Τις αντοχές, τη δύναμη, τη μαχητικότητα, την αυτοθυσία και τη σωστή διαπαιδαγώγηση μέσα από την κομματική ζωή και δράση που απαιτούν σήμερα για τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες οι αυξημένες δυσκολίες της ταξικής πάλης, ανέδειξε ο Δημήτρης Γόντικας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας σε εκδήλωση της ΤΕ Εύβοιας του ΚΚΕ για την επέτειο του ξεσηκωμού του Πολυτεχνείου, την Παρασκευή 15 Νοέμβρη στη Χαλκίδα και παρουσιάζοντας το βιβλίο «Από το παράνομο τυπογραφείο της "Πανσπουδαστικής" στην Ασφάλεια Μεσογείων - Αναμνήσεις από τον αντιδικτατορικό αγώνα», της Αγγελικής Σωτήρη, έκδοση της «Σύγχρονης Εποχής».

Στην εκδήλωση, που πραγματοποιήθηκε στην κατάμεστη αίθουσα του Εργατικού Κέντρου Εύβοιας, παρευρέθηκαν ο Κώστας Παρασκευάς, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, και ο Κώστας Μπάτσικας, μέλος της Γραμματείας της ΚΕ του ΚΚΕ και Γραμματέας της ΕΠ Ανατ. Στερεάς και Εύβοιας.

Επίσης παραβρέθηκαν εργαζόμενοι, νέοι, παλιοί αγωνιστές, κάποιοι από τους οποίους για πρώτη φορά συμμετείχαν σε εκδήλωση του ΚΚΕ, παρακολουθώντας με μεγάλο ενδιαφέρον, με συγκίνηση, αλλά και με έντονο αίσθημα αγωνιστικής ανάτασης τις αναφορές του ομιλητή στις μεγάλες στιγμές ηρωισμού και μεγαλείου που γεννά η ακατανίκητη δύναμη των κομμουνιστικών ιδεών, στα διδάγματα και την πολύτιμη παρακαταθήκη τους για τους αγώνες που έχουμε μπροστά μας, ανανεώνοντας το αγωνιστικό ραντεβού για την πανεργατική απεργία αύριο, Τετάρτη 20 Νοέμβρη.

Στον χώρο υπήρχε έκθεση βιβλίου με την έκδοση που παρουσιάστηκε, η οποία έγινε ανάρπαστη και εξαντλήθηκε, καθώς και άλλες εκδόσεις της «Σύγχρονης Εποχής», ενώ η εκδήλωση ολοκληρώθηκε με αφιέρωμα στο αντιδικτατορικό τραγούδι από το συγκρότημα «ΜέΝΙΑΝ».

«Ο μήνας Νοέμβρης είναι φορτωμένος με μεγάλα ιστορικά γεγονότα. Γεγονότα που τιμάμε και πάντα θα τιμάμε με ιδιαίτερη κάθε φορά λαμπρότητα, γιατί είναι αφετηρία μεγάλων ιστορικών εξελίξεων με πρωταγωνιστές την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και τα παιδιά του», τόνισε ο Δημήτρης Γόντικας στην ομιλία του.

Συγκεκριμένα, αναφέρθηκε στη Μεγάλη Οκτωβριανή Σοσιαλιστική Επανάσταση τον Νοέμβρη του 1917, «όπου η εργατική τάξη με τη φτωχή αγροτιά και τα στρατευμένα παιδιά τους, με την καθοδήγηση του Κόμματος των μπολσεβίκων, συνέτριψαν την εξουσία των καπιταλιστών και των τσιφλικάδων και εγκαινίασαν μια νέα εποχή. Την εποχή του περάσματος από τον καπιταλισμό στον σοσιαλισμό. Την εποχή των σοσιαλιστικών επαναστάσεων. Το προσωρινό πισωγύρισμα δεν μειώνει και δεν αναιρεί σε τίποτα αυτήν την αλήθεια. Το καπιταλιστικό σύστημα είναι σε παρακμή, γεμάτο αντιθέσεις και οξύτατους ανταγωνισμούς, προκαλεί όλο και μεγαλύτερες καταστροφές στην ανθρωπότητα, στον πολιτισμό. Ο σοσιαλισμός είναι πλέον επιτακτική ανάγκη».

