Εκλεισαν χτες οκτώ ολόκληρα χρόνια μετά τον καταστροφικό σεισμό της 7ης Σεπτέμβρη του 1999, αλλά - με ευθύνη των διαδοχικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - και το έργο της αποκατάστασης των σεισμοπλήκτων, αλλά και της τιμωρίας των ενόχων για τα 27 «χάρτινα» κτίρια που κατέρρευσαν, παρασύροντας στο θάνατο 143 ανθρώπους, κατέληξαν σε ναυάγιο.

Το μαρτυρούν οι ίδιοι οι σεισμόπληκτοι, που σε αρκετές περιπτώσεις δεν έχουν πάρει τις αποζημιώσεις που είχαν εξαγγελθεί. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΥΠΕΧΩΔΕ, 2 στους 3 ιδιοκτήτες κτιρίων που έπαθαν ζημιές κατά το σεισμό και χαρακτηρίστηκαν «κίτρινα», ούτε καν ξεκίνησαν την επίσημη διαδικασία για την επισκευή τους με τα ανεπαρκή μέτρα που εξήγγειλε η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και συνέχισε την εφαρμογή τους η κυβέρνηση της ΝΔ. Συγκεκριμένα, από τα 38.165 κτίρια που κρίθηκαν «κίτρινα», μόνο για τα 12.806 ξεκίνησαν διαδικασίες επισκευής μέσα από τις διαδικασίες της Υπηρεσίας Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων.

Ομως, οι επισκευές που έγιναν και σ' αυτά τα κτίρια, με την επίσημη άδεια, ακολούθησαν τη λογική των κρατικών τεχνικών οδηγιών, που, αντί να επιβάλει την ενίσχυση και θωράκισή τους, καθόρισε την επισκευή τους με την επαναφορά τους στην κατάσταση που ήταν αυτά πριν τους σεισμούς, δηλαδή στην κατάσταση με την οποία έπαθαν ζημιές! Και το καθόριζε ακριβώς έτσι, για να χορηγηθεί μειωμένη κρατική βοήθεια, η οποία χορηγούνταν τελικά, όταν βέβαια κανείς υπερπηδούσε και τα τεράστια γραφειοκρατικά εμπόδια που τέθηκαν.

Οσο για τα υπόλοιπα 25.359 σπίτια που έπαθαν ζημιές, κανείς δεν ξέρει πώς και αν επισκευάστηκαν - «μπαλώθηκαν» για την ακρίβεια - ή θα προκαλέσουν νέα θύματα σε ενδεχόμενο νέο σεισμό...

Το χειρότερο, όμως, είναι το εξής: Οκτώ χρόνια μετά το σεισμό της Πάρνηθας και ενώ έχουν μεσολαβήσει δεκάδες ακόμη σεισμοί στη χώρα μας - την πιο σεισμογενή της Ευρώπης - οι κυβερνήσεις της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ (που και τότε, όπως και τώρα στους πυρόπληκτους, υπόσχονταν «ανασυγκρότηση» των σεισμόπληκτων περιοχών) δεν προχώρησαν στην εφαρμογή ενός ουσιαστικού προγράμματος για την αντισεισμική θωράκιση της χώρας.

Το μαρτυρούν οι μόλις 4.000 πρωτοβάθμιοι προσεισμικοί έλεγχοι για τα 80.000 δημόσια και κοινωφελούς χρήσης κτίρια που έπρεπε να έχουν ολοκληρωθεί από το 2001. Το μαρτυρά το γεγονός ότι ακόμη και όπου βρέθηκε ότι υπάρχει ανάγκη ενισχυτικών επεμβάσεων, πουθενά αυτές δεν έχουν καν ξεκινήσει!

Οκτώ χρόνια μετά την κατάρρευση των χάρτινων κτιρίων η τελεσίδικη κρίση της Δικαιοσύνης ήταν ότι παρ' όλο που είχαμε θύματα δεν υπήρξαν θύτες! Ολοι οι κατηγορούμενοι τελικά αθωώθηκαν και όπου υπήρξαν μικρές ποινές φυλάκισης, οι υπεύθυνοι άσκησαν εφέσεις και πήγαν στα σπίτια τους.

Ενα θέμα που απασχόλησε τη Δικαιοσύνη ήταν η κατηγορία του «ενδεχόμενου δόλου», αλλά τελικά το κακούργημα μετατράπηκε σε πλημμέλημα...

Ετσι, παρά τις ρυθμίσεις και εξαγγελίες της τότε κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για «δίκες εξπρές» και τις βαρύγδουπες δηλώσεις του τότε πρωθυπουργού Κ. Σημίτη ότι οι ένοχοι θα πληρώσουν για τις εγκληματικές πράξεις τους, κανένας δεν κρίθηκε ένοχος από τη Δικαιοσύνη για τα «χάρτινα» κτίρια.

Από τους σεισμούς του 1999 είχαμε 39 νεκρούς από την κατάρρευση της «Ρικομέξ», 8 στη «Φαράν», 16 στην πολυκατοικία της οδού Ψυχάρη στη Μεταμόρφωση, 7 στη μοιραία οικοδομή στην οδό Πίνδου της Νέας Φιλαδέλφειας, 3 στο εργοστάσιο «Φιλοπλάστ ΕΠΕ» και 6 στο εργοστάσιο ΒΙΟΚΥΤ. Συνολικά, 79 νεκροί στα έξι αυτά κτίρια. Παρότι τα κτίρια που κατέρρευσαν και στα οποία σημειώθηκαν θάνατοι ήταν 27, κατηγορίες απαγγέλθηκαν μόνο για τα παραπάνω έξι κτίρια και για μια κατοικία στα Α. Λιόσια.

Η τελευταία τελεσίδικη απόφαση του Μεικτού Ορκωτού Εφετείου Αθήνας αφορούσε τη Ρικομέξ και εκδόθηκε τον Ιούλη του 2007! Η ετυμηγορία του δικαστηρίου ήταν «αθώοι»... Επίσης, το Σεπτέμβρη του 2007 εκδόθηκε η απόφαση για τη δίκη της «Φαράν», όπου και εκεί αθωώθηκαν όλοι. Για τις πολυκατοικίες της Μεταμόρφωσης και Φιλαδέλφειας, καθώς και τα εργοστάσια «Φιλοπλάστ» και ΒΙΟΚΥΤ οι υποθέσεις είτε δεν έφτασαν ποτέ στα δικαστήρια λόγω παραγραφής, είτε οι υπεύθυνοι καταδικάστηκαν με μικρές ποινές φυλάκισης και άσκησαν έφεση με αποτέλεσμα να πάνε ήσυχοι στα σπίτια τους.