Σήμερα ο «Ρ», στη συνέχεια της αποστολής σε περιοχές της Θράκης, δημοσιεύει συνέντευξη με τον Νίκο Φακιρίδη, υποψήφιο νομάρχη Κομοτηνής της Νομαρχιακής Αγωνιστικής Συνεργασίας.

- Η περιοχή της Θράκης, το τελευταίο διάστημα, βρίσκεται στο επίκεντρο της επικαιρότητας, με αφορμή την υποψηφιότητα της μουσουλμάνας Γκιουλμπεγιάζ Καραχασάν. Αυτή η αντιπαράθεση που εκδηλώθηκε πιστεύετε ότι αφορά το λαό της περιοχής;

«Κάθε υποψηφιότητα, ιδιαίτερα όταν πρόκειται για επικεφαλής, αντανακλά μια κομματική απόφαση, στη συγκεκριμένη περίπτωση του ΠΑΣΟΚ, να της αναθέσει την ευθύνη να εκφράσει την πολιτική του. Από αυτή τη σκοπιά την αντιμετωπίζουμε και θα την αντιμετωπίσουμε. Από αυτή την άποψη, επίσης, ενδιαφέρει και το λαό της περιοχής. Δε θα διαφωνήσει κανείς ότι το ψηφοδέλτιο, του οποίου θα ηγηθεί η συγκεκριμένη υποψήφια, είναι φορέας της πολιτικής που βιώνουμε σε όλους τους τομείς της ζωής μας, ιδιαίτερα μετά την υπογραφή της Συνθήκης του Μάαστριχτ που την υπέγραψαν ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΝ. Πολιτικής που, με τη βοήθεια του ΣΥΝ, υλοποιείται από ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, σήμερα. Κατά τα λοιπά, αξιοποιήθηκε η συγκεκριμένη υποψηφιότητα αποπροσανατολιστικά από τα μεγάλα ΜΜΕ».

- Ο διαχωρισμός που επιχειρείται ανάμεσα σε μουσουλμάνους και χριστιανούς τι σκοπούς εξυπηρετεί;

«Οι θρησκευτικές αντιθέσεις, οι αντιθέσεις λόγω διαφορετικής καταγωγής και γλώσσας, είναι υπαρκτές αντιθέσεις, που είναι σημαντικό και απαραίτητο να τις παίρνουμε υπ' όψιν μας και να τις σεβόμαστε, όμως δεν μπορούν αυτές να καθορίσουν τη ζωή μας. Η ζωή των ανθρώπων καθορίζεται από τον τρόπο με τον οποίο καλύπτουν τις υλικές τους ανάγκες, και σαν τέτοιες εννοώ και τις λεγόμενες πνευματικές ανάγκες. Καθορίζεται από τους όρους και τις συνθήκες εργασίας. Ετσι, το κύριο είναι η ταξική θέση του καθένα.

Σε αρκετούς χώρους δουλιάς και στις περιοχές μας, εργάζονται μαζί εργαζόμενοι με διαφορετικές θρησκείες, γλώσσα και καταγωγή. Ολοι βρίζουν το αφεντικό, γιατί δεν τους πληρώνει καλά κτλ., ή την κυβέρνηση που παίρνει αντιλαϊκά μέτρα. Κανένας δε βρίζει τη θρησκεία, την καταγωγή ή τη γλώσσα του άλλου, άσχετα από το πιθανό μίσος που έχει σταλάξει μέσα του η αστική εθνικιστική προπαγάνδα, του ενός για τον άλλο και μπορεί σε ένα βαθμό να τον επηρεάζει. Το αντίθετο μάλιστα, σέβεται τη διαφορετικότητα».

«Αρα, λοιπόν, οι εργάτες, γενικότερα τα φτωχά λαϊκά στρώματα μπορούν να ενωθούν στη βάση των κοινών προβλημάτων της τάξης τους, σαν εκμεταλλευόμενοι που είναι, σεβόμενοι όμως και υπερασπιζόμενοι αν χρειαστεί, την πολιτισμική, φυλετική, θρησκευτική, γλωσσική ιδιαιτερότητα του άλλου. Ιδιαίτερα αν ο άλλος είναι μειονότητα. Οπως είναι δε ευκολονόητο, η συμμετοχή στο ταξικό σωματείο βοηθάει αποτελεσματικά, σε μια τέτοια στάση των εργαζομένων.

