Μόνο οργή και αγανάκτηση θα πρέπει να προκαλούν, φυσιολογικά, οι συνεχείς αναφορές των εκπροσώπων της άρχουσας τάξης στα ζητήματα της ανταγωνιστικότητας και της αποτελεσματικότητας των επιχειρήσεων. Οπως και να εξετάσει κανείς το θέμα, είναι ορατό και με γυμνό μάτι ότι οι διάφορες φιοριτούρες και οι νέοι ...εθνικοί στόχοι, για την υψηλότερη αποδοτικότητα των επιχειρηματικών μονάδων, που υποτίθεται πως θα οδηγήσουν σε καλυτέρευση των δεδομένων για το σύνολο της κοινωνίας και κατ' επέκταση στη βελτίωση της θέσης των εργαζομένων, είναι μια εντελώς χυδαία προπαγάνδα, μόνο και μόνο για να πατήσουν οι εργαζόμενοι την καινούρια πεπονόφλουδα που πετάει η άρχουσα τάξη. Είναι μια ακόμα παγίδα, που αποσκοπεί στο να αδρανοποιήσει και να εξουδετερώσει τους εκμεταλλευόμενους, ώστε ανεμπόδιστοι οι εκμεταλλευτές να εμβαθύνουν περισσότερο και να επιβάλουν γρηγορότερα τις πολιτικές των αντιδραστικών αναδιαρθρώσεων. Είναι μια, γκεμπελίστικου τύπου, προπαγάνδα της οικονομικής ολιγαρχίας, που αποβλέπει σε μεγαλύτερη αύξηση της κλοπής της εργατικής δύναμης, έτσι που οι κεφαλαιοκράτες να εξασφαλίσουν πιο πολλά προνόμια και να τσεπώσουν περισσότερα υπερκέρδη. Μια ιστορία που οι εργαζόμενοι αν και τη γνωρίζουν στο πετσί τους από παλιά, τις πιο πολλές φορές την αφήνουν να παραμένει στο αθέατο μέρος των καθημερινών τους προβληματισμών. Οσο συμβαίνει βέβαια αυτό, οι κυρίαρχες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις κάνουν τη δουλιά τους. Η ΕΕ και τα όργανά της, οι κυβερνώντες με τους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς του κράτους, οι του ΠΑΣΟΚ σε πλήρη διάταξη, ο ΣΕΒ και οι άλλες εργοδοτικές οργανώσεις, όλος ο θίασος μαζί και ο καθένας χωριστά, με πρώτους και καλύτερους τα αφεντικά των ΜΜΕ και τους παχυλοαμειβόμενους υπαλλήλους τους, όλοι αυτοί, με κάθε ευκαιρία αναμηρυκάζουν τα περί ανταγωνιστικότητας και της ανάγκης να συμβάλουμε όλοι μας για την εξασφάλισή της.

Το γεγονός ότι οι μεγαλοεπιχειρηματίες αξίωναν και συνεχίζουν να απαιτούν την πλήρη παράδοση και υποταγή της εργατικής τάξης και των άλλων εργαζομένων στην υπόθεση της δικής τους κερδοφορίας είναι κάτι που πηγάζει από την ίδια τη φύση των κεφαλαιοκρατών. Οι ίδιοι ξέρουν πολύ καλά κάτι που διαφεύγει της προσοχής των υπολοίπων. Οτι, δηλαδή, για να εξακολουθήσουν να είναι κεφαλαιοκράτες και αφεντικά, θα πρέπει να καταφέρνουν να διευρύνουν συνεχώς την εκμετάλλευση των εργαζομένων, με τέτοιο μάλιστα τρόπο που να εξασφαλίζεται, παράλληλα, η κατά το δυνατόν μεγαλύτερη αποδοτικότητα για κάθε ευρώ που έχουν επενδύσει. Και εδώ που τα λέμε, ούτε σ' αυτόν τον τομέα τα πάνε άσχημα. Τα επίσημα στοιχεία των ισολογισμών των μεγάλων επιχειρήσεων δείχνουν ότι οι διάφοροι απολογητές του συστήματος κρύβουν ουσιαστικές πλευρές για τα δεδομένα που διαμορφώνουν τις αποδόσεις των επιχειρήσεων. Τα στοιχεία που παρουσίασαν το 2003 οι κατ' εξοχήν μεγάλες επιχειρήσεις (Ανώνυμες Εταιρίες και ΕΠΕ) δεν είναι μόνο αποκαλυπτικά. Είναι εξωφρενικά, όταν κάποιος αναλογιστεί ότι όλα τα τελευταία χρόνια σημειώνεται συνεχής αύξηση και του όγκου των καπιταλιστικών κερδών και των ρυθμών αύξησής τους, ενώ παράλληλα έχει διατηρηθεί σε σαφώς υψηλά επίπεδα η αποδοτικότητα των κεφαλαίων. Ειδικά η αποδοτικότητα, δηλαδή το ποσοστό του ετήσιου κέρδους για κάθε μονάδα από τα θεωρούμενα «ίδια κεφάλαια», αποδεικνύει ότι οι ντόπιοι εκμεταλλευτές έχουν επιβάλει ένα ιδιαίτερα επαίσχυντο καθεστώς εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης. Δεκάδες επιχειρηματικές δραστηριότητες έχουν μέσους συντελεστές αποδοτικότητας πάνω και από 25%, εξασφαλίζοντας έτσι την πλήρη επιστροφή του επενδεδυμένου κεφαλαίου μέσα σε 4 μόλις χρόνια.

