Αν υπάρχει ένα κόμμα που με αφορμή την οικονομική κρίση ξεγυμνώθηκε με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο στα μάτια του λαού για το ποια συμφέροντα υπηρετεί, αυτό δεν είναι άλλο από τον ΛΑ.Ο.Σ. Δε χάνει ευκαιρία να υπερθεματίζει σε μέτρα και προτάσεις που στόχο έχουν να φορτώσουν την καπιταλιστική κρίση στα θύματα, στους εργαζόμενους και το λαό και να βγάλουν ενισχυμένο το κεφάλαιο.

Αυτήν ακριβώς τη στρατηγική εξέφρασε ο ΛΑ.Ο.Σ. με το να υπερψηφίσει το μνημόνιο για τη δανειοδότηση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΔΝΤ, μαζί και τα αντιλαϊκά μέτρα που το συνοδεύουν. Δεν αρκείται όμως σ' αυτά. Με κάθε αφορμή, επαναφέρει προτάσεις βαθιά αντιδραστικές και πιέζει για την υλοποίηση μέτρων, όπως:

Να μην ελέγχονται οι καταθέσεις των επιχειρηματιών, να μην επεκταθεί το «πόθεν έσχες», ώστε «να μη βγει έξω το μαύρο χρήμα». Να καταργηθεί το «πόθεν έσχες» στην οικοδομή. Να επεκταθούν οι συμβάσεις εκμετάλλευσης δημοσίων έργων, κυρίως δρόμων, με αντάλλαγμα την κατασκευή τους από τις εταιρείες. Να απελευθερωθεί το ωράριο λειτουργίας των καταστημάτων. Να καταργηθούν οι συλλογικές συμβάσεις. Να απελευθερωθεί το όριο των απολύσεων. Να θεσμοθετηθεί ένας εργασιακός και φορολογικός παράδεισος για τους επιχειρηματίες. Να ενθαρρυνθεί ο επαναπατρισμός κεφαλαίων που έχουν «ξεπλυθεί» στο εξωτερικό, χωρίς καμιά επίπτωση, κ.ά.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει βρει τον πιο αξιόπιστο σύμμαχό της στον πόλεμο που έχει εξαπολύσει για λογαριασμό της πλουτοκρατίας ενάντια στο λαό. Σε βαθμό μάλιστα τέτοιο, ώστε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑΣΟΚ, Χρ. Παπουτσής, να εκθειάζει δημόσια σαν «υπεύθυνη» τη στάση του ΛΑ.Ο.Σ. Από την άλλη, για να διατηρήσει ανοιχτούς διαύλους από το κομματικό ακροατήριο της ΝΔ, ο ΛΑ.Ο.Σ. τής πρότεινε συνεργασία στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές.

Σαν κερασάκι στην τούρτα, κατέθεσε και την πρόταση για οικουμενική κυβέρνηση, για να «σωθεί» η πλουτοκρατία και να αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το διογκούμενο εργατικό λαϊκό κίνημα. Ο πολιτικός τσαρλατανισμός υποταγμένος στο μακροπρόθεσμο συμφέρον της αστικής τάξης. Και, βέβαια, βολικός για τους δυο βασικούς πυλώνες του αστικού πολιτικού συστήματος, που αναγνωρίζουν στον ΛΑ.Ο.Σ. ένα θερμό μαχητή της ενιαίας αντιλαϊκής στρατηγικής τους.

Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος. Η άλλη έχει να κάνει με τον πρωταγωνιστικό ρόλο που το αστικό πολιτικό σύστημα έχει αναθέσει στον ΛΑ.Ο.Σ., προκειμένου να συκοφαντήσει τους εργατικούς λαϊκούς αγώνες και βέβαια το ΚΚΕ που βρίσκεται στην πολιτική πρωτοπορία τους.

Οι απεργίες των ναυτεργατών στο λιμάνι στις 21 και 22 του Απρίλη και η νέα κινητοποίηση στις 26 του μήνα, με το κρουαζιερόπλοιο «Ζενίθ», ήταν η πρόβα τζενεράλε για την ολομέτωπη και άθλια επίθεση που έχει σχεδιάσει και εξαπολύει με κλιμακούμενους ρυθμούς η κυβέρνηση και τα επιτελεία της ενάντια σε όσους σηκώνουν ανάστημα στη βάρβαρη αντιλαϊκή πολιτική.

Και επειδή ακριβώς ξέρουν πως σε πολιτικό επίπεδο ο μοναδικός στρατηγικός τους αντίπαλος είναι το ΚΚΕ, επειδή η πολιτική πρόταση διεξόδου που καταθέτει είναι ικανή να συσπειρώσει και να κινητοποιήσει πλατιές λαϊκές μάζες, η επίθεση αυτή δεν μπορεί παρά να έχει στο επίκεντρό της το Κόμμα και τη στρατηγική του.

