Μια μεγάλη γιορτή της νιότης, όπου έσμιξε το τραγούδι, ο χορός και η αισιοδοξία με τη διάθεση για αντίσταση και αγώνα, την απόφαση για διεκδίκηση όλων όσων τους ανήκουν, όλων όσων οραματίζονται. Ηταν το 27ο Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή» στη Θεσσαλονίκη, που ολοκληρώθηκε το βράδυ της Κυριακής με την κεντρική πολιτική ομιλία του Δ. Γόντικα, μέλους του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ. Προηγούμενα, και για τρεις ολόκληρες μέρες, έσφιξε στην αγκαλιά του τις αγωνίες, τις ανησυχίες, τις ελπίδες και τις προσδοκίες των χιλιάδων νέων της πόλης. Των νέων που επέλεξαν να σταθούν κάτω από το φωτεινό φάρο που εδώ και 30 χρόνια δείχνει το δρόμο στη νέα γενιά, κρατά αναμμένη τη φλόγα του αγώνα και της νεανικής αντεπίθεσης, στο πλευρό του εργαζόμενου λαού.

«30 χρόνια ΚΝΕ γερή και μαζική και τώρα και πάντα στην πρώτη τη γραμμή». Το σύνθημα αυτό κλείνει μέσα του μια ολόκληρη διαδρομή αγώνων του νεολαιίστικου κινήματος, στο πλάι του ΚΚΕ. Γι' αυτό εκφράστηκε πολλές φορές από τους νεολαίους της ΚΝΕ, και χειροκροτήθηκε από τους χιλιάδες νέους, τους εργαζόμενους, τους ασπρομάλληδες βετεράνους του αγώνα, όλους όσοι πλημμύρισαν το χώρο του Φεστιβάλ, στο Πάρκο Νέας Παραλίας.

Ο ρομαντισμός της νέας γενιάς απλώθηκε ψηλά, δίπλα στο φως των αστεριών, πλάι στη γαλήνια ομορφιά του Θερμαϊκού. Σιγοψιθυρίστηκε μέσα από τα τραγούδια, μέσα από την τιμή που απέδωσαν στον αείμνηστο Στέλιο Καζαντζίδη. Από το ταξίδι των ηρώων πάνω στο μεγάλο άσπρο πανί της οθόνης. Ξεπήδησε μπροστά, σπάζοντας τα ορατά δεσμά και τα αόρατα κλουβιά των μεγάλων αδελφών.

Η νέοι και οι νέες, που καθημερινά αγωνίζονται να επιβιώσουν μέσα στη ζούγκλα της ανεργίας, της ανασφάλειας, των ναρκωτικών, που καθημερινά δίνουν τη μάχη να βγουν αλώβητοι από την πολύμορφη επιχείρηση πολιτιστικής, ψυχολογικής και πνευματικής χειραγώγησης και καταπίεσης, αντάμωσαν και πάλι, για να διαπιστώσουν πως τούτη τη φορά είναι ακόμη περισσότεροι. Πως οι πόθοι τους είναι ίδιοι με αυτούς χιλιάδων άλλων νέων. Και είπαν ναι στο προσκλητήριο που απηύθυνε από το βήμα του Φεστιβάλ, το βράδυ του Σαββάτου ο Θ. Γκιώνης, μέλος του Γραφείου του ΚΣ της ΚΝΕ. «Να ενώσουμε τις φωνές μας, τις γροθιές μας ώστε να συναντηθούν οι αγωνίες και οι αγώνες σε ένα μεγάλο ποτάμι αντίστασης, ρήξης και προοπτικής».

Και το κάλεσμα αυτό απευθύνθηκε στη νεολαία «που ύψωσε τα κορμιά της στις αρμάδες του ΝΑΤΟ που σπέρνουν το θάνατο και την καταστροφή στα Βαλκάνια. Στη νεολαία που με τη στάση και τη δράση της, την προηγούμενη περίοδο, μετέδωσε απ' άκρη σε άκρη της χώρας την απόφασή της να μην επιτρέψει τη μετατροπή της πόλης της σε βασική πύλη της ιμπεριαλιστικής επιδρομής των αρχιτρομοκρατών του πλανήτη», όπως χαρακτηριστικά ανέφερε το στέλεχος της ΚΝΕ.

Τα αποκρυσταλλώματα αυτής της δράσης δεν εκφράστηκαν μόνο μέσα από την πραγματικά απρόσμενα μεγάλη συμμετοχή των νέων. Αναδείχτηκαν και με την απόφαση αρκετών από αυτούς, να ενταχθούν στις γραμμές της ΚΝΕ, να περάσουν δηλαδή την πόρτα του μοναχικού δρόμου και να μπουν στο δύσκολο μα συνάμα όμορφο δρόμο της οργανωμένης πάλης. Ακόμη, επιβεβαιώθηκαν από την απόφαση εκατοντάδων άλλων νέων να κρατήσουν σταθερή επαφή με την Οργάνωση Θεσσαλονίκης της ΚΝΕ. Γιατί μπροστά ανοίγονται τα μέτωπα αγώνα για την Παιδεία, για τη δουλιά με δικαιώματα, για τη μάχη ενάντια σε όλα τα ναρκωτικά. Γιατί μπροστά βρίσκεται η μεγάλη αντιιμπεριαλιστική μάχη των λαών.

Ολοι υποκλίθηκαν στο κουράγιο των νεολαίων της ΚΝΕ που επί 15 μέρες δούλεψαν ακούραστα και κατάφεραν τελικά να δημιουργήσουν τη μεγάλη κόκκινη πολιτεία της νιότης που φιλοξένησε κάθε πτυχή των σύγχρονων προβλημάτων του λαού και των νέων. Μέσα από ειδικά διαμορφωμένους και διακοσμημένους χώρους, ήρθαν σε πρώτο πλάνο οι θέσεις και οι προτάσεις της ΚΝΕ και του ΚΚΕ για τον πόλεμο, την Υγεία, την Παιδεία, την εργασία, την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τον αθλητισμό και την Ολυμπιάδα του 2004. Προβλήθηκε ο αγώνας του παλαιστινιακού και του κουρδικού λαού, η προσπάθεια του λαού της Κούβας να συνεχίσει να βαδίζει στο σοσιαλιστικό δρόμο.

Γι αυτό και ο Δ. Ζερβουδάκης, αλλά και όλοι οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που πήραν μέρος στη μεγάλη γιορτή, αναγνώρισαν στη νεολαία της ΚΝΕ πως «μας κρατά όρθιους στην καρδιά, στην ψυχή και το μυαλό».

Γι αυτό και ο Μ. Πασχαλίδης αποχαιρέτισε τους χιλιάδες νεολαίους τραγουδώντας: «Στα χέρια σας αφήνω το τιμόνι κι η πιο μεγάλη νύχτα ξημερώνει».

Κάλεσμα συσπείρωσης σε ένα πολύμορφο μέτωπο πάλης κατά της πολεμικής εκστρατείας και της ψυχροπολεμικής ψύχωσης, απεύθυνε το βράδυ της Κυριακής, από τη Θεσσαλονίκη και το βήμα του 27ου Φεστιβάλ ΚΝΕ - «Οδηγητή», ο Δ. Γόντικας, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ.

Μιλώντας στους χιλιάδες νέους, στους εργαζόμενους, που πλημμύρισαν το Πάρκο Νέας Παραλίας, προειδοποίησε πως το πλήγμα που δέχτηκαν οι ΗΠΑ επιχειρείται να αξιοποιηθεί για να επιβληθεί καθεστώς τρόμου, ανασφάλειας, ομηρίας και υποταγής των λαών, με την απειλή ενός γενικευμένου πολέμου. Υπενθύμισε πως το ΚΚΕ, με ειλικρινή και ανυπόκριτο τρόπο, εξέφρασε τη συμπάθεια και την αλληλεγγύη στον αμερικανικό λαό. Ξεκαθάρισε όμως: «Συγχωροχάρτι στον αμερικάνικο ιμπεριαλισμό δεν πρόκειται να δώσουμε. Δήλωση μετάνοιας στους σταυρωτήδες των λαών δεν πρόκειται να κάνουμε. Παραμένουμε και θα συνεχίσουμε μαζί με τους λαούς όλου του κόσμου στο ίδιο χαράκωμα. Το χαράκωμα του ασυμβίβαστου αντιιμπεριαλιστικού αγώνα».