Οπως προκύπτει από επεξεργασίες του «Ρ», με βάση τα στοιχεία των ισολογισμών των μεγάλων επιχειρήσεων, όπως αυτά παρουσιάζονται στις ετήσιες εκδόσεις του οικονομικού οδηγού της ICAP, το 2003 και οι 28 εμφανιζόμενοι ως κλάδοι της βιομηχανίας είχαν αύξηση των μεικτών τους κερδών σε σχέση με το 2002, ενώ παράλληλα όλοι οι κλάδοι παρουσίασαν θετικό συντελεστή αποτελεσματικότητας των κεφαλαίων τους (την προηγούμενη χρονιά τουλάχιστον 3 κλάδοι είχαν ζημιές). Στη βιομηχανία, συνολικά, η αποδοτικότητα στους διάφορους κλάδους ήταν:

• Φάρμακα - Καλλυντικά - Απορρυπαντικά 25,4%
• Προϊόντα Καπνού 22,5%
• Μη Μεταλλικά Ορυκτά 21,7%
• Ηλεκτρικές Συσκευές - Φωτιστικά 16,8%
• Χημικά - Αέρια - Χρώματα - Εκρηκτικά 16,4%
• Πετρέλαιο - Ανθρακας 16,0%
• Μηχανήματα 11,8%
• Διάφορα Βιομηχανικά Προϊόντα 10,7%
• Υποδήματα - Δερμάτινα Είδη 10,3%
• Ελαστικά - πλαστικά 9,5%
• Εμφιάλωση υγραερίων 9,3%
• Είδη διατροφής 8,9%
• Ηλεκτρολογικός Εξοπλισμός 8,7%
• Ενδύματα - Εσώρουχα - Αξεσουάρ 8,5%
• Δέρμα - Γούνα 8,2%
• Λευκά Είδη - Είδη από Υφασμα 7,3%
• Ποτά 7,1%
• Εκδόσεις - Εκτυπώσεις 5,8%
• Μεταλλουργικά Προϊόντα 4,6%
• Μεταφορικά Μέσα 4,5%
• Εφημερίδες - Περιοδικά 4,5%
• Επιπλα 4,3%
• Χαρτί και προϊόντα 3,6%
• Μεταλλικά Προϊόντα 2,4%
• Κλωστοϋφαντουργίες 2%
• Ξύλο - Φελλός 1,2%
• Καπνός 0,1%

Ακόμα πιο θεαματικά είναι τα στοιχεία που αφορούν στην αποδοτικότητα των κεφαλαίων στο εμπόριο. Ετσι, σύμφωνα πάντα με τους επίσημους ισολογισμούς των μεγάλων επιχειρήσεων, το 2003 ένας κλάδος (εμπορία εξοπλισμού ασφαλείας) έχει συντελεστή αποδοτικότητας 55%!!! Επίσης:

