Την ώρα που το Παρίσι φλεγόταν, στους δρόμους της Μόσχας παρέλαυναν 2 με 3 χιλιάδες νεοναζί, «τιμώντας» τη νέα επίσημη αργία, που καθιέρωσε το Κρεμλίνο, τη μέρα της «εθνικής ενότητας». Ετσι ονόμασαν την 4η Νοέμβρη ο Πούτιν κι η πλειοψηφία που διαθέτει στη Δούμα, για να καταργήσει στα «μαλακά» την αργία της Οχτωβριανής Επανάστασης, την 7η Νοέμβρη.

Τα συνθήματα που φώναζαν οι Ρώσοι νεοναζί ήταν του είδους «Η Ρωσία στους Ρώσους, η Μόσχα στους Μοσχοβίτες», «Το έθνος πάνω απ' όλα», «Ρωσία, έθνος, τάξη», «Να καθαρίσουμε την πόλη από τους απρόσκλητους επισκέπτες», κ.ά.

Λίγες βδομάδες πριν από τις δημοτικές εκλογές, που θα διεξαχθούν στη ρωσική πρωτεύουσα, και το σύνθημα «Η Μόσχα στους Μοσχοβίτες» υιοθετήθηκε πλήρως από το κόμμα «Ρόντινα» (στα ελληνικά «Πατρίδα»), που κατεβάζει το συνδυασμό του στις εκλογές. (Σημ.: στη Ρωσία, στις δημοτικές εκλογές κατεβάζουν συνδυασμούς τα πολιτικά κόμματα).

Σωστά μαντέψατε! Πρόκειται για το κόμμα, που εκπροσώπησε τη Ρωσία στο πρόσφατο συνέδριο του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ), που φιλοξένησε στην Αθήνα ο ΣΥΝ. Μάλιστα, ο ηγέτης της «Ρόντινα», Ντ. Ρογκόζιν, δήλωσε πως αν δεν μπει τάξη στη μεταναστευτική πολιτική της Μόσχας, τότε τα γεγονότα του Παρισιού θα επαναληφθούν και στη ρωσική πρωτεύουσα. Για να μη μείνει αμφιβολία για το τι ζητά αυτό το κόμμα, κυκλοφόρησε και σχετική τηλεοπτική διαφήμιση, που αφήνει υπονοούμενα ενάντια στους εθνικά ...«βρώμικους» και στην ανάγκη «κάθαρσης» της Μόσχας απ' αυτούς.

Με ποιους, αλήθεια, τα 'χουν βάλει οι Ρώσοι ακροδεξιοί και οι νεοαριστεροί «εκσυγχρονιστές»;

Σήμερα η Μόσχα έχει μετατραπεί σ' ένα κέντρο καπιταλιστικής ανάπτυξης, όπου συρρέουν, για να βρουν κάποια απασχόληση, εκατοντάδες χιλιάδες εξαθλιωμένοι από τις υπόλοιπες περιοχές της Ρωσίας, αλλά και τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες. (Να πάρουμε υπόψη μας ότι συνολικά έως και 15 εκατομμύρια ξένοι μετανάστες ζούνε παράνομα στη σημερινή Ρωσία, εκ των οποίων το 80% προέρχεται από τις πρώην σοβιετικές Δημοκρατίες). Σε αναζήτηση μιας δουλιάς, ενός ξεροκόμματου, έχουν μαζευτεί στη Μόσχα, με βάση διαφορετικούς υπολογισμούς, από 1,5 έως 3 εκατομμύρια άνθρωποι. Πολλοί από αυτούς, αν κι έχουν ρωσική υπηκοότητα, δεν έχουν την απαραίτητη άδεια των δημοτικών αρχών της Μόσχας να μείνουν και να εργαστούν στη Μόσχα. Ετσι, πανεύκολα γίνονται αντικείμενο στυγνής εκμετάλλευσης κυκλωμάτων, όχι υποχρεωτικά του υποκόσμου, αλλά και «καθώς πρέπει» εταιριών, που ασχολούνται με «δουλιές του ποδαριού», όπως και με τον τομέα των κατασκευών. Η κατάσταση που βιώνουν δεν απέχει και πολύ από τη θέση των σκλάβων πριν από αιώνες. Η οργάνωσή τους είναι εξαιρετικά δύσκολη, αφού, όταν δε βρίσκονται στην εργασιακή «γαλέρα», ζούνε σε «καταυλισμούς», υπό το άγρυπνο βλέμμα των ανθρώπων της εργοδοσίας. Μόνο χάρη στην ακούραστη προσπάθεια των κομμουνιστών της Μόσχας, κατάφεραν φέτος την άνοιξη να πραγματοποιήσουν την πρώτη τους απεργία, στη μεγάλη κατασκευαστική εταιρία «Ντον - Στρόι», διεκδικώντας καλύτερους μισθούς και συνθήκες διαβίωσης.