Επίσης, στην ίδρυση του ΚΚΕ, τον Νοέμβρη του 1918, που «η εργατική τάξη της Ελλάδας έκανε το μεγάλο βήμα, το άλμα. Μπήκε στο προσκήνιο της πολιτικής πάλης με τις δικές της επιδιώξεις και το δικό της πολιτικό πρόγραμμα», καθώς και στον λαϊκό ξεσηκωμό του Πολυτεχνείου, τον Νοέμβρη του 1973, «που αποτέλεσε και την αρχή του τέλους της 7χρονης τυραννίας της χούντας και έναν μεγάλο σταθμό στον αγώνα για την οριστική απαλλαγή της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ, τις βάσεις και την κυριαρχία του μονοπωλιακού κεφαλαίου».

Στη συνέχεια τόνισε:

«Είναι ιστορικά γεγονότα που μας εξοπλίζουν με μοναδική και αξεπέραστη ιστορική πείρα και γνώση, μας εμπνέουν και μας καθοδηγούν στους σημερινούς ταξικούς αγώνες για αλλαγές και ανατροπές στους συσχετισμούς δυνάμεων και με στόχο την επαναστατική ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος, για τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό. Τα πράγματα δεν μένουν στάσιμα, οι λαοί αφυπνίζονται, και θα δείξουν τη δύναμή τους (...)

Το ΚΚΕ έχει απόλυτη συνείδηση ότι η δύναμή του βρίσκεται στη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού, βρίσκεται στην οργάνωσή του, βρίσκεται στα μέλη του. Γι' αυτό και είναι αδιάκοπη η φροντίδα του να εξοπλίζονται διαρκώς τα μέλη του με τις απαραίτητες θεωρητικές και ιστορικές γνώσεις, για να μπορούν να εκπληρώνουν όλο και πιο ολοκληρωμένα τον πρωτοπόρο ρόλο τους, κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες, να αναδείχνονται σε λαϊκούς ηγέτες, μπροστάρηδες στους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, να συμμετέχουν δραστήρια στην κομματική ζωή και να ατσαλώνονται στους καθημερινούς αγώνες, κατακτώντας υψηλές αξίες κι αρετές».

Αναφερόμενος στην έκδοση «Από το παράνομο τυπογραφείο της "Πανσπουδαστικής" στην Ασφάλεια Μεσογείων - Αναμνήσεις από τον αντιδικτατορικό αγώνα», ο Δημήτρης Γόντικας επισήμανε ότι πρέπει να διαβαστεί και να συζητηθεί από όλους και τόνισε ότι «δείχνει πολύ ζωντανά πώς οι αγωνιστικές παραδόσεις του Κόμματος ενέπνευσαν και εμπνέουν νεότερες γενιές, αλλά και πώς ο οργανωμένος και συλλογικός αγώνας αναπτύσσει θαρραλέους και ατρόμητους αγωνιστές και αγωνίστριες. Είναι ένα μάθημα αγώνα, συνέπειας, αγωνιστικού ήθους και λεβεντιάς, πρωτοπόρας προσφοράς και αυτοθυσίας».

