Την εισαγωγή από τρίτες χώρες εκατομμυρίων φτηνών και πειθήνιων εργατοϋπαλλήλων σχεδιάζουν στις Βρυξέλλες. Στόχος τους, να εξυπηρετήσουν το μεγάλο κεφάλαιο, διογκώνοντας τις στρατιές ανέργων κι ανασφάλιστων ημιαπασχολούμενων, προκειμένου να παραμένουν χαμηλά τα μεροκάματα. Πλέον, προωθούν την εισαγωγή και επιστημόνων. Ο καλλιεργούμενος ρατσισμός εξυπηρετεί τα σχέδιά τους, καθώς αποπροσανατολίζει λαϊκά στρώματα από την πραγματική αιτία της δυστυχίας τους: Το ίδιο το εκμεταλλευτικό σύστημα όπου επιβιώνουμε και το οποίο επιφυλάσσει την ίδια πάνω - κάτω καταπίεση σε όλους τους ανθρώπους του μόχθου. Είτε αυτοί κατάγονται από την Ευρώπη, είτε από την Αφρική, είτε από οπουδήποτε αλλού.

Ο «Ρ» αποκαλύπτει σήμερα το υπ' αριθμόν «COM(2004) 811 τελικό» έγγραφο της Κομισιόν, την «ΠΡΑΣΙΝΗ ΒΙΒΛΟ, για μια κοινοτική προσέγγιση της διαχείρισης της οικονομικής μετανάστευσης», όπως αυτή εγκρίθηκε το Γενάρη φέτος. Από τις πρώτες γραμμές ακόμα σημειώνεται ότι στόχος της «είναι να ξεκινήσει μια διαδικασία εμπεριστατωμένης συζήτησης, στην οποία θα συμμετάσχουν τα όργανα της ΕΕ, τα κράτη - μέλη και η κοινωνία των πολιτών, για την πλέον ενδεδειγμένη μορφή κοινοτικών κανόνων για την εισδοχή οικονομικών μεταναστών και για την προστιθέμενη αξία που συνεπάγεται η υιοθέτηση ενός τέτοιου κοινού πλαισίου». Από την αρχή, δηλαδή, φανερώνεται η προσέγγισή τους απέναντι στους μετανάστες, σαν ανδράποδα από τα οποία η ΕΕ αναζητεί τρόπο να αποκομίσει το μεγαλύτερο δυνατό κέρδος.

Προς τούτο, η Κομισιόν δεσμεύεται ότι θα υποβάλει, μέχρι τα τέλη του 2005, ένα σχέδιο δράσης για τη νόμιμη μετανάστευση και τις διαδικασίες εισδοχής.

Στην Εισαγωγή, η Κομισιόν υπενθυμίζει ότι «από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο του Τάμπερε του Οκτώβρη 1999, η Επιτροπή έχει ήδη επιδιώξει να ξεκινήσει εις βάθος συζήτηση για ένα στρατηγικό σχέδιο, σχετικά με την οικονομική μετανάστευση».

Συνεχίζει: «Εν τω μεταξύ, αναγνωρίζοντας την επίπτωση που έχει η δημογραφική παρακμή και η γήρανση του πληθυσμού στην οικονομία, η Επιτροπή τόνισε την ανάγκη να αναθεωρηθούν οι μεταναστευτικές πολιτικές μακροπρόθεσμα, ειδικότερα υπό το πρίσμα των επιπτώσεων που μπορεί να έχει μια στρατηγική οικονομικής μετανάστευσης για την ανταγωνιστικότητα και κατά συνέπεια για την εκπλήρωση των στόχων της Λισαβόνας». Η Κομισιόν αναφέρεται στις αποφάσεις που πήραν οι ηγέτες της ΕΕ το 2000 στην πορτογαλική πρωτεύουσα. Αποφάσεις για ολοκληρωτική αποδιάρθρωση των εργασιακών σχέσεων και κατάργηση του όποιου κράτους Πρόνοιας έχει απομείνει.

