Μανόλης ΠΑΚΙΑΣ

Χαρακτικά, σκαλισμένα με σουγιαδάκι, σε επίπεδες, λευκές πέτρες της Μακρονήσου. Βιώματα και ανάγκες, χαραγμένες με υπομονή και πίστη πως τα οράματα δε νικιούνται απ' το θάνατο. Εικόνες ζωντανές, ακόμα κι όταν απεικονίζουν τον ίδιο το θάνατο, εικόνες ελεύθερες, ακόμα κι όταν δείχνουν την πιο στυγνή υποδούλωση.Τα εικαστικά έργα των τεσσάρων χαρακτών της Μακρονήσου - των Γιώργου Φαρσακίδη, Χρήστου Δαγκλή, Βασίλη Αρμάου, Γιάννη Στεφανίδη - ζωντάνεψαν κι αυτά χτες μνήμες, εικόνες, βιώματα.

Η ακουαρέλα του Γιάννη Στεφανίδη, φτιαγμένη το 1949, ενέπνευσε τον Γιάννη Ρίτσο να γράψει: "ανάμεσα στ' αγκάθια και στα πεσμένα κόκκινα φύλλα βρήκαμε μια γυμνή γαϊδουροκεφαλή/ ίσως να 'ναι το κεφάλι του καλοκαιριού, έτσι αφημένο στις βρεγμένες πέτρες και γύρω του κάτι μικρά γαλάζια λουλούδια που δεν ξέρουμε τ' όνομά τους".

Εξίσου συγκλονιστικό και το τελευταίο έργο του Χρήστου Δαγκλή "Το τίμημα του οράματος". Δύο νέοι κουβαλούν πέτρες στο γκρίζο φόντο του μαρτυρικού νησιού. Ενας αλφαμίτης υψώνει το ρόπαλό του και ένα ζευγάρι κείτεται νεκρό, αλλά αγκαλιασμένο... Ο Γ. Φαρσακίδης τονίζει πως "τα χαρακτικά του υπαγορεύονταν απ' τα ίδια τα βιώματά τους και απ' τις πολλαπλές ανάγκες τους".Απ' τον κομμένο κορμό του δέντρου φυτρώνει ένα "ώριμο" κόκκινο τριαντάφυλλο. Απ' το κορμί ενός εκτελεσμένου γεννιέται ένα λευκό περιστέρι. Στα χαρακτικά του Γ. Φαρσακίδη αποτυπώνονται ρεαλιστικά κι όλα τα καψώνια εκείνης της περιόδου: Το καψώνι της δίψας, το νυχτερινό καψώνι, το κάψιμο των κορμιών με πυρωμένες μασιές, το καψώνι της πέτρας είναι τα πιο ενδεικτικά.

Στην εκδήλωση παρουσιάστηκε και έκθεση φωτογραφιών - συγκλονιστικών ντοκουμέντων από το ...Μαρτυρονήσι.