Μισός χρόνος έχει συμπληρωθεί πλέον από τις τελευταίες πρόωρες εκλογές που διεξήχθησαν στην Ιταλία μετά την κατάρρευση της λεγόμενης κεντροαριστερής κυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι στις 24 Γενάρη του 2008 και την ανάληψη της εξουσίας για τρίτη φορά από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι και τη λεγόμενη κεντροδεξιά κυβέρνησή του, με ισχυρή πλειοψηφία τόσο στη Βουλή των Αντιπροσώπων όσο και στη Γερουσία της χώρας.

Από την πρώτη στιγμή ο Ιταλός μεγιστάνας έσπευσε να δηλώσει την πρόθεσή του να βοηθήσει την Ευρωπαϊκή Ενωση να ...ανακτήσει μέρος της επιρροής της στις διεθνείς σχέσεις, ενώ παράλληλα προειδοποιούσε τους Ιταλούς ότι αναμένονται «δύσκολοι μήνες που θα απαιτήσουν δύναμη»... Σ' αυτά θα πρέπει κανείς να συνυπολογίσει τις αβάσταχτες αυξήσεις στις τιμές των τροφίμων, την αύξηση της φτώχειας, της ανεργίας, την πρόθεση για αύξηση του ορίου συνταξιοδότησης και κατάργησης των αποδοχών για υπερωρίες, την υπόθεση των απορριμμάτων στη Νάπολη, τα νέα διατροφικά σκάνδαλα που ξέσπασαν σε ό,τι αφορά τα τυριά και τα κρασιά, αλλά και την πρόθεση της κυβέρνησης να επιμείνει στην επέκταση της αμερικανικής βάσης στη Βιτσέντζα, κρατώντας ουσιαστικά τη δέσμευσή της προς τις ΗΠΑ για την εγκατάσταση 5.000 Αμερικανών στρατιωτών και την παραχώρηση του αεροδρομίου «Νταλ Μολίν». Υπενθυμίζεται ότι το συγκεκριμένο ζήτημα της επέκτασης της αμερικανικής βάσης είχε δημιουργήσει σημαντικές αντιδράσεις ανάμεσα στο λαό της χώρας, με μαζικότατες συγκεντρώσεις και διαμαρτυρίες, κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Ρομάνο Πρόντι.

Επιπλέον, στα μέσα του Ιούλη δόθηκε το «πράσινο φως» στη δικαστική ασυλία των ανώτατων αξιωματούχων του κράτους (Πρόεδρος, πρωθυπουργός, οι πρόεδροι της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων). Και έτσι, οι δύο διώξεις που εκκρεμούν εις βάρος του Ιταλού πρωθυπουργού στο Μιλάνο - για δωροδοκία προς τον Βρετανό δικηγόρο Ντέιβιντ Μιλς προκειμένου να ψευδορκήσει και για φορολογική απάτη - θα διακοπούν.

Τις ίδιες ημέρες εγκρίθηκε από τη Γερουσία, αφού προηγουμένως είχε λάβει το πράσινο φως και από τη Βουλή των Αντιπροσώπων, το «πακέτο sicurezza», δηλαδή η δέσμη μέτρων για την ασφάλεια, που περιλαμβάνει μεταξύ άλλων ποινικοποίηση της «παράνομης» μετανάστευσης, καθιστώντας πια τους οικονομικούς πρόσφυγες «εγκληματίες». «Εμπνευστής» του νομοσχεδίου μπορεί κανείς να πει ότι είναι ο υπουργός Εσωτερικών, Ρομπέρτο Μαρόνι, μέλος της «Λίγκας του Βορρά», που κατείχε τις θέσεις του υπουργού Κοινωνικών Υποθέσεων και Εργασίας στην προηγούμενη κυβέρνηση του Μπερλουσκόνι. Εκτός της ποινικοποίησης της παράνομης μετανάστευσης, προβλέπεται επίσης έως και 4ετής φυλάκιση, κατάσχεση της ακίνητης περιουσίας σε όσους ενοικιάζουν σε παράνομους μετανάστες, δρακόντειες ποινές σε όσους δικάζονται για αδικήματα, ενώ ανοίγει ο δρόμος για την ευκολότερη απέλαση των παράνομων μεταναστών.

Σ' αυτά θα πρέπει να προστεθεί και η ανάπτυξη 3.000 στρατιωτών στο πλευρό των αστυνομικών δυνάμεων για να φυλάξουν «ευαίσθητους στόχους» (πρεσβείες, προξενεία, κυβερνητικά κτίρια) και κέντρα προσωρινής παραμονής - κράτησης των μεταναστών. Και παρόλο που ο νέος ιταλικός νόμος θεωρείται πως παραβιάζει τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης για την ελεύθερη μετακίνηση των Ευρωπαίων πολιτών, η αντίδραση αξιωματούχων της ΕΕ θα μπορούσε να χαρακτηριστεί «σιωπηλή» και τέτοια που μειώνει ουσιαστικά τη σημασία της ρατσιστικής βίας στην Ιταλία.