Εκτιμούν ότι «ακόμα και αν επιτευχθούν μέχρι το 2010 οι στόχοι απασχόλησης της Λισαβόνας, τα συνολικά επίπεδα απασχόλησης θα μειωθούν λόγω των δημογραφικών αλλαγών. Μεταξύ 2010 και 2030, με τις τρέχουσες μεταναστευτικές ροές, η μείωση στην Ευρώπη των 25 κρατών του πληθυσμού σε ηλικία απασχόλησης θα συνεπάγεται μείωση του αριθμού απασχολούμενων ατόμων της τάξεως των 20 εκατ. περίπου. Αυτές οι εξελίξεις θα έχουν τεράστια επίπτωση στη συνολική οικονομική ανάπτυξη, στη λειτουργία της εσωτερικής αγοράς και στην ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών επιχειρήσεων».

Λένε «απασχόληση», εννοώντας τη μερική και κακοπληρωμένη, και όχι «εργασία» με σταθερό 8ωρο - 5ήμερο συνδυασμένο με Κοινωνική Ασφάλιση. Επίσης, ο φόβος που εκφράζουν για μείωση του απασχολούμενου δυναμικού ακούγεται φαιδρός μπροστά στα εκατομμύρια των ανέργων και των ημιαπασχολούμενων της ΕΕ, ντόπιων και μεταναστών. Στην πραγματικότητα όλη τους η ανησυχία επικεντρώνεται στο πώς θα εξασφαλίσουν κι άλλα φτηνά εργατικά χέρια, για να κρατιέται το λεγόμενο κόστος εργασίας μηδαμινό. Να αυξάνουν παραπέρα τα υπερκέρδη τους, στο όνομα της «ανάπτυξης» και της «ανταγωνιστικότητάς» (τους).

Το αναφέρουν αρκετά καθαρά και οι ίδιοι: «Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, και παρά το γεγονός ότι η μετανάστευση από μόνη της δεν αποτελεί λύση για τη δημογραφική γήρανση, θα συνεχίσουν ολοένα και περισσότερο να χρειάζονται μεταναστευτικές ροές, για να καλυφθούν οι ανάγκες της αγοράς εργασίας της ΕΕ και να εξασφαλιστεί η ευημερία της Ευρώπης. Επιπλέον, η μετανάστευση έχει αυξημένη επίπτωση στην επιχειρηματικότητα».

Και ένα πολύ ενδιαφέρον σημείο: «Η ΕΕ πρέπει επίσης να λάβει υπόψη το γεγονός ότι οι κυριότερες περιοχές του κόσμου ανταγωνίζονται ήδη, για να προσελκύσουν μετανάστες, προκειμένου να καλύψουν τις ανάγκες των οικονομιών τους». Οι ιμπεριαλιστικές αντιθέσεις και ο ανταγωνισμός μεταξύ τουλάχιστον των ΗΠΑ - ΕΕ - Ιαπωνίας, οξύνονται λοιπόν και σε αυτό το επίπεδο, στην εξασφάλιση νέων στρατιών φτηνών εργατοϋπαλλήλων.

Στερεοτυπικά, ο οικονομικός μετανάστης είναι, αμόρφωτος ή πτυχιούχος, εξαναγκασμένος από την ανεργία να κάνει άσχετες με τη μόρφωσή του δουλιές για να επιβιώσει. Ομως, οι θιασώτες της ΕΕ έχουν άλλα σχέδια. Ετσι, η Κομισιόν στην παρούσα «Πράσινη Βίβλο» μιλά και για «μετανάστες που διαθέτουν ιδιαίτερα προσόντα». Προτείνει «να διερευνηθούν και άλλες προσεγγίσεις, όπως για παράδειγμα η εφαρμογή συνοπτικής κοινής διαδικασίας για την εισδοχή μεταναστών σε περίπτωση έλλειψης ειδικευμένου εργατικού δυναμικού και ειδικών ικανοτήτων. Αυτή η διαδικασία θα μπορούσε να ακολουθηθεί εάν ορισμένος αριθμός κρατών - μελών λάβει από το Συμβούλιο την εξουσιοδότηση να το πράξει, μέσω ιδιαίτερα συνοπτικής διαδικασίας. Αυτό θα απέτρεπε τον ανώφελο και ενδεχομένως επιζήμιο ανταγωνισμό μεταξύ κρατών - μελών, για να προσλάβουν ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων».

