Η απόφαση του δικαστηρίου που κρίνει άκυρο το συνέδριο της ΓΣΕΒΕΕ στις 27 - 28/9/2003 μετά την αγωγή των ομοσπονδιών της ΟΒΣΑ, των ΟΕΒΕ Καρδίτσας, ΟΕΒΕ Λέσβου και της ΠΟΒΣΚΞ, δικαιώνει και τυπικά για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα χρόνια την Αγωνιστική Συσπείρωση (ΔΗΚΕΒΕ) και άλλους συνδικαλιστές που πριν και κατά τη διάρκεια αυτού του συνεδρίου κατέβαλλαν κάθε προσπάθεια να αποφευχθούν μια σειρά νοθείες στις εκλογές των σωματείων και των ομοσπονδιών, οι οποίες, εκτός των άλλων, αμαυρώνουν και απαξιώνουν στη συνείδηση των συναδέλφων το συνδικαλιστικό κίνημα.

Στον αντιμονοπωλιακό αγωνιστικό προσανατολισμό του συνδικαλιστικού κινήματος ανέκαθεν, και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια, επικεντρώνεται η αντιπαράθεση και η καθημερινή διαπάλη της Αγωνιστικής Συσπείρωσης με τις άλλες δυνάμεις, που επιδιώκουν το συνδικαλιστικό κίνημα να είναι προσαρμοσμένο και υπάκουο στη φιλομονοπωλιακή πολιτική που ασκείται στη χώρα μας με τη σφραγίδα της ΕΕ.

Θέλουν, δηλαδή, συνδικαλιστικές οργανώσεις που θα εξαντλούνται σε ορισμένες ενστάσεις στα σημεία εφαρμογής της πολιτικής που σήμερα ασκεί η κυβέρνηση της ΝΔ και προηγούμενα του ΠΑΣΟΚ. Σε κάθε περίπτωση το συνδικαλιστικό κίνημα, στο σύνολό του: Να είναι στήριγμα στις αναδιαρθρώσεις που υπηρετούν τις ανάγκες του μεγάλου κεφαλαίου για περισσότερα κέρδη. Να εκτονώνει την αγανάκτηση που προκαλούν στους αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ. Να καλλιεργεί αυταπάτες για «υγιή ανταγωνισμό», στη σκιά των μονοπωλιακών ομίλων και ότι μέσα από το διάλογο των «κοινωνικών εταίρων» δήθεν προβάλλονται και προωθούνται τα προβλήματα, ενώ στην ουσία εξωραΐζεται η πολιτική της «ελεύθερης αγοράς».

Σε αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα, που οικοδομείται μεθοδευμένα και με αρκετή ευχέρεια στη διαχείριση χρήματος - όχι τυχαία - η διαφθορά, ο εκφυλισμός, η απαξίωση των διαδικασιών στην εκλογή των οργάνων, στρώνουν το δρόμο στη συναίνεση και το συμβιβασμό.

Οι παρατάξεις ΠΑΣΚΜΜΕ, ΔΑΚΜΜΕ, ΑΣΚΕΒΕ στη ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ προσκείμενες στα κόμματα ΠΑΣΟΚ - ΝΔ -ΣΥΝ αντίστοιχα, παρά τις επιμέρους διαφορές τους δε δυσκολεύτηκαν καθόλου να ευθυγραμμιστούν και να συμφωνήσουν ξανά, όπως το έπραξαν και με την προηγούμενη κυβέρνηση. Ετσι και τώρα με τις επιλογές και της σημερινής κυβέρνησης στις «ανέλεγκτες φορολογικές υποθέσεις», κρίνουν θετικό το νόμο της πολυδιαφημιζόμενης «φορολογικής μεταρρύθμισης», αν και δεν αλλάζει το αντιλαϊκό φορολογικό σύστημα και την πολιτική της απέναντι στις μικρές επιχειρήσεις, αντίθετα είναι μια παρέμβαση στην αγορά που θα ωφελήσει μερικές χιλιάδες επιχειρήσεις κύρια ΑΕ - ΕΠΕ. Τον αναπτυξιακό νόμο, από τον οποίο με προκλητικό τρόπο ενισχύονται οι μονοπωλιακοί όμιλοι, ενώ αποκλείονται οι μικρές επιχειρήσεις, τον χαρακτηρίζουν «λειτουργικότερο», «ελπιδοφόρο» και «πολλά υποσχόμενο».

