Το αντικομμουνιστικό κυνήγι μαγισσών καλά κρατεί στην Ουγγαρία. Μετά την προσπάθεια απαγόρευσης των κομμουνιστικών συμβόλων που ξεκίνησε από το 2003, το αστικό κράτος, μέσω της ελεγχόμενης από αυτό Δικαιοσύνης, απειλεί τώρα όλο το Προεδρείο του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, με δύο χρόνια φυλάκιση. Συγκεκριμένα, στις 21 Σεπτέμβρη 2007, το Δικαστήριο της Πόλης Szekesfehervar (Ουγγαρία), θα εκδικάσει την υπόθεση ενάντια σε όλο το Προεδρείο του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος. Ο Πρόεδρος Γκιούλα Τιούρμερ και 6 ακόμα μέλη του Προεδρείου του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος κατηγορούνται για «λίβελο που έγινε δημόσια». Σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα της Ουγγαρίας, μπορούν να καταδικαστούν μέχρι και 2 χρόνια φυλάκιση.

Πρόκειται για άλλη μια πολιτική δίωξη όπως τη χαρακτηρίζει το συγκεκριμένο κόμμα.

Η όλη υπόθεση έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και ιδιαίτερα αποκαλυπτική προϊστορία. Σε επιστολή του Προέδρου του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος, σ. Γκιούλα Τιούρμερ, αναφορικά με την ποινική δίωξη, ενάντια στο Προεδρείο του κόμματος, που απέστειλε προς στο ΚΚΕ, σημειώνεται χαρακτηριστικά:

«Τον Ιούνη του 2005, αμέσως μετά τις Ευρωεκλογές, ο αντιπρόεδρος του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος κ. Αττίλα Βάιναϊ εξαπέλυσε μια πλατιά πολιτική και ιδεολογική επίθεση ενάντια στην ηγεσία του κόμματος, απαιτώντας μια κύρια αλλαγή της πολιτικής γραμμής του κόμματος. Η ουσία της θέσης του ήταν πως οι κομμουνιστές θα έπρεπε να συνεργαστούν και να συμπορευτούν με το Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα, που κυβερνά την Ουγγαρία από το 2002. Πέτυχε να κερδίσει υποστήριξη σε εκείνες τις πόλεις και τοποθεσίες όπου τα μέλη του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος συνήθιζαν να συνεργάζονται με τους Σοσιαλιστές στους τοπικούς δήμους.

Η πλειοψηφία των μελών της Κεντρικής Επιτροπής και η πλειονότητα των κομμουνιστών απέρριψαν τη θέση του Α. Βάιναϊ και των υποστηρικτών του ως μια πολιτική πλατφόρμα που θέλει να επανεξετάσει την όλη πολιτική εμπειρία του κόμματος, να διαλύσει την ενότητα του κόμματος και να το μετατρέψει σε ένα ρεφορμιστικό κόμμα - στενό υποστηρικτή των κυβερνώντων Σοσιαλιστών. Η Κεντρική Επιτροπή επιβεβαίωσε πως το Ουγγρικό Σοσιαλιστικό Κόμμα είναι ένα καπιταλιστικό κόμμα, δεξιό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα, που πραγματοποιεί μια τυπική νεοφιλελεύθερη πολιτική. Δεν έχει τίποτα το κοινό με πρόγραμμα και αξίες της Αριστεράς.

Η Κεντρική Επιτροπή του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος διέγραψε από το κόμμα τον Α. Βάιναϊ και τους υποστηρικτές του στις 12 Μάρτη 2005. Λίγες βδομάδες αργότερα, στις 2 Απρίλη 2005, η Κεντρική Επιτροπή συγκάλεσε το 21ο Συνέδριο του Κόμματος για τις 4 Ιούνη 2007, με σκοπό να αντιμετωπιστεί η πολιτική κρίση.

Η εσωτερική αντιπολίτευση, με επικεφαλής τον Βάιναϊ, προσέφυγε στο Δικαστήριο της Βουδαπέστης απαιτώντας να ακυρώσει τις αποφάσεις της ΚΕ του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος.

Το Δικαστήριο της Βουδαπέστης έβγαλε άκυρες τις αποφάσεις της Κεντρικής Επιτροπής στις 8 Ιούνη 2005. Το Δικαστήριο αποκατέστησε την ιδιότητα μέλους του Α. Βάιναϊ και των υποστηρικτών του στο κόμμα και σε όλα τα καθοδηγητικά όργανα του κόμματος και ακύρωσε όλες τις αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου.

Ως συνέπεια, το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα παράλυσε σε μεγάλο βαθμό για κάποιους ακόμα μήνες, και δεν μπόρεσε να κάνει τις απαραίτητες προετοιμασίες για τις βουλευτικές εκλογές του Απρίλη του 2006 (σ.σ. σε συνθήκες πλήρους αποκλεισμού πήρε 0,41% από 2 % που είχε το 2002). Αυτό οδήγησε σε πολύ δύσκολη κατάσταση όλο το κόμμα και όλο το εργατικό κίνημα.

Το Προεδρείο του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος εξέφρασε τη γνώμη του με μία διακήρυξη. Είπε πως η απόφαση του δικαστηρίου ήταν μια πολιτική απόφαση, που δεν έχει προηγούμενο στη νομική ιστορία των τελευταίων 20 χρόνων. Το Προεδρείο του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος διακήρυξε πως η απόφαση είναι η εκδίκηση για τη δύναμη του δημοψηφίσματος που προκλήθηκε από το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα ενάντια στην ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων (το δημοψήφισμα έγινε το Δεκέμβρη του 2004 και σχεδόν 2 εκατομμύρια ψηφοφόροι τάχθηκαν κατά της ιδιωτικοποίησης του συστήματος Υγείας).