• Ποσοστά αποδοτικότητας κεφαλαίου από 30% μέχρι 40% παρουσίασαν τρεις κλάδοι (ιατρικά-επιστημονικά, φάρμακα-καλλυντικά-απορρυπαντικά και αντιπροσωπείες-εισαγωγές-εξαγωγές)
• Αποδοτικότητα 20-30% παρουσίασαν οι κλάδοι εμπορίας ποτών, καυσίμων, δομικών υλικών, ορυκτών-μεταλλευμάτων, διαφόρων εμπορικών ειδών, κουφωμάτων-σιδηρικών, ηλεκτρολογικού-ηλεκτρονικού υλικού, ενδυμάτων-υποδημάτων-δερμάτινων ειδών, τα σούπερ μάρκετ-πολυκαταστήματα κλπ.
• Η αποδοτικότητα των κεφαλαίων ήταν μεταξύ 10% και 20% για τους μεγαλεμπόρους λευκών ειδών, αγροτικών προϊόντων-ζωοτροφών, χαλιών-μοκετών, ειδών διατροφής, ειδών υγιεινής, δερμάτων-γούνας-θέρμανσης-ψύξης, κ.ο.κ.
• Με συντελεστές μικρότερους του 10% εμφανίζονται κλάδοι όπως το εμπόριο μετάλλων-μεταλλικών προϊόντων (9,8%), επίπλων-φωτιστικών (5,5%) και ηλεκτρονικών υπολογιστών (3,5%).

Πάντως, πρέπει να σημειωθεί - και μάλιστα με έμφαση - ότι όταν γίνεται λόγος για την κατά ΜΕΣΟ ΟΡΟ, την κλαδική αποδοτικότητα των κεφαλαίων στα όρια του 20% και 25%, στην πραγματικότητα για τις ισχυρές επιχειρήσεις του κάθε κλάδου τα ποσοστά αυτά μπορεί να αποδεικνύονται ...μηδαμινά για την πραγματικότητα που έχουν εξασφαλίσει οι μεγαλοκαπιταλιστές στις επιχειρήσεις τους. Για τις συνθήκες, δηλαδή, μεγαλύτερης εκμετάλλευσης εργατικής δύναμης και ξεζουμίσματος των εργαζομένων. Εντελώς ενδεικτικά ν' αναφέρουμε ότι στο βιομηχανικό κλάδο «Φάρμακα-Καλλυντικά-Απορρυπαντικά» με την υψηλότερη αποδοτικότητα κεφαλαίων (25,4%), την πρώτη θέση κατέχει η πολυεθνική «ΚΟΛΓΚΕΪΤ» με αποδοτικότητα κεφαλαίων 650% (!!!), στον κλάδο παραγωγής «ηλεκτρολογικού εξοπλισμού» με κλαδική αποδοτικότητα 8,7% στην πρώτη θέση βρίσκεται μια άλλη πολυεθνική, η ΖΗΜΕΝΣ, με συντελεστή αποδοτικότητας 70%, ενώ ακόμα και στον κλάδο βιομηχανικής επεξεργασίας, όπου τα συνολικά κέρδη είναι σχετικά χαμηλά, η εταιρία «ΣΑΠΟΥΝΤΖΗΣ» λειτουργεί με συντελεστή αποδοτικότητας 59%!

Τα κέρδη που αποσπούν οι, ξένοι και ντόπιοι, μεγαλοεπιχειρηματίες από τον παραγόμενο πλούτο της χώρας δεν έχει τέλος. Οπως τέλος δεν έχουν και οι αξιώσεις που προβάλλουν, προκειμένου να αποσπάσουν ακόμα μεγαλύτερα ποσοστά υπεραξίας και υπερκερδών. Κι αυτό επειδή οι καπιταλιστές γνωρίζουν πως μόνο μέσα από τη συνεχή κλιμάκωση της επίθεσής τους ενάντια στην εργατική τάξη και στους άλλους εργαζόμενους, μόνο μέσα από το ακόμα μεγαλύτερο κλέψιμο ολόκληρης της κοινωνίας και μέσα από τις προσπάθειες καθυπόταξης των πάντων στα δικά τους συμφέροντα, μόνο έτσι θα έχουν εξασφαλισμένο το σήμερα και το αύριο των κεφαλαίων τους, θα καταφέρουν να διατηρήσουν την κυριαρχική θέση που κατέχουν στην κοινωνία και θα αποκτούν στηρίγματα στη μέχρι θανάτου αναμέτρηση με τους ανταγωνιστές τους. Ομως, όλα αυτά είναι μια ιστορία που δεν μπορεί και δεν πρέπει να αφορά τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα, των οποίων τα συμφέροντα κινούνται σε διαμετρικά αντίθετη κατεύθυνση...