Αλήθεια, πώς στην ΕΕ όπου ο ανταγωνισμός στην προσφορά προϊόντων και υπηρεσιών παρουσιάζεται ως απάντηση σε όλα τα προβλήματα, μπορεί να αναδειχτεί επιζήμιος; Επιζήμιος για ποιον; Μήπως για το μεγάλο κεφάλαιο που, αν δε συντονίσει τις υπηρεσίες και τους πολιτικούς εκφραστές του, κινδυνεύει από μια πρόσκαιρη αύξηση στα μεροκάματα, λόγω μιας ασυντόνιστης μεγάλης ζήτησης για εργατικά χέρια;

Στην ενότητα «Διαδικασίες εισδοχής για τη μισθωτή απασχόληση», η Κομισιόν σημειώνει ότι ήδη «ορισμένα κράτη - μέλη δέχονται ειδικές κατηγορίες εργαζομένων - για παράδειγμα, υψηλά ειδικευμένους εργαζόμενους ή εργαζόμενους σε τομείς/επαγγέλματα όπου υπάρχουν ήδη ελλείψεις - μέσω ειδικών καθεστώτων όπως οι ταχείες διαδικασίες, οι πράσινες κάρτες, κλπ. Προσεγγίσεις αυτού του είδους θα μπορούσαν να διερευνηθούν σε ευρωπαϊκό επίπεδο».

Προς εσωτερική κατανάλωση, για να αποφύγει τις διαμαρτυρίες ντόπιων ανέργων - δηλητηριασμένων από το ρατσισμό κι αρνούμενων να δουν πώς δουλεύει το μεγάλο κεφάλαιο - η Κομισιόν προβάλλει την αρχή της «κοινοτικής προτίμησης». Δηλαδή ότι «τα κράτη - μέλη θα λαμβάνουν υπόψη τις αιτήσεις εισόδου στο έδαφός τους προς ανάληψη εργασίας, μόνον όταν η προσφορά εργασίας σε ένα κράτος - μέλος δεν μπορεί να καλυφθεί από το εθνικό ή κοινοτικό εργατικό δυναμικό ή από το μη κοινοτικό εργατικό δυναμικό που διαμένει μονίμως και νομίμως σε αυτό το κράτος - μέλος και που ανήκει ήδη στην κανονική αγορά εργασίας του εν λόγω κράτους - μέλους».

Ομως, στην αμέσως επόμενη πρόταση αρχίζει κι ανοίγει παραθυράκια: «Πολλά κράτη - μέλη απαλλάσσουν εντούτοις από την αρχή της κοινοτικής προτίμησης ορισμένες κατηγορίες οικονομικών μεταναστών (μέλη του βασικού προσωπικού που μεταφέρονται στο εσωτερικό της ίδιας επιχείρησης, καλλιτέχνες διεθνούς φήμης, κλπ.)». Αυτή η πρώτη παράκαμψη της προαναφερόμενης αρχής αφορά εργάτες πολυεθνικών που μεταφέρονται από κράτος σε κράτος κι από ήπειρο σε ήπειρο, ανάλογα με τις ανάγκες των αφεντικών - μεγαλομετόχων.