Και όλα αυτά αφού από τις πρώτες κιόλας ημέρες της νέας διακυβέρνησης Μπερλουσκόνι έχουν πραγματοποιηθεί πογκρόμ και βίαιες επιθέσεις ενάντια σε μετανάστες με εκατοντάδες συλλήψεις μέσα σε λίγες βδομάδες. Πενήντα τρεις από όσους συνελήφθησαν τις πρώτες βδομάδες μεταφέρθηκαν στα σύνορα για να απελαθούν. Επίσης οι αστυνομικές δυνάμεις ξεκίνησαν ενέργειες για το κλείσιμο των καταυλισμών των Τσιγγάνων, με την ενορχηστρωμένη ...στήριξη των ΜΜΕ - που οδήγησε σε επιθέσεις κατοίκων ενάντια στους μετανάστες και στην πυρπόληση των καταυλισμών των Τσιγγάνων. Στήριξη, ωστόσο, είχε και από τον επικεφαλής της «Λίγκας του Βορρά» και τον υπουργό Θεσμικών Μεταρρυθμίσεων, Ουμπέρτο Μπόσι, ο οποίος υποστήριξε ότι τέτοιες επιδρομές «είναι αυτό που επιθυμεί ο λαός».

Γεγονός κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενο, αν σκεφθεί κανείς ότι και στην προεκλογική του εκστρατεία είχε προάγει την ξενοφοβία ως ένα από τα κεντρικά του ζητήματα, προσδιορίζοντας ουσιαστικά τους μετανάστες, και κυρίως την κοινότητα των Ρομ, ως κύρια αιτία των οικονομικών και κοινωνικών προβλημάτων της Ιταλίας.

Ωστόσο, αξίζει να σημειωθεί ότι η αρχική καμπάνια ενάντια στους μετανάστες και την κοινότητα των Ρομ ξεκίνησε από την κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι το 2007, με στήριξη του Κόμματος της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης. Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του τότε δημάρχου της Ρώμης και σημερινού ηγέτη του «Δημοκρατικού Κόμματος», Βάλτερ Βελτρόνι, ο οποίος μετά από επίθεση που δέχτηκε Ιταλίδα από μια Ρρουμάνα γυναίκα, υποστήριξε δημόσια ότι η κοινότητα των Ρομ είναι υπεύθυνη για το 75% της εγκληματικότητας της πόλης. Τότε, στις αρχές του Νοέμβρη του 2007, ο Βελτρόνι κάλεσε την κυβέρνηση Πρόντι να εγκρίνει νομοσχέδιο το οποίο επιτρέπει στις αρχές να απελαύνουν Ευρωπαίους πολίτες που αποτελούν «απειλή για τη δημόσια ασφάλεια», το οποίο μάλιστα εγκρίθηκε από τον τότε Ιταλό Πρόεδρο Τζιόρτζιο Ναπολιτάνο. Για να σιγουρέψει τη στήριξη του νομοσχεδίου, ο Πρόντι έθεσε το ζήτημα ως ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνησή του, λαμβάνοντας έτσι 160 ψήφους υπέρ και 158 κατά, με μία μόνο διαφοροποίηση από βουλευτή της Κομμουνιστικής Επανίδρυσης.

Για μια ακόμα φορά φαίνεται ξεκάθαρα πως η προηγούμενη «κεντροαριστερή» κυβέρνηση του Ρομάνο Πρόντι, με την εφαρμοζόμενη αντιλαϊκή και αντεργατική πολιτική και την ενεργό συμμετοχή στις ΝΑΤΟικές αποστολές στο Αφγανιστάν και το Λίβανο, έδωσε ουσιαστικά τη «σκυτάλη» στην ...κεντροδεξιά κυβέρνηση να συνεχίσει την ίδια πολιτική. Και, μάλιστα, από τις πρώτες ημέρες της νέας του διακυβέρνησης ο Ιταλός πρωθυπουργός είχε προτείνει στο «Δημοκρατικό Κόμμα» να συνεργαστούν για τις συνταγματικές μεταρρυθμίσεις, κάτι για το οποίο έσπευσε να δώσει τη θετική του στήριξη ο Βάλτερ Βελτρόνι. Εξάλλου, δεν είναι καθόλου τυχαίο το γεγονός ότι τη στήριξή του τόσο στην κυβέρνηση Πρόντι όσο και στη σημερινή κυβέρνηση Μπερλουσκόνι έχει εκφράσει ο ΣΕΒ Ιταλίας, η «Confindustria», αφού βλέπει ποιος υπερασπίζεται τα συμφέροντά του.