«Στη νέα ψηφιακή εποχή που έρχεται, ο εργαζόμενος έχει συμφέρον να απορρίψει τη στρατηγική που τον θέλει παθητικό πελάτη των μεγάλων ομίλων, θύμα στη σύγχρονη ζούγκλα της αγοράς και της εκμετάλλευσης. Μπορεί να γίνει και θα γίνει ο μεγάλος πρωταγωνιστής των εξελίξεων, που αξιοποιεί τις νέες τεχνολογικές δυνατότητες για να ικανοποιήσει επιτέλους τις πραγματικές ανάγκες του ανατρέποντας την εξουσία των μονοπωλίων».

Τα παραπάνω υπογράμμισε ο Μ. Παπαδόπουλος, υπεύθυνος του Τμήματος Οικονομίας της ΚΕ του ΚΚΕ, από το βήμα του 5ου Διεθνούς Συνεδρίου της Εθνικής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών και Ταχυδρομείων, με θέμα την ανάπτυξη των δικτύων πρόσβασης «επόμενης γενιάς».

Λίγο πριν, ο υπουργός Υποδομών, Μεταφορών και Δικτύων, Δ. Ρέππας, ανέπτυσσε την πολιτική της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ για το θέμα, λέγοντας ότι εντάσσεται στις βασικές κυβερνητικές προτεραιότητες, υποσχόμενος στην πραγματικότητα ακόμη περισσότερες διευκολύνσεις στους μονοπωλιακούς ομίλους που δραστηριοποιούνται στον τομέα, με γνώμονα πάντοτε την αύξηση της κερδοφορίας τους.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που ανέφερε ο υπουργός, ο συνολικός κύκλος εργασιών του κλάδου για το 2008 ήταν 8,17 δισ. ευρώ, ενώ οι συνολικές επενδύσεις την ίδια χρονιά ανήλθαν σε 1,37 δισ. ευρώ. Σχετικά με την ανάπτυξη του εθνικού δικτύου οπτικών ινών, επισήμανε ότι σκοπός της κυβέρνησης είναι να καταστεί το έργο «ελκυστικό για επενδυτές».

Ο Μ. Παπαδόπουλος υπογράμμισε ότι «το πραγματικό πρόβλημα αφορά τους πολιτικούς και κοινωνικούς όρους ανάπτυξης της ευρυζωνικότητας και ιδιαίτερα της σύγκλισης μεταξύ τηλεπικοινωνιακών ομίλων και ΜΜΕ, με γνώμονα τη μέγιστη δυνατή ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών. Με άλλα λόγια, ευρυζωνικότητα από ποιον και για ποιον; Ποιος και ποιο κριτήριο αποφασίζει για τις προτεραιότητες, ποιος θα πληρώσει και ποιος θα καρπωθεί τη μερίδα του λέοντος απ' τα οφέλη; Η σημερινή κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, συνέχισε, όπως και η προηγούμενη έχει κάνει τη στρατηγική επιλογή της. Αναζητά διαχειριστική λύση μέσα στο κοινοτικό "πλαίσιο της απελευθερωμένης αγοράς", όπου η πρόσβαση στην πληροφορία, στη νέα γνώση, στην ενημέρωση θεωρούνται εμπορεύματα. Γι' αυτό και η διερεύνηση για το νέο δίκτυο, όπως και για το ψηφιακό μέρισμα και το φάσμα συχνοτήτων, δεν καθορίζονται με γνώμονα την ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών».

Οι κυβερνητικές επιλογές, σημείωσε, εξυπηρετούν δύο, οργανικά συνδεδεμένους, στόχους: Την προσπάθεια διαχείρισης και κρατικής ρύθμισης των πολλαπλών αντιθέσεων μεταξύ των μονοπωλιακών ομίλων που ανταγωνίζονται για τη διασφάλιση του πρόσθετου κέρδους και τη διαχείριση της κρίσης απ' τη σκοπιά των στρατηγικών συμφερόντων της άρχουσας τάξης.

Ο Μ. Παπαδόπουλος επισήμανε ακόμη ότι «οι κυβερνητικές αναφορές στα δικαιώματα και στις ανάγκες του χρήστη και του εργαζόμενου στον κλάδο είναι υποκριτικές. Με αξιοποίηση του σημερινού δικτύου θα μπορούσε να υπάρχει πολύ φθηνότερη τηλεφωνία για τη λαϊκή οικογένεια, μια δυνατότητα που θυσιάζεται στο βωμό του κέρδους», ενώ και μια σειρά άλλες εφαρμογές, όπως η τηλεκπαίδευση και η τηλεϊατρική, μπορούν να καλυφθούν μεσοπρόθεσμα ακόμη και από το σημερινό δίκτυο του χάλκινου καλωδίου.

Καταλήγοντας, τόνισε ότι η κατασκευή και αξιοποίηση του δικτύου νέας γενιάς προς όφελος των κοινωνικών αναγκών προϋποθέτει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο ανάπτυξης όπου τα βασικά μέσα παραγωγής θα αποτελούν κοινωνική - κρατική ιδιοκτησία και θα στηρίζεται στον εργατικό έλεγχο, στη λαϊκή συμμετοχή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο της κεντρικά σχεδιασμένης οικονομίας, ο ενιαίος αποκλειστικά φορέας τηλεπικοινωνιών θα διασφαλίζει:

• Φθηνότερη, ευκολότερη, ταχύτερη, ασφαλή και καθολική πρόσβαση στην επικοινωνία, στη νέα γνώση, στην ενημέρωση και στην ψυχαγωγία μέσω διαδικτύου.
• Αξιοποίηση της κατασκευής σχετικών έργων υποδομής για να δοθεί ώθηση στην εγχώρια βιομηχανική παραγωγή τηλεπικοινωνιακού υλικού, στην εγχώρια επιστημονική έρευνα, στην περιφερειακή ανάπτυξη.
• Προστασία της δημόσιας υγείας και του περιβάλλοντος, διασφάλιση της εξοικονόμησης ενέργειας.
• Διασφάλιση πλήρους και σταθερής εργασίας και αξιοποίηση της αύξησης της παραγωγικότητας για τη βελτίωση της κατάστασης της εργατικής τάξης και του λαού.
• Αξιοποίηση των δυνατοτήτων της ηλεκτρονικής διακυβέρνησης για την αναβάθμιση του εργατικού ελέγχου και του επιστημονικού κεντρικού σχεδιασμού της οικονομίας.
• Καθορισμό προτεραιοτήτων στην ανάπτυξη της τηλεκπαίδευσης και της τηλεϊατρικής, ώστε να διασφαλιστεί η συμπληρωματική συνεισφορά τους και όχι η αξιοποίησή τους για υποκατάσταση των υπόλοιπων αναγκαίων υποδομών στις απομακρυσμένες περιοχές.