Ο ΛΑ.Ο.Σ. καλεί την κυβέρνηση να καταστείλει της εργατικές κινητοποιήσεις που - σύμφωνα με την κυρίαρχη προπαγάνδα - «πλήττουν τον τουρισμό και την οικονομία». Στην περίπτωση του «Ζενίθ», ο Γ. Καρατζαφέρης ξεσάλωσε. Κουνώντας το δάχτυλο στους ναυτεργάτες που κάνουν έναν δίκαιο αγώνα ενάντια στην άρση του καμποτάζ, για τα δικά τους δικαιώματα και των χιλιάδων νησιωτών,αλλά και των ξλένων ναυτεργατών στα κρουαζερόπλοια που δουλεύουν με μισθούς πείνας σε καθεστώς γαλέρας, έλεγε ότι «διώχνετε τα κρουαζιερόπλοια, τα στέλνετε στην Τουρκία» και έτσι «στέλνετε την τελευταία ικμάδα, την τελευταία επένδυση στην Τουρκία».

Στην ίδια βρώμικη γραμμή και ο βουλευτής του ΛΑ.Ο.Σ. Α. Γεωργιάδης, έκραζε για το ίδιο θέμα στη Βουλή ότι «το ΚΚΕ είναι περήφανο που και κάποιοι τελευταίοι άνθρωποι που μπορεί να σκέπτονται να έρθουν ως τουρίστες στην Ελλάδα το καλοκαίρι αλλάζουν γνώμη και πάνε τα λεφτάκια τους αλλού».

Αυτά ήταν τα προεόρτια. Τις επόμενες μέρες, η προπαγάνδα απέκτησε βαθύτερα χαρακτηριστικά. Με αμετάβλητα τα υλικά της λάσπης, των κατασκευασμένων ειδήσεων και της συκοφαντίας, έγινε προσπάθεια να κατηγορηθεί το ΚΚΕ και το ΠΑΜΕ ότι στη μεγαλειώδη απεργία της 5ης του Μάη, έδωσαν το σύνθημα να εισβάλουν οι διαδηλωτές στη Βουλή.

Κρύβοντας ότι το γεγονότα που εκτυλίχθηκαν στο Σύνταγμα ήταν μέρος μιας προσχεδιασμένης προβοκάτσιας - της οποίας μάλιστα όπως αποδείχτηκε ο Γ. Καρατζαφέρης ήταν χορηγός -,(ο ίδιος την ήξερε και σαν έτοιμος από τα πριν την παρουσίασε στη Βουλή, αλλά και ο «Ρ» την αποκάλυψε αφού την είχαν ομοληγήσει πριν γίνει στο ακροδεξιό site "Θερμοπύλαι"),ο πρόεδρος του ΛΑ.Ο.Σ. προσπάθησε να αντιστρέψει πλήρως την πραγματικότητα για να χτυπήσει το ταξικό εργατικό κίνημα. «Πρέπει το ΚΚΕ να ξεκαθαρίσει αν ξεκίνησε πάλι αντάρτικο. Το ΠΑΜΕ πριν από λίγο φώναζε "κάψτε τη Βουλή"», ούρλιαζε ο Καρατζαφέρης στη Βουλή τη μέρα της απεργίας και έδινε πρώτος αυτός το στίγμα της ενιαία επεξεργασμένης προβοκατόρικης προπαγάνδας. Βεβαίως στη συνέχεια αποκαλύφθηκε και με ντοκουμέντα η στημένη προβοκάτσια μέρος της οποίας ήταν ο ΛΑ.Ο.Σ, σε "διτεταγμένη υπηρεσία"...

Οι χιλιάδες λαού που είδαν απεργούς από τα μπλοκ του ΠΑΜΕ να περιφρουρούν την κινητοποίηση στο Σύνταγμα και να ακυρώνουν την προβοκάτσια, οδήγησαν τον Γ. Καρατζαφέρη σε άτακτη αναδίπλωση. Το τροπάρι άλλαξε από το ίδιο κιόλας βράδυ, όταν τόσο το ΚΚΕ με ανακοίνωσή του, όσο και η ΓΓ της ΚΕ του Κόμματος με δηλώσεις της, έδωσαν στοιχεία που δείχνουν ότι οι προβοκάτορες έχουν ταυτότητα και προέρχονται από χώρους που συναγελάζονται με τους βουλευτές του ΛΑ.Ο.Σ.