Σημείωσε ότι μέσα από τις προσωπικές εμπειρίες και αναμνήσεις της συντρόφισσας Αγγελικής Σωτήρη, αναδεικνύονται «σημαντικές, κρίσιμες στιγμές του αντιδικτατορικού αγώνα του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, σε συνθήκες παρανομίας και μεγάλων δυσκολιών και αποκαλύπτει τη δύναμη που έχει ο κομμουνιστής να ξεπερνάει αφάνταστες δυσκολίες και να βγαίνει νικητής» και πρόσθεσε:

«Η ιστορική αυτή, λοιπόν, πείρα είναι πολύ χρήσιμη και για σήμερα. Μας βοηθάει να στοχαστούμε πάνω σε διάφορα ζητήματα του αγώνα μας και κυρίως φωτίζει πολύ ζωντανά τη σημασία που έχει η προσωπική ευθύνη και στάση του μέλους του Κόμματος και της ΚΝΕ μπροστά στις εξελίξεις, απέναντι στο ΚΚΕ, στους συντρόφους του, στους συναδέλφους του, ευρύτερα στην κοινωνία. Οι κομμουνιστές ποτέ και πουθενά δεν λουφάζουν. Είναι παντού μπροστά, πρώτοι, να διαφωτίζουν, να οργανώνουν, να ενώνουν και να ξεσηκώνουν. Τι να κάνουμε, έτσι βλέπει και ο κόσμος τους κομμουνιστές (...)

Να τι πρέπει να ξεχωρίσουμε ως ιδιαίτερο ζήτημα με γενικότερη ισχύ: Τη δύναμη της οργάνωσης. Τη δύναμη και τον ρόλο της πρωτοπορίας στον αγώνα. Τον ρόλο και την προσωπική ευθύνη του κομμουνιστή σε κάθε στιγμή.

Βλέπετε πώς έχουν τα πράγματα. Είμαστε μέλη και οπαδοί ενός Κόμματος κι ενός κινήματος που παλεύουμε στρατευμένοι εθελοντικά για υψηλά ιδανικά και σκοπούς. Ιδανικά και σκοποί που υλοποιούνται μόνο με τη δράση των μαζών, σε διαρκή ρήξη και σύγκρουση με την αστική τάξη και την εξουσία της. Αυτός ο αγώνας απαιτεί να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα για όσο γίνεται μεγαλύτερη προσφορά στον αγώνα. Ετοιμότητα δεν σημαίνει κάθομαι στο σπίτι μου, κάνω όλες μου τις οικογενειακές και προσωπικές δουλειές και περιμένω να μου δοθεί κάποια αποστολή.

Η ετοιμότητα αφορά καταρχάς κάθε μέλος του Κόμματος και της ΚΝΕ και κάθε αφοσιωμένο φίλο του ΚΚΕ και σημαίνει διαρκή, ακούραστη, όλο και μεγαλύτερη προσφορά για την εκπλήρωση των σκοπών του ΚΚΕ σε κάθε φάση του αγώνα. Δουλεύουν με σχέδιο, συλλογικά. Είναι μαχητές στον χώρο τους και, για να είμαστε ακριβείς, με τον "Ριζοσπάστη" καθοδηγητή. Φροντίζει διαρκώς να αναπτύσσει και να διατηρεί ζωντανούς δεσμούς με τον περίγυρό του. Δεσμούς φιλικούς, αγωνιστικούς, συντροφικούς. Και βέβαια προσπαθεί να βάζει σε κίνηση και άλλους».

Αναφέρθηκε στις διαφορετικές απαιτήσεις και ανάγκες κάθε περιόδου, υπογραμμίζοντας:

«Τότε ο σκοπός ήταν ο ξεσηκωμός του κόσμου για την ανατροπή της δικτατορίας. Σήμερα δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις για την ισχυροποίηση του ρεύματος αμφισβήτησης της κυρίαρχης πολιτικής και τη δημιουργία προϋποθέσεων ανατροπής της εξουσίας των καπιταλιστών, της δικτατορίας του κεφαλαίου.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, υπάρχει ένα γενικό, καθολικό, υποχρεωτικό, ενιαίο στοιχείο. Η ετοιμότητα, η ικανότητα, η θέληση και η γεμάτη αυτοθυσία δουλειά του κομμουνιστή και της κομμουνίστριας, όπου κι αν βρίσκεται και κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες. Να αναδείχνεται σε ηγέτη στον χώρο του, στο περιβάλλον του, να αφήνει το αποτύπωμά του παντού, όπου περνάει, έτοιμος να αντιμετωπίσει κάθε δυσκολία, παλικαρίσια, μαχητικά, κομμουνιστικά.

Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Αυτή είναι η αποστολή μας από τη στιγμή που αποφασίσαμε να γίνουμε μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ. Τέτοιες είναι οι απαιτήσεις της ταξικής πάλης. Αλλιώς δεν αναχαιτίζεται η επιθετικότητα του κεφαλαίου, δεν προστατεύεται ο λαός (...)

Η συλλογικότητα, η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια, η φροντίδα για νοικοκυρεμένη και πειθαρχημένη οργάνωση της δουλειάς σε κάθε Κομματική Οργάνωση, η αυτομόρφωση, η κριτική και η αυτοκριτική, είναι μερικά από τα ισχυρά μας όπλα που μας κάνουν ικανούς να ανοίγουμε καινούργιους δρόμους, να ξεπερνάμε γρήγορα και αποτελεσματικά κάθε εμπόδιο και δυσκολίες και να ανεβάζουμε διαρκώς την ετοιμότητά μας για όλο και μεγαλύτερη προσφορά και για έναν πιο αρμονικό συνδυασμό των κομματικών, προσωπικών, επαγγελματικών και οικογενειακών υποχρεώσεων, έχοντας πάντα ως προτεραιότητα τις ανάγκες της κομματικής δουλειάς».

Συνεχίζοντας την αναφορά στην έκδοση για το παράνομο τυπογραφείο της «Πανσπουδαστικής», ο Δημήτρης Γόντικας τόνισε ότι μέσα από το βιβλίο, αυτό που αναδεικνύεται και προβάλλει ως κυρίαρχο συναίσθημα δεν είναι οι δυσκολίες, αλλά σε πρώτο πλάνο προβάλλει «ένα αισιόδοξο, μαχητικό πνεύμα, μια περηφάνια. Δεν υπάρχει ούτε ίχνος μεμψιμοιρίας και βαρυγκομιάς, στενοχώριας, απογοήτευσης», και συμπλήρωσε:

«Κυριαρχεί η ομορφιά του αγώνα. Η δύναμη της πίστης στον αγώνα. Η θέληση του αγωνιστή που ξέρει τι θέλει και τα δίνει όλα για να βγει νικητής. Η αγωνία και η φροντίδα για το Κόμμα, την Οργάνωση και τους συντρόφους.

Η αισιοδοξία είναι διακριτικό γνώρισμα των κομμουνιστών. Η μαχητική αισιοδοξία, ιδιαίτερα σε δύσκολες καταστάσεις, είναι μεγάλη δύναμη. Αισιοδοξία που στηρίζεται σε στέρεη και βαθιά γνώση για τους νόμους εξέλιξης της κοινωνίας, αισιοδοξία που απορρέει από την ασυμβίβαστη στάση απέναντι στην κοινωνική αδικία και την καπιταλιστική βαρβαρότητα, που τροφοδοτείται από την εμπιστοσύνη στη δύναμη και τη δυναμική της ταξικής πάλης.

Μια αισιοδοξία που δίνει κουράγιο στον λαό που υποφέρει και πιέζεται από όλες τις μεριές, να σταθεί όρθιος, να στηριχτεί στις δυνάμεις του, να μπει στη μάχη για το δίκιο του.

Ετσι πορεύεται το Κόμμα μας, χωρίς να παραγνωρίζει ή να υποτιμά τους αρνητικούς συσχετισμούς δυνάμεων και την πραγματικότητα που ζούμε.

Ολοι και όλες στο πόστο μας, έτοιμοι να φέρουμε πιο κοντά στον αγώνα νέες δυνάμεις και να κάνουμε πιο ισχυρές τις θέσεις του αγώνα σε κάθε μέτωπο. Να κάνουμε το ΚΚΕ ακόμα πιο δυνατό σε κάθε χώρο και την ΚΝΕ ποτάμι βουερό».