Ετσι, η Πράσινη Βίβλος αρχίζει και επικεντρώνεται σε διαχειριστικά ζητήματα: «Το βασικό ζήτημα είναι να διαπιστωθεί το κατά πόσον αυτή η προτίμηση θα πρέπει να χορηγείται μάλλον στο εργατικό δυναμικό τρίτων χωρών που είναι ήδη παρόν στο έδαφος κράτους - μέλους και όχι στους νεοαφιχθέντες υπηκόους τρίτων χωρών. Είναι σημαντικό να υπενθυμισθεί ότι από το 2006 οι μακροχρόνιοι κάτοικοι θα προτιμώνται έναντι των νεοαφιχθέντων μεταναστών στο κράτος - μέλος κατοικίας και θα έχουν τη δυνατότητα να μεταβαίνουν και να εγκαθίστανται σε ένα δεύτερο κράτος - μέλος για λόγους σπουδών, εργασίας ή άλλους. Ενα άλλο ζήτημα είναι το κατά πόσον αυτή η προτίμηση θα πρέπει να επεκταθεί στους υπηκόους τρίτων χωρών που διαμένουν σε κράτος - μέλος διαφορετικό από εκείνο στο οποίο υπάρχει έλλειψη εργατικού δυναμικού (επιπλέον των κατοίκων μακράς διάρκειας). Αυτό δε θα περιόριζε το δικαίωμα του δεύτερου κράτους - μέλους να αποφασίζει ποιον θα κάνει δεκτό στην επικράτειά του, αλλά θα διευκόλυνε την πρόσληψη, επιτρέποντας να αντιμετωπιστούν ταχύτερα και πιο αποτελεσματικά οι ελλείψεις εργατικού δυναμικού και δεξιοτήτων εκεί που αυτές εμφανίζονται. Η ΕΕ θα μπορούσε, κατά συνέπεια, να υπολογίζει σε ένα "απόθεμα" εργατικού δυναμικού του οποίου η ένταξη έχει ήδη αρχίσει.

Αυτή η προτίμηση θα μπορούσε επίσης να επεκταθεί σε εκείνους που έχουν ήδη εργαστεί για ορισμένα έτη στο εσωτερικό της ΕΕ πριν να επιστρέψουν προσωρινά στη χώρα καταγωγής. Αυτό θα μπορούσε πράγματι να ενθαρρύνει την "κινητικότητα εγκεφάλων", παρέχοντας τη δυνατότητα στους εργαζόμενους υπηκόους τρίτων χωρών να επιχειρούν την εκ νέου επιστροφή στη χώρα καταγωγής τους, γνωρίζοντας ότι θα έχουν ευνοϊκότερη μεταχείριση από άποψη επανεισδοχής, εφόσον επιθυμούν στη συνέχεια να επιστρέψουν να εργαστούν στο εσωτερικό της ΕΕ».

Ακολούθως, για να προωθήσει ακόμα πιο ανοιχτά την παράκαμψη των όποιων κοινοτικών «αρχών» - όποτε αυτό εξυπηρετεί την «ανταγωνιστικότητα» του μεγάλου κεφαλαίου - η Κομισιόν θέτει προς διαβούλευση με τους κοινωνικούς εταίρους ερωτήματα όπως:

- Ο ισχύων ορισμός της κοινοτικής προτίμησης είναι ακόμα επίκαιρος; Εάν όχι, πώς πρέπει να τροποποιηθεί;

- Σε ποιες άλλες κατηγορίες οικονομικών μεταναστών (εκτός από τα μέλη του βασικού προσωπικού που μεταφέρονται στο εσωτερικό της ίδιας επιχείρησης) θα μπορούσε να μην ισχύει η λογική της κοινοτικής προτίμησης;

- Η εισδοχή υπηκόων τρίτων χωρών στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας θα πρέπει να επιτρέπεται μόνον εφόσον υπάρχει ειδική κενή θέση εργασίας ή θα μπορούσαν επίσης να υπάρχουν πιο ευέλικτα συστήματα, όπως οι πράσινες κάρτες, κλπ., που προορίζονται να προσελκύσουν τους εργαζόμενους και να καλύψουν τις βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες ανάγκες της αγοράς εργασίας;