Αποφάσισαν να καθιερωθεί το απελευθερωμένο Ολυμπιακό ωράριο, που ήταν πρόβα για τη μετέπειτα απελευθέρωσή του και την κατάργηση της αργίας της Κυριακής, στοιχίζοντας τη ΓΣΕΒΕΕ και την ΕΣΕΕ, με τις επιδιώξεις του ΣΕΛΠΕ - ΣΕΣΜΕ και τα συμφέροντα των πολυκαταστημάτων και σούπερ μάρκετ.

Στην επιλογή της κυβέρνησης για πλήρη απελευθέρωση, μετά από μια αρχική τυπική διαμαρτυρία, όχι μόνο δε θέλησαν να πραγματοποιηθούν συσκέψεις, συγκεντρώσεις ενημέρωσης των συναδέλφων, για να αντιμετωπιστεί με αγωνιστικές κινητοποιήσεις η απελευθέρωση του ωραρίου, αντίθετα και εκεί που θα περίμενε κανείς να συγκληθεί ακόμη και έκτακτο ΔΣ, μεταθέτουν τη συνεδρίαση τον Απρίλη, είκοσι και πλέον μέρες μετά και από την καταστατική υποχρέωση.

Στην Κοινωνική Ασφάλιση κρίνουν θετικό μέτρο την 37ετία, ενώ στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για αύξηση του εργάσιμου βίου, για δικαίωμα σύνταξης μετά τα 65 χρόνια, συμφωνούν στη χρησιμοποίηση των αποθεματικών στο χρηματιστήριο, αποσιωπούν τη συνεχιζόμενη περικοπή της επιχορήγησης και την υποβάθμιση των παροχών.

Τα παραπάνω είναι ένα μικρό δείγμα από τις θέσεις των συγκεκριμένων παρατάξεων, οι οποίες χρησιμοποιούν τη ΓΣΕΒΕΕ, την ΕΣΕΕ και πολλές ομοσπονδίες και τις μετατρέπουν σε δύναμη στήριξης της αντιλαϊκής πολιτικής, ενάντια στα δίκαια αιτήματα των Επαγγελματιών - Βιοτεχνών - Εμπόρων.

Αυτό που χρειάζεται να υπογραμμιστεί είναι ότι για τα παραπάνω προβλήματα, αλλά και μια σειρά άλλα, μεταξύ ΓΣΕΒΕΕ και ΕΣΕΕ οι διαφορές βρίσκονται σε δευτερεύοντα ζητήματα. Δεν είναι τυχαίο ότι οι δυο αυτές συνδικαλιστικές οργανώσεις στοιχίζονται με τον ΣΕΒ στη γραμμή υπεράσπισης της φιλομονοπωλιακής πολιτικής, αν και τα μέλη τους βρίσκονται σε οικονομική και κοινωνική διάσταση. Οι αυτοαπασχολούμενοι και μικροί ΕΒΕ βιώνουν την οικονομική πίεση και εκμετάλλευση των βιομηχάνων, των τραπεζιτών κλπ.