Το επόμενο βήμα ήταν να ενοχοποιηθούν οι μαζικοί εργατικοί αγώνες για τη φονική προβοκάτσια που στοίχισε το θάνατο σε τρεις εργαζόμενους στη «Μαρφίν». «Κάποιοι που πόνταραν στο χάος, πήραν σήμερα μια αιματηρή προκαταβολή. Οι ακραίες φωνές που απέτρεψαν την Σύγκληση των Πολιτικών Αρχηγών και την όποια συνεννόηση, δημιούργησαν ένα ανατρεπτικό υπόστρωμα, που διευκόλυνε την δράση των αντι-εξουσιαστών. Οταν παίζεις ρώσικη ρουλέτα, η σφαίρα δεν μένει πάντα στην θαλάμη», έλεγε το βράδυ της 5ης Μάη ο Καρατζαφέρης.

Τις επόμενες μέρες, εξειδίκευσε παραπέρα και εμπλούτισε την άθλια προπαγάνδα, η οποία, να σημειωθεί ότι σε ελάχιστο χρόνο, γίνεται σύνθημα και ατάκα στα χείλη βουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, άρθρο ή σχόλιο στις αστικές εφημερίδες, ακόμα και επίσημη δήλωση του κυβερνητικού εκπροσώπου. Στο δελτίο ειδήσεων του «Μέγκα» στις 10 Μάη, ο Καρατζαφέρης ισχυρίστηκε ξανά ότι κινητοποιήσεις όπως αυτές που διοργανώνει το ΠΑΜΕ είναι το «υπόστρωμα» πάνω στο οποίο εκδηλώνονται οι προσπάθειες «μη ελέγξιμων στοιχείων να πλήξουν τη δημοκρατία».

Για να δώσει μάλιστα αληθοφάνεια στις καταγγελίες του ισχυρίστηκε, ούτε λίγο ούτε πολύ, ότι το ΠΑΜΕ δεν είναι πλέον ικανό να περιφρουρήσει τις κινητοποιήσεις του, υπονοώντας ότι δεν κατάφερε να ακυρώσει την προβοκάτσια στο Σύνταγμα. Στο αποκορύφωμα του προβοκατόρικου λόγου του, ο Καρατζαφέρης άφησε υπονοούμενα και για το πανελλαδικό συλλαλητήριο του ΚΚΕ, χτες στην Αθήνα, λέγοντας ότι συμπίπτει με την επίσκεψη Ερντογάν και ότι φοβάται μήπως υπάρξουν επεισόδια.

Πού συγκλίνουν όλα τα παραπάνω; Η φράση του Α. Γεωργιάδη, βουλευτή του ΛΑ.Ο.Σ., στις 6 Μάη στη Βουλή είναι αποκαλυπτική: «Είναι πλέον προφανές για όποιον έχει μάτια και βλέπει ότι η Αριστερά βλέπει την παρούσα κρίση ως την ευκαιρία να ανατρέψει το καθεστώς, να ανατρέψει το πολίτευμα. Είναι μια ξεκάθαρη πολιτική θέση. Το ερώτημα είναι: Εμείς οι υπόλοιποι οι οποίοι ανήκουμε στον αστικό χώρο, στο δημοκρατικό χώρο, ποια θέση θα λάβουμε σε αυτή τη μείζονα κρίση που διανύει η χώρα;».

Τα ίδια επανέλαβαν με όμοια λόγια ο βουλευτής Κ. Τασούλας της ΝΔ, που κάλεσε σε συστράτευση κατά του ΚΚΕ, ο πρόεδρος της ΝΔ Α. Σαμαράς, ο Γ. Πεταλωτής σε δήλωσή του από τις Βρυξέλλες (7/5) και ο Ψυχάρης στο «Βήμα» (9/5). Πού στοχεύουν; Στη δημιουργία ενός ενιαίου κατασταλτικού μετώπου σε βάρος του λαού και των αγώνων του, σε βάρος του ΚΚΕ που πρωτοστατεί στην οργάνωσή τους.

Είναι αδίστακτοι εχθροί του λαού των δικαιωμάτων και των πραγματικών του συμφερόντων. Πρέπει να πληρώσουν πολιτικά. Να βρουν απέναντί τους ένα εργατικό λαϊκό κίνημα που κάθε μέρα θα μετράει και νέες δυνάμεις, θα εναλλάσσει τις μορφές πάλης, θα καταγράφει βήματα στη ριζοσπαστικοποίησή του.

Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης είναι αυτός που τους φοβίζει και το γεγονός ότι ο λαός, μέσα σε συνθήκες κρίσης μπορεί πιο εύκολα να δει τον πραγματικό αντίπαλο και προπάντων να παλέψει για την πραγματική διέξοδο. Μπροστά σε ένα λαό αποφασισμένο να διεκδικήσει το δίκιο του, αντιδραστικές πολιτικές καρικατούρες σαν τον ΛΑ.Ο.Σ. δεν μπορούν να σταθούν ούτε λεπτό.