Παραθέτουμε εκτενή αποσπάσματα από την παρέμβαση αυτή:

«Ολα όσα ακούμε αυτές τις μέρες από ηγετικούς παράγοντες του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ, αλλά και ορισμένα στελέχη του ΣΥΝ προκαλούν οργή, αγανάκτηση και θλίψη για την κατάντια τους, αλλά και ανησυχία. Ευτυχώς που δεν εκφράζουν ούτε τη γνώμη, ούτε τα αισθήματα του ελληνικού λαού και της νεολαίας. Δεν πρέπει να επιτρέψουμε στις "μοιρολογίστρες" του πληγωμένου γοήτρου του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού να σκορπίσουν τη σύγχυση, το φόβο, τη μοιρολατρία και την υποταγή του ελληνικού λαού στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς. Τι σημαίνουν οι διακηρύξεις τους ότι βρισκόμαστε μπροστά σε κήρυξη πολέμου ενάντια στον πολιτισμένο κόσμο; Πού οδηγούν οι θεωρίες ότι βρισκόμαστε μπροστά σε επίθεση στις αξίες του πολιτισμένου κόσμου, στα ιδεώδη της ελεύθερης κοινωνίας, ότι το διεθνές δίκαιο και η νομιμότητα απειλούνται; Για ποια ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία μιλούν; Ποιο είναι το δημοκρατικό κεκτημένο που επικαλούνται;».

«Εδώ δεν πρόκειται, συνέχισε, μόνο για απόπειρα απροκάλυπτης δικαίωσης όλων των εγκλημάτων του ιμπεριαλισμού στον 20ό αιώνα και πλήρη διαστρέβλωση της ιστορίας, αλλά και για επικίνδυνες θεωρίες που αγγίζουν τα όρια του φασισμού.

Το Βιετνάμ, η Χιλή, τα Βαλκάνια, η Παλαιστίνη, η Κύπρος, η Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, δηλαδή, δεν είναι πολιτισμένος κόσμος; Εκεί δεν υπάρχει τρομοκρατία και παραβίαση του δικαίου; Οι δικτατορίες, τα πραξικοπήματα, η οργάνωση τρομοκρατικών στρατών τύπου ΟΥΤΣΕΚΑ είναι πράξεις νόμιμες; Το ότι μερικές χιλιάδες πολυεθνικές εξουσιάζουν όλον τον κόσμο, καταδικάζοντας εκατομμύρια ανθρώπων και ολόκληρα έθνη στην εξαθλίωση και την απόγνωση, είναι φαινόμενο νόμιμο και πηγή δικαίου; Το ότι πεθαίνουν κάθε χρόνο εκατομμύρια παιδιά στον κόσμο από έλλειψη τροφής και φαρμάκων ή οδηγούνται μαζικά στην παιδική πορνεία, δεν ενοχλεί τους υπερασπιστές και στυλοβάτες του "ιδεώδους της ελεύθερης κοινωνίας"; Η ζωή αυτών των παιδιών δε συμπεριλαμβάνεται στις αξίες του πολιτισμένου κόσμου; Αυτά είναι τα δημοκρατικά κεκτημένα; Αυτή την ελεύθερη και ανοιχτή κοινωνία μάς καλούν να υπερασπίσουμε και μάλιστα με τη συμμετοχή ή τη στήριξη σε βρώμικους πολέμους;

Εδώ, δε μας καλούν απλά να αποδεχτούμε και να συμβιβαστούμε με αυτόν τον κόσμο, αλλά ορθώνουν και την απειλή του πολέμου ως μέσο επιβολής του δικαίου τους. Προετοιμάζουν το έδαφος για να καταπατήσουν στοιχειώδη δικαιώματα και ελευθερίες λαών και εθνών, μαζί και του ελληνικού λαού.

