Η τρομοκρατία, σ' όποιο μέρος της Γης και αν εμφανίζεται, αποτελεί απαραίτητο στοιχείο, στήριγμα-δεκανίκι, για την επιβίωση του καπιταλισμού και τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης της εργατικής δύναμης και του φυσικού πλούτου των λαών, από μια χούφτα άπληστους και επικίνδυνους κηφήνες.

Στην Ελλάδα η τρομοκρατία, ως γνωστόν, είναι αμερικανοκίνητη και, ανάλογα την περίοδο και με τον τρόπο τους, εκτελεστικά της όργανα είναι όλες οι, από το 1947 μέχρι σήμερα, κυβερνήσεις της χώρας μας.

Μπορούμε δε να τη χωρίσουμε σε δυο περιόδους: Εχουμε, λοιπόν, την περίοδο της «λευκής τρομοκρατίας», από το 1947 έως το 1974, οπότε είναι άμεση και φανερή. Δεν κρύβονται δηλαδή οι σκοποί της, ούτε και η πηγή της. Είναι η τρομοκρατία που ασκούν οι Αμερικανοί επικυρίαρχοι μέσω των «ελληνικών» κυβερνήσεων, με όργανά τους το Στρατό, την Αστυνομία και τις παρακρατικές και παραστρατιωτικές οργανώσεις.

Στόχος φανερός και διαλαλούμενος της αμερικανόπνευστης κρατικής τρομοκρατίας σ' αυτήν την περίοδο υπήρξαν όσοι πατριώτες αγωνίστηκαν κατά του φασισμού και του ναζισμού, στη διάρκεια της Κατοχής (1941-1944) και στη συνέχεια όσοι αγωνίζονταν για μια Ελλάδα ελεύθερη, ανεξάρτητη και δημοκρατική, όσοι αγωνίζονταν για ισότητα, δικαιοσύνη και ειρήνη.

Η δεύτερη περίοδος της τρομοκρατίας στη χώρα μας αρχίζει από το 1975 έως σήμερα και μπορούμε να την ονομάσουμε «φαιά». Κατά την περίοδο αυτή, η τρομοκρατία είναι κρυφή, καλυμμένη από τον ξένο μανδύα. Η δε πηγή της είναι κρυφή. Η αμερικανοκίνητη κρατική τρομοκρατία στον τόπο μας, την περίοδο αυτή (1975-2002), ασκείται κάτω από το μανδύα της «αριστεράς», με «αριστερή» φρασεολογία και σύμβολα.

Ο καιρός της ανοιχτής, ωμής τρομοκρατίας τώρα έχει περάσει. Η τρομοκρατία πια είναι ραφιναρισμένη. Χιλιάδες ψυχολόγοι, ειδικοί «δημοσίων σχέσεων», διαφήμισης και προπαγάνδας έχουν στρατολογηθεί στις ΗΠΑ και στις λοιπές χώρες του ΝΑΤΟ. Τώρα πια η τρομοκρατία είναι ένα όπλο ισχυρό στο οπλοστάσιο του αμερικανοΝΑΤΟικού ιμπεριαλισμού.

Ο σκοπός της φαιάς τρομοκρατίας είναι η ψυχολογική τρομοκράτηση του λαού, ο επηρεασμός και η χειραγώγηση της σκέψης και της συνείδησης των ανθρώπων μέσα σ' ένα καθεστώς συνεχούς τρόμου. Μέσα σ' αυτά τα πλαίσια και μ' αυτούς τους στόχους, είναι βέβαιο, δημιουργήθηκαν από τις αμερικανικές υπηρεσίες οι οργανώσεις «17Ν», «ΕΛΑ», κ.ά. στην Ελλάδα, οι «Ερυθρές Ταξιαρχίες» στην Ιταλία, η «ομάδα Ερυθρού Στρατού» στη Γερμανία και άλλες.

Τώρα, φαίνεται ότι κλείνει ένας κύκλος της αμερικανοκίνητης κρατικής φαιάς τρομοκρατίας στην Ελλάδα, που διήρκεσε 27 χρόνια, όσο δηλαδή διήρκεσε και ο κύκλος της «λευκής». Σύμπτωση;

Ενα όμως είναι βέβαιο. Οτι το θέμα τρομοκρατία στην Ελλάδα δεν τελείωσε, γιατί η αμερικανοκρατία συνεχίζεται. Η Ελλάδα είναι αλυσοδεμένη μέσα στο λάκκο του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η χώρα είναι σπαρμένη με αμερικανοΝΑΤΟικές βάσεις και η εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης και του φυσικού πλούτου της Ελλάδας, προς όφελος των αμερικανικών και πολυεθνικών εταίρων, συνεχίζεται και εντείνεται.

Ο ελληνικός λαός θα απαλλαγεί από την τρομοκρατία, μόνον όταν θα έχει απαλλαγεί από την ντόπια και ξένη πλουτοκρατία, όταν θα έχει απαλλαγεί από το βάρβαρο και πρωτόγονο σύστημα της ζούγκλας του καπιταλισμού, όταν θα έχει αποδεσμευτεί πλήρως από τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό.

ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΤΟΜΠΟΥΛΙΔΗΣ

Αθήνα

Ενα σχόλιο της εφημερίδας μας (22.10.2002) για την απόφαση του Συμβουλίου Διοίκησης του Νοσοκομείου «Μεταξά» να κατανείμει τις θέσεις πάρκινγκ -με άδικο μάλιστα τρόπο- μεταξύ των γιατρών προκάλεσε την αντίδραση του Διοικητή Νικ. Τσίτα, ο οποίος, με επιστολή του (29/10/2002) προς την εφημερίδα μας αναφέρει ότι ο συντάκτης του σχολίου επιχειρεί με «περισσή αμετροέπεια και προχειρότητα να λοιδορήσει» το Συμβούλιο Διοίκησης.

«Αν, συνεχίζει ο Διοικητής, ρωτούσε, θα είχε υπεύθυνα πληροφορηθεί ότι το Συμβούλιο Διοίκησης έχει επιληφθεί του θέματος της διαχείρισης του περιορισμένου αριθμού των θέσεων στάθμευσης, όχι μόνο για να επικρατήσει τάξη στους προαύλιους χώρους του νοσοκομείου, αλλά κυρίως, για να εξασφαλίσει την ευχέρεια πρόσβασης και στάθμευσης, στο κυρίως προαύλιο του νοσοκομείου, των αυτοκινήτων που μεταφέρουν καθημερινά πληθώρα ογκολογικών ασθενών που προσέρχονται για θεραπεία (χημειοθεραπείες, μεταγγίσεις αίματος, ενδοσκοπήσεις κλπ.) στην Κλινική Μιας Ημέρας του Νοσοκομείου».

Και καταλήγει: «Διατηρούμε το δικαίωμα να έχουμε διαφορετική άποψη από τον μάλλον κακόπιστο πληροφοριοδότη σας, ο οποίος προφανώς, για δικούς του λόγους, θα επιθυμούσε τα αυτοκίνητα που εισέρχονται στο νοσοκομείο (πιθανόν και το δικό του) να σταθμεύουν όπου να 'ναι».

Απάντηση: Η εφημερίδα μας είχε ενημερωθεί απ' το υπόμνημα της πενταμελούς Επιτροπής της Ενωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Αθήνας - Πειραιά (ΕΙΝΑΠ) Μεταξά με 101 υπογραφές και την απόφαση της συνέλευσης των γιατρών για τετράωρη στάση εργασίας στις 24.10.2002 με αίτημα την απόσυρση της απόφασης. Επίσης, η ΕΙΝΑΠ ζητά «να γίνουν ενέργειες, έτσι ώστε να υλοποιηθεί η ανέγερση νέου κτιρίου, που καθυστερεί χρόνια με σωστή πρόβλεψη για τη δημιουργία πάρκινγκ σ' αυτό».

Η απόφαση του Συμβουλίου Διοίκησης ανακλήθηκε τη μέρα που δημοσιεύτηκε και το σχόλιο γι' αυτό και οι γιατροί ανέστειλαν τη στάση εργασίας.

Μήπως ο διοικητής θεωρεί κακόπιστο πληροφοριοδότη το έγγραφο της ΕΙΝΑΠ; Και δε νομίζει ότι είναι αυτοϋποβιβασμός για ένα συμβούλιο διοίκησης ενός τόσο ευαίσθητου νοσοκομείου να κατατρώγεται -με αυτόν τον τρόπο- με τις θέσεις πάρκινγκ και να μετατρέπεται σε «συμβούλιο... παρκαρίσματος» όπως σημειώναμε στο σχόλιο;

Σταύρος Μιχ. Ζερβάκης. Νέο Φάληρο. Ολο και μεγαλύτερη γίνεται η ανησυχία όλων μας για την πορεία της οικονομίας μας και οι αναδιπλώσεις στα μεγέθη των προϋπολογισμών του 2000-2002, που έγιναν από τους ειδήμονες κυβερνητικούς παράγοντες, δεν είναι αρκετές.

Είναι σε όλους γνωστό ότι αυξήθηκαν τα δάνεια όλων των κατηγοριών και οι τράπεζες κερδοσκοπούν μανιωδώς, ενώ το Δημόσιο κάνει το κορόιδο, διότι εισπράττει ΦΠΑ από την κατανάλωση κτλ. Ετσι, ο κόσμος που δανείζεται βρίσκεται σε αδιέξοδο. Η όψιμη «ανησυχία» τους για τον υπερδανεισμό δεν πρόκειται να βοηθήσει σε τίποτα, γιατί στην παρούσα κατάσταση δεν είναι δυνατό να περιορίσουν τα δάνεια. Αν το επιχειρήσουν, πέραν των άλλων παρενεργειών, θα δημιουργήσουν πρόβλημα στο 65% των ελληνικών νοικοκυριών, που ζουν με δανεικά και απλά ανακυκλώνουν το χρέος τους, τρέχοντας απ' τη μια στην άλλη κάρτα για να εξοφλήσουν την τρίτη και ...πάει λέγοντας.