- Η εισδοχή υπηκόων τρίτων χωρών στην ευρωπαϊκή αγορά εργασίας θα πρέπει να εξαρτάται μόνο από συγκεκριμένη κενή θέση εργασίας ή θα πρέπει εξίσου να υπάρχει η δυνατότητα για τα κράτη - μέλη να δέχονται υπηκόους τρίτων χωρών, χωρίς μια τέτοια προϋπόθεση;

Η Κομισιόν σκιαγραφεί κι άλλον έναν τρόπο, με τον οποίο το μεγάλο κεφάλαιο νομότυπα θα παρακάμπτει την αρχή της «κοινοτικής προτίμησης»:

«... μια δυνατότητα θα ήταν η "ατομική αξιολόγηση": εάν οι εργοδότες έχουν δημοσιεύσει θέση απασχόλησης για μια ελάχιστη περίοδο και αν δεν έχουν δεχτεί παραδεκτή υποψηφιότητα προερχόμενη από την ευρωπαϊκή αγορά εργασίας, θα μπορούν να προσλαμβάνουν στην αλλοδαπή».

Να υποβάλουμε κι εμείς ορισμένα ερωτήματα: Ποιος θα χαρακτηρίζει τις υποψηφιότητες ως απαράδεκτες; Μήπως τα μεγάλα αφεντικά, αναζητώντας ανάμεσα σε χιλιάδες ευρωενωσίτες ή αλλοδαπούς, ποιος τους είναι πιο φτηνός και ευέλικτος; Είναι τυχαίο ότι ακόμα και η Πράσινη Βίβλος αφήνει να εννοηθεί ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα χρειαζόταν «άσκηση ορισμένου ελέγχου στις προσλήψεις κατά τρόπον, ώστε να αποφεύγονται οι καταχρήσεις»;

Η Κομισιόν ανοίγει κι άλλα παράθυρα. «Πολλά προαιρετικά συστήματα θα επέτρεπαν μεγαλύτερη ευελιξία: ένα κράτος - μέλος θα μπορούσε να θεωρεί ότι (...) δεν απαιτείται απόδειξη ελλείψεων (σ.σ: σε ντόπιους εργαζομένους) για ορισμένους τομείς ή περιφέρειες που καθορίζονται από το συγκεκριμένο κράτος - μέλος (πράσινες κάρτες)».

«Μια άλλη δυνατότητα θα ήταν να εφαρμοστεί ένα ευρωπαϊκό σύστημα επιλογής για να καλυφθούν οι ανάγκες ειδικών δεξιοτήτων, ιδιαίτερα σε μια μακροπρόθεσμη προοπτική. Θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα κοινό πλαίσιο σε ευρωπαϊκή κλίμακα (για παράδειγμα, έτη εμπειρίας, κατάρτιση, γλωσσικές γνώσεις, ύπαρξη προσφοράς απασχόλησης/ ελλείψεων εργατικού δυναμικού, γονείς στο συγκεκριμένο κράτος - μέλος, κλπ.) και κάθε κράτος - μέλος θα μπορούσε να επιλέγει το κατά πόσο θα το εφαρμόζει και σε μια τέτοια περίπτωση να το προσαρμόζει στις ανάγκες της δικής του αγοράς εργασίας».

Κοινές ευρωενωσιακές διαδικασίες εισδοχής προωθούν και για όσους μετανάστες θέλουν να αναπτύξουν δική τους δραστηριότητα, π.χ. μια μικρομεσαία επιχείρηση: «... θα μπορούσε να ζητηθεί από υπήκοο τρίτης χώρας να υποβάλει λεπτομερές και οικονομικά βιώσιμο επιχειρηματικό σχέδιο, να αποδείξει ότι κατέχει οικονομικούς πόρους και να αποδείξει το επωφελές αποτέλεσμα αυτών των δραστηριοτήτων, όσον αφορά στην απασχόληση ή την οικονομική ανάπτυξη του συγκεκριμένου κράτους - μέλους».

