Και να που, μετά τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξη στα Εξάρχεια, τη δράση των κουκουλοφόρων με αφορμή αυτό το γεγονός, την επίθεση στην κλούβα των ΜΑΤ στο Γουδή και τη δολοφονική επίθεση σε βάρος αστυνομικών στο υπουργείο Πολιτισμού, ξεκίνησε ένας νέος κύκλος «τρομο-λαγνείας» και τρομο-υστερίας.

Η δήλωση του πρώην υπουργού Δημόσιας Τάξης του ΠΑΣΟΚ Μιχάλη Χρυσοχοΐδη, που επιχείρησε να δώσει και ιδεολογικό περιεχόμενο στη «νέα γενιά τρομοκρατών» και μίλησε περί «ακραίου ριζοσπαστισμού» και επίσης καθόλου τυχαία απέκλεισε με πρωτοφανή σιγουριά τη δράση μηχανισμών είναι χαρακτηριστική γι' αυτό που η άρχουσα τάξη επιδιώκει να πετύχει εκμεταλλευόμενη όλα τα παραπάνω γεγονότα. Να χτυπήσει ακόμα πιο αποτελεσματικά το εργατικό λαϊκό κίνημα. Με τους μηχανισμούς τους που έχουν βάλει σε κίνηση επιχειρούν να τρομοκρατήσουν και να εκφοβίσουν τα λαϊκά στρώματα και να ενισχύσουν την καταστολή του αστικού κράτους. Κι όλα αυτά στο όνομα ...της πάταξης της τρομοκρατίας. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, σχεδόν συντεταγμένα, ο αστικός Τύπος έκανε λόγο για «παιδιά που αποφάσισαν να πάρουν τα όπλα και να σκοτώνουν κόσμο», ή για «αδίστακτα παιδιά» και «νέους τρομοκράτες» και πως η «"17Ν" μπροστά τους είναι αγγελούδι». Ταυτόχρονα, όλοι τους κατήγγειλαν στην ουσία τη θέση του ΚΚΕ ότι το τελευταίο γεγονός με τον τραυματισμό του αστυνομικού είναι μια προβοκάτσια, μέρος ενός γενικότερου αντιλαϊκού σχεδίου.

Οσο ξετυλίγεται το κουβάρι των γεγονότων, μετά τη δολοφονία του 15χρονου, τόσο περισσότερο αποκαλύπτεται ότι πίσω απ' όλα αυτά βρίσκονται σχεδιασμοί μηχανισμών και κέντρων, εντός και εκτός Ελλάδας. Το ΚΚΕ πείραξε πολλούς που από την πρώτη στιγμή που κάποιοι παρέδιδαν ...μαθήματα εφόδου στα αστυνομικά τμήματα, δηλαδή έστελναν νέα παιδιά στο στόμα του λύκου και στο «κίνημα» του πουθενά, μίλησε γι' αυτό το σχέδιο. Οταν κάποιοι έκλιναν σε όλες τις πτώσεις την «εξέγερση» της σπασμένης τζαμαρίας, το ΚΚΕ μιλούσε για οργανωμένο σχέδιο μηχανισμών και υπηρεσιών που οργανώνονται και δρουν με συγκεκριμένη καθοδήγηση, ντόπια και ξένη. Τώρα, μετά από όλα εκείνα, το ίδιο σχέδιο εξελίχθηκε με το χτύπημα των ανδρών των ΜΑΤ. Και μοιραία προέκυψε ...ανάγκη να χτυπηθεί ο ακραίος ριζοσπαστισμός των τρομοκρατών. Σε αυτό το σημείο έχει σημασία να θυμίσουμε ότι ο όρος ακραίος ριζοσπαστισμός έχει χρησιμοποιηθεί και από τον Τζ. Μπους, μιλώντας για τα εργατικά, λαϊκά, απελευθερωτικά, ταξικά, κοινωνικοαπελευθερωτικά κινήματα που παλεύουν τον ιμπεριαλισμό.

Με αφορμή όλα αυτά, οι μηχανισμοί του αστικού κράτους επιχειρούν να διαμορφώσουν κοινωνική συνείδηση τέτοια που να αποδεχτεί τα όποια σκληρά κατασταλτικά μέτρα σε βάρος του λαού ληφθούν με πρόσχημα την τρομοκρατία. Η κυβέρνηση και η ΕΛ.ΑΣ. από την πρώτη στιγμή συνέδεσαν την ενέργεια με τρομοκρατικές οργανώσεις. Πηγές από την Ασφάλεια διέρρεαν πως θα αρχίσουν να ψάχνουν ό,τι στοιχείο υπάρχει για την οργάνωση που αυτοαποκαλείται «Επαναστατικός Αγώνας». Και εκεί έχουν στρέψει τις έρευνές τους.

