Οι εκθέσεις διαφόρων κέντρων και παράκεντρων (ΕΕ, του ΔΝΤ, του ΟΟΣΑ, της Τράπεζας της Ελλάδας, του ΙΟΒΕ, του ΣΕΒ κλπ.), τα οποία έχουν στηθεί στην Ελλάδα και το εξωτερικό, για να στηρίζουν τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, διαδέχονται η μία την άλλη. Κοινό στοιχείο όλων αυτών των εκθέσεων είναι η διαπίστωση πως η ελληνική οικονομία παραμένει - παρά τις προόδους της - «προβληματική» και η υπόδειξη πως πρέπει να συνεχιστούν οι θυσίες των εργαζομένων, καθώς υποστηρίζουν (χωρίς να το λένε πάντα καθαρά) πως για όλα τα στραβά και ανάποδα της ελληνικής οικονομίας, «φταίνε οι εργαζόμενοι» (!) ενώ με σαφήνεια προτείνουν τη συνέχιση ή και σκλήρυνση των αντιλαϊκών πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας. Πρόσφατο παράδειγμα, η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας (ΤτΕ) για τη Νομισματική Πολιτική 2003- 2004 που κατατέθηκε στη Βουλή την περασμένη Δευτέρα και όσα είπε- παρουσιάζοντας το περιεχόμενό της- ο διοικητής της ΤτΕ Ν. Γκαργκάνας.

Υπηρετώντας πιστά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου - ρόλο που έχουν αποδεχτεί και παίζουν όλοι οι διοικητές των κεντρικών τραπεζών της Ευρωπαϊκής Ενωσης - ο Ν. Γκαργκάνας πρότεινε 3 + 1 μέτρα. Με το επιχείρημα ότι για την αντιμετώπιση των χρόνιων προβλημάτων της οικονομίας, ώστε να ακολουθήσει (πότε;) η αναβάθμιση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, ο κύριος διοικητής υποστήριξε πως «είναι αναγκαίο»:

«Πρώτον, οι κοινωνικοί εταίροι να συμβάλουν, μέσω της διαμόρφωσης των μισθολογικών αυξήσεων και της τιμολογιακής πολιτικής, στην επίτευξη της σταθερότητας των τιμών και στη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας».

«Δεύτερον, η δημοσιονομική πολιτική, να συμβάλει και αυτή στη μείωση του πληθωρισμού, καθώς και στη διασφάλιση της σταθερότητας των δημόσιων οικονομικών μεσοπρόθεσμα».

«Τρίτον, οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις να προχωρήσουν ταχύτερα, με τελικό στόχο τη διατήρηση υψηλών ρυθμών ανάπτυξης στο μέλλον».

Και, βέβαια, ο κύριος Γκαργκάνας - απαντώντας σε σχετική ερώτηση δημοσιογράφου, πρόσθεσε ένα τέταρτο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας που δεν υπήρχε στην έκθεση. Το Ασφαλιστικό, για το οποίο, όπως είπε, «για την ΤτΕ δεν έχει κλείσει, αλλά παραμένει πάντα ανοιχτό»!

Με απλά λόγια, οι συντάκτες της έκθεσης της ΤτΕ και ο ίδιος ο διοικητής της, προσπαθούν να μας πείσουν πως για την ακρίβεια, την ανεργία, τα κρατικά ελλείμματα, την υπερχρέωση του Δημοσίου και των νοικοκυριών κλπ., δε φταίνε οι θύτες αλλά τα θύματα! Πρόκειται, στην ουσία, για τα ίδια επιχειρήματα, που προβάλλονται στερεότυπα και από τους βιομήχανους (ΣΕΒ - ΙΟΒΕ) και από την ΕΕ, τον ΟΟΣΑ, το ΔΝΤ ή άλλα κέντρα και παράκεντρα υπεράσπισης των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου.

Το αστήρικτο των επιχειρημάτων ότι για τον πληθωρισμό «φταίνε» οι μισθοί και όχι τα κέρδη και υπερκέρδη, αναλύεται στη διπλανή σελίδα. Εμείς θα ασχοληθούμε εδώ, με τα άλλα διάτρητα επιχειρήματα που προβάλλονται στην έκθεση της ΤτΕ - και όχι μόνο - σχετικά με τις αιτίες των προβλημάτων και τις συνταγές για την αντιμετώπισή τους.