Από την άλλη, η αστική τάξη της χώρας μας, οι κεφαλαιοκράτες γενικότερα, συνεπείς με τα συμφέροντα της τάξης τους, υλοποιούν μια βασική αρχή που έχουν αφομοιώσει καλά: το "διαίρει και βασίλευε". Ετσι, δεν αφήνουν αναξιοποίητες τις διαφορές λόγω θρησκείας, καταγωγής κτλ. Οχι μόνο, αλλά και τις υποδαυλίζουν αν τους εξυπηρετεί. Σ' αυτήν την προσπάθεια έχουν σύμμαχο τις ανταγωνίστριες αστικές τάξεις των γειτονικών χωρών, που κι εκείνες κάνουν το ίδιο στη χώρα τους».

- Η μουσουλμανική μειονότητα, που κυρίως ζει στην Ξάνθη και την Κομοτηνή, πιστεύετε ότι αποτελεί θύμα μεγαλύτερης εκμετάλλευσης από ό,τι ο υπόλοιπος εργαζόμενος λαός;

«Στον καπιταλισμό ο βαθμός εκμετάλλευσης του εργάτη από τον κεφαλαιούχο είναι αντικείμενο ανειρήνευτης πάλης. Βαθμός εκμετάλλευσης, που εξαρτάται από το ποσοστό της υπεραξίας, δηλαδή της απλήρωτης δουλιάς, που καρπώνεται ο κεφαλαιούχος. Αρα, ο κεφαλαιούχος προσπαθεί να έχει στη δούλεψή του εργαζόμενους, που να του κοστίζουν λίγο, να δουλεύουν πολύ και να είναι αποδοτικοί.

Αυτά τα χαρακτηριστικά συγκέντρωναν για πολλά χρόνια οι μειονοτικοί εργαζόμενοι, όπως τα συγκεντρώνουν τώρα οι οικονομικοί μετανάστες. Οπως επιθυμεί και αγωνίζεται το κεφάλαιο να το πετύχει για το σύνολο των εργαζομένων. Χαρακτηριστικά, στα οποία πρέπει απαραίτητα να προσθέσουμε και τη συμμετοχή στη συνδικαλιστική και την πολιτική δράση. Οπου και εκεί η μειονότητα υστερούσε. Παράλληλα, η μειονότητα ήταν και εξακολουθεί να είναι έξω από το δημόσιο και ευρύτερο δημόσιο τομέα και, σε ποσοστό 60% - 70%, απασχολείται με την αγροτική οικονομία, κύρια με τον καπνό. Μικρό μέρος είναι αυτοαπασχολούμενοι και επιστήμονες ελεύθεροι επαγγελματίες. Πολλοί μεταναστεύουν στο εσωτερικό ή το εξωτερικό και αρκετοί είναι ναυτεργάτες. Το συμπέρασμα είναι ότι οι εργαζόμενοι της μειονότητας, όχι όλη η μειονότητα, ήταν και εξακολουθούν να είναι, σε μικρότερο όμως βαθμό, το περισσότερο εκμεταλλευόμενο κομμάτι του πληθυσμού της περιοχής».

- Στους θεσμούς της Αυτοδιοίκησης, στο Κοινοβούλιο, συμμετέχουν άνθρωποι της μειονότητας μέσα από τη συμμετοχή τους στα κόμματα. Ποιες είναι οι ευθύνες τους που η μουσουλμανική μειονότητα παραμένει καταδικασμένη στη φτώχεια, στην ανεργία, στην αμορφωσιά;

«Βεβαίως έχουν κι αυτοί τις ευθύνες τους, γιατί όλοι τους εκλέγονται με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Ενώ για 4 χρόνια ο ΣΥΝ διέθετε βουλευτή και ένα νομαρχιακό σύμβουλο. Ολοι τους στήριζαν και στηρίζουν τις πολιτικές των κομμάτων τους. Των οποίων τα αντιλαϊκά έργα, με βάση τις οδηγίες της ΕΕ, προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου και των ιμπεριαλιστικών σχεδίων, τα ζούμε και τα ζει και η μειονότητα: Με το μεροκάματο, την απασχόληση, την αγροτική οικονομία και το εισόδημα των μικρομεσαίων αγροτών, τη μόρφωση, την υγεία, τον πολιτισμό, τον αθλητισμό, την ασφάλιση και την πρόνοια, τα έργα υποδομής, τους υπέρογκους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, τη συμμετοχή σε ιμπεριαλιστικούς, άδικους πολέμους.

Επιπλέον, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ κυβερνούν τόσα χρόνια και η αντιεκπαιδευτική πολιτική τους πλήττει και τα παιδιά της μειονότητας, περισσότερο. Τα ίδια κόμματα είναι κυβέρνηση όλα αυτά τα χρόνια, που δεν εκλέγεται διαχειριστική επιτροπή για τα Βακούφια (μουσουλμανική περιουσία, αποτελούμενη από κληροδοτήματα δοσμένα για κοινωφελείς σκοπούς), όπως είναι το σωστό. Το ζητάει η μειονότητα και προβλέπεται από σχετική νομοθεσία. Οι ίδιοι κυβερνάνε όλα αυτά τα χρόνια που ισχύει η νομοθεσία, με βάση την οποία, στην ουσία, ο Μουφτής επιλέγεται από τον νομάρχη και την κυβέρνηση.