Η Κομισιόν διερωτάται και εδώ: «Θα μπορούσαν να προβλεφθούν πιο ευέλικτες διαδικασίες για τους ανεξάρτητους εργαζομένους που επιθυμούν να εισέλθουν στην ΕΕ για διάστημα μικρότερο του ενός έτους, για να εκπληρώσουν ειδική σύμβαση που έχουν συνάψει με Ευρωπαίο πελάτη;»

Διερωτώμεθα και ημείς: Μπορεί αυτή η ενδεχόμενη ρύθμιση να αφορά π.χ. εκτός ΕΕ υπεργολάβους που θα καλούνται από το δικό «μας» μεγάλο κατασκευαστικό κεφάλαιο, για να φτιάξουν κομμάτια της Ιονίας Οδού; Μπορεί να αφορά και υπαλλήλους που απασχολούνται χωρίς σταθερή σχέση εργασίας, υπογράφοντας αυτές τις διαβόητες συμβάσεις έργου, και εμφανιζόμενοι ως εργολάβοι (!) για να καλύψουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες ακόμα και της Δημόσιας Διοίκησης;

«Η δυνατότητα αλλαγής εργοδότη και/ ή τομέα κατά την πρώτη περίοδο εργασίας στο εσωτερικό της ΕΕ συνδέεται στενά με τον δικαιούχο της άδειας καθώς και με τις προϋποθέσεις εισδοχής του εργαζόμενου. Αν ο υπήκοος τρίτης χώρας έχει γίνει δεκτός σύμφωνα με ειδικό καθεστώς, η κινητικότητά του μπορεί να περιοριστεί προσωρινά, για να αποφευχθούν καταχρήσεις των προϋποθέσεων εισδοχής». Ποιος θα ορίσει τι εστί κατάχρηση;

«Οσον αφορά στην άδεια, εάν κάτοχος της άδειας είναι ο εργοδότης, ο εργαζόμενος μπορεί ενδεχομένως να αντιμετωπίζει τον κίνδυνο να ελέγχεται αδικαιολόγητα ή ακόμα να αποτελεί "ιδιοκτησία" του μελλοντικού κοινοτικού εργοδότη του». Αρα την άδεια εισδοχής και εργασίας ενός μετανάστη πιθανότατα δε θα τη δίνουν στον ίδιο, αλλά στο μελλοντικό αφεντικό του με τους κινδύνους που κι αυτοί οι ίδιοι παραδέχονται ότι υπάρχουν.

Η Κομισιόν όχι απλά δεν απορρίπτει αυτά τα ενδεχόμενα, αλλά τα θέτει προς διαβούλευση:

«Θα πρέπει να υπάρχουν περιορισμοί της κινητικότητας του εργαζομένου υπηκόου τρίτης χώρας στην αγορά εργασίας του κράτους - μέλους διαμονής; Εάν ναι, ποιοι περιορισμοί (εργοδότης, τομέας, περιοχή, κλπ.), υπό ποίες προϋποθέσεις και για πόσο χρονικό διάστημα;

Ποιος θα πρέπει να είναι κάτοχος της άδειας; Ο εργοδότης, ο εργαζόμενος ή από κοινού;»

Παρακάτω η Κομισιόν αφήνει να διαφανεί ότι οι μετανάστες ναι μεν θα έχουν υποχρεώσεις απέναντι στα κράτη «φιλοξενίας», αλλά δε θα χαίρουν όλων των δικαιωμάτων που έχουν οι ιθαγενείς. Τα όποια δικαιώματα θα τους αναγνωρίζονται μόνο ανάλογα με το χρόνο διαμονής τους στην ΕΕ. Ή ανάλογα με το ακαδημαϊκό τους επίπεδο. Τι ακριβώς γράφουν;