Το 2002, όταν ξεκίνησε η λεγόμενη εξάρθρωση της «17Ν» - το ΚΚΕ τη χαρακτήριζε απόσυρση - το Κόμμα είχε θέσει πολύ συγκεκριμένα ερωτήματα, κόντρα στο κλίμα που επικρατούσε και στους πανηγυρισμούς περί του τέλους της τρομοκρατίας. Είχε θέσει τα ερωτήματα: Μήπως κάποιοι θέλουν να γίνουν κάποιες αποκαλύψεις για τη «17Ν» και να κλείσει η υπόθεση, ακριβώς γιατί αυτός ο μηχανισμός δεν τους είναι τόσο χρήσιμος και θέλουν να στρέψουν την προσοχή τους σε άλλες κατευθύνσεις, δηλαδή μηχανισμούς που να εμφανίζονται με λαϊκό έρεισμα; Μήπως ο σχεδιασμός της άρχουσας τάξης είναι να στραφεί η προσοχή στο σχηματισμό κάποιων μηχανισμών που θα στηθούν σε κάποια διαφορετική βάση και θα εμφανιστούν ως λαϊκές οργανώσεις, αλλά με δράση και μορφές που θα προκαλούν την καταστολή του εργατικού, γενικότερα του λαϊκού κινήματος;

Εχει ιδιαίτερη σημασία να σταθούμε σε αυτά τα ερωτήματα ακριβώς γιατί οι εξελίξεις έρχονται να επιβεβαιώσουν αυτούς τους προβληματισμούς. Συγκεκριμένα: Από το «μπάτσοι γουρούνια δολοφόνοι» που κυριάρχησε από τις 6 του Δεκέμβρη, μέρα που δολοφονήθηκε το νεαρό παιδί στα Εξάρχεια, σαν το βασικό σύνθημα, σαν ιδεολογία, φορείς της οποίας ήταν αστικά Μέσα Ενημέρωσης, κάποιοι «διανοούμενοι» και δημοσιολόγοι, πολιτικά κόμματα και άλλες ομάδες και οργανώσεις, και που είχαν ως σημαία όσοι οργάνωναν την «εξέγερση» της σπασμένης τζαμαρίας, φτάσαμε στη δολοφονική επίθεση σε βάρος των ανδρών των ΜΑΤ στις 5 του Γενάρη. Και από αυτό φτάσαμε στην ...ανάγκη - όπως την παρουσιάζουν οι μηχανισμοί του αστικού κράτους - να παρθούν μέτρα κατά της «νέας γενιάς τρομοκρατών». Τα χτυπήματα στην κλούβα των ΜΑΤ και εναντίον των αστυνομικών ήρθαν μετά τη δολοφονία του 15χρονου, γεγονός που χρησιμοποιείται από διάφορα κέντρα για να επιχειρήσουν να νομιμοποιήσουν στη συνείδηση του κόσμου, ή και να δημιουργήσουν ψυχολογία πως η προβοκατόρικη δράση τους είναι η γνήσια δράση ενάντια στο σύστημα και όχι η οργανωμένη μαζική λαϊκή δράση ενάντια στην εξουσία των μονοπωλίων.

Αλλωστε, με αφορμή τη δράση των κουκουλοφόρων, αστικά ΜΜΕ παρουσίασαν άρθρα και συνεντεύξεις, μέσα από τις φυλακές, μελών της «17Ν», που καλούσαν σε βία ενάντια στην κρατική βία. Μάλιστα, τώρα, μετά την προβοκατόρικη επίθεση σε βάρος των αστυνομικών στο υπουργείο Πολιτισμού, μέρος της κυρίαρχης προπαγάνδας κάνει λόγο για «σχέση και σύνδεση» της ενέργειας «με τη "17Ν" που δεν έχει εξαρθρωθεί». Σε άλλα ρεπορτάζ συγκεκριμένης εφημερίδας μεγάλης κυκλοφορίας - λίγες μέρες μετά τη δολοφονία του 15χρονου - παρουσιάστηκαν πληροφορίες για μηνύματα που στάλθηκαν με μαζικό τρόπο σε κινητά τηλέφωνα πριν ακόμα ξεκινήσουν τα επεισόδια και πως πολλές πρεσβείες είχαν ειδοποιήσει τους πολίτες τους για τα επερχόμενα γεγονότα την ίδια μέρα πριν δολοφονηθεί ο 15χρονος μαθητής. Αν όλα αυτά είναι αλήθεια, είναι προφανές πως κάποιοι μηχανισμοί αλλά και τα παρακλάδια τους γνώριζαν πολύ περισσότερα απ' όσα μπορούμε να φανταστούμε...

Η επίθεση σε βάρος των αστυνομικών είναι η τελευταία από μια σειρά προβοκατόρικων ενεργειών που αποτελούν μέρος ενός γενικότερου αντιλαϊκού σχεδίου. Πραγματικός τους στόχος είναι το εργατικό λαϊκό κίνημα και όχι η δημοκρατία και η λεγόμενη ομαλότητα, ούτε η αποσταθεροποίηση της χώρας, όπως ισχυρίστηκαν διάφορες πλευρές. Οι προβοκάτσιες αυτές αποσκοπούν στην τρομοκράτηση και στον εκφοβισμό λαϊκών στρωμάτων, στην υποταγή τους και στην ενίσχυση των μέτρων καταστολής. Αποσκοπούν στο να πετύχουν και την ανώδυνη για το σύστημα εκτόνωση μέσω ενεργειών που δεν πλήττουν στη ρίζα του το αστικό κράτος αλλά και με αφορμή αυτή την «έκρηξη οργής» να χτυπήσουν ακόμα πιο αποτελεσματικά αυτό που πραγματικά φοβούνται. Την τελική αναμέτρηση του εργατικού λαϊκού κινήματος με το αστικό κράτος και τους μηχανισμούς του που θα οδηγήσει στην ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.