Για όλα αυτά τα ζητήματα, οι συγκεκριμένοι παράγοντες με τη στάση τους, στάση αποπροσανατολισμού των εργαζομένων της μειονότητας, συνέβαλαν στην εφαρμογή των αντιλαϊκών επιλογών. Είναι χαρακτηριστικό της αποπροσανατολιστικής τους τακτικής, το γεγονός ότι μαχητικά υποστήριζαν την αναγνώριση του Σωματείου με την επωνυμία «Τουρκική Ενωση Ξάνθης» και από την άλλη σιωπούσαν ηχηρά για τα προβλήματα των καπνοπαραγωγών. Κι όταν μίλησαν, υποστήριξαν την πλήρη αποδέσμευση της παραγωγής από την επιδότηση...

Αυτός ο αποπροσανατολισμός ευνοείται από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝ, όπως φαίνεται και από τη στάση ηγετικών τοπικών τους στελεχών. Διότι εκτιμούν πως είναι προτιμότερο οι εργαζόμενοι της μειονότητας, να επικεντρώνουν τις αιτίες της υποβάθμισης της ζωής τους στο γεγονός της διαφορετικότητας, παρά στις αντιλαϊκές πολιτικές της ΕΕ, την κυβερνητική πολιτική, στους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς. Γιατί, έτσι γίνεται πιο δύσκολη η κοινή δράση όλων των εργαζομένων, ανεξάρτητα από καταγωγή, γλώσσα και θρησκεία. Πολώνεται το πολιτικό κλίμα, εξυπηρετούνται καλύτερα τα ιμπεριαλιστικά σχέδια».

- Τελικά, ποιο πρέπει να είναι το κριτήριο ψήφου στις εκλογές για την Αυτοδιοίκηση; Είναι ενιαίο για χριστιανούς και μουσουλμάνους;

«Το κριτήριο ψήφου πρέπει να είναι κοινό, δεν μπορεί να είναι διαφορετικό για τα λαϊκά στρώματα, τους εργάτες, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους, τη νεολαία, τις γυναίκες, ανάλογα με την καταγωγή, τη γλώσσα και τη θρησκεία.

Τα ψηφοδέλτια που στηρίζονται από τα κόμματα που κυβέρνησαν και κυβερνούν, ή τα κόμματα που στηρίζουν κυβερνητικές επιλογές, όπως ο ΣΥΝ και το ΛΑΟΣ, δεν πρέπει να προτιμηθούν από τους ψηφοφόρους. Η ίδια η ζωή το βάζει επιτακτικά: Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα ανεξάρτητα από γλωσσικές, θρησκευτικές, φυλετικές, πολιτισμικές διαφορές, να γυρίσουν την πλάτη σ' αυτούς τους συνδυασμούς, γιατί αν δεν το κάνουν είναι σαν να δίνουν συγχωροχάρτι για την πολιτική που εφάρμοσαν όλα αυτά τα χρόνια σε βάρος του λαού και υπέρ του κεφαλαίου, το ΠΑΣΟΚ και η ΝΔ με τη βοήθεια του ΣΥΝ.

Αντίθετα, έχουν κάθε συμφέρον να υποστηρίξουν και να υπερψηφίσουν τους συνδυασμούς που στηρίζει το ΚΚΕ, το ΔΗΚΚΙ, η Κομμουνιστική Ανανέωση και η Παρέμβαση Αριστερών Πολιτών. Γιατί, αυτές οι δυνάμεις στάθηκαν σταθερά δίπλα στο λαό και υποστήριξαν, μέσα και έξω από τα Δημοτικά και Νομαρχιακά Συμβούλια, τα οικονομικά και κοινωνικά τους συμφέροντα, αγωνιζόμενοι σταθερά και ενάντια σε κάθε αδικία λόγω διαφορετικής καταγωγής, γλώσσας, θρησκείας.

Το ίδιο θα συνεχίσουν να κάνουν, συνεπείς στην ιστορία τους, στη σταθερή προσήλωσή τους στη δημιουργία λαϊκού μετώπου για την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας. Της μόνης εξουσίας που έχει τη θέληση και τη δύναμη να βάλει στο κέντρο της κοινωνίας τις σύγχρονες ανάγκες του εργαζόμενου ανθρώπου, με σεβασμό στο περιβάλλον, στα πλαίσια λαϊκής οικονομίας».