Η φιλολογία που αυτές τις μέρες αναπτύσσεται δεν αφορά το φώτισμα ερωτημάτων και προβλημάτων που λογικά γεννήθηκαν από το πλήγμα που δέχτηκαν οι ΗΠΑ. Είναι φιλολογία κήρυξης πολέμου, με στόχο τον αφοπλισμό των λαών από το δικαίωμά τους να υπερασπίζονται τα συμφέροντά τους, το δικαίωμά τους να διεκδικήσουν έναν κόσμο καλύτερο, το δικαίωμά τους να υπερασπίζονται τα σύνορά τους, τα κυριαρχικά τους δικαιώματα.

Υπάρχουν πράγματι καίρια ερωτήματα για το απίστευτο μακελειό στην καρδιά του ιμπεριαλισμού. Ποιος είχε συμφέρον και σε τι αποσκοπούν οι οργανωτές αυτής της επιχείρησης; Ποιοι είναι σε θέση να φέρουν σε πέρας ένα τέτοιο σχέδιο, που ξεπερνάει τα όρια της φαντασίας; Είναι ερωτήματα που πολύ φοβούμαστε ότι δεν πρόκειται να απαντηθούν στο άμεσο και προσεχές μέλλον.

Προκαλεί εντύπωση πως ούτε ως πιθανότητα, ούτε ως υποψία δεν εξετάζεται το ενδεχόμενο να κρύβεται πίσω από την υπόθεση αυτή σύγκρουση ισχυρών συμφερόντων. `Η μήπως δεν έχουμε προηγούμενο; Οι δυο Παγκόσμιοι Πόλεμοι δεν ήταν σύγκρουση ιμπεριαλιστικών συμφερόντων; Σήμερα δε ζούμε τους εξοντωτικούς ανταγωνισμούς ανάμεσα σε ισχυρά οικονομικά συγκροτήματα, ανάμεσα σε ισχυρές χώρες και συμφέροντα για τα πετρέλαια και σφαίρες επιρροής;

Ανεξάρτητα από τις απαντήσεις που μπορούν να δοθούν στα ερωτήματα που έχουν γεννηθεί, οι εξελίξεις που δρομολογούνται αποκαλύπτουν γενικότερα και βαθύτερα ζητήματα.

Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι το πλήγμα που δέχτηκαν οι ΗΠΑ συνέπεσε με μια κρίσιμη ιστορική στιγμή που χαρακτηρίζεται από τα παρακάτω στοιχεία:

Συνέπεσε με τις παραμονές μιας νέας οικονομικής κρίσης που απειλεί να κλονίσει παραπέρα τα θεμέλια του καπιταλισμού, δείγμα και απόδειξη της βαθιάς του κρίσης.

Συνέπεσε με την όξυνση των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Με τη συσσώρευση πελώριων προβλημάτων για τους λαούς, προβλήματα που έχουν προκαλέσει ένα μεγάλο κύμα λαϊκών αντιδράσεων σε όλο τον κόσμο και σε εθνικό και σε διεθνές επίπεδο.

Συνέπεσε με τη χρεοκοπία των θεωριών ότι η πηγή του "κακού" για τους λαούς ήταν η Σοβιετική Ενωση και το σοσιαλιστικό σύστημα. Οι εξελίξεις αυτές έχουν οδηγήσει σε νέες προσαρμογές τη στρατηγική του ιμπεριαλισμού. Η στρατηγική της δήθεν υπεράσπισης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που αποτέλεσε το όχημα του αντικομμουνισμού και την αιχμή του δόρατος για την ανατροπή του σοσιαλισμού στο δεύτερο μισό του 20ού αιώνα στις μέρες μας, προσαρμόζεται στα νέα δεδομένα».