Η ΤτΕ διαπιστώνει ότι στη δημοσιονομική πολιτική (κρατικά έσοδα - κρατικές δαπάνες - κρατικά ελλείμματα και δημόσιο χρέος), υπήρξε «πρόοδος» αλλά «σημαντικά βραδύτερη από τους στόχους που είχαν αρχικά τεθεί στο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης». Ανησυχίες, εκφράζονται, επίσης, για την καθυστέρηση στην προώθηση των διαρθρωτικών αλλαγών (πολιτική του «λιγότερου κράτους» με ιδιωτικοποιήσεις δημόσιων επιχειρήσεων, υπηρεσιών και οργανισμών, κατάργηση νόμων και διατάξεων που θεωρούν σαν «αντικίνητρα» στην επιχειρηματική δραστηριότητα του μεγάλου κεφαλαίου, όπως οι περιορισμοί στις απολύσεις προσωπικού κλπ.), τον υπερδανεισμό των νοικοκυριών στις τράπεζες, το υψηλό ποσοστό ανεργίας, τους ρυθμούς ανάπτυξης της ελληνικής οικονομίας κλπ. Εννοείται ότι, ενώ γίνεται εκτενής αναφορά σε υπαρκτά προβλήματα της χώρας και του λαού, οι συντάκτες της έκθεσης αποφεύγουν να σταθούν στις αιτίες.

Στα πλαίσια αυτά, η ΤτΕ σημειώνει πως το έλλειμμα της γενικής κυβέρνησης το 2003, έφθασε ή ξεπέρασε το 2,7% του ΑΕΠ και το δημόσιο χρέος διαμορφώθηκε στα 102,4% έναντι στόχων 1,4% και 101,7% που είχε θέσει η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ με το Επικαιροποιημένο Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης του Δεκεμβρίου του 2003, χωρίς όμως να γίνεται καμιά αναφορά στις αιτίες.

Αποτελεί κοινό μυστικό ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες οι οποίοι - αξιοποιώντας τις πολιτικές επιλογές και την ανοχή των κυβερνώντων - ενώ εισπράττουν μέχρι και τελευταία δεκάρα τις παχυλές κρατικές επιχορηγήσεις και επιδοτήσεις αποφεύγουν να εκπληρώνουν τις υποχρεώσεις τους στο κράτος, καθώς συνεχίζουν τη φοροδιαφυγή, τη φοροκλοπή, την εισφοροδιαφυγή την εισφοροκλοπή κλπ. Του λόγου το αληθές, βεβαιώνουν και το γεγονός ότι στην περίοδο 2000 - 2003, που το, επίσημο, συνολικό έλλειμμα του κρατικού προϋπολογισμού (κεντρική κυβέρνηση) αυξήθηκε κατά 80% ή 2,8 δισ. ευρώ.

Από μια πιο προσεκτική ανάγνωση των αναλυτικών στοιχείων του προϋπολογισμού, σχετικά με τις αιτίες που προκάλεσαν την υπέρμετρη αύξηση του δημοσιονομικού ελλείμματος (και άρα στη διόγκωση του δημόσιου χρέους) προκύπτει ότι στην ίδια περίοδο:

Πρώτον: Τα συνολικά φορολογικά έσοδα, αυξήθηκαν κατά 17,8% ή 5,8 δισ. ευρώ. Η αύξηση των φορολογικών εσόδων προήλθε, κυρίως από την αύξηση των έμμεσων φόρων (21,4% ή 4 δισ. ευρώ) που το κύριο βάρος σηκώνουν τα πλατιά λαϊκά στρώματα (μισθωτοί, συνταξιούχοι, αγρότες, ΕΒΕ κλπ. που ξοδεύουν όλο το εισόδημά τους για να τα «φέρουν βόλτα» και λιγότερο από τους άμεσους φόρους (αυξήθηκαν 13% ή 1,8 δισ. ευρώ).

Δεύτερον: Τη μερίδα του λέοντος των άμεσων φόρων (που αυξήθηκαν κατά 13%), την πλήρωσαν τα πλατιά λαϊκά στρώματα. Κι αυτό, γιατί, ενώ η φορολογία εισοδήματος φυσικών προσώπων (δηλαδή των μισθωτών, των συνταξιούχων, των αγροτών, των εισοδηματιών, των μικρών και μεγάλων επιχειρηματιών και γενικά όλων των φορολογούμενων ιδιωτών πλουσίων και φτωχών), αυξήθηκε κατά 44% ή 2,4 δισ. ευρώ, η φορολογία των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων μειώθηκε κατά 13,3% ή περίπου 700 εκατ. ευρώ!