«Οι εργαζόμενοι υπήκοοι τρίτης χώρας πρέπει να τυγχάνουν της ίδιας μεταχείρισης με αυτήν που επιφυλάσσεται στους πολίτες της ΕΕ, ιδιαίτερα όσον αφορά ορισμένα θεμελιώδη κοινωνικά και οικονομικά δικαιώματα, πριν να μπορέσουν να αποκτήσουν το καθεστώς του κατοίκου μακράς διάρκειας. Αυτό το καθεστώς συνεπάγεται ένα πλέον εκτεταμένο σύνολο δικαιωμάτων, σύμφωνα με την αρχή της διαφοροποίησης των δικαιωμάτων σε συνάρτηση με τη διάρκεια της διαμονής.

- Ποια ειδικά δικαιώματα θα πρέπει να χορηγηθούν στους υπηκόους τρίτης χώρας που εργάζονται προσωρινά στο εσωτερικό της ΕΕ;

- Η αναγνώριση ορισμένων δικαιωμάτων θα πρέπει να εξαρτάται από μια ελάχιστη διαμονή; Εάν ναι, ποια είναι αυτά τα δικαιώματα και ποια η διάρκεια της διαμονής;

- Θα πρέπει να προβλεφθούν κίνητρα - για παράδειγμα, καλύτερες προϋποθέσεις για την οικογενειακή επανένωση ή για την απόκτηση του καθεστώτος κατοίκου μακράς διάρκειας - προοριζόμενα να προσελκύσουν ορισμένες κατηγορίες εργαζομένων υπηκόων τρίτων χωρών; Εάν ναι, αναφέρετε τους λόγους και τα κίνητρα».

Προκειμένου να επιτύχουν την εισαγωγή των καταρτισμένων εργαζομένων που χρειάζονται, στις Βρυξέλλες σκέφτονται τη «δημιουργία κέντρων κατάρτισης και πρόσληψης στις χώρες καταγωγής για τις δεξιότητες για τις οποίες υπάρχει ανάγκη σε ευρωπαϊκό επίπεδο και για την πολιτιστική και γλωσσική κατάρτιση», ακόμα και την «αποζημίωση των τρίτων χωρών για τα έξοδα κατάρτισης των μεταναστών που εγκαταλείπουν τη χώρα τους για την ΕΕ».

Θα τους εκπαιδεύουν δηλαδή στις χώρες καταγωγής τους (προφανώς τους κοστίζει φθηνότερα), ή θα δίνουν π.χ. μερικά εκατομμύρια ρουπίες στην Ινδία για τους επιστήμονες που της αρπάζουν, δελεάζοντάς τους με ευρώ και καριέρα σε ευρωενωσιακές πολυεθνικές.

Επιπλέον, για να επιτύχει την «καλύτερη ένταξή» τους «στην αγορά εργασίας όσο και στην κοινωνία υποδοχής εν γένει» η Κομισιόν προωθεί «εισαγωγικά προγράμματα για νεοαφιχθέντες μετανάστες». Θα καλύπτουν μεταξύ άλλων την «αγωγή του πολίτη» και την «πληροφόρηση για τους θεμελιώδεις κανόνες και αξίες που ισχύουν στην κοινωνία υποδοχής».

Σκεφτείτε τι αξίες θα προπαγανδίζονται εκεί, προκειμένου οι εισαγόμενοι εργατοϋπάλληλοι να μη διανοούνται καν την αμφισβήτηση της εκμετάλλευσης που υφίστανται.

Οσο για καθηγητάδες, μόνο στην Ελλάδα υπάρχουν τουλάχιστον τρία φυτώρια να τους προμηθεύσουν: Ρηγίλης, Χ. Τρικούπη, Κουμουνδούρου.