Τα δύο αυτά στοιχεία προέρχονται από την «Ερευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών» της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας Ελλάδας (ΕΣΥΕ), που ολοκληρώθηκε το 2005.

Δε χρειάζεται να έχει κανείς οικονομικές γνώσεις για να καταλάβει, ότι αν ένας φτωχός διαθέτει το 25% του μικρού του εισοδήματος για να αγοράσει τρόφιμα και στην άλλη πλευρά, ένας πλούσιος, πάλι για την αγορά τροφίμων διαθέτει βέβαια πολύ περισσότερα, τα οποία όμως, ως ποσοστό του εισοδήματός του ανέρχονται μόλις στο 10% - 12%, στην περίπτωση έκρηξης των τιμών, αυτός που θα την πληρώσει θα είναι ο φτωχός. 'Η για να το πούμε διαφορετικά: Η ακρίβεια, η οποία παρουσιάζει έξαρση στην αγορά από το καλοκαίρι του 2007, έχει ιδιαίτερα ταξικά χαρακτηριστικά και οδυνηρές συνέπειες για τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Αν πριν την ένταση της ακρίβειας οι πλούσιοι διέθεταν το 12% του εισοδήματός τους για την αγορά τροφίμων, άντε αυτό το ποσοστό, μετά την άνοδο των τιμών να γίνει 15%. Εχουν στη διάθεσή τους το υπόλοιπο 85%. Αντίθετα, αν το 25% του φτωχού για τρόφιμα, φτάσει στο 30%, τότε τα πράγματα γίνονται ιδιαίτερα δυσάρεστα. Ο άνθρωπός μας θα πρέπει να αρχίσει να κάνει περικοπές σε άλλες καταναλωτικές δαπάνες. Βρίσκεται κυριολεκτικά με την πλάτη στον τοίχο. Και μιλάμε μόνο για την έκρηξη της ακρίβειας, γιατί αν υπεισέλθουμε σε άλλες παραμέτρους (ποιοι κερδίζουν, ποιοι χάνουν από την άνοδο των τιμών), τότε θα οδηγηθούμε στο ασφαλές συμπέρασμα, ότι ο μεγάλος κερδισμένος είναι φυσικά η αστική τάξη, που μέσα από την κερδοσκοπία και την τοκογλυφία λεηλατεί τα λαϊκά εισοδήματα και αβγατίζει τα κέρδη τους.

Τα στοιχεία της ΕΣΥΕ, τα οποία αναλύουν τις καταναλωτικές δαπάνες των νοικοκυριών ανάλογα με την εισοδηματική τους κατάσταση, ρίχνουν φως στο κρίσιμο ερώτημα των ημερών: Ποιοι πληρώνουν τις συνέπειες των ανατιμήσεων; Γιατί ασφαλώς δεν πλήττονται οι πάντες. Και όχι μόνο δεν πλήττονται όλοι και το ίδιο, αλλά πάντα, μαζί με τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, που πληρώνει τα σπασμένα, υπάρχουν και κάποιοι που βγαίνουν κερδισμένοι.

Ο σχετικός πίνακας αναφέρεται σε 3.992.964 οικογένειες, οι οποίες διαχωρίζονται, ανάλογα με το μηνιαίο τους εισόδημα, στις ακόλουθες οκτώ (8) κατηγορίες:

• 431.316 οικογένειες ή το 10,8% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα ως 750 ευρώ.
• 609.656 οικογένειες ή το 15,3% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 751 - 1.100 ευρώ.
• 523.253 οικογένειες ή το 13,1% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 1.101 - 1.450 ευρώ.
• 499.532 οικογένειες ή το 12,5% του συνόλου, με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 1.451 - 1.800 ευρώ.
• 448.125 οικογένειες ή το 11,2% του συνολικού δείγματος με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 1.801 - 2.200 ευρώ.
• 565.759 οικογένειες ή το 14,2% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 2.201 - 2.800 ευρώ.
• 386.414 οικογένειες ή το 9,7% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα μεταξύ 2.801 - 3.500 ευρώ.
• 518.408 οικογένειες ή το 13% του συνολικού δείγματος, με μηνιαίο εισόδημα άνω των 3.500 ευρώ.

Στη συνέχεια - με βάση τα στοιχεία της δειγματοληπτικής έρευνας - αναλύεται η καταναλωτική συμπεριφορά των νοικοκυριών, η οποία έχει κωδικοποιηθεί στις 12 κατηγορίες εμπορευμάτων και υπηρεσιών, που χρησιμοποιεί η Στατιστική Υπηρεσία για να παρακολουθήσει την εξέλιξη των τιμών τους. Με τον τρόπο αυτό καταγράφεται η διακύμανση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή.

