιο, ζημιώνοντας τους εργαζόμενους και το κράτος. Μάλιστα, όπως φαίνεται στο άρθρο 7 της πρόσφατης τροποποίησης του ν. 1067/80 που ρυθμίζει τη λειτουργία της ΑΕΔΙΚ "στην ΑΕΔΙΚ δύνανται να καταβάλλονται οι επιχορηγήσεις του δημοσίου και της Ευρωπαϊκής Ενωσης μέσω του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων μετά από κοινή απόφαση των υπουργών Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών". Αυτό πολύ απλά σημαίνει πως ο αγοραστής, δίνοντας ψίχουλα, θα καρπώνεται τα τεράστια κέρδη της επιχείρησης, αλλά και τις κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις.Και μόνο αυτό το στοιχείο δείχνει πεντακάθαρα πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι το χάρισμα μιας υγιούς επιχείρησης στο κεφάλαιο.

Οπως συμβαίνει συνήθως σε ανάλογες περιπτώσεις, τα προεόρτια του ξεπουλήματος είναι η απαξίωση της επιχείρησης, αλλά και η άσκηση πιέσεων στους εργαζόμενους. Φυσικά η ΑΕΔΙΚ δε θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση. Ετσι, η διοίκηση της επιχείρησης, παρά τις εκκλήσεις των εργαζόμενων, δε λαμβάνει μέτρα στήριξης των πρανών της διώρυγας, με αποτέλεσμα να κινδυνεύει η ζωή των εργαζόμενων. Τα πρανή στις όχθες της διώρυγας έχουν διαβρωθεί από το χρόνο, τις καιρικές συνθήκες και τη θαλάσσια διάβρωση, με αποτέλεσμα να πέφτουν μεγάλα κομμάτια βράχων και χωμάτων μέσα στο κανάλι, θέτοντας σε κίνδυνο τόσο τη ζωή των εργαζόμενων όσο και την ασφάλεια των διερχόμενων πλοίων. Είναι θαύμα πως μετά από τόσες κατακρημνίσεις δεν υπήρξαν ακόμη ανθρώπινα θύματα, αλλά κανείς δεν ξέρει πότε μπορεί να συμβεί κι αυτό. Η διοίκηση της επιχείρησης δεν έχει πάρει κανένα μέτρο σ' αυτή την κατεύθυνση. Μάλιστα, πριν από λίγα χρόνια είχε ξεκινήσει να κάνει έργα υποστύλωσης, τα οποία σταμάτησε "συμπτωματικά", όταν άρχισε η συζήτηση για την ιδιωτικοποίηση της διώρυγας. Είναι, άραγε, καχύποπτοι ή απλά διορατικοί όσοι πιστεύουν πως εσκεμμένα δε γίνονται έργα υποστύλωσης και ασφάλειας μέχρι να ξεπουληθεί η διώρυγα, ώστε αμέσως μετά ο "ικανότατος" ιδιώτης, χρησιμοποιώντας κρατικές και ευρωπαϊκές επιχορηγήσεις, να αποδείξει τα "πλεονεκτήματά" του απέναντι στην "κρατική αδιαφορία";

Ομως, η ζωή των εργαζομένων και όσων επιβαίνουν στα διερχόμενα πλοία δεν μπορεί να τίθεται έτσι ωμά σε κίνδυνο για να παίζονται τέτοια παιχνίδια. Και, κυρίως, δεν μπορεί να περιμένει πότε θα δεήσουν οι αρμόδιοι να πάρουν μέτρα ασφαλείας.

Κοντά σ' αυτό το πρόβλημα έρχεται να προστεθεί και η εξαθλίωση μιας μεγάλης μερίδας εργαζόμενων, της πιο παραγωγικής. Πρόκειται για εκείνους που εργάζονται στη θάλασσα μέσα στις ακάτους και τα ρυμουλκά καθώς και τους πλοηγούς. Στην πλάτη τους παίζεται μια κακόγουστη φάρσα. Η επιχείρηση απασχολεί περίπου 170 εργαζόμενους. Από αυτούς οι 65 δουλεύουν στα πλοία και οι υπόλοιποι είναι διοικητικό προσωπικό. Κάνοντας λαθροχειρίες η επιχείρηση ισχυρίζεται πως "υπάρχει πλεονάζον προσωπικό", θεωρώντας πως οι 170 εργαζόμενοι είναι πολλοί. Ομως, ανεξάρτητα από τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπόλοιποι, οι 65 ναυτικοί δουλεύουν κυριολεκτικά σε καθεστώς γαλέρας,καθώς δεν επαρκούν για την κάλυψη των βαρδιών. Μάλιστα, τα ρεπό και οι άδειες τείνουν να γίνουν άγνωστες λέξεις γι' αυτούς. Πολλές φορές, όταν κάποιους αρρωστήσει, οι υπόλοιποι δουλεύουν 12ωρα για να καλύψουν την απουσία του. Κάποιοι έχουν συμπληρώσει τις προϋποθέσεις συνταξιοδότησης, αλλά παραμένουν, καθώς η εργοδοσία ζητά από τους υπόλοιπους να καλύψουν το κενό τους με διπλοβάρδιες ή με καταργήσεις ακάτων. Ταυτόχρονα, επειδή η εργασία είναι εξειδικευμένη και απαιτεί ναυτική ικανότητα, δε γίνεται λόγος για μετατάξεις διοικητικού προσωπικού σε θέσεις ναυτικών.

Από την άλλη, οι αμοιβές είναι χαμηλότερες από τα προβλεπόμενα. Να σκεφθεί κανείς πως ο βασικός μισθός ενός ναύτη είναι 163.000 δραχμές και ενός κυβερνήτη ακάτου είναι 170.000 δραχμές, όταν ο αντίστοιχος μισθός μιας καθαρίστριας στην ίδια επιχείρηση είναι 174.000 δραχμές. Ο κυβερνήτης ενός ρυμουλκού παίρνει 180.000 δραχμές, όταν ο ανειδίκευτος εργάτης της ίδιας επιχείρησης παίρνει βασικό μισθό 196.000 δραχμές. Οι πλοηγοί δουλεύουν σε περιόδους αιχμής ασταμάτητα 48 ώρες, ενώ οι αμοιβές τους είναι πολύ κατώτερες από τις προβλεπόμενες. Ολα αυτά είναι σε γνώση της εργοδοσίας, η οποία εσκεμμένα εξαθλιώνει τους εργαζόμενους, αδιαφορώντας για την τύχη τους ενόψει μιας επικείμενης ιδιωτικοποίησης.

Ολα τα παραπάνω έχουν πείσει τους εργαζόμενους πως ο κόμπος έχει φθάσει στο χτένι. Γι' αυτό το τελευταίο διάστημα συνειδητοποίησαν πως δεν έχουν άλλο δρόμο παρά μόνο εκείνον του αγώνα. Ετσι, αποφάσισαν να ορθώσουν το ανάστημά τους για να εμποδίσουν το ξεπούλημα της εταιρίας, αλλά και για να πετύχουν συνθήκες ασφάλειας και ανθρώπινες συνθήκες δουλιάς και αμοιβών. Το Σωματείο των Ναυτικών της ΑΕΔΙΚ εξήγγειλε με τα παραπάνω αιτήματα δύο 48ωρες απεργίες. Η εργοδοσία απάντησε με τη γνωστή συνταγή της ποινικοποίησης των αγώνων, ζητώντας από τα δικαστήρια να την κηρύξουν παράνομη και καταχρηστική. Ομως, οι δικαστές θεώρησαν ιερότερο το δικαίωμα στη δουλιά και την ασφάλεια της ζωής από τα νομικίστικα τερτίπια της εργοδοσίας και έβγαλαν απόφαση υπέρ των εργαζόμενων.