Αναφορικά με το πρόσχημα της τρομοκρατίας, ο Δ. Γόντικας υπογράμμισε: «Κυρίαρχο στοιχείο στη σύγχρονη στρατηγική του ιμπεριαλισμού, με επικεφαλής τις ΗΠΑ, είναι η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Η θεωρία αυτή αναπτύχθηκε με ιδιαίτερη ένταση στη δεκαετία που μας πέρασε και σήμερα αποτελεί τη βάση για το νέο δόγμα του ΝΑΤΟ και τη διόγκωση ενός τεράστιου κατασταλτικού μηχανισμού. Τι κρύβεται πίσω από τη θεωρία αυτή; Ποιο είναι το υπόβαθρο αυτής της θεωρίας; Σε τι απόβλεπε η συγκέντρωση όλου αυτού του οπλοστασίου;

Είναι ολοφάνερο, τρομοκράτες είναι οι λαοί. Οι αγώνες τους. Τους τρομάζει μια νέα άνοδος της επαναστατικής δράσης των μαζών. Εχουν συνείδηση ότι η αμφισβήτηση των λαϊκών μαζών και τώρα και στο μέλλον δε θα στρέφεται σε επιμέρους πολιτικές, αλλά στη συνολική αμφισβήτηση του συστήματος.

Η θεωρία, επομένως, της τρομοκρατίας είναι το όχημα για να υπερασπίσουν με τη βία και τον τρόμο τα ληστρικά συμφέροντά τους και να αντιμετωπίσουν την απαίτηση και το δικαίωμα των λαών για έναν κόσμο κοινωνικής δικαιοσύνης, ειρήνης, ελευθερίας. Η τρομοκρατία ανακηρύσσεται ο υπ' αριθμόν ένα ανώνυμος εχθρός της "παγκόσμιας έννομης τάξης". Είναι βέβαιο ότι η υπόθεση που συνταράσσει σήμερα την καρδιά του ιμπεριαλισμού θα 'χει αλυσιδωτές αντιδράσεις. Θα φέρει εξελίξεις.

Ας μην υπάρχουν αυταπάτες. Ούτε οι ιμπεριαλιστές θα κάνουν πίσω, αλλά ούτε και οι λαοί θα μείνουν με σταυρωμένα χέρια. Τη "διεθνή έννομη τάξη", δηλαδή τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα του ιμπεριαλισμού, δεν πρόκειται να την αποδεχτούν και να την υπερασπίσουν. Δεν είναι δυνατόν να αποδεχτούν και να συμβιβαστούν με τη φτώχεια, την ανεργία, την πείνα, τον πόλεμο και τη στέρηση δικαιωμάτων και ελευθεριών.

Ο αγώνας με τον ιμπεριαλισμό θα περάσει σε νέα φάση. Είναι ώρα συναγερμού. Ας μην υπάρχουν αυταπάτες σε κανέναν ότι αν κάποιος κάτσει στα αυγά του, δεν πρόκειται να θιχθεί από τις εξελίξεις. Το μήνυμα αυτό, σύντροφοι και συντρόφισσες, πρέπει να φτάσει σε κάθε γωνιά της Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας. Αλλά μαζί με το μήνυμα ότι οι λαοί δεν έχουν μόνο το δίκιο με το μέρος τους, έχουν και τη δύναμη. Ο ιμπεριαλισμός είναι ισχυρός, μα δεν είναι παντοδύναμος.

Το ΚΚΕ δε στηρίζει τις εκτιμήσεις του σε θεωρίες του αέρα.

Η ιστορία του 20ού αιώνα έχει δώσει άφθονες αποδείξεις ότι στο τέλος οι λαοί έβαζαν τη σφραγίδα τους σε όλες τις μεγάλες αναμετρήσεις με τις δυνάμεις του κεφαλαίου, με τον ιμπεριαλισμό.

Τούτες τις κρίσιμες ώρες δεν πρέπει να αφήσουμε τους πανικόβλητους, από τα ουρλιαχτά των καπιταλιστών και τους κάθε λογής πράκτορές τους, να περάσουν τη σύγχυση και το φόβο στο λαό και τη νεολαία».