Το δικαστήριο της Βουδαπέστης απαίτησε από το Προεδρείο του κόμματος να ανακαλέσει επίσημα αυτή την άποψη και να δηλώσει πως η απόφαση δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, πράγμα που οι Ούγγροι κομμουνιστές αρνήθηκαν να πράξουν.

Ο επικεφαλής του Δικαστηρίου της Βουδαπέστης άσκησε δίωξη σε βάρος όλης της ηγεσίας του κόμματος. Η Ουγγρική αστυνομία ερεύνησε την υπόθεση το Φλεβάρη του 2006 (λίγο πριν τις βουλευτικές εκλογές). Ο δημόσιος κατήγορος κατηγόρησε τα μέλη του Προεδρείου του Ουγγρικού Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος για "λίβελο που έγινε δημόσια"».

Διευκρινίζοντας τη θέση του κόμματος, ο πρόεδρός του Γκιούλα Τιούρμερ τονίζει: «Το Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα είναι πεπεισμένο πως αυτή η απόφαση παραβιάζει το Ουγγαρέζικο Σύνταγμα. Το άρθρο 61 του Συντάγματος δίνει σε όλους την ελευθερία έκφρασης γνώμης.

Θεωρούμε πως η νομική διαδικασία αποσκοπεί στο να επιτεθεί στο Ουγγρικό Κομμουνιστικό Εργατικό Κόμμα. Το 2005 η απόφαση του Δικαστηρίου της Βουδαπέστης εμπόδισε το κόμμα μας να εκμεταλλευτεί τη δυσαρέσκεια του λαού και να μπει στο κοινοβούλιο. Τώρα, που η κατάσταση του κόμματος έχει σταθεροποιηθεί, ορισμένοι πολιτικοί κύκλοι θέλουν να διαλύσουν το κόμμα.

Είναι μέρος της πλατιάς αντικομμουνιστικής καμπάνιας που βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ευρώπη. Στην Πράγα, η Ενωση Κομμουνιστικής Νεολαίας απαγορεύτηκε, στη Βουδαπέστη ο τάφος του Γιάνος Καντάρ βεβηλώθηκε, στο Τάλιν το μνημείο των Σοβιετικών ηρώων αποκαθηλώθηκε. Τώρα δύο χρόνια φυλάκισης απειλούν τους Ούγγρους Κομμουνιστές ηγέτες».

Οι Ούγγροι Κομμουνιστές διατρανώνουν την απόφασή τους παρά τα εμπόδια που επιχειρούν να τους θέσουν να συνεχίσουν τον αγώνα και να μην υποκύψουν σε καμία απειλή. Επίσης, καλούν και το ΚΚΕ, τα μέλη και τα στελέχη του, καθώς και άλλα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους.

Αξίζει, πάντως, να θυμίσουμε ότι στη σημερινή Ουγγαρία της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που έχει δεθεί στο άρμα της ιμπεριαλιστικής ΕΕ, τα κοινωνικά προβλήματα για την πλειοψηφία των λαϊκών στρωμάτων οξύνονται. Η ανεργία αυξάνεται, καταργούνται θέσεις εργασίας, το χάσμα μεταξύ των πλουσίων και του υπόλοιπου λαού όλο και μεγαλώνει και υπολογίζεται ότι τουλάχιστον 1,8 εκατομμύρια οικογένειες βρίσκονται στο όριο της φτώχειας. Παράλληλα, με αυτήν την επίθεση βρίσκεται σε εξέλιξη ο άγριος αντικομμουνισμός και η προσπάθεια ξαναγραψίματος της ιστορίας. Η ΕΕ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτού του αντικομμουνισμού. Τον Οκτώβρη του 2006, με αφορμή τα πενήντα χρόνια από τα αντεπαναστατικά γεγονότα του 1956 στην Ουγγαρία, η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ΕΚ), με κοινό ψήφισμα του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, των Σοσιαλιστών, των Φιλελευθέρων, των Πράσινων - συμπεριλαμβανομένων και των ψήφων των ευρωβουλευτών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - έδωσε κάλυψη στον αντικομμουνισμό. Συγκεκριμένα, ζητούσε από «τις δημοκρατικές χώρες να καταδικάσουν σαφώς τα εγκλήματα που έχουν διαπραχθεί από όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα», εξισώνοντας έτσι τον κομμουνισμό και τις σοσιαλιστικές κυβερνήσεις με τους ναζί και άλλα ολοκληρωτικά καθεστώτα. Εισηγούνταν δε «τη συγκρότηση ευρωπαϊκού προγράμματος για συνεργασία των ερευνητικών κέντρων και κέντρων τεκμηρίωσης σχετικά με τα εγκλήματα των ολοκληρωτικών καθεστώτων».

Απαράδεκτη στάση κράτησε και η ομάδα της Ευρωπαϊκής Ενωτικής Αριστεράς (GUE), της οποίας ο πρόεδρος, Φράνσις Βιρτς, χαρακτήρισε την αντεπανάσταση «λαϊκή εξέγερση», ενώ δήλωσε υπέρ της «καταδίκης του σταλινισμού» και κατά της δαιμονοποίησης του κομμουνισμού...

Την αντικομμουνιστική υστερία είχε καταγγείλει στην Ευρωβουλή το ΚΚΕ, που υπογράμμισε ότι πρόκειται για ξεκάθαρη προσπάθεια ξαναγραψίματος της Ιστορίας και καθαγιασμού της σημερινής καπιταλιστικής βαρβαρότητας.