Εχοντας στο πλευρό τους το λαό της Κορίνθου, οι εργαζόμενοι πραγματοποίησαν την πρώτη 48ωρη απεργία την περασμένη Πέμπτη και Παρασκευή. Η δεύτερη θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 17 και την Τετάρτη 18 Αυγούστου. Η πεποίθηση όλων είναι πως αυτός είναι ο μόνος δρόμος για να μπει φραγμός στο ξεπούλημα. Απηχώντας την απόφαση όλων των εργαζόμενων, ο πρόεδρος του Σωματείου Ναυτικών της Διώρυγας Δημήτρης Κακούρος τονίζει: "Ολοι οι εργαζόμενοι είμαστε ενωμένοι στον αγώνα για την προστασία της ζωής και της ασφάλειας μας, αλλά και για να παραμείνει σαν περιουσία του ελληνικού λαού αυτό το πολιτισμικό μας σύμβολο: Η Διώρυγα. Η ΑΕΔΙΚ δεν είναι μια απλή ανώνυμη εταιρία, όπως τη θεωρεί η κυβέρνηση, αλλά ένα σύμβολο των αξιών όλης της Κορινθίας. Εχοντας τη στήριξη και τη συμπαράσταση του κορινθιακού λαού και των πολιτικών, κοινωνικών και εργατικών φορέων της περιοχής, θα συνεχίσουμε και θα κλιμακώσουμε τον αγώνα μας ενάντια σε κάθε μεθόδευση ξεπουλήματος της διώρυγας".

Παναγιώτης ΖΑΒΟΥΔΑΚΗΣ

Τη στήριξή τους στον αγώνα των εργαζομένων εξέφρασαν από την πρώτη στιγμή οι μαζικοί φορείς της Κορίνθου, οι οποίοι συνέστησαν Επιτροπή Πρωτοβουλίας για για τη Διάσωση της Διώρυγας.

Η Επιτροπή σε ψήφισμά της καλεί την κυβέρνηση "να αποσύρει το νόμο για την εκχώρηση της διώρυγας στους ιδιώτες και την επιβολή διοδίων στις βυθιζόμενες γέφυρες Ποσειδωνίας και Ισθμίων. Η ιδιωτικοποίηση της διώρυγας θα έχει αποτέλεσμα να θησαυρίσουν οι νέοι ιδιοκτήτες και από την άλλη να χαθούν θέσεις εργασίας, να χειροτερέψουν οι εργασιακές σχέσεις των εργαζομένων".Επίσης, η Επιτροπή καλεί την κυβέρνηση "να διαθέσει άμεσα τις απαιτούμενες πιστώσεις για τη συντήρηση των πρανών και γενικότερα του καναλιού ώστε να μην κινδυνεύει η ζωή των εργαζομένων αλλά και να μην μπαίνουν σε κίνδυνο τα πλοία που διαπλέουν τον Ισθμό".

Στη συνέχεια εκφράζεται η αλληλεγγύη των μαζικών φορέων στους εργαζόμενους της διώρυγας, που έχουν προκηρύξει 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες με αυτά τα αιτήματα, και καταδικάζεται η "ποινικοποίηση του αγώνα τους με την προσφυγή σε δίκη, που έγινε με εντολή της κυβέρνησης στην προσπάθειά της να περάσει την πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων, φιμώνοντας κάθε φωνή αντίστασης από τους εργαζόμενους".Τέλος, οι φορείς τονίζουν: "Θα συνεχίσουμε τον κοινό μας αγώνα, ακόμα κι αν η κυβέρνηση υλοποιήσει το ξεπούλημα της διώρυγας στο όνομα της ΟΝΕ και του προγράμματος "σύγκλισης", για τη συγκρότηση ενός ευρύτατου παγκορινθιακού μετώπου εργαζομένων και φορέων, που θα ανατρέψει την αντιλαϊκή και φιλομονοπωλιακή πολιτική των ιδιωτικοποιήσεων της κυβέρνησης. Γιατί η υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας είναι υπόθεση όλου του λαού, είναι σύμφωνη με τα γενικότερα συμφέροντά του και μπορεί να αποτελέσει το βασικό άξονα για την ανάπτυξη της πατρίδας μας".

Οι 65 ναυτικοί που εργάζονται στα ρυμουλκά και τις ακάτους δεν επαρκούν για τις ανάγκες

Ιούλης 1993. Πλήθος κόσμου συμμετέχει στις εκδηλώσεις για τα 100 χρόνια της διώρυγας. Εξι χρόνια μετά, η ιδιωτικοποίηση είναι προ των πυλών

Χρυσάφι θα είναι για τους ιδιώτες οι δύο πλωτές γέφυρες στα άκρα της διώρυγας, που θα λειτουργούν με διόδια

Στην απαξίωση "βοηθούν" και οι επικίνδυνες φθορές, που δεν αποκαθίστανται