Τρίτον: Ενώ από το 2000 μέχρι το 2003 εισπράχτηκαν από την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας (ιδιωτικοποιήσεις, μετοχοποιήσεις κλπ.) περίπου 9 δισ. ευρώ, με το επιχείρημα πως τα έσοδα από τις αποκρατικοποιήσεις θα πάνε για τη μείωση του δημόσιου χρέους, τελικά το δημόσιο χρέος το 2003 ξεπέρασε τα 156 δισ. ευρώ, από 139 δισ.λ ευρώ που ήταν το 2000! Αυξήθηκε, δηλαδή, κατά περίπου 27 δισ. δισ. ευρώ!

Τέταρτον: Παρά τα παχυλά προνόμια (επιδοτήσεις, επιχορηγήσεις, φοροαπαλλαγές κλπ.), που δίνονται στο μεγάλο κεφάλαιο σαν κίνητρα για να λύσουν οι επιχειρηματίες τα μεγάλα προβλήματα (ελλείμματα ισοζυγίου, ανεργία, κλπ.) τα προβλήματα αυτά παραμένουν άλυτα και ορισμένα μάλιστα οξύνονται.

Χαρακτηριστικό δείγμα γραφής ότι η εφαρμοζόμενη πολιτική δεν αντιμετωπίζει τα λαϊκά προβλήματα, είναι και τα εξής δύο στοιχεία:

Πρώτον: Ενώ από το 1998 ως το 2002 το κράτος δαπάνησε για επιχορηγήσεις ιδιωτικών επενδύσεων συνολικά 965 εκατ. Ευρώ που μοιράστηκαν μεταξύ τους 2.262 επιχειρήσεις (φέρονται να δημιούργησαν συνολικά 20.835 νέες θέσεις εργασίας). Και ενώ το κράτος επιχορήγησε, συνολικά, τη δημιουργία καθεμιάς νέας θέσης εργασίας με 46.313 ευρώ, η ανεργία παραμένει σκαρφαλωμένη γύρω και πάνω από το 9%.

Δεύτερον: Παρά τις πολύμορφες επιδοτήσεις και επιχορηγήσεις στους βιομήχανους, εξαγωγείς κλπ. για να βελτιώσουν την ποιότητα και ανταγωνιστικότητα (τιμές) των ελληνικών προϊόντων, συνεχίζεται ο κατακλυσμός της ελληνικής αγοράς με εισαγόμενα προϊόντα, ενώ παράλληλα χάνονται αγορές του εξωτερικού για τα ελληνικά προϊόντα. Ολα αυτά, αποτυπώνονται και στα επίσημα στοιχεία της Τράπεζας της Ελλάδας, που δείχνουν τα ελλείμματα του εμπορικού ισοζυγίου να τραβούν την ανηφόρα και να κινούνται γύρω στο 16% του ΑΕΠ.

Συμπερασματικά, θα λέγαμε, οι συνταγές της ΤτΕ για την επιδίωξη επίλυσης των μεγάλων προβλημάτων του λαού και του τόπου με τη συνέχιση ή και σκλήρυνση των πολιτικών μονόπλευρης λιτότητας, είναι ωφέλιμες για τους μεγαλοεπιχειρηματίες και αδιέξοδες και καταστροφικές για το λαό. Οσο οι κυβερνώντες, θα επιμένουν στην εφαρμογή αυτών των πολιτικών - που αναθέτουν στο μεγάλο κεφάλαιο να λύσει τα προβλήματα της ακρίβειας, των ελλειμμάτων, του πληθωρισμού, της φτώχεια και των κοινωνικών ανισοτήτων - τόσο τα προβλήματα αυτά θα αναπαράγονται. Αδιάψευστος μάρτυρας και οι δηλώσεις των υπουργών της κυβέρνησης της ΝΔ, για «άδεια ταμεία» που παρέλαβαν από την απελθούσα κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και που ανεξάρτητα από το αν αποτυπώνουν την πραγματικότητα ή όχι, αποτελούν προάγγελο για τον «ετεροχρονισμό» στην ικανοποίηση διαφόρων προεκλογικών παροχών (ΕΚΑΣ, μονιμοποίηση συμβασιούχων κλπ.) καθώς και τη λήψη νέων αντιλαϊκών μέτρων (μετά τις ευρωεκλογές και τους Ολυμπιακούς Αγώνες).