Το γεγονός ότι αυτή η αντικειμενική διαφορά μεταξύ ΕΒΕ και βιομηχάνων αμβλύνεται στις συνδικαλιστικές πυραμίδες, είναι αποτέλεσμα:

1) Των επιλογών που έχουν οι συγκεκριμένες παρατάξεις να υπηρετήσουν την κυρίαρχη πολιτική των αναδιαρθρώσεων και αντικειμενικά δεν μπορούν να επεξεργαστούν θέσεις με βάση τις ανάγκες των μικρών ΕΒΕ. Στο πλαίσιο αυτό τα άτομα που συγκροτούν τις ηγετικές ομάδες, ενδιαφέρονται να κατέχουν θέσεις σε ένα στημένο μηχανισμό, ώστε να εξυπηρετούν και προσωπικούς υπολογισμούς.

2) Για να το πετύχουν αυτό, χρειάζεται το «ξεχείλωμα» των διαδικασιών στο συνδικαλιστικό κίνημα, σωματεία αποκομμένα από τα μέλη τους, μακριά από αγωνιστικά αιτήματα που θα αποκαλύπτουν τις αιτίες των προβλημάτων, παράτυπες διαδικασίες, ακόμη και διπλοψηφίες, που θα δημιουργούν την αίσθηση της συνυπευθυνότητας προς τα κάτω, να κυριαρχήσει το στοιχείο της ηττοπάθειας, της μοιρολατρίας και της αδιαφορίας. Αυτή η κατάσταση μπορεί να σταματήσει μόνο με την ενεργό συμμετοχή των ΕΒΕ, που μπορεί να δώσει μια γενικότερη ώθηση στο κίνημα, να αποκτήσει μια σταθερότητα σε αντιμονοπωλιακή - αγωνιστική πορεία.

Στη βάση αυτή, οι ΓΣ των σωματείων που πραγματοποιούνται αυτό το διάστημα, πρέπει να γίνουν βήμα αντιπαράθεσης με την πολιτική των αναδιαρθρώσεων που από τη μια αντέχει να δίνει προνόμια στους μονοπωλιακούς ομίλους και από την άλλη επιταχύνει τις συνέπειες και το μαρασμό στις μικρές επιχειρήσεις.

Αυτή την περίοδο θα κριθούν τρία σοβαρά ζητήματα:

1. Η δυνατότητα, το συνδικαλιστικό κίνημα να αποκτήσει μαζικότητα με εγγραφές νέων μελών στα σωματεία και αλλαγής του συσχετισμού δύναμης.

2. Η πορεία και ο προσανατολισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.

3. Η δημιουργία των προϋποθέσεων και η προοπτική της αγωνιστικής συσπείρωσης των ΕΒΕ.

Αυτά είναι τρία ζητήματα της καθημερινής διαπάλης. Εδώ συγκρούονται δύο γραμμές στο συνδικαλιστικό κίνημα. Η μία γραμμή που ακολουθεί και στηρίζει ως μονόδρομο την πολιτική της ΕΕ και της «ελεύθερης αγοράς». Στην κατεύθυνση αυτή πορεύονται οι παρατάξεις ΠΑΣΚΜΜΕ, ΔΑΚΜΜΕ, ΑΣΚΕΒΕ, οι οποίες, παρά τις επιμέρους διαφορές τους, όσον αφορά στην πολιτική των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων συμφωνούν σε όλα. Η στάση τους είναι αυστηρά προσηλωμένη και εξαντλείται στη λογική της καλύτερης διαχείρισης.

Στην άλλη γραμμή βρίσκονται οι δυνάμεις που αμφισβητούν τη φιλομονοπωλιακή πολιτική, με βάση τα προβλήματα των ΕΒΕ παλεύουν να οργανώσουν την αντίσταση και τη διεκδίκηση των αιτημάτων των αυτοαπασχολούμενων και μικρομεσαίων ΕΒΕ, προωθούν τη συσπείρωση και τη σύγκρουση με αυτήν την πολιτική.

Αυτή τη γραμμή υπηρετεί ο ριζοσπαστικός πόλος, η Αγωνιστική Συσπείρωση, που προσπαθεί με τη δράση της να δημιουργήσει προϋποθέσεις για την αναζωογόνηση του συνδικαλιστικού κινήματος. Να μπει σε κίνηση το συνδικαλιστικό κίνημα, να ανακαλύψει τη δύναμή του, να αποκτήσει αυτοπεποίθηση, αγωνιστικότητα και αισιοδοξία ότι τα πράγματα μπορούν να αλλάξουν, να προωθήσει την κοινή δράση, τη συμμαχία με την εργατική τάξη και τα άλλα καταπιεζόμενα στρώματα.

Επιδίωξη της ΔΗΚΕΒΕ είναι να ανοίξει συζήτηση για τα σοβαρά και συσσωρευμένα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι μικροί ΕΒΕ και οι αυτοαπασχολούμενοι.

Παλεύουμε για ριζική φορολογική - δημοκρατική μεταρρύθμιση, αναδιανομή του εισοδήματος υπέρ των βιοτεχνών - επαγγελματιών - μικρών εμπόρων και εργαζομένων. Κάθε μικροεπιχείρηση να φορολογείται ανάλογα με τα έξοδα και τα έσοδά της, όπως αυτά προκύπτουν από τα βιβλία και τα παραστατικά στοιχεία.

Διεκδικούμε αποκλειστικά δημόσιο και κοινωνικό χαρακτήρα στην Ασφάλιση - Υγεία. Σύνταξη στα 30 χρόνια ασφάλισης χωρίς όριο ηλικίας, στα 60 χρόνια φυσική ηλικία για τους άνδρες και στα 55 για τις γυναίκες, στα 55 - 50 χρόνια στα βαρέα. Η ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη να παρέχεται από το κράτος δωρεάν σε όλα τα στάδια και να καταργηθούν οι επιχειρήσεις στον κλάδο Ασφάλισης και Υγείας.

Αγωνιζόμαστε, ενάντια στην απελευθέρωση του ωραρίου, να κατοχυρωθεί η Κυριακή αργία υποχρεωτικά για όλα τα καταστήματα, ωράριο μέχρι 48 ώρες τη βδομάδα με τρία απογεύματα κλειστά υποχρεωτικά για όλα τα καταστήματα, να καταργηθεί η Κοινή Υπουργική Απόφαση 1162/97. Η ΔΗΚΕΒΕ στηρίζει το αίτημα των εργαζομένων για κατάργηση των ελαστικών μορφών απασχόλησης, πλήρη και σταθερή εργασία για όλους τους εργαζόμενους (7ωρο - 5ήμερο - 35ωρο) συνεχές ωράριο.

Αγωνιζόμαστε να εφαρμοστεί ευνοϊκό καθεστώς χρηματοδότησης και ειδικά κίνητρα για τους συνεταιρισμούς.

Η ΔΗΚΕΒΕ απευθύνεται στους συναδέλφους και συναδέλφισσες αυτοαπασχολούμενους και μικρούς ΕΒΕ, τους καλεί να πάρουν μέρος στις αρχαιρεσίες των σωματείων, να ενισχύσουν τα ενωτικά ψηφοδέλτια που θα στηρίξει, εγκαταλείποντας τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες.

Η συγκρότηση του αγωνιστικού πόλου είναι μια αναγκαιότητα, για να δημιουργήσουμε την ασπίδα απέναντι στη φιλομονοπωλιακή πολιτική, για να προωθήσουμε την κοινή δράση με τα άλλα λαϊκά στρώματα.

Η κίνησή μας, ο αντιμονοπωλιακός πόλος που μαζί θα οικοδομήσουμε, θα αγωνίζεται για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις, να αλλάξουν οι συσχετισμοί δύναμης για να ανοίξει ο δρόμος σε μια άλλη πολιτική, ένα σύνολο μέτρων, ένα διαφορετικό πολιτικό και οικονομικό πρόγραμμα σχεδιασμένης ανάπτυξης, λαϊκής οικονομίας με την εφαρμογή κλαδικών και περιφερειακών προγραμμάτων, με προτεραιότητα και ειδική βοήθεια στους συνεταιρισμούς.