Η ζωή ειδικά αυτών των ανθρώπων είναι αντιστρόφως ανάλογη με τους ρυθμούς της καπιταλιστικής ανάπτυξης. Και δεν είναι οι μόνοι, αφού με τεράστια προβλήματα έρχεται αντιμέτωπη η συντριπτική πλειοψηφία του λαού στη ρωσική περιφέρεια, μια κι η ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη είναι γεγονός στο εσωτερικό και αυτής της χώρας. Ομως, κι εκεί που οι ρυθμοί της ανάπτυξης είναι αισθητά μεγαλύτεροι, κι η «βιτρίνα» του καπιταλισμού καλογυαλισμένη, όπως σε ορισμένα μεγάλα αστικά κέντρα της Ρωσίας, κι εκεί ακόμη, οι άνθρωποι δεν παύουν να υποφέρουν από την εκμετάλλευση, τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, από την εμπορευματοποίηση της Υγείας και της Παιδείας, από την ανεργία, την αβεβαιότητα για την αυριανή μέρα και τα υπόλοιπα «αγκάθια» της καπιταλιστικής κοινωνίας. Και μόνο το στοιχείο πως οι άντρες στη σημερινή Ρωσία πεθαίνουν κατά μέσο όρο στα 59 χρόνια τους, λέει πάρα πολλά!

Οποιος επισκεφθεί σήμερα τη Μόσχα, θα εκπλαγεί όχι μόνον από τον όγκο της διαφήμισης και τα ατελείωτα μποτιλιαρίσματα, αλλά κι από τα πανάκριβα εμπορικά κέντρα, τις τεράστιες πολυκατοικίες - ουρανοξύστες, που οικοδομούνται συνεχώς. Βλέπετε, η Ρωσία πέρασε φέτος στη 2η θέση, μετά τις ΗΠΑ, στην παγκόσμια κατάταξη, σε αριθμό δισεκατομμυριούχων. (Μόλις 27 Ρώσοι μεγαλοκαρχαρίες υπολογίζεται πως έχουν μια περιουσία 90,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων). Εμφανίζονται οι πρώτες μικρές συνοικίες - φρούρια, όπου μένουν οι λεγόμενοι «νέοι Ρώσοι», (όπως αυτοαποκαλούνται αυτάρεσκα οι πλούσιοι), μέσα σε σπίτια που βρίσκονται πίσω από τείχη και φυλάσσονται από ολόκληρους ιδιωτικούς στρατούς. Ενας, μάλιστα, αρχιτέκτονας προωθεί την κατασκευή μιας νέας μίνι - πόλης εκατομμυριούχων, με δική της δημοτική αρχή κι όργανα ασφαλείας, λίγο έξω από τη Μόσχα.

Την ίδια ώρα, σε Μόσχα και Αγ. Πετρούπολη, εμφανίστηκαν τα πρώτα κρούσματα εξώσεων οικογενειών, που δεν μπόρεσαν έγκαιρα να πληρώσουν τα δημοτικά τέλη. Με βάση τη νέα νομοθεσία, οι δημοτικές αρχές μπορούν να κατάσχουν τα διαμερίσματα όσων δεν μπορούν να πληρώσουν τα δημοτικά τέλη και να τους παραχωρήσουν κατάλυμα ορισμένων τετραγωνικών μέτρων, με τη δυνατότητα χρήσης κοινόχρηστων χώρων μαγειρείου και τουαλέτας. Αναμένεται ότι από το 2006, όταν αρχίσει η συνολική υλοποίηση των μέτρων που προβλέπει η «δημοτική μεταρρύθμιση», τα μεγέθη αυτών των κρουσμάτων θα μετατραπούν σε ολόκληρο κύμα, που θα οδηγήσει στη δημιουργία γκέτο, για τα πιο εξαθλιωμένα λαϊκά στρώματα.

Η καπιταλιστική «τάξη» και «δημοκρατία», αφού ξεθεμελίωσε, τη μια μετά την άλλη, τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, εφαρμόζει στην πράξη τη διαφοροποίηση, ανάλογα με το «βαλάντιο» όλων εκείνων που στο παρελθόν παρείχε το σοβιετικό σύστημα στο λαό. Σειρά έχει όχι μόνο το είδος της κατοικίας, αλλά κι ο τόπος που αυτή θα βρίσκεται.

Η Μόσχα, 15 χρόνια μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού, δε διαφέρει πλέον από τις υπόλοιπες καπιταλιστικές μεγαλουπόλεις. Δίπλα από τη φτιαχτή «λάμψη», κρύβεται η πραγματική φτώχεια κι εξαθλίωση. Κι όμως, τα ίδια τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής κοινωνίας, που γεννιούνται από την ταξική εκμετάλλευση, ανησυχούν τους υποστηρικτές της.

Φοβούνται μήπως ξεπηδήσει καμιά σπίθα λαϊκής αγανάκτησης. Φοβούνται διπλά, μήπως μια τέτοια σπίθα έρθει σε επαφή με το «μπαρούτι» της μνήμης, της γνώσης, της οργάνωσης, της σοσιαλιστικής εμπειρίας του 20ού αιώνα κι ανατινάξει το «βούρκο» της δήθεν «ελεύθερης» κοινωνίας που οικοδομούν σήμερα. Να γιατί, πέρα από τα πολύμορφα κατασταλτικά μέτρα που μηχανεύονται, προσπαθούν να σβήσουν κι όπου δεν μπορούν να διαστρεβλώσουν ό,τι μπορεί να θυμίζει το σοσιαλισμό.

Η βιασύνη τους, τους έχει ήδη προδώσει!

Ο 21ος αιώνας θα 'ναι αιώνας νέων κοινωνικών επαναστάσεων!