Από το σύνολο των 12 αυτών κατηγοριών, αυτές που μας ενδιαφέρουν εν προκειμένω είναι η κατηγορία «Είδη Διατροφής» και η «Στέγαση - Υδρευση - Καύσιμα - Φωτισμός», οι οποίες έχουν βρεθεί κυριολεκτικά στη δίνη του κυκλώνα. Ενδεικτικά αναφέρουμε, ότι, ενώ ο ετήσιος πληθωρισμός τον Απρίλη του 2008 είχε διαμορφωθεί στο 4,4%, τα είδη διατροφής είχαν αυξηθεί κατά 6,6% (έναντι 1,7% πέρυσι) και η «Στέγαση» κατά 10,3% (έναντι 2,1% πέρυσι)!

Ας δούμε τώρα την καταναλωτική συμπεριφορά των νοικοκυριών, το 2005 - πριν την έξαρση της ακρίβειας - όπως καταγράφηκε στην «Ερευνα Οικογενειακών Προϋπολογισμών», στις δύο αυτές «πληττόμενες» κατηγορίες.

Η οικογένεια με μηνιαίο εισόδημα 750 ευρώ, διέθετε, σύμφωνα με την έρευνα, συνολικά για κατανάλωση 664,02 ευρώ (τα υπόλοιπα 86 αποτελούν την αποταμίευσή της!!!). Για είδη διατροφής διέθετε 149,06 ευρώ ή το 22,44% των καταναλωτικών της δαπανών, τη στιγμή που η οικογένεια με εισόδημα μεταξύ 1.801 - 2.200 ευρώ, δαπανούσε για είδη διατροφής 306,88 ευρώ ή το 17,24% της συνολικής δαπάνης. Η οικογένεια με εισόδημα άνω των 3.500 ευρώ διέθετε για τη συνολική της μηνιαία κατανάλωση 3.587,6 ευρώ και ειδικά για διατροφή 422,47 ευρώ ή το 11,77% των συνολικών της δαπανών.

Ακόμα χειρότερα είναι τα πράγματα στην κατηγορία «Στέγαση», η οποία ενσωματώνει δαπάνες όπως τιμολόγια ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΔΑΠ, πετρέλαιο θέρμανσης, ενοίκια κατοικίας κλπ. Στην κατηγορία αυτή ο ανθρωπάκος που επιβιώνει με εισόδημα ως 750 το μήνα - για τη συντήρηση της οικογένειάς του - δαπανούσε 138,24 ευρώ ή το 20,81% της συνολικής του δαπάνης. Η οικογένεια με εισόδημα 1.801 - 2.200 ευρώ διέθετε 197,44 ευρώ ή το 11% των συνολικών της δαπανών για «Στέγαση» και τέλος η οικογένεια με εισόδημα άνω των 3.500 ευρώ για έξοδα κατοικίας δαπανούσε 259,45 ευρώ ή το 7,23% των συνολικών της καταναλωτικών δαπανών.

Να η ταξική διαίρεση! Η πρώτη κατηγορία - των 750 ευρώ - διέθετε το 2005 για την αγορά τροφίμων και έξοδα κατοικίας 287 ευρώ ή το 43,25% των συνολικών της δαπανών, τη στιγμή που η τελευταία, πιο πλούσια κατηγορία κατανάλωνε 682 ευρώ, τα οποία όμως αντιστοιχούσαν μόλις στο 19% του διαθέσιμου εισοδήματός της. Για τις άλλες ενδιάμεσες κατηγορίες ισχύει η αρχή ότι όσο αυξάνει το εισόδημα, τόσο αυξάνονται οι δαπάνες σε απόλυτα μεγέθη, αλλά, ως ποσοστό του συνολικού εισοδήματος μειώνονται. Για να επιβεβαιωθεί και πάλι ότι η αξία του εμπορεύματος «εργατική δύναμη» αναλύεται στην αξία των απολύτως απαραίτητων που πρέπει να καταναλώνει ο εργάτης για να διατηρεί και να αναπαράγει την εργατική του δύναμη.

Οι δυνάμεις του κεφαλαίου λυσσομανούν. Η κυβέρνηση, μέσω του υπουργείου Ανάπτυξης, παίζει το ρόλο τροχονόμου της κερδοσκοπίας. Από την άλλη, ο υπουργός Οικονομίας διακηρύσσει σε όλους τους τόνους, ότι το πλαίσιο λιτότητας που εφαρμόζει η κυβέρνηση, θα διατηρηθεί ανέπαφο. Ο στόχος των ισοσκελισμένων προϋπολογισμών το 2010 παραμένει. Ακόμα χειρότερα, με θρασύ τρόπο και ανερυθρίαστα, διακηρύσσουν σε όλους τους τόνους τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων... Η φτώχεια απλώνεται σε όλο και ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας.

Η λύση βέβαια είναι η εκ βάθρων ανατροπή της πολιτικής του ευρωμονόδρομου, απαραίτητος όρος για να ανασάνει και να ανακουφιστεί η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. Η οικονομική κρίση πρέπει να γίνει κρίση του συστήματος της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης.